Volgens Steve McQueen houdt Mark Webber’s leven op

Immers, racing is life en alles wat daarvoor en erna komt is slechts wachten.

De Australiër kiest ervoor om zijn helm aan de wilgen te hangen aan het einde van dit seizoen. Extra races zitten er voor hem daarna niet meer in, dus dan begint het eindeloze wachten.

Webber wist in zijn Formule 1 carrière uiteindelijk negen races te winnen. Lange tijd werd hij gezien als een groot talent. In zijn jonge jaren won hij het Formule Ford Festival in 1996. Een kampioenschap won Webber echter net als in de Formule 1 nooit in de opstapklasses, meestal nét niet. Na 1997 leek hij dan ook de overstap te hebben gemaakt naar de GT’s door voor het Mercedes fabrieksteam te tekenen. Het leidde tot een mooie salto op Le Mans in 1999, waarbij Mark het geluk had ongedeerd uit te kunnen stappen.

In tegenstelling tot vele andere coureurs slaagde AussieGrit er vervolgens wél in weer terug te keren in de monoposto’s en alsnog op weg naar de F1 te gaan. Onder andere doordat hij in 2000 als teamgenoot van onze landgenoot Christijan Albers in de F3000 derde werd in het kampioenschap voor het opleidingsteam van Arrows. Albers had dat jaar totaal geen kans tegen de Ozzie.

Een jaar later werd Webber voor het team van Supernova nog eens tweede in de voorloper van het GP2-kampioenschap, dat zeker in die tijd als dé opstapklasse voor de F1 gold. Als beloning kreeg hij van mede-Ozzie Paul Stoddart de kans om Formule 1 te gaan rijden voor Minardi. Bij zijn debuut scoorde hij voor eigen publiek meteen twee kostbare punten voor het kleine team in een race met veel uitvallers. Dat soort races had je toen nog wel eens ooit.

Dankzij het feit dat Webber in de F1 doorgaans zijn teamgenoten bleef verslaan, werd hij ook in de F1 lange tijd beschouwd als een van de betere rijders in het veld. Mannen als Alex Yoong, Justin Wilson, Christian Klien en David Coulthard had hij makkelijk in de tas. Ook in 2006 toen hij gekoppeld werd aan de aanstaande kampioen Nico Rosberg had hij doorgaans niks te vrezen van de Duitser, die hij overigens ‘Britney’ pleegde te noemen. Met Nick Heidfeld had hij in 2005 bijvoorbeeld meer problemen.

Doordat hij nooit in de beste auto’s zat bleven echt grote successen zoals overwinningen echter uit. Naar verluidt had de Australiër als protégé van Flavio Briatore de optie om teamgenoot van Fernando Alonso te worden in de hoogtijdagen van het Renault-team, maar hij sloeg die kans (misschien wel wijselijk) af.

Uiteindelijk kwam Webber min of meer bij toeval alsnog in een topteam te zitten toen zijn oude Jaguar team, inmiddels onder de naam Red Bull Racing, aanklopte om hem weer in dienst te nemen. Nadat Coulthard, die ontwerper Adrian Newey naar het team geloodst had, zijn F1-helm aan de wilgen hing kreeg Mark daar de jonge Duitser Vettel als teamgenoot.

Newey maakte zoals hij dat bíjna altijd doet een paar superauto’s voor Red Bull Racing en Webber zat nu eindelijk in een auto waarmee hij kon winnen. Dat gebeurde dan ook voor het eerst in 2009, op de Nürburgring. Het probleem was echter dat in de andere auto van het team die dekselse Vettel zat, die uitermate goed om bleek te kunnen gaan met de Formule 1 bolides van die dagen.

In 2010 bereikte Webber achteraf gezien zijn piek in de F1. Het hele jaar vocht hij met Vettel en ook een beetje met Alonso en Hamilton voor de titel. Bij de laatste race in Abu Dhabi had hij hele goede kaarten om met het kampioenschap aan de haal te gaan, maar hij bereikte slechts een teleustellende zevende plaats in die race. Daarmee finishte hij bijvoorbeeld nog achter Vitaly Petrov. Vettel daarentegen won de race én en passant ook zijn eerste kampioenschap.

Hierna leek de rangorde in het team definitief bepaald. Webber pakte nog wel een paar races, maar veel minder dan zijn teamgenoot. In 2012 leek hij nog even op te leven met bijvoorbeeld zijn tweede overwinning in Monaco, maar die opleving was van korte duur. Na een teleurstellend seizoen in 2013 koos Webber voor de tweede maal voor de Sportscars, ditmaal bij het team van Porsche.

Het idee was Le Mans te winnen. Dat lukte net niet. In 2015 kwam het team van Webber er het dichtste bij met een tweede plaats. Wél won hij dat jaar eindelijk een kampioenschap in een van de hoogste klasses van de rensport. Ondanks drie overwinningen gaat het dit jaar wat slechter qua punten en wellicht dat Webber daarom nu op 40-jarige leeftijd besloten heeft afstand te nemen van de racerij. Zijn carrière is misschien nét niet geworden wat hij ervan gehoopt had, maar ach…desalniettemin not bad for a number two driver.