Special: Nissan Skyline GT-R (BCNR33)

De R32 was een regelrechte hit, maar het serieuze werk werd verzet door de R33.

Het is en blijft de vraag. Hoe volg je een legende op? In het geval van de R32-generatie van de Nissan Skyline GT-R wist men deze kwestie goed te omzeilen: zeg iedereen niet dat het om de opvolger van een legende gaat. Geef de diverse afdelingen bijzondere opdrachten waar ze onmogelijk aan kunnen voldoen. De R32 was zowel op straat alsmede op het circuit immers een ware reuzendoder. Godzilla.

Maar toch werden de ingenieurs gebriefd om alles net even beter te doen. De basis van de auto was duidelijk. Nissan introduceerde in 1993 al de R33 generatie van de reguliere Skyline. Dit terwijl de R32 GT-R nog anderhalf jaar in productie zou blijven. Maar zoals wel vaker komen de topmodellen pas later op de markt. Wat doe je normaal gesproken bij een opvolger? Simpel. Je maakt hem sterker, sneller, gecompliceerder en hoogwaardiger. Dat gold ook voor de R33.

Het probleem is dat dat in Japan simpelweg niet kon in de jaren ’90. Dankzij een herenakkoord waren alle Japanse autofabrikanten namelijk beperkt in het leveren van de maximale hoeveelheid vermogen: 280 pk. Nu was dit in het begin niet zo’n probleem. In 1990 had een 911 Carrera 260 pk en een Ferrari 348tb 300 pk. Dus met 280 pk kon je goed meekomen. Maar waar de Europese en Amerikaanse merken meer en meer vermogen onder de kap wisten te proppen, bleven de Japanners steken. Het is uiteraard niet bevestigd, maar heel goed mogelijk dat juist daardoor de Japanse autofabrikanten extreem inventief waren.

Meer vermogen is immers niet mogelijk. En de auto’s konden helaas ook niet lichter worden. Door hoger wordende eisen op het gebied van luxe en veiligheid werden de auto’s juist zwaarder. In het geval van de Honda NSX was dit niet zo’n probleem, die auto was behoorlijk licht. Maar de Nissan Skyline GT-R R32 woog al 1.430 Kg en de opvolger ging dus nog zwaarder worden. Daarom werd bij Nissan elke technische innovatie omarmd om maar te zorgen dat de auto’s sneller zouden worden. Niet zozeer in rechte lijn, maar wel op circuits. Bij een sportauto gaat het immers om het totaalplaatje.

In recordtempo werd de BCNR33 ontwikkeld. Om de link naar de race-auto’s aan te houden behield de auto zijn motor, de RB26DETT met 280 pk en 353 Nm. Gelukkig waren dat maar getalletjes. Iedereen wist dat het meer was, maar daar praten we niet over. In de jaren ’90 worden auto’s niet alleen sneller, maar ook luxer en capabeler. De Porsche 911 (993) en BMW M3 (E36) waren daar goede voorbeelden van. Niet dat het daarom slechte auto’s waren, integendeel. Maar ze waren luxer en meer geschikt voor dagelijks gebruik dan ooit.

Nissan Skyline GT-R
In 1995 werd de R33 GT-R onthuld. Voor velen lijkt het een iets volwassenere Skyline GT-R. Maar verder been there, done that. Dat is uiteraard te kort door de bocht, want de R33 werd op zeer veel punten fijngeslepen. De auto had minder lift op de vooras en was ook aanzienlijk stijver. Maar ook dat laatste maakte de auto flink zwaarder. Vandaar dat er bij de R33 met welhaast OCD-achtige attentie voor detail gekeken wordt om het gewicht zo laag mogelijk te krijgen en de verdeling van dat gewicht te optimaliseren. Zo werd de accu naar de achterbak verplaatst. Voor waren de bodypanelen lichter. Het HICAS systeem werd elektrisch en zelfs de ABS actuator werd verkleind. De brandstoftank ging van 72 naar 65 liter en werd opgetrokken uit lichter kunststof. Dit alles miste zijn uitwerking niet, want de Nissan Skyline GT-R R33 was bijzonder snel op de Nürburgring Nordschleife: 7:59 is nog altijd een indrukwekkende tijd.

Nissan Skyline GT-R V-Spec
Elke Skyline GT-R is er geweest als V-Spec. Bij de R32 was er nog een behoorlijk groot verschil tussen de V-Spec en non-V-Spec GT-R. Bij de R33 is dat verschil kleiner. De V-Spec had een 10 mm verlaagd onderstel dat balanceerde op het randje van prettig op de openbare weg. Ook was het actieve diff achter wat scherper afgesteld. Als kers op de taart kreeg je een extra lampje in het dashboard en heuse V-Spec stickers achterop. De V-Spec uitvoeringen wegen 10 kg meer dan de standaard R33 GT-R.

Skyline GT-R V-Spec (UK)
De R33 is de eerste Skyline GT-R die verscheept werd naar Europa. Aangezien ze in Engeland het stuur al aan de rechterzijde hebben en ze helemaal verzot zijn op bijzondere rijdersauto’s, was dat een makkelijke redenatie. Toch zijn de Engelse varianten niet geheel gelijk aan de Japanse. Denk aan kleine wijzigingen als aangepaste mistlampen en iets gewijzigde ECU. Maar misschien wel het leukste is de snelheidsmeter van de engelse varianten. In Japan doen ze niet alleen aan begrenzen op vermogen, maar ook op begrenzen op snelheid. Alle Japanse Nissan Skyline’s lopen niet harder dan 180 km/u, dus de tellers hoefden ook niet gewijzigd te worden. Voor de Britse variant werd de maximum snelheid opgehoogd naar 250 km/u. Japanners blijven Japanners, dus kreeg de UK-versie betere banden en extra tussenkoeling voor motor, transmissie en differentialen. Op deze manier kon je dagenlang 250 rond rijden op de Autobahn.

Skyline GT-R V-Spec N1
Ook van de R33 kwam er een N1 specificatie, ditmaal alleen in combinatie met de V-Spec afstemming. De N1 was een soort homologatiemodel, met wat minder luxe dan een normale R33. Dus geen ABS, airconditioning, bekleding in de kofferbak of radio-installatie. Zelfs de wisser voor de achterruit ontbrak. De motor was ook in N1 spec. Niet zozeer sterker in vermogen, maar wel in uithoudingsvermogen. De turbo’s waren van staal (in plaats van keramiek), de nokkenas stond net even iets anders afgesteld en de luchtinlaat was wat beter.

JGTC Skyline GT-R
Zo dominant als de R32 was de R33 niet. Dat had een paar redenen. Ten eerste waren de reglementen wat aangescherpt waardoor bijvoorbeeld vierwielaandrijving niet meer toegestaan was. Ook waren andere Japanners in topvorm, denk aan de Toyota Supra en Honda NSX. In 1995 wint de R33 GT-R nog, maar in 1996 is de McLaren F1 GTR ook in deze klasse oppermachtig. In 1997 bleek de Castrol Tom’s Supra te sterk, maar in 1998 slaat Nissan hard toe met de Pennzoil Nismo GT-R en pakt het kampioenschap.

Nismo GT-R LM
Het racen had Nissan een flinke imagoboost gegeven. In Japan en Australië was Godzilla een auto om rekening mee te houden. Helaas gold dit niet voor de rest van de wereld. Nissan was goed vertegenwoordigd met Group C Le Mans racers eind jaren ’80 en begin jaren ’90. Om deze twee succesverhalen te combineren besluit Nissan in 1995 en 1996 mee te doen met een Le Mans racer. Helaas was het moment een beetje ongelukkig gekozen. In 1995 is de McLaren F1 GTR oppermachtig en in 1996 zijn de Porsches schier onverslaanbaar.

Nismo GT-R LM Road Going Version
De reglementen schreven voor dat er één straatuitvoering gebouwd moest worden van de racewagen en aldus geschiedde. Het resultaat was de Nismo Skyline GT-R LM. Wat het meest opvalt is de enorme brede body van de auto, inclusief de verstelbare aerodynamica. De GT-R LM is aanzienlijk lichter, het gewicht bedroeg zo’n 1.150 Kg. In tegenstelling tot de gewone Skyline heeft deze namelijk géén vierwielaandrijving, maar enkel aandrijving op de juiste wielen. Ook de RB26 werd getuned tot Group N specificatie, goed voor zo’n 400-450 pk.

Nissan Skyline GT-R V-Spec LM Limited
Om de deelname aan Le Mans nog iets uit te buiten, brengt Nissan de GT-R LM Limited en GT-R V-Spec LM Limited uit. Dit model was minder exotisch dan de GT-R LM, maar meer een speciaaltje. Alle LM Limiteds zijn gespoten in Champion Blue. De LM Limited had een speciale carbon achterspoiler, een grote luchtinlaat voor de remmen en inlaat op de motorkap. Het GT-R logo werd vergezeld door twee vlaggen en verplaatst naar de C-stijl. Er zijn 86 reguliere LM Limiteds gebouwd en 102 in V-Spec uitmonstering.

Nismo 400R
Op deze had je gewacht. Ondanks dat de Skyline GT-R meer dan goed meekwam met zijn concurrenten, wilde dat nog niet zeggen dat het maximum potentieel van deze auto is benut. Daar is de tuningsindustrie natuurlijk voor. Maar tussen compleet gestoord en supersaai zijn natuurlijk wel extra gradaties. Daar komt de Nismo 400R om de hoek kijken. Omdat Nismo zich een beetje schuldig voelde met het wel erg letterlijk interpreteren van de regels, besloot men een kleine serie van een ultieme Skyline te maken.

Je kon de 400R herkennen aan veel onderdelen van de Skyline GT-R LM, zoals de koolstofvezel motorkap en spoilers. Ook de driedelige velgen dragen bij aan de esthetische feestvreugde, inclusief de Uber-coole striping. Maar de meeste veranderingen zijn van technische aard. De motor was een unieke specificatie van de RB26DETT, de REINIK RBX-GT2. Een tot 2,8 liter opgevoerde zes-in-lijn. Dankzij vele tweaks is het vermogen nu meer dan 400 pk. Hiermee kon de 400R (vandaar ook die naam) in iets meer dan 4 seconden van 0-100 sprinten terwijl de topsnelheid boven de 300 km/u ligt. Daarmee was de Nismo 400R sneller dan bijvoorbeeld de Porsche 911 Turbo van dat moment. Niet alleen in rechte lijn, maar ook in de bochten dankzij de de Bilstein dempers, het 30 mm lagere onderstel en de grotere remmen. De Nismo 400R is extreem zeldzaam: slechts 44 exemplaren zijn er maar gemaakt in de Omuri fabriek.

Nissan Skyline GT-R 4-door Autech 40th Anniversary
In 1998 viert de Nissan Skyline zijn verjaardag: de hogere middenklasser is 40 jaar oud geworden. Om dat luister bij te zetten geeft Nissan opdracht aan Autech (de specialisten divisie van Nissan) om een vierdeurs variant te ontwikkelen van de GT-R. Op de sedan-carrosserieën worden dan alle onderdelen van de GT-R gezet, inclusief diens RB26 motor en ATTESSA-PRO vierwielaandrijving systeem.

Nismo Skyline GT-R 4-door Autech 40th Anniversary
En dan in de categorie: hoe zeldzaam en bijzonder wil je het hebben. Er waren ook nog Nismo varianten van de Autech versie’s. Qua uiterlijk waren deze sedans overduidelijk geïnspireerd geraakt door de Nismo 400R. De technische wijzigingen gingen minder ver. Het blok leverde nu 380 pk. Dus had je meer vermogen tot je beschikking dan in de Jaguar XJR of Mercedes E50 AMG. Dit alles dankzij een grotere turbo, intercooler en gewijzigde ECU. Ook het uiterlijk mag er wezen: heerlijk jaren ’90 JDM.

In 1999 is het R33 hoofdstuk al weer voorbij voor de Skyline GT-R. Na iets meer dan 4 jaar wordt de auto opgevolgd door de R34. In totaal zijn er 16.674 exemplaren gebouwd van de R33. Heel veel is dat niet, zeker niet als je nagaat dat er van de R32 bijna 44.000 stuks zijn gemaakt. Er zijn niet veel originele exemplaren meer over. Maar eigenlijk hoort een Skyline GT-R ook niet origineel te zijn, zolang je hem maar bij Nismo (of HKS) licht kietelt. Dat het potentieel niet legaal op de thuismarkt was, wil nog niet zeggen dat Nissan geen capabele basis kon bouwen. De R33 is het levende bewijs daarvan.