Niet een bijzondere auto, wel een bijzondere prestatie.
Het was altijd het lachertje van de klas: Skoda. Knulligheid en lulligheid ten top. Natuurlijk volkomen onterecht. Skoda begon aan het begin van de vorige eeuw toch écht met het bouwen van uiterst prestigieuze automobielen. Je bent echter zo goed als je laatste wedstrijd en in de jaren ’70 en ’80 had Skoda nogal wat belabberde spreekwoordelijke wedstrijden gespeeld. Het merk had een archetypisch Oostblok imago opgebouwd. Toch waren de auto’s in technisch opzicht interessant te noemen. Een sedan met de motor achterin is een layout die we niet vaak zien.
In principe voldeden de auto’s aan hetgeen waaraan ze moesten voldoen. Het vervoeren van mensen die allemaal gelijk zijn. Dat ging niet altijd zonder gevaren. Dankzij de plaatsing van de motor konden Skoda’s weleens listig uit de hoek komen. Het was overigens niets dat je met bieten en aardappelen in de kofferbak (voorin dus) kon oplossen.
Na de val van het communisme werden complete industrieën geprivatiseerd. De overheid zag ook wel in dat Skoda het in zijn eentje niet zou redden en ging op zoek naar een grote naam op het gebied van auto’s om mee samen te werken. Jazeker, samenwerken, geen overname. Skoda had zelf al eens een stap in de goede richting gemaakt met de Favorit.
Die auto was niet zo goed als de concurrentie, maar de achterstand was minder groot. Het was ook de Skoda Favorit waar Volkswagen mee aan de gang ging. De auto werd ernstig verbeterd en kreeg een nieuw koetswerk. Het resultaat was de Skoda Felicia, de eerste Skoda zoals wij tegenwoordig Skoda’s kennen: keurige auto’s, bekende techniek, voor een zacht prijsje.
Ondanks dat de Felicia door de pers uitstekend werd ontvangen, was het oostblokjuk-imago van de auto niet ineens weg. Net zoals tegenwoordig bij Dacia moet de acceptie even ‘groeien’. Er moest een model boven de Felicia komen dat het merk meer aanzien moest geven. Niet alleen dat, het moest ook een commercieel succes worden. Ondanks dat het begonnen was als een joint venture, was Volkswagen gaandeweg eigenaar geworden van Skoda. Dat klinkt minder bijzonder dan dat het is: in Tsjecho-Slowakije waren ze destijds niet zo weg van Duitsers. Integendeel. Echter, aan het einde van 1996 werd het nieuwe vlaggenschip getoond.
De naam: Octavia. Die naam werd al eens eerder gebruikt door Skoda, van 1959 tot 1971 prijkte de naam achterop de bips van een modale middenklasser. Dat was deze Octavia ook. De Belgische ontwerper Dirk van Braeckel was verantwoordelijk voor het lijnenspel van de auto. Volkswagen opperbaas Ferdinand Piëch had duidelijke plannen met de merken in het portfolio van de Volkswagen Group. Seat moest het Alfa Romeo van VW worden en Skoda moest de richting van Volvo op gaan. Niet een rechtstreekse concurrent, maar in de vorm van een breed inzetbare, no-nonsense familieauto.
Het lijnenspel van de Octavia was uiterst zorgvuldig gekozen. Onder leiding van Dirk van Braeckel werd een keurige vijfdeurs hatchback getekend. Jazeker, de Octavia was een hatchback. Ondanks de sedan-achtige vorm, kon de gehele achterklep open. De Octavia maakte gebruik van overbekende Volkswagen techniek. De auto stond op het ‘PQ34’-platform waar veel producten van de Volkswagen Group op kwamen te staan. Denk aan de Audi A3 en de latere Volkswagen Golf en Seat Leon.
Ook qua motoren waren er geen verrassingen. De instapmotor was een achtkleps 1.6 liter viercilinder met, ahum, 75 pk. Een stapje hoger stond dezelfde motor, maar dan met 100 pk. De voorlopige topmotor was een 1.8 met vijf kleppen per cilinder, goed voor 125 pk en 170 Nm. Niet echt spannend, maar met een topsnelheid van 196 km/u was het een van de snellere Skoda’s ooit gemaakt. Voor de veelrijders was er een 1.9 TDI met 90 pk, een jaar later volgde dezelfde motor met 110 pk.
Een belangrijke toevoeging aan het gamma kwam in de herfst van 1998, de Octavia Combi. Stationwagons werden telkens populairder en de carrosserievorm paste perfect bij het imago dat Skoda voor ogen had. Voor zijn klasse was de Octavia Combi vrij ruim. De kofferruimte was 548 liter groot. Klapte je de banken naar beneden, dan had je de beschikking over 1.510 liter. In 1998 kwam er een snellere Skoda Octavia, dit was dezelfde 1.8 twintigklepper, maar nu met een KKK-turbo erop geschroefd. In eerste in instantie was deze motor alleen leverbaar op de relatief complete ‘SLX’, maar in 1999 kwam er een nieuwe topuitvoering, de ‘Laurin & Klement’, vernoemd naar de oprichters van het merk: Vaclav Laurin en Vaclav Klement.
Deze uitvoering was in principe uitgerust met alle mogelijke opties: fraaie wielen, volledig lederen interieur, houtinleg en automatische airconditioning bijvoorbeeld. Dat zijn items die nog steeds niet standaard zijn in dit segment. Met deze uitvoering kon de consument zich afvragen: waarom zou ik meer voor een Bora betalen? Je krijgt dezelfde techniek en meer uitrusting voor een lagere prijs. Wellicht dat daardoor de Octavia tegenwoordig nog altijd een succesnummer is, terwijl de Jetta (de opvolger van de Bora) niet meer in de Nederlandse prijslijsten te vinden is.
In 2000 werd de Skoda Octavia gefacelift. Er werd eigenlijk nauwelijks getornd aan het oorspronkelijk design, een teken dat het in de smaak viel. De koplampen zijn helderder en de achterlichten zijn afwijkend. Verder zijn er nog wat kleine optische veranderingen als kleuren, velgen en bekledingen. In technisch opzicht veranderd er meer. Er komen meer (schonere) motoren bij en de Octavia ontvangt wijzigingen aan de achterwielophanging.
Ook nieuw voor de Octavia zijn de 4×4-modellen. Deze zijn voorzien van Volkswagens Haldex-systeem. In principe zijn het voorwielaandrijvers, maar als de voorwielen grip verliezen, springen de achterwielen bij. Zo spaar je brandstof uit wanneer vierwielaandrijving niet nodig is en heb je onder gladde omstandigheden altijd een troef achter de hand. De 4×4 uitvoeringen waren niet sportiever: daarvoor reageerde het systeem iets te traag. 4×4 was mogelijk op de 2.0 (120 pk), 1.8T (150 pk) en 1.9 TDI (100 pk). De 4×4 uitvoeringen staan ook uit hoger op de poten.
Ook komt er een nieuw sportief topmodel: de Skoda Octavia vRS. Skoda heeft wat schroom van zich afgeschud. Ditmaal is duidelijk te zien dat het een snellere auto is. Zo is de voorbumper lekker dik. Tevens zijn er skirts en een grote achterbumper. Of het komt door het Cream Yellow van Volvo is nooit bevestigd, maar als je wilt kun je de Octavia selecteren in het felgeel. Daarmee zag de Octavia vRS er sneller uit, dan dat deze eigenlijk was.
Omdat veel techniek wordt uitgewisseld met de andere merken, was het een beetje lastig voor de snelle Octavia om zich echt te onderscheiden. Ze probeerden het trouwens wel. Zo krijgt de Seat Toledo een 2.3 V5 en de Bora een 2.8 V6 als topmotor. De Octavia vRS krijgt een 1.8 turbo motor met 180 pk en 235 Nm. Deze is gekoppeld aan een vijfbak en drijft de voorwielen aan.
Dat klinkt niet als zeer spannend en dat is het ook niet. Op het circuit had je ook niets te zoeken, ondanks de heftige uitdossing. Qua prestaties voelde de auto sneller aan dat de cijfers deden vermoeden, dat dan weer wel. De standaardsprint van 0-100 km/u duurde namelijk zeven komma negen seconden. Een relatief hoog gewicht, voorwielaandrijving en een ouderwetse handbak zijn sowieso geen goede ingrediënten om snel van de plaats te vertrekken.
Eenmaal op snelweg ging het aanzienlijk beter en was de Octavia vRS veel meer in zijn element. In tegenstelling tot de atmosferische V5 en V6 motoren klonk de 1.8 twintigklepper niet echt bijzonder, maar het blok was uitstekend bij de les. Op de tussensprints excelleerde de auto. Met een topsnelheid van 235 km/u kon je de gemiddelde BMW bestuurder het goed lastig maken op de linkerbaan van de autosnelweg. De 1.8 bood nog een voordeel: hij was relatief eenvoudig te kietelen naar meer, 220 pk was geen uitzondering. Daarmee werd de Octavia RS een soort budget 850 T5. De auto was er zelfs als Combi om het plaatje compleet te maken.
De meest heftige Octavia vRS was de Octavia vRS WRC Edition. Deze was vooral visueel voorzien van spektakel in de vorm van een stickerset die deed denken aan de uitdossing van de rallyauto’s op basis van de Skoda Octvais vRS. In technisch opzicht waren ze echter identiek, dus dezelfde motor, hetzelfde onderstel en identieke wielen. Ondanks de rally-esque looks was de auto niet lichter, maar waarschijnlijk wat zwaarder. De Octavia vRS WRC Edition was namelijk voorzien van een rijkere standaarduitrusting.
Was de Skoda Octavia een groot succes? Nou, dat viel eigenlijk wel mee, in Nederland althans. Er zijn in een kleine 8 jaar zo’n 13.000 auto’s op gele platen gezet. Toch was deze Skoda een absoluut succes voor het merk, om twee redenen. Ten eerste was deze auto het omslagpunt. We gingen anders over het merk denken. In Nederland bleef men toch te veel hangen in het ‘het is en blijft een Skoda’-stramien. Maar de tweede generatie en derde generatie Octavia deden het telkens beter in ons koude kikkerlandje. Veel waar voor je geld is nu eenmaal iets waar de Nederland uiteindelijk toch voor zwicht.
De tweede reden was de eerste generatie Octavia zelf. In veel andere landen was de auto direct een hit. Je had bijna de ruimte en het praktisch gemak van een D-segment auto, met de prijs die je onderaan het C-segment vindt. Toen er in 2004 een nieuwe Octavia kwam, waren niet alle dealers even blij met het nieuws. Het oudje verkocht immers uitstekend. Vandaar dat de auto nog een tijdje op sommige markten leverbaar bleef. In 2010 liep de laatste Octavia (van de eerste generatie) van de band in Vrchlabí. In totaal zijn er 1.442.100 van gebouwd!
De Skoda Octavia zal niet de boeken ingaan als een absolute klassieker. De auto is gewoonweg te gemiddeld op teveel punten. In technisch opzicht heeft de auto niets unieks te bieden. Daar gaat het ook niet om. Het gaat om de combinatie van de eigenschappen die de Octavia biedt. Net als bij een restaurant dat je uit kunt pluizen wat prijs-technisch het meest interessante menu is. Het blijft toch opmerkelijk, dat de waarden van een Volkswagen eigenlijk het beste tot zijn recht komen in een Skoda. De Octavia is de grondlegger van het moderne, ware Volkswagen.
Leuk artikel Willem! Nice!
@galgootje: third!!!
@nicolasr: of second. Weet ik veel.
@nicolasr: lol, precies andersom :-)
Mooi stukje weer! Leuke aanvulling: de RS een vRS is eigenlijk hetzelfde als een M3 een //M3 noemen. De v is geen letter, maar een hacek; een symbool dat in de naam Skoda boven de S staat.
@wetdualclutch: het is meer als MINI en Mini. Bij deze generatie werd daadwerkelijk de ‘v’ gecommuniceerd. Deze kwam later te vervallen. Behalve in Groot-Brittannië. Daar wordt nog altijd vRS gehanteerd.
Qua inventiviteit ontwikkeling en techniek waren die Tjechen altijd vooruitstrevend, een traditie om met staal te werken in het Tatra gebergte, een visionair als Hans Ledwinka van Tatra, van wie de oude Ferdinand Porsche ‘het vak’ heeft geleerd. Eerlijk gezegd hobbelden de Duitsers overal achteraan, de Kever geeft zijn configuratie te danken aan Ledwika kijk maar naar zijn geesteskind de Tatra 77.
@desjonnies: en daarom doen de Duitsers het altijd beter; de wet van de remmende vooruitgang en dat al sinds de industriële revolutie
@lithiumion: Het is ‘de wet van de remmende voorsprong’.
Ik heb het altijd al een fraai gestylede, lekker dik ogende underdog gevonden, en met die 180 pk twintigklepper moet het ook een fijne bak zijn om wat tempo in te maken!
De meest burgerlijke kraak-nog-smaak auto… Hier kunnen we als liefhebbers hier op Autoblog toch niks mee?
@svenska_aeroplan_ab: nee Saabs zijn veeeeel spannender idd…. facepalm
@svenska_aeroplan_ab: Dat vind ik dus van een GM-Saab..
@jochempie: Ik heb in beide gereden, de Saabs (zelfs die van onder de GM-paraplu) zijn leuker om mee te rijden. Betere rijdynamiek. Niet dat het Saab tot een sportauto maakt, of zelfs maar een sportieve auto (whatever that may be). Maar wel meer fun dan een Skoda. Verder niets dan lof voor Skoda. Willeme z’n besluit is volledig op de kop: Skoda is vandaag wat Volkswagen vroeger was, voordat ze zichzelf een misplaatste pretentie begonnen aan te meten.
@svenska_aeroplan_ab: voor de Prius was er een grijs metallic Octavia 1.6 met hippe wieldoppen.
@svenska_aeroplan_ab:
eens: ik vind het ook een saaie auto
oneens: wat definieert nu precies een autoliefhebber? Een voorkeur voor een bepaald merk en (vaak daarmee samenhangend) afkeer van een ander merk? Vind ik zo kort door de bocht.
Mijn stelling: elk merk – hoe saai ook – heeft vroeg of laat wel eens een (zeer) interessante auto gemaakt (of maakt die nog steeds).
@jeroenwz: Dat klopt. Ik heb ook geen afkeer van het merk, en vind dat ook Skoda inderdaad best interessante auto’s heeft gemaakt. Maar maak daar dan een artikel over, niet over dit zouteloze apparaat…
@svenska_aeroplan_ab:
Er zat toch aardig wat zout op na de wintersport
https://drive.google.com/file/d/1MxaAxtaY4s5PJ1g7xF9PbVA3F2VKggbt/view?usp=drivesdk
@jeroenwz: Er zit verschil tussen respect voor hebben en liefhebben. Deze skoda, maar ook de volkswagens uit die tijd zijn gewoon hele goede producten die precies doen wat ze moeten doen. Erg knap enzo, dat meen ik oprecht.
Net als een goede baksteen, werkelijk ongelooflijk wat ze doen tegen zulke lage kosten. Super functioneel enzo. Maar je kunt er echt geen liefhebber van zijn zonder dat je een flinke kronkel in je kop hebt. Ik moet dan ook altijd een beetje grinniken als er weer eens een volkswagen fanboy loopt te jubelen over een golfje IV of V. Heel goed spul hoor, maar je koop het juist omdat het je geen flikker interesseert, het is gemaakt om geen mening over te hebben.
@lekbak: Dit dus
De Octavia was dé auto om aan te raden aan familie en vrienden aan te raden. Tuurlijk, een beetje saai, maar ook ruim, betrouwbaar, betaalbaar en met een goed imago.
@dracae: Precies, aanraden aan anderen omdat het gewoon een verdomd goed ding is. Maar zelf wil je er niet in rijden omdat het tegelijkertijd ook een zaaddodend stuk blik is. Dus rij je uiteindelijk zelf in een alfa 156 en maak je jezelf wijs dat het echt een hele gave auto is. Om die hogere kosten toch nog een beetje goed te praten.
@lekbak: Lol, zoiets. Een auto is niet bij iedereen ‘emotie’, tenminste niet zo duidelijk. Toch zijnde meeste mensen nog steeds niet 100% rationeel. Bijvoorbeeld mijn vader die altijd riep dat het er alleen maar toe doet dat er een dak op zit en dat ie rijd, maar ondertussen wilde hij eigenlijk alleen maar Duits en vooral VAG. Daar vielen bij hem dan ook Skoda, Seat en Ford (Duits) onder.
Ik ben zelf niet zo ‘merk-geil’ en de herkomst maakt me ook niet veel uit. Een auto spreekt me aan ..of niet…
Wel wil ik inderdaad eigenlijk altijd iets ‘speciaals’, dat zou een Alfa kunnen zijn, maar niet de 166.
De huidige Yaris is niet echt speciaal, maar het is dan wel weer een TS.
Het is overigens echt een leuk autootje… en dat tot nu toe met lekker lage kosten.
Ik was niet perse van plan om ‘m lang te houden, maar hij blijft nog wel ff.
Guilty pleasure
Ik heb ‘m serieus overwogen. Vette family-car.
@mynameisjeroen: Ik ook, vond het toen een hele mooie auto, zeker voor dat geld.
Vond alleen de stoelen te hard, anders had ik hem gekocht. Bij een dealer die ergens in Oosterbeek in een straatje in het dorp nog een hele ouderwetse garage had. Een soort schuur met ergens in een hoek een ‘showroom’ waar maar plek was voor één auto. Een 105 in nieuwstaat die daar vermoedelijk in de jaren tachtig was neergezet en nooit meer van de plek was gekomen. Door die entourage leek de Octavia die gewoon buiten moest staan nog deftiger dan hij was.
-edit: dank u, is inmiddels gefixt-
One small step for mankind, one giant leap for Skoda.
Want de Octavia mag dan wel geen revolutionaire auto zijn, voor Skoda betekende het model een enorme stap voorwaarts en een gouden zet geweest.
2 jaar lang met heel veel plezier gereden. Juist omdat het een Skoda is.
Als jonge Skid heb ik nog bij een Škodadealer gewerkt, elke zaterdag de verkopers een beetje helpen, auto’s poetsen en af en toe zelf een auto aan de man gebracht.
Toen het nieuwe model (1Z) in 2004 uitkwam, bleef in bijna heel Europa de 1U i.e.g. als Combi nog te koop. Goed uitgerust en scherp geprijsd. In Nederland o.a. als Tour en Demarrage uitvoering, louter in brave huisvaderkleuren als Capuccino Beige en Stone Grey.
Ze werden nog verrassend goed verkocht naast d’n nieuwe Octaaf, want je kreeg veel auto voor weinig geld. Eigenaren van oude exemplaren ruilden hem graag in voor een vers exemplaar want ze wisten de kwaliteit en kwantiteit van de wagen goed te waarderen. Onder de €20k bleef je nog gemakkelijk.
Als ik het mij goed herinner werd verse productie in Nederland nog tot in 2007 uit de showroom gereden. In andere landen zelfs nog later.
@skid: Onder de 20k voor een hele ruime, gemiddeld uitgeruste c-segment stationwagen. Daar heb je tegenwoordig een gemiddeld uitgeruste fabia voor!
@skid: ik heb ook rond die periode bij skoda gewerkt en zo herken ik een hoop punten. Moet wel zeggen aan de andefe kant van de muur zeg maar. Maar sommige gaan wel heel specifiek zoals laknamen. Dat je dat nog weet man(of vrouw). Ik kan me die octavia 2 nog herinneren in die 100th aneversery uitvoering. Maar dit type heeft wel een uitgesproken vertoon waar ik van hou. Toch maar gekozen uit een saab 9-3 turno uit 2007 maar wel getwijfeld over een RS
@shalomleon: Ah yes, de 100th Anniversary Edition. Met dat witte leer en pianolakinleg op het dashboard, dat zat wel op de fijne lijn tussen sjiek en sjonnie.
Mijn moeder heeft 10 jaar lang een Octavia 1.8 Turbo 20V L&K 4×4 gereden. Paars metallic met beige leder. Zelf een paar keer mee gehad op wintersport destijds. Erg fijne reiswagen moet ik zeggen. Simpele lijnen die nooit vervelen, jammer dat ze al zo’n beetje uit het straatbeeld zijn verdwenen. Vind het nog steeds een leuke wagen. Hij was ook betrouwbaar en redelijk goedkoop in het onderhoud. In ’14 is hij helaas gestolen en later teruggevonden met een kapotte motor. Joy riding…
-edit: dank u, is inmiddels gefixt-
@willeme weet misschien nog dat er iemand met een Octavia RS op de Ring rond reed. Die was voorzien van een op maat gemaakt Bilstein onderstel, Mov’it remmen en nog wat motorische aanpassingen. Heb ergens nog een video dat Dirk Schoysman, testrijder van Nissan voor de (oude) GT-Rs een rondje daarmee deed. Behoorlijk indrukwekkend.
We praten over ergens 2001-2002 trouwens. Die RS liep ook bijna 280 op de teller op de A1 terug van de Ring. Daar heb ik ook nog ergens foto’s van. Bijzondere auto was dat.
@stephane8200: Was dat niet een zwarte? Ik weet wel dat Dirk Schoysman destijds een van mijn grote helden was. Tegenwoordig zie je alleen maar celebrity’s bij de Nurburgring, maar rond die tijd was het nog relatief rustig. Bleef een mooi gezicht toen hij met een Bayside Blue Metallic Skyline GT-R V-Spec (kenteken T4 GTR) de parkeerplaats kwam op rijden ;-).
Ik herinner mij nog wel meer auto’s uit de tijd. Een keurige zwarte VW Transporter die wel erg hard ging. En volgens mij was er nog een Audi Coupe GTE, jaren ’80 model ;-)
@willeme: die zwarte was van een Engelsman. Dat was een andere.
De eigenaar van de T4 is dezelfde man als die van de Octavia RS. Een zilvergrijze was dat met BBS velgen.
Die Coupe GT komt mij ook bekend voor. Weet niet waarom ;) Alles daarna had minder onderstuur maar een minder mooi geluid. Misschien is dat het?
Dirk was een bescheiden man en hij kon aardig goed rijden – understatement her en der.
@stephane8200: Hij heeft Jethro Bovingdon van Evo Magazine destijds geholpen met het zetten van toptijden in zijn aangepaste M3 GT destijds. Om te zijn of ze er een sub-8 van konden maken. Lukte net niet volgens mij. In de tussentijd hebben we Seat Leon stationwagons die het halen :-D.
Die Coupe GT was wel erg gaaf. Om een circuit te leren is veel onderstuur wel een prettige bijkomstigheid. Zo wordt je genoodzaakt nettere lijnen te gaan rijden, zonder dat het gevaarlijk wordt.
@willeme: dat van Jerthro komt me nog bekend voor. Ik las Evo toen nog wat vaker.
Je moet in ieder geval netjes rijden en het ergste wat kan gebeuren is rechtdoor glijden. Stuur openen en al dan niet minder remmen of gas geven helpt dan wel.
Maar echt (écht) leren heb ik gedaan met mijn Elises. Lijnen rijden voor snelheid, want weinig vermogen. Laat remmen en zuiver sturen, zonder electronische hulpjes. Daarentegen ben ik ook een keer daarmee tussen Pflanzgarten I en II gespind op volle snelheid, bij die hobbel daar. Vanaf toen maar even niet meer op 10/10en gaan rijden. Keurige 360, met linkerachterwiel in het gras tot stilstand gekomen. Enig angstzweet had ik toen wel even last van – en het was die dag al heel warm ;)
Value for money! Daarom staat er ook hier eentje op de oprit…
Jammer genoeg geen vRS of scout.
De vRS was niet op stock, en de enige scout die voorradig was, was na veel korting nog 10k€ te duur.
Maar de 1.4 tsi is best een prettig motortje om mee te rijden. En gezien het feit dat Skoda normaal gezien de gewoonte heeft de technologie van vw pas te implementeren als de kinderziektes er uit zijn, ben ik redelijk gerust… ?
-EDIT: de plaat blijft ernstig hangen. VAG is stom. We weten het.-
Die RS van 180pk zie je in Oost Europa nog best vaak, vroeger vond ik hem oersaai, nu vind ik het nog een leuke verschijning.
Maw, een tweedehandse ga je best ginder zoeken!
Zo heb ik ooit eens mij een uur zitten amuseren op de Duitse autobahn, Skoda tegen Skoda, mijn Octavia CR 2.0 tdi 16V 2011 met chip tegen zo een RS met 180 pk, ik zat alleen in de auto, een weinig bagage, zowel qua acceleratie als topsnelheid (op gps heb ik licht bergop, wellicht met rugwind, al eens 235 gehaald wat gelijk is aan de topsnelheid van die RS) leek het exact gelijk op te gaan, was wel fun maar soms wel zweten geblazen omdat er hier en daar bochten waren die voor mij wat scherp leken tegen die snelheden :D
Eén van de grootste frustraties van het Duitse VAG management: de Octavia’s die allen op het platform van o.a. de Golf staan, doen het in de betrouwbaarheidsstatistieken consequent beter dan diezelfde Golf van het moederbedrijf. Sowieso behalen de Tsjechische fabrieken van VAG al jaren achtereen de hoogste kwaliteitsscore van alle fabrieken binnen het VAG concern, iets waar de Tsjechen (terecht) ongelofelijk trots op zijn.
Meest maffe is, dat deze ‘budgettopper’ inmiddels een dusdanig goede reputatie heeft dat de Octavia in de occasionmarkt daardoor gemiddeld beter scoort dan bijvoorbeeld de (qua binnenruimte vergelijkbare) VW Passat .
Grappig dat sommige personen dit soort auto’s niets vinden/zich niet kunnen voorstellen dat “auto liefhebbers” voor zo’n auto vallen. Ik denk dat veel techneuten onder ons op een andere manier naar auto’s kijken. Hoe geniaal je materialen effectief hergebruikt worden of doordacht een ontwerp is.. Vanuit dat oogpunt zou je zelfs liefhebber kunnen zijn van de multipla.. Die helaas wel een erg “bijzonder” design had.
Scoda”s blinken niet uit in appearance.. Maar in doordachtheid/slimme keuzes.
Leuk artikel, over een voor velen saai automerk.
Ik geniet nog dagelijks van m’n 15 jaar oude en en 10 jaar in mijn bezit zijnde zwarte MK1 VRs.
Hoop nog lang van hem of haar te mogen genieten.
Wordt dan ook gekoesterd door mij.
Natuurlijk zijn er betere en snellere auto’s maar de mijne kan best aardig meekomen met het huidige verkeer, zeker na “optimalisatie” van onlangs door VAG techniek.
Kon pas geleden zelfs Fiat 500 Rivale voorblijven.
Zegt toch wel iets dacht ik.
Niet bijzonder?
Wordt steeds bijzonderder.?
Rij al weer 4 jaar tevreden in de opvolger van dit model :) (vandaar ook de RS in Mn nickname:) )
Dit model is echt heel mooi oud geworden. Uitstekend understated ontwerp.
Pas mijn gele Skoda Octavia RS met TT RS weg gedaan (en enige tijd daarvoor een rode). Ik kan helaas geen foto’s plaatsen, maar ze staan op Insta onder yellowoctaviavrs… Ik heb nu een 1Z uit 2006, maar die is vrijwel standaard…