Vreemde vraag, maar zeker een leuk antwoord! Dit zijn de 10 zuurste coureurs.
Het leven van een F1 gaat niet over rozen. Al op vroege leeftijd moet je je best doen op de karts. Vervolgens kun je via diverse klasse doorgroeien naar het hoogste niveau: Formule 1. En dat kan erg zwaar zijn. Je moet altijd werken in de weekenden. De druk is vrij hoog, maar je reist naar de mooiste circuits en altijd, maar dan ook echt altijd, word je omringd door mooie vrouwen.
Op dit moment zijn er slechts 10 teams, allemaal met twee coureurs. Een simpele rekensom leert ons dat er 20 actieve coureurs zijn op dit moment. Een bijzonder klein gedeelte van de topcoureurs wordt dus uiteindelijk F1 kampioen. In dat licht bezien is het best knap dat Hamilton en Vettel zo veel wereldtitels hebben binnengesleept.
Maar als er een iemand wereldkampioen wordt, is er uiteraard een eerste verliezer. Dat is eigenlijk meteen de grootste verliezer. Diegene die het nét niet heeft gehaald, maar niet het excuses kan gebruiken van: ‘hij had de snelste auto’. Dat moment moet waanzinnig zuur zijn, want in alle voorgaande klasse werd zo’n coureur kampioen. In principe zijn alle Formule 1 coureurs gewend te winnen, totdat ze in de koningsklasse van de autosport rijden. Deze coureurs zagen hun teamgenoot meer dan eens wereldkampioen worden.
Johnny Herbert (1,5x)
Dit is de reden dat Jos Verstappen mocht verkassen bij Benetton. Het was een gok om de jonge Nederlander aan te trekken. Bij vlagen reed Jos ijzersterk, maar bij een topteam moet je er elk weekend staan. Johnny Herbert wist dat hij tweede viool mocht spelen achter Schumacher en deed dat heel verdienstelijk.
Nico Rosberg (2x)
Heel erg vreemd dat Nico Rosberg stopte met racen is het niet. Het was een zeer verdienstelijk coureur, maar als Lewis Hamilton je teamgenoot is, heb je daar niet genoeg aan. Vorig jaar werd Rosberg nipt kampioen, mede dankzij zijn constante prestaties en de betrouwbare en snelle Mercedes. Dit jaar zou hij weer achter Hamilton rijden en daardoor stijgen in dit lijstje. Daarom is hij nu in Monaco geld aan het tellen.
Carlos Reutemann (2x)
De Argentijn met de mooiste lach bewees maar eens dat een mooie lach niet zo veel oplevert. Hij reed nog in de tijd dat Formule 1 rijders echte helden waren. Carlos Reutemann hoeft zich overigens nergens voor te schamen. In 1977 was hij teamgenoot van de Niki Lauda bij Ferrari. In 1980 zat Reutemmann in een Lotus maar, helaas voor hem, Mario Andretti ook.
Giancarlo Fisichella (2x)
Fisichella was altijd een veelbelovende coureur, maar hij had het materiaal niet. Althans, dat werd vaak gezegd. In 2005 en 2006 zou hij dan eindelijk in een topauto rijden. De hegemonie van Ferrari was aan het afbrokkelen en Renault was gewoon het beste team. Helaas was Fernando Alonso in bloedvorm op dat moment. Het verschil was best tekenend. In 2005 was Fisichella zesde en in 2006 vierde, terwijl Alonso overtuigend kampioen werd.
David Coulthard (2x)
De man met de fraaie kaaklijn gold, net als velen in dit rijtje overigens, als een toptalent. Aan zijn auto’s kan het ook niet gelegen hebben, want Coulthard heeft bijna altijd een topauto onder de bips gehad. Hij begon zijn carrière bij Williams en heeft een lange tijd voor McLaren Mercedes gereden. Bij dat laatste team was hij helaas minder goed dan Mika Häkkinen, die in 1998 en 1999 wereldkampioen werd. Dat Coulthard zo slecht niet was, bleek in 2001. Toen was de Schot aanzienlijk beter dan Häkkinen.
Riccardo Patrese (2x)
Een oude en stabiele rot. Patrese was de eerste coureur die meer dan 200 GP’s reed. Dat is knapper dan het tegenwoordig is, want per seizoen zijn er tegenwoordig veel meer races. In 1983 reed Patrese de Italiaan voor Brabham-BMW, waar hij kon toezien hoe Nelson Piquet kampioen werd. In 1992 reed Patrese wederom voor een topteam, Williams. Toen werd zijn collega Nigel Mansell kampioen.
Gerhard Berger (2x)
Ook zo’n stabiele rot in het vak. Gerhard Berger was de man op wie je altijd kon rekenen. Een soort Bottas, maar dan constanter. De rivaliteit tussen Senna en Prost was leuk voor de buitenstaander, maar Ron Dennis heeft het seizoen in 1988 met samengeknepen billen moeten aanschouwen. Toen Prost eieren voor zijn geld koos bij Williams, mocht Gerhard Berger fungeren als tweede rijder. In 1990 en 1991 moest hij toezien hoe Senna in dezelfde auto wereldkampioen werd.
Alain Prost (2x)
Dit is een opmerkelijke. Alain Prost is namelijk ook wereldkampioen geworden. Sterker nog, de Fransman wist maar liefst vier keer ervandoor te gaan met de titel. In 1984 is het Niki Lauda die de wereldtitel veroverd, maar niet zonder slag of stoot. Alain Prost stond namelijk een halve punt achter Lauda. Prost wint maar liefst 7 keer in 1984, Lauda 5 maal. Prost kent echter meer pech. In 1988 reed McLaren met het sterkste rijdersduo ooit: Senna en Prost. Met lede ogen moet Prost toezien dat puur op talent hij de mindere is van de Braziliaan.
Mark Webber (4x)
Het prototype zure coureur en waarschijnlijk de tofste gast om een biertje mee te drinken. In 2010 maakte hij in de laatste race het meeste kans op de titel, maar die werd gepakt door Sebastian Vettel. Het Duitse wonderkind kreeg overduidelijk een voorkeursbehandeling van Horner en Helmut. Dus Webber kan zich verdedigen dat Vettel wellicht de betere auto had. Aan de andere kant, in geen enkel jaar wist de Australiër als tweede tijdens een seizoen te eindigen.
Rubens Barrichello (6x)
Dat is het equivalent van een zo’n oude hond die telkens ‘bereden’ wordt door een jonge pup. Barichello had de pech teamgenoot te zijn van ene M. Schumacher. Werkelijk alles stond bij Ferrari in het teken van Micheal Schumacher. Het meest schrijnend was nog wel Oostenrijk 2002, een race waarin Barichello gewoon sneller was dan Schumacher. Rubens moest en zou aan de kant gaan. Maar liefst vijf jaar achter elkaar moest Rubens bukken voor Schumacher, die alle records aan diggelen reed. Elke keer als Schumacher zijn titel binnen had gehaald, mocht Rubens ook af en toe winnen. In 2009 zat de Braziliaan wederom in de beste auto van het veld, de Brawn-Mercedes. Dankzij een dubbele diffusor was deze auto aanzienlijk sneller dan de rest. Zijn collega Jenson Button maakte daar beter gebruik van en werd wereldkampioen. Dat moet heel erg zuur zijn, te meer er toen (aanvankelijk) niet een duidelijke pikorde was in het team.
Rosberg – zowel op als naast de baan. Wat een zeikwijf. For sure.
@str8six: in zijn Williams tijd team.maat van webber die hem Britney noemde
@str8six:
Is dat die jankerd die picnic aan het aanklagen is ??
@lincoln: lol
Het is Benetton, ga nu de rest lezen :p
David ‘ik-kan-dit-seizoen-wereldkampioen-worden’ Coulthard. Ik heb het hem zo vaak horen roepen, maar het kwam er nooit van.
De armste ..
Want dat is een taalnazi ..
Wellicht past ie niet in dit rijtje, maar ene J Villeneuve vind ik zo’n zure sufkees…
@rijnounsdoor: nou en of. Na z’n bliksemstart -en titel- bij Williams keihard onderuit gegaan bij Honda/BAR. Verloor daarbij feitelijk van het hele veld. En van zichzelf. Viel eigenlijk alleen nog maar op als -tie weer een nieuwe kleurspoeling in z’n coupe had laten aanbrengen. Een prestatie op zich.
@RRRobert: én na zn carrière als ie nog eens aan het miepen over een bij ons zeer bekende coureur..
@rrrobert: het is jammer dat het filmpje niet meer op youtube staat, maar goed, er is dus een filmpje van Villeneuve die in Japan zijn auto in de prak rijdt Direct daarna zie je een shot van de BAR pitcrew die dat op de monitor zien gebeuren en hem keihard beginnen uit te lachen. Niet de meest populaire jongen in de pitstraat.
Vraag is eerder, wie is de allergrootste N00B van de autoblogtribe.
Schijnt dat deze vraag al ee rondje heeft gedaan binnen te formule 1 circus.
Ook Mario Andretti reed in 1980 geen deuk in een pakje boter met de infinieure Lotus.
@toniominestrone: ??
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_Formula_One_World_Drivers%27_Champions
hekel aan italianen ofzo?
@toniominestrone:
Klopt, naar dat lag meer aan de auto dan aan Mario. Lotus was flink het spoor bijster na 1978.
Roland Ash. Hij tikte met zijn DTM Mercedes Nicola Larini er hard af in de DTM. Alexandro Nanni welke diezelfde Ash in wraak actie aan diggelen reed, incl. zijn eigen Alfa 155 DTM bak. Midden jaren negentig.Gouden tijden dat wel.
Jarno Trulli, ook zo’n laagvlieger, het enige wat de F1 aan hem te danken heeft is de uitdrukking: ” the Trulli train.”
Je hebt kampioenen en de bijna kampioenen.
De meest zuure rijder vind ik Ralph Schumacher.
Altijd in de schaduw gestaan van zijn succesvolle broer, en een top auto kon ook geen soelaas bieden om F1 kampioen te worden.
Dus met veel geld alleen red je het niet in de F1. Geluk des te meer, en karakter.
Ene M Verstappen heeft dat wel, een talent en hoe meer F1 kijkers die niks met hem ophebben er zijn hoe meer gp’s hij gaat winnen. The best!
@tarquesh: was al helemaal vergeten dat die ook meegereden heeft!
Wat de tweede plaats van Prost in 1988 nog extra zuur maakte, is dat hij dat seizoen eigenlijk meer punten had verzameld dan Senna. Maar destijds moest je je slechtste vijf resultaten wegstrepen. Prost had echter maar twee dnf’s, en voor de rest alleen maar eerste en tweede plaatsen, waardoor hij dus drie tweede plaatsen moest wegstrepen en daardoor 18 punten kwijtraakte (van 105 naar 87 punten). Senna had meer slechte resultaten (één diskwalificatie, één dnf’s, één tiende plek en een zesde en een vierde plek), waardoor hij maar 4 punten kwijtraakte (van 94 naar 90 punten) en daardoor Prost in de eindrangschikking voorbij ging. Maar eigenlijk had Prost dat jaar dus gewoon wereldkampioen moeten worden…
@henrie: de kop boven het artikel heeft een heel andere lading dan de inhoud en de reacties: daarin gaat het hoofdzakelijk over de “mislukte telenten” omdat er een nog betere coureur in hetzelfde seizoen mee deed.
Grootste chagrijn van de afgelopen 30 jaar was toch echt wel Alain Prost
@560pk: Geef ‘m eens ongelijk. Een wereldkampioenschap mislopen terwijl je eigenlijk een straatlengte voorsprong hebt, daar zou ik ook chagrijnig van worden…
Leuk stukje AB! Barichello was naar mijn idee de grootste pechvogel in de Schummi jaren
Nigel Mansell. Was, ondanks zijn kunde en talent niet echt geliefd. Altijd janken, altijd zeuren, zelfs wanneer hij met drie ronden voorsprong won.
Die van Reutemanm klopt niet helemaal. In 1980 werd Alan Jones kampioen met een Williams.
Mario Andretti werd kampioen in 1978. Zijn teamgenoot was toen Ronnie Peterson en na het overlijden van de Zweed stapte Jean-Pierre Jarier in voor twee races.
Reutemann heeft dus maar één keer een teamgenoot kampioen zien worden.
@carmasterr:
@willeme
Herbert zuur? Absoluut niet. Wat een sportieve en aardige kerel is dat. Prost was daarin tegen zeker een zuur secreet. Maar ach, zie ik hem nu op TV genieten van de inhaalactie van Sainz dan denk ik dat hij zijn zure haren wel verloren is. Allemaal relatief dus zeg ik.
Prototype, of misschien toch stereotype? :)
@morax: dat verschil lijkt niemand in Nederland meer te weten… je zou toch denken dat ze bij autoblog wel weten wat een prototype is met alle concept cars
Kan dat plaatje met die McLaren van Berger verwijderd worden? Dat plaatje maakt wel heel duidelijk hoe lelijk de formule 1 wagens tegenwoordig zijn geworden.
Hammilton dan, ligt die ver voor en dan zeggen ik voel wat vreemds en dan weer een nieuwe snelste ronde rijde