Grote Fiat, kleine doelgroep.
Groot geworden door klein te blijven. Voor sommige merken geldt dat volkomen, als je kijkt naar de modellen waar ze hun naam en faam aan te danken hebben. Denk aan Daihatsu, Suzuki en natuurlijk Fiat. Sommige merken hebben een enkele legendarische betaalbare auto gehad, zoals de Citroen 2CV, Renault Twingo of Volkswagen Kever. Fiat kon bogen op een hele rits aan iconen, de Topolino, 500, 126, Panda, Cinquecento en natuurlijk de Nuova 500.
Per segment erboven lijkt Fiat het al wat lastiger te hebben. Zo heeft FCA bijvoorbeeld besloten om het B-segment te verlaten. Verder staan er een paar 500-varianten in de showrooms, zoals de 500 L en 500 X, auto’s die eigenlijk niet zo heel erg veel te maken hebben met een Fiat 500. Er is een tijd geweest dat het bij Fiat heel overzichtelijk was. In de jaren ’80 gingen de zaken nog uitstekend voor de Italiaanse autobouwer.
Fiat had auto’s in het A-segment (126, Panda), B-segment (Uno, Duna en 127) en C-segment (Ritmo, 128 en Regata). Wat we niet gewend zijn van Fiat, zijn grote sedans. Fiat heeft een enorme historie als het gaat om grote sedans, ze zijn er alleen vrij bescheiden over geweest. Al vanaf het begin van de vorige eeuw heeft Fiat prestigieuze auto’s in het luxe segment verkocht. Het begon met de 24 HP in 1903. En wat te te denken van de 520, ook wel bekend als de Superfiat.
De Superfiat kwam in 1921 op de markt. Die auto was uniek vanwege zijn motor, een 6,8 liter V12 was destijds vrij bijzonder. Via een handgeschakelde driebak werden alle 90 pk’s afgeleverd aan de achterwielen. Omdat de V12 erg kostbaar was, werd dezelfde auto verkocht met een zescilinder motor, die erg populair bleek. De 520 werd opgevolgd door de 521, 522 en 527. Allemaal grote en luxe Fiats met een zescilinder motor.
Deze modellen werden opgevolgd door de Fiat 2800. Die auto was aanzienlijk moderner dan de voorgangers en een waar meesterwerk. Echter, ze werden gebouwd van 1938 tot 1944, voornamelijk voor het Italiaanse leger. Omdat Italië ietwat aan de verkeerde kant van het betamelijke stond in die periode, heeft de auto niet helemaal de credits gekregen die het verdiende.
Na de Tweede Wereldoorlog houdt Fiat zich een beetje koest. Er zijn weinig luxueuze en prestigieuze excessen. Heel Europa moest worden heropgebouwd, dus daar moesten de automerken aan meewerken. Kleine, compacte en goedkope wagens. Auto’s waar iedereen aan kon sleutelen en waarvan de gebruikskosten erg laag waren. Pas aan het einde van de jaren ’50 durft Fiat het weer aan om in de luxe klasse te opereren. In de jaren ’60 is het de Fiat 2300 waarmee men grote naam maakt. In feite een doorontwikkeling van de 2100. Er was keuze tussen een Coupé (van Ghia) of een sedan (Pininfarina) en zelfs een heuse stationwagon.
Het stokje wordt overgedragen aan de Fiat 130. Wederom een grote en statige auto. Met 4,75 meter lengte is het ook anno 2018 een behoorlijke lap auto. In de 130 trof je tevens alleen zescilinders aan. Verschil met de 2100/2300 was de opstelling. De voorgangers van de 130 hadden een zes-in-lijn, de 130 had de cilinders in een V-opstelling. Voor zijn tijd was niet alleen een fraaie auto, maar ook een moderne. De 130 was voorzien van onafhankelijke wielophanging voor en achter, een vijfbak (van ZF) en de mogelijkheid om elektrische ramen en airco te bestellen.
Vervolgens moest Fiat het een tijdje doen zónder vlaggenschip. De 132 en Argenta waren de grootste Fiat sedans die je kon krijgen. De Fiat Argenta werd geproduceerd van 1981 tot 1985. Er waren een paar dingen bijzonder aan deze auto. Het was de laatste achterwielaangedreven Fiat en de auto was leverbaar met een 2.5 TD, een van de eerste ‘rappe’ diesels. Nu is 90 pk tegenwoordig geen monstervermogen, maar vergeet niet dat diesels destijds bijzonder traag waren.
Omdat de verkopen in dit segment relatief bescheiden waren en de ontwikkelingskosten erg hoog, besloot Fiat samen te gaan werken voor de opvolger van de Argenta. Het ‘Tipo 4’ project is een samenwerkingsverband tussen Fiat, Lancia en Saab. Het doel was om een moderne grote sedan te ontwerpen. Om te zorgen dat de auto zo ruim mogelijk is en de productiekosten laag te houden, werd er gekozen voor voorwielaandrijving en een overdwars geplaatste motor. In 1984 zijn het Lancia en Saab die respectievelijk de Thema en 9000 onthullen. Een jaar later is Fiat aan de beurt. De naam van hun vlaggenschip: Croma.
De Lancia Thema en Saab 9000 worden als een Mercedes-Benz E-Klasse concurrent geïntroduceerd, voor de Fiat gold dat niet helemaal. Ondanks dat de auto’s grotendeels gelijk waren, was het mogelijk om de Fiat in een sobere uitvoering met een kleine motor te bestellen. Voor als je wel de ruimte wenste, maar niet de dure aandrijflijn en de luxe aankleding. Qua carrosserie is er geen optie: alle Croma’s lijken een sedan te zijn, maar zijn in principe vijfdeurs hatchbacks.
In Nederland moesten we het doen met diverse variaties van de 2.0 motor. Deze 1.995cc metende viercilinder was er met 90 pk (CHT) en 120 paarden. Die 120 pk versie was voor die tijd behoorlijk vlot. Van 0-100 km/u in minder dan 10 seconden was best indrukwekkend in 1986. Helaas was de tijd van exact 9,9 seconden in perfecte condities. Maar het deed niets af aan de Croma: die was vlot, goed uitgerust, zeer ruim en best betaalbaar. Een beetje Croma 2.0 met een paar opties kostte je zo’n 45.000 guldens. Dat was echt een scherpe prijs, als je ziet wat je ervoor terug kreeg.
De Fiat Argenta was weliswaar een van de eerste auto’s met een sterke dieselmotor, met de Croma doet Fiat er een schepje bovenop. De 2.5 viercilinder is er in een atmosferische variant (75 pk), maar ook een met turbo: 101 pk! Dit ding vloog voorbij aan veel duurdere 200 D’s van Mercedes-Benz. Natuurlijk was de bouwkwaliteit niet zo legendarisch, op de snelweg stoof je gewoon weg bij de Duitsers. Een topsnelheid van 185 km/u was toen voor een diesel enorm snel.
Gaat het om pure prestaties, dan was er maar één Croma ideaal, de Turbo I.E.. Deze had dezelfde viercilinder achtklepper als basis, maar was voorzien van een flinke turbo én een intercooler. Het resultaat was 155 pk bij 5.250 toeren en een maximum koppel van 235 Nm bij 2350 toeren. Daarmee was het een enorm snelle Fiat, die in 7,8 seconden naar de 100 km/u kon snellen. Op de AutoBahn kon je 210 échte kilometers per uur halen. In een Fiat in 1986!
De Croma kreeg zijn eerste facelift in 1988. Dit was een zeer minieme modelupdate. Het belangrijkste nieuws was een compleet nieuwe turbodieselmotor, namelijk de Croma Turbo D.i.d.. Deze 1.9 liter grote viercilinder was de eerste turbodiesel die was voorzien van directe brandstofinjectie. Dit verhoogde het rendement van de dieselmotor enorm, waardoor diesels sterker én zuiniger werden. De Turbo D.i.d. werd ónder de 2.5 TD gepositioneerd, maar met 90 pk en 185 Nm deed de hypermoderne instapper er niet veel voor onder.
De tweede facelift vond plaats in 1991. Deze was aanzienlijk ingrijpender. De Fiat Croma was altijd een beetje het muurbloempje geweest van het Tipo 4 project, dat intussen was uitgebreid met een vierde lid: de Alfa Romeo 164. De Croma kreeg een nieuw front: nieuwe voorschermen, nieuwe koplampen een nieuwe grille. Ook aan de achterkant werd het ontwerp flink opgefrist. Het belangrijkste technische wapenfeit was ditmaal wéér voor de 1.9 diesel, die werd voorzien van variabele turbogeometrie.
Om de Croma een beetje vers te houden, wordt de grote Fiat nogmaals voorzien van een visuele update in 1993. Het motorenaanbod blijft gelijk, plus twee nieuwe aanwinsten. De eerste is een 2.0 i.e. 16v, die dankzij vier kleppen per cilinder een betere vullingsgraad heeft en dientengevolge meer vermogen levert: 136 pk.
Ook komt er een nieuw topmodel, de 2.5 i.e. V6. Deze heeft een heuse Busso zescilinder onder de kap. De 2.5 liter twaalfklepper is goed voor 162 pk en 213 Nm. Qua prestaties ontlopen de V6 en de Turbo elkaar niet veel. De Turbo is marginaal sneller. De V6 heeft echter een schitterende loop en hemels geluid. Het karakter is veel luxer en duurder en geeft het ‘Croma-rijden’ een heel nieuwe dimensie.
Niet dat er ook maar iemand op zit te wachten, overigens. De Fiat Croma zou namelijk erg impopulair blijken. De reden laat zich raden: men associeert het merk niet met grote sedans. In Nederland heeft de auto te lijden onder nog een nadeel: de naam. De Nederlandse importeur heeft alles in het werk gesteld om de grote Fiat de auto in Nederland níet te vernoemen naar een pakje braadboter. Helaas zouden de kosten niet opwegen tegen de baten. De keuze van de fabrikant liet zich niet, eh, omsmelten.
De Fiat Croma is op dit moment een auto die ‘out of the picture’ is. De auto is te jong om als klassieker te bestempelen. De Youngtimer adepten lopen er met een grote boog omheen. Dat is gewoon eeuwig zonde. Het toont namelijk aan hoe dom het is om met oogkleppen op door het autolandschap te dolen. Natuurlijk is de Croma niet zo goed als een Mercedes, maar dat was de bedoeling ook niet. De Croma was aanzienlijk goedkoper geprijsd en completer uitgerust. Het belangrijkste is wellicht het technische aspect; je kreeg veel techniek van premium-auto’s in een non-nop-premium jasje.
Desondanks was de Croma zeker geen lelijke auto, de latere modellen zijn zelfs fraai te noemen. Ook pionierde Fiat met techniek die later enorm succesvol werd toegepast door juist de Duitsers. De Audi 100 TDI maakte gebruik van de techniek die Fiat had uitgevonden en toepaste in de Croma. Groot geworden door klein te blijven, maar als ze hun best deden waren ze bij Fiat tot grote dingen in staat.
Meer lezen: Zoveel betaalde je in 1994 voor deze 18 topsedans.
Eigenlijk was dit de Skoda Superb van zijn tijdperk, alleen had niemand er oog voor. Veel gezinnen hebben zichzelf tekort gedaan door er niet naar te gaan kijken. Fiat was ook niet heel handig in het vermarkten van de T.d.i.d. die zijn tijd behoorlijk ver vooruit was. Een gezochte klassieker zal het nooit worden, maar hij was veel beter dan mensen dachten dat hij was.
@vaakbenjetebang: en ook de Suberb met 3.2 VR6 en met 2.0 TSI verkoopt in Nederland nauwelijks….
@dutchdriftking: Vooral de 3.2 VR6 is erg zeldzaam… Er lag namelijk een 3.6 VR6 in de Superb ;)
@thomas20vt: points taken.
@dutchdriftking: Dat zijn eigenlijk ook de versies die je links moet laten liggen. Een Superb, of een Croma, koop je omdat het rationeel de beste aankoop is die je kunt doen. Veel waar voor je geld. Adequaat gemotoriseerd, veel ruimte, alle uitrusting die je nodig hebt etc. Hoe meer je de extremen gaat opzoeken qua motorisering, hoe minder goed het plaatje rationeel klopt. Betekent niet dat een Superb met 280pk geen prima auto zou kunnen zijn, maar wel eentje waarvan de aankoop heel moeilijk te rechtvaardigen is. Er zal altijd wel een handjevol mensen te vinden zijn dat er alsnog een koopt, maar het zullen altijd witte raven zijn. Net zoals een Croma Turbo i.e..
@Willeme: Back to the Future (zie stuk Fiat 130)
Ook de enige auto die vernoemd is naar bakvet.
@str8six: Grappig in Nederland, maar in Italië zal deze associatie niet bestaan. Wanneer ik moet kiezen tussen de vernoeming naar een pakje boter of ‘de achtste maat’ dan kies ik de laatste. Cromo zou chroom zijn, maar dat is een mannelijk woord itt croma dat vrouwelijk is.
Zo zijn er veel meer type aanduidingen die opmerkelijk zijn, zoals en niet beperkt tot:
– Toyota MR2 (FRA)
– Ford Pinto (ESP)
– Mitsubishi Pajero (ESP)
Maar mijn favoriet is en blijft (maar niet auto gerelateerd): Pocari Sweat. Heerlijke naam voor een sportdrankje nietwaar?
@bischero: chevrolet nova (MEX), RR silver mist (GER),
@bischero: dat roest water is ook niet te zuipen overigens. Zelfs niet als je in Indonesië of Maleisië / Singapore helemaal bent leeggelopen na welke inspanning dan ook.
En naast de Saab, Fiat en Lancia was het de Alfa die het platform ook deelde met de mooiste van het kwartet, de 164.
Hoewel ik met veel plezier veel op de achterbank van meerdere Saab 9000’s heb gezeten, altijd jammer gevonden dat er geen 164 V6 voor de deur stond. Zeker omdat de dealer toen dezelfde was.
@bischero: moet haast wel Nieuwkoop in den bosch geweest zijn…?
@e39540itouring: Ha dat dacht ik ook meteen. Goeie tijd met de broertjes Nieuwkoop. Mooie zaak was dat toen! Ook nog Jaguar dealerschap gehad.
@e39540itouring: haha had gekund, wel in Brabant, stukkie zuidelijker: Eindhoven, tegenwoordig Driessen.
@e39540itouring: Wat leuk! Off-topic: ik kan me de introductie van de 156 nog herinneren bij Nieuwkoop in ‘97. Om het hoekje stond een zilver explaar en we (m’n vader en ik) mochten even gluren. We waren op slag verliefd! De eerste series verkocht Nieuwkoop trouwens met een kleine extra embleempje achterop: “Giulia” :-)
@posthumus: ik weet nog dat de 164, 75 en 33 stonden te shinen in de showroom aldaar. Vorig jaar is Nieuwkoop failliet gegaan. Ik kwam er af en toe voor wat werkzaamheden aan het gebouw. Sprak toen een manager daar, en die gaf aan dat tot een paar jaar terug nog geteerd werd op het geld dat ze verdienden aan de 164’s. En dan vooral omdat ze min of meer kapot uit de fabriek kwamen en er veel garantiewerkzaamheden uitgevoerd moesten worden. Volgens mij zei hij dat dat er 12 monteurs fulltime aan werkten. Vervolgens werden die gefactureerd aan Alfa Romeo Nederland.
Desalniettemin altijd een zwak gehad voor de 164 en diens tijdgenoten.
@bischero: Ik heb nog een leuke 164 V6 voor je staan. Speciaal Autoblog prijsje en hij is voor jou.
@viezefreddyw: is speciaal “scherp” of zorgt “een ex van viezefreddyw” voor prijsopdrijving?
@spideriv: geen van beide, Freddy hoopt op een emotionele aankoop en daardoor dus altijd te duur!
@bischero: mn pa kocht zon 164 2.0 TS nieuw (facelift) in wijnrood met chromen accenten en die mooie alfa wielen ja wat een plaatje was dat! Mooi eigenwijs interieur ook. Maar op de eerste buitenlandse trip faalden de ruitenwissers (niet leuk) en na 2 jaar ging ie roesten bij de spiegels. Ik weet niet of de Fiat beter was…
Leuke special. Die Fiat 130 werd ook als coupé geleverd, ontwerp van Pininfarina. Prachtige auto was dat. Zie hieronder:
http://www.stelvio.dk/content_images/galleries/fiat130coupe1972_silver/DSC_3477.JPG
Ook een leuk weetje, naar aanleiding van de naam: Wijlen Nico de Jong (toenmalig hoofdredacteur van Autovisie) nam zelfs bij de presentatie aan de pers een pakje croma mee om te laten zien dat het niet erg slim was je topmodel naar een pakje boter te noemen.
Goed verhaal! En inderdaad een hele fijne auto ?
erg jammer en dom dat ze zich zo zeer focussen op de 500 zooi.
Fiat heeft alles in huis om leuke budget autos te maken, een markt waar je leuk stabiel geld mee kunt verdienen.
De markt voor de 500 zal ooit volledig inkakken.
Een leuke nieuwe Punto en een maatje groter zouden leuk zijn.
Gewoon autos met relatief veel ruimte, een motor die genoeg vermogen heeft zo pakweg 100pk is meer dan zat. Airco en een basis media systeem.
Dus laten we zeggen, een soort van Dacia.
@dees: je spreekt over de nieuwe Tipo?
@JanC: Haha inderdaad, al ben ik het wel met dees eens dat daaronder nog iets als een Punto mist.
Op de thuismarkt (waar die ogenschijnlijk voor bedoelt was) was het zeker wel een succesnummer..
Was mijn ragbak ..
Ding starte altijd ..
Kocht em na mijn fantastische Regatta .. ook voor iets van 500 gulden ofzo ..
Sindsdien 100% Fiatfan for life ..
Sindsdien altijd wel een Fiat in bezit iig ..
@lincoln: mooi man! Wij hebben wat gemengde ervaring met Fiat. De eerste een Uno 55S 5-deurs was fantastisch! Klein, maar ruim, we konden met zijn drieën achterin zonder problemen. Daarna een Ritmo van na de facelift, die beviel ook goed. Maar toen kreeg mijn vader zijn eerste leaseauto: het werd een Tipo Turbodiesel (90.000 km/jaar). Wat een ellende. De helft van de km’s was naar de garage omdat er weer eens iets kapot was of niet goed meer functioneerde. Een vriend van mij had een gewone diesel van de Tipo en had ook erg veel ellende. Nadat de Tipo moest worden omgeruild werd de volgende leasebak een Mazda 626. Saai als een witte onderbroek: maar hij deed het altijd en heeft nooit een slag gemist. En een Fiat hebben we daarna nooit meer gehad.
@jeroenwz:
Geweldig toch ..
De proefkonijnen kochten em nieuw ..
En na alle reparaties en ellende komt ie in prima staat voor 500 gulden in mijn bezit ..
Ik snap dat allemaal wel ..
@lincoln: Ik heb nog een Blu Ray speler die ook telkens stuk gaat. Mag je ook wel voor €500 van mij overnemen… ?
Bij mij in de buurt stond altijd zo’n Turbo i.e. Mooi ding
@roadster1976: ik deel die herinnering! Als Alfa liefhebber kon ik deze ook heel erg waarderen. Jammer genoeg nooit een in bezit gehad… Wel veelvuldig naar gezocht in 2010/2011 en daarna de hoop opgegeven.
https://youtu.be/vAhjWivfS1o
@pomoek: mooi ?
@pomoek: ???
kudo’s voor jou pomoek!
@rrrobert: *Kudos ;-)
Mooi verhaal weer, @willeme. Ik voel me echter wel genoodzaakt een kritische noot te plaatsen bij de opmerking “De Audi 100 TDI maakte gebruik van de techniek die Fiat had uitgevonden en toepaste in de Croma…” Misschien zit ik er helemaal naast, maar wat VAG op z’n eerste generaties TDI toepaste, was de direct brandstofinspuiting volgens het pompverstuiver principe, waar Fiat zich de credits mag toeëigenen van het commonrail principe. Systemen met elk eenzelfde doel, maar allebei fundamenteel anders uitgevoerd.
Die commonrail techniek hebben ze overigens niet veel later te gelde gemaakt door deze aan de firma Bosch te verkopen, want Fiat zat ook toen al in financieel zwaar weer. Wel heeft dit ertoe geleid dat die commonrail techniek feitelijk de basis vormt voor vrijwel alle heden ten dage uitgevoerde vormen van directie brandstofinspuiting.
@RRRobert: pomverstuiver is pas vanaf 1998. Daarvoor was het gelijk aan de techniek welke Fiat geïntroduceerd heeft.
Common Rail kwam pas in 1997. Met de Alfa 156. Dit is inderdaad ook volledig ontwikkeld door Fiat. Daarna verkocht aan Bosch.
De Pumpedose was de troef van VAG om beter te zijn dan de common rail. Maar dat is niet gelukt. En na vele jaren is ook VAG overgestapt naar common rail.
Dus wat in het artikel staat klopt.
@pa045:
Het klopt voor zover we van personenwagens spreken.
Op vrachtwagens werd directe injectie al veel langer toegepast.
@rrrobert: VAG maakte bij de eerste tdi’s gebruik van een verdeelpomp, de pompverstuivers kwamen pas zo’n 10 jaar later ten tijde van de Golf 4. Maar het klopt inderdaad niet, dat VAG de techniek van fiat ‘afkeek’ zoals Willem suggereert.
@jeanclaude: Naar mijn weten was de Croma toch echt eerder met een direct ingespoten turbodiesel was dan Audi met de 100 TDI dat was. Uiteraard kan ik er naast zitten ;-)
@willeme: Je hebt gelijk, met een marge van een jaartje of 3 à 4. De verwarring hierboven ontstaat denk ik omdat mensen directe injectie, common rail, pomperstuivers en wat dies meer zij op één hoop gooien, terwijl het hier toch echt alleen om het direct inspuiten van de diesel gaat.
@vaakbenjetebang: Er moet nog een ‘v’ bij. Prutser.
@vaakbenjetebang: Goede conclusie. Alles tot de Croma, indirect. Sinds de Croma direct, Alfa 156 JTD met commonrail en diverse VAG producten gingen over op de pompverstuivers. Ook maar een klein gedeelte trouwens, de instapdiesels waren ‘gewoon’ een TDI en de V8 had gewoon commonrail. Pompverstuiver was erg krachtig en zuinig, maar zeer ongemanierd (en uiteindelijk een tikkeltje vies qua uitstoot ;-))
@willeme: Pompverstuivers waren ook nog eens een drama om te fabriceren voor een personenwagen. Domweg te klein. Voor grotere motoren (vrachtwagens) was dat al veel beter haalbaar, Mercedes-Benz heeft een flink deel van de Actrossen met het PLD-systeem uitgerust, wat in feite een pompverstuiver met een leidinkje er aan was. Uiteindelijk gaat al dat spul met name vanwege emissie ook over op common rail. Maar goed, dit is niet Truckblog.
Fiat/de Fiat-groep heeft de dieselrijder heel veel innovatie gebracht, Volkswagen/de Volkswagen-groep heeft dat behoorlijk briljant vermarkt maar uiteindelijk ook weer vernaggeld. De bal ligt dus bij Fiat (of eigenlijk FPT/VM Motori) om weer iets creatiefs te bedenken.
@willeme: Mooi stuk over toch wel een guilty pleasure van mij. Je bent zeker juist welke eerst was met directe injectie, er was niet veel verschil in tijd tussen de Fiat en de Audi. De reden is dat fiat de direct ingespoten motor lanceerde zonder een electronisch gestuurde injectiepomp. Dit om de Duitsers de loef af te steken. daardoor heeft de fiat ook een iets “ruwer” motorgeluid.
Wij hebben een Fiat Croma Turbo i.e . In 1988 nieuw gekocht en nog steeds in bezit . Sinds 15 jaar geen daily meer . Inmiddels weer helemaal in nieuwstaat gebracht , zowel optisch als technisch . Onderdelen slecht of niet meer leverbaar . Nieuwe Turbo is van Lancia Delta HF integrale . 1 op 1 uitwisselbaar.
@woertquattro: Dat hoor je zelden, dat iemand een auto vanaf nieuw zo lang houdt! Onderdelenvoorziening voor oudere Italiaanse auto’s is altijd al om te huilen geweest. Voor de typische klassiekers komt het allemaal wel weer op zijn pootjes terecht omdat er genoeg markt is voor reproductie, maar voor de Croma Turbo i.e. zie ik het wel een probleem zijn, ja.
Op een dwaas moment heb ik eens min of meer geïnventariseerd wat er nodig zou zijn om een Croma Integrale te bouwen als een soort ultieme sleeper, en ik denk dat dat heel redelijk te doen zou moeten zijn. Helaas zijn de spullen die je daarvoor nodig hebt aardig aan de prijs, en dan is de lol er deels vanaf wat mij betreft. Maar toch hè…
@woertquattro: dat vraagt om foto’s natuurlijk!
@houthakker: ik heb ze geüpload .
@woertquattro: gaaf!
Fijne wagen, maar de concurrentie was ook niet misselijk. Allereerst de andere drie modellen uit het Tipo4 project. Die weliswaar duurder waren, maar ook meer klasse uitstraalden. Net als de Renault 25 en de Ford Scorpio.
Gelukkig had Fiat met de Tipo meer succes. Dat segment paste veel beter bij het merk en op die Tipo had Fiat erg goed zijn best gedaan.
@moveyourmind: Thanks! Ik heb even een linkje naar een soortgelijk artikel erbij geplaatst ;-).
@willeme: Jij bedankt, mooie toevoeging. Leuk om nog eens te zien hoe de verhoudingen toen lagen in deze klasse. En hoeveel merken er toen nog meededen.
@moveyourmind: Die Tipo was idd een erg moderne en leuke auto in het segment, maar helaas ook hondsonbetrouwbaar met alles-op-de-motor-na …
Jeugdnostalgie, vooral de eerste serie. Maar als ik uit een tijdmachine zou stappen en het was 1985, en ik mocht een auto uitkiezen met dit budget, zou ik altijd voor een Citroën CX gaan. De GTi Turbo was toen met 168 pk ook nog sneller dan de Croma, en veel fraaier.
De turbo op de T.d.i.d. was de sensatie begin 90- er jaren. Een diesel met koppel avant la lettte, waarmee je het kon opnemen tegen benzine auto’s. Ook een van de snelste diesels van dat moment, totdat VW en Audi met hun tdi’s op de markt verschenen.
Ik meen dat Fiat de techniek vanuit hun tractorendivisie hadden doorontwikkeld. en dat was te horen; wat maakten die dingen een herrie. Op lange ritten was dat erg vermoeiend, ondanks het uitstekende meubilair voorin. 10 jaar met veel plezier in gereden en na 430 dkm zelfs nog een nieuwe eigenaar gevonden.
@birdcage: De herrie was buiten nog erger dan binnen.
Overigens kon je met wat schroeven nog aardig wat extra power uit die 1.9 T.D.i.d. peuteren.
Het explosieve koppel van zo’n Croma maakte op mij als klein jongetje meer indruk dan de Saab 99 Turbo van m’n ouders. Die Croma was snel en “effortless” – het Engelse woord is zoveel mooier dan het Nederlandse :-)
Mijn opa kocht in 1988 een Croma CHT 2 liter 90pk nieuw. Na 2 maanden! krulde de portierbekleding links en rechts op en de Fiat dealer loste dat gewoon op door 4 parkers bovenop de rand van de bekleding te boren. Mijn opa pikte dat allemaal die was veel te goed maar als ik er nu nog aan denk ongelooflijk.
@thomasthomas: herkenbaar ?
Ik kan mijn opa zijn croma Cht nog goed herinneren met zijn doorgezakte kofferspoiler, de zeer herkenbare geur van het interieur van alle FIAT’s in die tijd en de obligate schapenvacht hoes over de bestuurderszetel. En had ook nog zo’n verfsplash sticker plakken op de hoek van de motorkap. Het was schijnbaar de mode in die tijd
“Natuurlijk is de Croma niet zo goed als een Mercedes…”, dat blijft een hardnekkig misverstand, hé. Inderdaad, bij Fiat gaat er aan het interieur nog wel eens wat kapot maar bij Mercedes zijn het de essentiele zaken zoals aandrijving, versnellingsbak en motor.
In de jaren tachtig hadden de ouders van een vriendje van me een 200D. Dat ding had denk ik 75 pk of zo en was zóó langzaam dat ik het ding levensgevaarlijk vond (was de Alfa van mijn ouders gewend). Later kregen ze er ook nog een 250D bij. Die was wel iets minder langzaam maar nog steeds automobiel onwaardig.
Eén van de Croma Diesel uitvoeringen was overigens eventjes de snelste (turbo)Diesel ter wereld (ongetwijfeld in zijn klasse). Na korte tijd nam de XM het stokje over.
Heb zelf overigens een Croma (2007) gehad. Beste auto ter wereld met de 1.9 8v. Die motor was helemaal uitontwikkeld, heerlijke reiswagen. Niet zelden topsnelheid mee gereden in Nederland en daardoor heb ik nooit last gehad van het regeneren van het roetfilter wat nog al eens problemen gaf (bij alle merken).
@stupendo: precies, je moet eens de kwaliteit van Mercedes tussen 2000-2015 bekijken..
Mijn vader kocht in 1994 een Croma met het befaamde dieselblok. Een bak met herrie, maar ook een bak met (voor die tijd) power. Nadat hij altijd Japanners had gereden was de Fiat een en al luxe. Uren heb ik als kind in die auto gezeten op de oprit. Velours interieur, antraciet metallic, lm velgen, vol opties in het interieur… geweldige auto vond ik het toen.
@sander1980: het was ook een hele fijne auto om in te zitten want de voorstoelen waren gewoon fauteuils. En elektrische ramen dat was toch wat in die tijd.
In deze tijd van kleine motoren vraag ik me af .Waar blijft de opvolger van de Fiat 850 Coupe? Klein autootje met achterwielaandrijving,motortje achterin(net als de huidige Twingo van Renault).Opvolger van de X19 etc.In het verleden zulke leuke kleine auto’s gebouwd.Renault komt toch ook weer met de opvolger van de A110.
Prachtige ode aan een ondergewaardeerde auto.
Wij hadden eerst een 2.0ie, met de ‘ie’ als een soort trofee achterop stond. Alles klopte aan die auto, nou ja behalve de afwerking op details na dan. Daarna kwamen de diesels. Ratelbakken qua loop en geluid, maar zo sterk qua koppel, daar kon geen benzine tegenop. In de 5 een berg op, geen probleem! Heerlijke auto’s, net als de uno’s & tipo’s van die tijd. Toen bestond Lancia ook nog en had je bij Alfa keuze uit echte auto’s… goeie oude tijd :-)
Mijn vader is ooit begonnen met een Argenta en vervolgens 3x achtereenvolgens een Croma diesel als leasebak gehad, totdat hij in 1995 in een Alfa Romeo 155 2.5 TD mocht gaan rijden. :)
De Croma’s waren fijne wagens kan ik me herrineren, behalve dat het interieur (stoelen) enorm stonk. Soort syntetische geur die er vanaf nieuw inzat en er nooit uitging.
Fiat Croma met Busso zegt u…
*slingert mobile weer eens aan
Ik kan mij nog de periode herinneren dat de introductie van de croma er aan kwam. Bij fiat nl zaten ze zo met de naam in de maag dat de importeur met wat pakjes braadvet onder de arm naar de faiat directie
is gegaan teneinde de naam te wijzigen. Ook hebben ze de naam Chroma voorgesteld, desnoods alleen voor de nl markt. Het heeft allemaal niet mogen baten.
Ik kan mij nog de periode herinneren dat de introductie van de croma er aan kwam. Bij fiat nl zaten ze zo met de naam in de maag dat de importeur met wat pakjes braadvet onder de arm naar de fiat directie is gegaan teneinde de naam te wijzigen. Ook hebben ze de naam Chroma voorgesteld, desnoods alleen voor de nl markt. Het heeft allemaal niet mogen baten.
Kende alleen de Tipo; auto van het jaar 1989! Dat waren nog eens tijden!
Was een mooie bak in die tijd. De Punto was volgens mij ook een succes ik snap niet dat ze daarmee stoppen.
Was mijn eerste auto. Een 1.9tdid met 92 pk en een Abarth kit. Toffe auto!