Een ware aristocraat moet zijn gebreken hebben.
Bijna iedereen weet het verschil tussen een Bentley en een Rolls-Royce. Iemand met een klein beetje kennis van auto’s kan prima uitleggen wat er anders is aan het merk Bentley ten opzichte van Rolls-Royce. Dat is eigenlijk best bijzonder, want jarenlang hebben ze dezelfde auto’s gebouwd. Rolls-Royce bedacht de auto’s, Bentley mocht er een ‘B’ opzetten en dat was dat.
Waanzinnig zonde natuurlijk, want er zijn zat merken die dolgraag de Heritage van het merk Bentley willen hebben. Godzijdank was daar David Plastow. Plastow was de directeur bij Bentley en het zat hem nogal dwars dat ze veredelde Rolls-Royces mochten verkopen. Zowel Rolls-Royce als Bentley vielen beiden onder de Vickers Group. Het is bijna niet voor te stellen, maar het merk Bentley werd jarenlang verwaarloosd. Onder Plastow mocht er dan eindelijk weer een echte Bentley komen. Natuurlijk deelde deze auto zijn basis met een Rolls-Royce, maar de auto had voldoende hardware om echt anders te zijn.
1982 Mulsanne Turbo
Die auto kwam in 1982. Het was namelijk de Bentley Mulsanne Turbo. Dit is eigenlijk het kantelpunt voor Bentley. Vergeet niet dat slechts drie procent van de auto’s die onder Vickers gebouwd werden een Bentley betrof. De andere 97 procent was een Rolls-Royce. Ondanks dat de auto’s nog altijd veel op elkaar leken, was de Mulsanne voorzien van een AiResearch T04 Turbo van de firma Garett. Deze werd op de 6.75 V8 gemonteerd en zorgde voor een vermogen van 300 pk, aanzienlijk meer dan het ‘voldoende’ aantal paarden van Rolls-Royce.
1984: Project 90
Dat niet alleen, de Mulsanne Turbo kreeg er een ander karakter door. Marketingdirecteur Peter Ward was er zeer van onder de indruk. Het smaakte naar meer. Ward wilde voornamelijk Bentley verder distantiëren van Rolls-Royce. In de jaren ’80 waren ze al aan het experimenteren met een coupé, de Bentley Project ’90.
1992: Continental R
De Bentley Continental R was de eerste coupé van Bentley sinds 1980 en kwam in 1992 op de markt. Bentley noemde het model de Continental R, met de R van Roadholding. Het was de bedoeling dat Rolls-Royce het merk was waarin je je liet rijden en Bentley het merk waarin je liever zelf rijdt. En zo’n GT past daar veel beter bij dan een sedan. De Continental R was niet opvallend gestileerd. Er werd minimaal gebruik gemaakt van chroom, de wielen waren relatief klein en de lijnvoering was heel erg clean.
Toch, als je oog in oog stond met de Continental R, dan had je er respect voor. Dat kwam met name door de dimensies van de auto. De breedte van 1,87 (zonder spiegels) is best fors, terwijl de hoogte van 1,46 relatief gezien meevalt. Maar het was de lengte van 5 meter en 34 centimeter die het ‘m deed. Voor een tweedeurs is dat enorm! De eerste paar meters waren motorkap, dan had je een meter aan deur en anderhalve meter aan achterkant.
Onder de kap had de Continental R een 6.75 liter V8, uiteraard voorzien van een Garett Turbo. Er zijn nooit officiële vermogensopgaven gedaan. Het was ‘voldoende’, ‘meer dan voldoende’ of ‘precies goed’. De mensen die verstand van zaken hebben schatten dat er zo’n 330 pk beschikbaar was. De motor was gekoppeld aan de 4L80E transmissie van General Motors, wat niet de meest hoogstaande automaat is in technisch opzicht. Wel kon deze bak vrij schokvrij schakelen en nog belangrijker, het koppel (ongeveer 600 Nm) met gemak aan. Dankzij deze bak lijken de prestaties wat tegen te vallen. 0-100 km/u in 6,5 seconden en een topsnelheid van 245 km/u waren niet verkeerd, maar ook zeker niet uitzonderlijk.
1994: Continental R (1e update)
Voor de klanten die meer waar wilden hebben (voor meer geld, uiteraard), werd de Continental R in 1994 voorzien van een modelupdate. De motor werd iets gekieteld naar 360 pk. Je kunt deze modellen herkennen aan de nieuwe 17″ wielen. De ‘oude’ Continental R had de wielen van de Turbo R. Ook zijn sinds 1994 de badges in het rood uitgevoerd in plaats van in het groen. Nu zijn dat onderdelen die een beetje zelf-klusser nog wel voor elkaar kan krijgen, doch de rode motorafdekking was al iets lastiger. Als laatste detail waren er airbags aan de voorkant voor zowel de passagier als de bestuurder.
1995: Continental S
In 1995 deed Bentley er weer een schepje bovenop met de Continental S. Bijzonder aan dit model was de motor, de 6.75 werd namelijk nog wat verder opgevoerd. Dit werd gedaan met een water-to-water intercooler. Voor de Continental S was Bentley wederom vaag over het maximum vermogen, schattingen rangeren van 380 pk tot 410 pk. Het maakt overigens helemaal niet uit, want ook bij deze uitvoering was het koppel belangrijker: dat was bizar groot bij bijzonder weinig toeren. Met 39 gebouwde exemplaren is de Continental S een van de meer zeldzamere Britse GT’s.
1996: Continental T
In 1996 lanceert Bentley een nog sportievere variant. Nu moet je dat sportief iets anders opvatten dan dat wij normaal doen. Denk niet aan gympen en trainingspakken. In kringen waar upper-lip gemeengoed is, worden brogues, corduroy broeken en tweed jasjes beschouwd als sportief. De Continental T was voor een Bentley supersportief, maar werkelijk niemand zag dat. Dat was meteen de charme van de auto.
Uiteraard maken wij deze special om juist wél aan te geven hoe je de Continental R en de Continental T uit elkaar kunt halen. Het grootste verschil is de wielbasis. Die was tien centimeter korter bij de ‘T’. Tevens kon je de Continental T herkennen aan de uitklopte wielkasten. Omdat het een Bentley was, was het bescheiden gedaan. De wielen namen behoorlijk toe in breedte en een klein beetje in diameter, naar 18″. Dus je had nog altijd voldoende ‘wang’ van de band voor comfort. Bentley kon wegkomen met zulke kleine velgen, vanwege een ingenieus systeem met de remmen.
Op de vooras waren de remschijven voorzien van twee extra remklauwen. In normale situaties werden alleen de voor- en achterremmen gebruikt. Pas als je flink het rempedaal intrapte, werden de twee extra remklauwen aangesproken. Dit was overigens niet uniek voor de Continental T. De reden waarom we het tegenwoordig niet meer zien heeft te maken met de enorme schijven die mogelijk zijn dankzij de enorme wielen die tegenwoordig toegepast worden. Destijds vond men dit (terecht) ‘ordinair’.
De Continental T was niet alleen korter, maar had ook een ‘sportievere’ ophanging. Wederom moet je sportief in de ruimste zin van het woord nemen. De prestaties waren overigens wel echt een beetje sportief te noemen. De 6.75 V8 was voorzien van een grotere turbo, waardoor het vermogen steeg naar 405 pk, maar het koppel was het echte feestje. De motor leverde namelijk 800 Nm(!). Dat is anno 2019 nog steeds gigantisch veel koppel. Voor de context: de onlangs geïntroduceerde Continental GT V8 met alle moderne technologieën haalt maximaal 770 Nm.
De Continental T had ook een ‘sportiever’ interieur. Je kon het krijgen met het fraaiste geborstelde aluminium. Natuurlijk was hout nog wel een optie. Andere sportieve accenten waren de startknop (in het rood) plus een aluminiumkleuring randje om de meters. En oh, wat een meters. Voor je had je een paar grote tellers voor het toerental en de snelheid, maar hoog boven de middenconsole had je meerdere rijen met metertjes. Meer fysieke metertjes maken een auto altijd beter.
In 1998 werd de Continental T onderworpen aan wat modelwijzingen. De grille met spijlen werd vervangen door een honingraatgrille. De startknop bleef weliswaar (en gelukkig) behouden, maar verhuisde naar het instrumentenpaneel. Verder was de Continental T nu voorzien van stoelen die bekleed waren met geperforeerd leder. Sowieso kreeg je meer leder in het interieur dan je ooit nodig kon hebben. Je hoorde het en rook het.
De motor bleek nog wat aangename reserves te hebben. De V8 leverde inmiddels 426 pk en een gargantuesk koppel van 875 Nm. Dat werd al geleverd vanaf 2.200 toeren. Ondanks het gewicht van zo’n 2.500 kg was de Continental T zodoende erg snel. De ‘100’ kon je halen in zo’n zes seconden en de topsnelheid was 270 km/u.
1999: Continental SC
In 1999 lanceerde Bentley een wel heel bzijondere variant, namelijk de Continental SC. Dezewas gebaseerd op het SWB-platform van de Continental T. ‘SC’ stond voor Sedanca Coupé. Het grootste verschil was het open dak, uiteraard. Alleen de inzittenden aan de voorkant konden genieten van de vrij lucht. Bentley ging niet over een nacht ijs. Om het gemis aan stijfheid te compenseren werden er verstevigingen aan gebracht, waardoor het gewicht steeg naar zo’n 2.650 kilogram. Leeg! Dat wil niet zeggen dat de Continental SC perfect was: het dak gaf een nieuwe betekenis aan het woord lekken.
1999: Continental R Mulliner
Om de Continental-reeks nog verwarrender te maken dan deze al was, komt Bentley in 1999 met de Continental R Mulliner. In feite is dit een Continetal R (dus met de lange wielbasis), maar met de sterkere motor uit de Continental T, dus met 426 pk en 880 Nm. Dankzij de iets betere aerodynamica kon deze versie zelfs 274 km/u halen. Aanvankelijk zag Bentley er geen heil om deze variant te bouwen, maar er waren voldoende klanten die de ruimste én de snelste auto wensten.
1999: Continental T Mulliner
In 1999 kreeg de Continental T ook de ‘Mulliner’-behandeling, maar dat sloeg in dit geval op een straffer onderstel. Zo was de voorkant 40 procent stijver en aan de achterkant 20 procent stijver. Naar Bentley begrippen was de auto uitzonderlijk straf. Motorisch was de Continental T krek eender. Er zijn er 23 van gebouwd.
2000: Bentley Continental R Millenium Edition
In 2000 viert Bentley het nieuwe millennium met de heel origineel genaamde Bentley Continental R Millenium Edition. Deze is specifiek voor de Amerikaanse markt gebouwd in een oplage van tien exemplaren. Bijzonder punt waaraan je deze auto kunt herkennen: ze hebben een groene startknop! Tevens waren de vijfspaaks velgen standaard verchroomd. Classy.
2001: Continental Le Mans
De laatste speciale uitvoering kwam in 2001 op de markt in de vorm van de Le Mans-uitvoeringen. Dit was niet alleen de ultieme uitzwaai-editie, maar Bentley wilde er ook het feit luister bij zetten dat Bentley weer mee ging doen aan Le Mans. Overigens wel in typische Nieuwe Stijl, want de Le Mans racer was eigenlijk een Audi R8 LMP zoals de Continental GT gewoon een Volkswagen Phaeton was. De Continental T Le Mans kun je herkenen aan de groene meters en de vier uitlaten. Je kon kiezen uit een Continental R Le Mans en Continental T Le Mans. Van die laatste zijn er slechts vijf gebouwd.
2002: Continental GT
In 2002 was het over en uit voor de Bentley Continental. In 2003 kwam de Bentley Continental GT op de markt. Aangezien dat ook een zeer snelle GT is, kon je min of meer aannemen dat het een opvolger was. Uiteraard is dat niet het geval. De Continental GT is een briljante, complexe en waanzinnig goed uitgedachte auto. Vele malen slimmer dan de oude Bentley’s en veel goedkoper om te produceren. De Continental GT was op alle meetbare vlakken de betere auto, maar een parodie op de originele Continental R en Continental T. De Continental GT is een beetje zoals de Toppers die liedjes zingen van Marvin Gaye, Curtis Mayfield en Otis Redding. Ja, de melodietjes zijn hetzelfde, maar het heeft niet dezelfde soul, voor zover soul überhaupt aanwezig is.
Maar dat is een vergelijking van niets. Ja, een digitale Casio is op alle meetbare vlakken aantoonbaar beter dan een handgemaakt Zwitsers horloge, zeker voor de fabrikant zelf. Maar de hopeloosheid van de Bentley Continental is meteen zijn charme. Sterker nog, het is zijn bestaansrecht. De Continental was namelijk geen goede auto. Het ding woog 2,5 ton en was meer dan vijf meter lang. Toch was het ruimteaanbod beperkt, zowel in de cabine als in de kofferbak. De 6.75 liter V8 zoop als een malle, maar maakte de auto ook weer niet niet bijzonder snel.
Maar als je deze auto gaat beoordelen op dit soort objectief te meten onderwerpen, dan heb je deze auto niet begrepen en is ‘ie niet voor jou. De Continental was gemaakt om een paar dingen briljant te doen, de rest was drama en maakte niet uit. Daar verstaan we ook stratosferisch hoge garagerekeningen onder. Een maîtresse onderhoud je niet voor de goede gesprekken en bingo-capaciteiten. Het feit dat de Continental erg zwaar en duur was, wil absoluut niet zeggen dat het een goed gebouwde of betrouwbare auto was. Het zachte leer, het hoogpolige tapijt, het voelbaar dikke hout, het zware metaal. De Continental was geen verlengstuk van je persoonlijkheid, maar een verlengstuk van je favoriete Gentlemen’s Club, of je eigen huiskamer. Daar waar het altijd fijn is.
-edit: dank u, is inmiddels gefixt-
Geel staat op een of andere manier altijd fijn op grote Bentleys
@stefanodibosso: Geef mij deze mastodont maar in het meer bescheiden donkerblauw of British Racing Green. Met een licht interieur en uitzicht op dat stoere aluminium. Zo komt de imposante grill van de Continental T goed uit de verf. En binnen, in deze koets, kun je van al die metertjes genieten alsof je in een cockpit zit. Rijdend op een golf van koppel, je hoeft bijna geen toeren te maken om even te versnellen. Heerlijk ontspannen, met een jazz muziekje op de achtergrond genieten van je typisch Britse slee.
@ouwedibbes83: british racing green inderdaad met mooie zilveren wielen en een cognac interieurtje!✌?
@stefanodibosso: die laatste foto is van de Continental T PC 440 uitvoering. Is als ‘Personal Commission’ in heel kleine aantallen gemaakt, met grotere bumpers, (net als de Golf II GTI).
-edit: dank u, is inmiddels gefixt-
Altijd een plomp, lomp ding geweest, maar naarmate de milleniumwisseling dichterbij kwam werd het alsmaar potsierlijker en dwazer met voor mij persoonlijk de SC als het absolute toppunt. U begrijpt: ik behoor tot de categorie mensen die dit gewoon niet snapt. Je moest anno 1999 toch wel aardig van het potje gerukt zijn om een klein fortuin af te tikken voor een auto die werkelijk niks goed kon behalve duur, groot en zwaar zijn. Soit, zo’n interieur heeft zijn charme, maar dan nog. Wel leuk dat er kennelijk toch een markt voor was, dat dan weer wel. Moet ook fantastisch zijn geweest om iemand zo’n ding te verkopen met in het achterhoofd de wetenschap dat men in de autowereld al snel hardop fluisterde dat ‘SC’ niet voor ‘Sedanca Coupe’ stond, maar voor ‘Soaked Carpets’.
@vaakbenjetebang: precies, je kon beter bij Aston Martin een V8 Vantage Le Mans bestellen… :))
@dizono: Laten we zeggen dat de exclusieve merken in de UK destijds kwalitatief sterk aan elkaar gewaagd waren…
@vaakbenjetebang: ik sluit me volledig aan bij je -overduidelijk op rationele gronden- geuite kritieken en beoordeling.
Maar eerlijk is eerlijk, @willeme presenteert deze auto zó goed, dat je zou willen dat je er alsnog een zou kunnen kopen. En rijden, En betalen. (Vooral dat laatste.) Waarvoor hulde.
@RRRobert: waarvan akte
@vaakbenjetebang: We schrijven 1992. Ik werkte in Keulen. Mijn toenmalige baas, een vrij jonge en nogal overmoedige Engelsman, waarmee ik de autoliefde deelde, kreeg door mij een uitgebreid artikel in “Auto Motor und Sport” over de aanstaande autosalon in Genève onder de neus gedrukt. Nog geen ½ uur later kwam Ean opgewonden naar mij toe en zei, dat we daar absoluut naar toe moesten. Op dat moment had ik mijn geld echter nodig voor een kostbare verbouwing van mijn huis en zei dat ik daar echt niet naar toe kon. Weer een half uur later kwam hij naar mij toe en zei dat het allemaal al geregeld was. Nou ja, de zaak betaalde het! De bomen groeiden immers toch tot in de hemel en daar had ik zelf een goede bijdrage aan geleverd.
Op de bewuste dag vertrokken we met zijn BMW 850i, bj ’92, (dus helemaal nieuw) en ik mocht rijden. Naar Frankfurt. Van daar businessclass naar Genève gevlogen. De kamers in het hotel waren gereserveerd en ik mag zeggen: aan luxe geen gebrek! De volgende morgen naar de autosalon. Aldaar bleek de stand van Rolls-Royce en Bentley alleen maar toegankelijk te zijn voor genodigden. Maar Ean was echt een slimme vogel en vroeg mij om zijn camera vast te houden. Daarna was hij opeens verdwenen! Zo’n kwartier later zag ik hem vanaf de stand op mij afkomen en lachend zei tegen mij, dat ik de tijd in de gaten moest houden, omdat we zo’n uur later een proefrit zouden gaan maken! Verbaasd vroeg ik waarmee dan wel. Nou, zei hij, met een Continental R! Ik vroeg me af of hij gek geworden was en hoe hij dat voor elkaar had gekregen. Ean lachte alleen maar! Maar! Nadat we nog wat rondgeneusd hadden gingen we terug naar de stand en? Jawel! De “gate” ging open en we werden door een standmedewerker verder geloodst naar de parkeerplaats, alwaar een schitterende R in racing green met creme-lederen bekleding klaarstond.
De proefrit was zeer uitgebreid en zeker zo’n 100 km lang! Snelweg, slingerende bergwegen en in de stad. En we mochten om beurten rijden. Zeker één van mijn meest bijzondere ervaringen! Op de terugweg gebeurde nog iets waar ik me met plezier aan herinner. Voor ons reed een Ford Granada die niet snel genoeg naar rechts ging. Nadat hij d.m.v. een lichtsignaal naar rechts ging en we hem passeerden, wuifde ik vanaf de stoel van de bijrijder met een afgestreken gezicht en met een adellijk zwaaiend handje naar de bestuurder. En ik zag, hoe hem van verbazing de mond openviel. Zijn gedachten kan ik alleen maar raden. Maar hoe dan ook! Ean en ik waren wel een heel bijzondere ervaring rijker. Wij hadden de R onder de derrière gehad en dat kan menigeen ons niet nazeggen. Een heerlijke ervaring met een goddelijke voiture, waarvan we nu alleen nog maar van kunnen dromen!
@9000cse: hoe is het met Ean nu?
-edit: dank u, is inmiddels gefixt-
Mooi artikel! Heerlijke auto’s. Nog een leuk weetje over de Sedanca Coupé….. omdat het uitneembare dak een slechte afdichting had stond de afkorting SC in de wandelgangen al snel voor soaked carpets.
Oh wat is zo’n ding schitterend! Oneindig veel mooier dan de Passat-coupe die de opvolger is. In huize powerblue komt er nog een keer één. Een groene.
@powerblue: Een Phaeton coupe, laten we niet overdrijven.
@karaya: je hebt gelijk. De Phaeton vind ik overigens wel tof.
@karaya: ja maar die Phaeton ziet er zelf uit als op een opgeblazen Passat.
@jeroenwz: … en dat is misschien wel nét de charme!
Ik vind het concept van deze wagens geweldig. 2500kg in een seconde of zes naar 100km/u slingeren. Vergelijk het met een blijde. Net zo lomp en net zo beperkt inzetbaar maar als het doel treft… verpletterend.
De ultieme (afgeleide) variant blijft voor mij echter de 2008 Brooklands coupé.
@original_arnoud: de Brooklands is op basis van de Azure II, die weer zijn techniek deelt met de Arnage.
@dizono:
Aha. Dank u voor het delen van kennis.
Deze auto is inderdaad gewoon een rijdende maîtresse, niet verstandig of betaalbaar, maar gewoon leuk!
@shibby: Wel de maîtresse van een chubby chaser, dan. Niks voor mij, maar ieder het zijne!
@vaakbenjetebang: een maîtresse die in een ding goed is… waanzinnig goed pijpen
Ogen dicht en genieten ?
@tjorque: Nou ja, ik denk dat zo’n Bentley je in principe wel tot op de laatste druppel kan leegzuigen. Dat wel.
@vaakbenjetebang: Amen to that.
Prachtig. Een kasteel op wielen. En net als dat kasteel draait het maar om 1 ding: status. Want wie gaat nou lopen zeiken over de minpunten wanneer je voor komt rijden in een Bentley..
Steeds vaker zie ik bij jaren 80-90 auto’s de Bosch Jetronic. Was er toen niet veel keus of?? Weet wel dat het in die jaren van carb naar injectie ging…
@homer55: Op de foto van het motorcompartiment zie ik een K(E)-Jetronic, en dat is eigenlijk niet eens zo gek veel gebruikt. Veel vaker zul je een L-Jetronic, LE-Jetronic of één van diens derivaten aantreffen op weg naar de eerste Motronics. Keuze was er wel, maar ook weer niet. Er waren allerlei non-Bosch-systemen op de markt, maar dat waren in feite afgeleiden of licentie-systemen van de (L)-Jetronic.
@vaakbenjetebang:
Mercedes 190E heeft ook de K-jetronic
@jack_abarth: De 190 heeft de KE. De elektronisch geregelde variant.
@jack_abarth: Bij Mercedes hebben ze het K(E)-Jetronic systeem lang gebruikt, mijn 92-er 300TE-24 heeft het ook nog. Dat waren wel echt de nadagen, volgens mij is Porsche de laatste geweest die het nog gebruikte. Volgens mij zat het ook overwegend in wat duurdere auto’s, want een goedkoop systeem was het niet en de noodzaak was er zeker in Europa nog lang niet omdat er niet of nauwelijks sprake was van emissiewetgeving.
Het is op zich wel een fraai systeem, voor mij als techniekliefhebber, maar met name de luchtweger in de brandstofverdeelunit is een #^@%$%# van een ding als er iets mee is. Dan ben je als zelfsleutelaar veel beter af met een L_Jetronic of een variant daarvan.
@vaakbenjetebang: ik vind het zelf ook een fraai systeem. Is ook lekker plug and play als je van een 1.8 naar 2.3 wil bijvoorbeeld (190E).
Het lijkt een ingewikkeld en moeilijk systeem maar als je weet hoe alles in elkaar zit waardeer je het wel. Behoorlijk geavanceerd voor die tijd. Naar mijn idee ook redelijk bulletproof.
@homer55: Eigenlijk is misschien nog het mooiste van de KE-Jetronic de ingebouwde redudantie. Als de elektronica van het systeem uitvalt, heb je in feite nog steeds een reguliere K-Jetronic die het dan ook gewoon doet. Betrouwbaar is het systeem in mijn auto wel, na wat aanloopproblemen met de koudstartinjector (gereinigd) en een suboptimale nulafstelling van de luchtweegklep.
Eigenlijk wil je gewoon de Brooklands….
De opvolger was eigenlijk de Brooklands, ook al is daar maar één versie van gemaakt. Zo’n Mulliner is nog steeds niet te versmaden. Op Instagram komen af en toe wat mooie foto’s voorbij op de semi-bekende kanalen.
Wat een heerlijke stuk weer Willem! Ik heb 3 jaar geleden nog een Continental SC kunnen spotten in Amsterdam: https://www.autojunk.nl/2016/06/bentley-continental-sc-170387 Wat een apparaat is het! Maar ik heb toch idd liever een Brooklands
Stukken mooier dan die lelijke continental.
Mooi stuk! Er was ook nog een cabriolet, de eerste generatie Azure. Sterker nog, daar kwam ook een Rolls Royce versie van (Corniche), de enige Rolls die op een Bentley is gebaseerd in plaats van andersom.
@dizono: poke en: ook een
Een ontzettend mooie coupé. Echt nog voor de mensen met oud geld. Véél mooier dan de hedendaagse Duitse Bentley’s. Die zijn dan weer in het bezit van omhooggevallen voetballertjes, Toppertjes volk en glazenwassers die met straffe hand een buurtje voor zichzelf houden…..
Overigens een mooi stukje op Autblog!
Mooi geschreven met een vermakelijk stuk humor er door verweven.
@willeme; ik zag deze auto eigenlijk als een soort van latere/ nieuwe versie van de Rolls- Royce Camarque. Daar schijnt ook een Bentley versie van te zijn geweest. Althans volgens Wikipedia dus voor wat het waard is.
Heerlijk stukje tekst. Maar doe mij de nieuwe GT maar.
Zoals hierboven al gezegd: als ik ooit zo’n slagschip zou kunnen betalen dan de Brooklands, die is echt af. Ook van binnen.
Dit is zo’n pijnlijk mooie blog die de pijn van het gemis van @appeltje blootlegt
Ik zag er recent nog een toen ik mijn bescheidener maîtresse ophaalde bij de dealer. Kwam een man aanrijden met een schitterende groene met bruin interieur. Een die duidelijk gebruikt werd.
Bleek van de oud-eigenaar van het bedrijf te zijn.
Heb er even bij staan kwijlen.
Some day….
Some day….
Ik hou zó enorm van die schitterende aristocratische Britse meuk!
Kwalitatief is het hopeloos. Maar áls het werkt, is er niets mooiers.
Ja, een Mercedes is beter.
Maar die maken busjes. En kleine hatchbackjes.
Prachtig overbodig!!
@willeme mooi artikel. Leuk om te lezen.
Mooi artikel weer. Voor mij de laatste echte Bentleys. Waanzinnige auto’s: groot, zwaar en krachtig. En dat met een motor uit de jaren ’60.
Een dingetje ter aanvulling die eerste Mulsanne Turbo had een niet echt sportieve wegligging. Die heeft later ook de toevoeging R gekregen na de broodnodige aanpassingen aan het onderstel ten behoeve van de Roadholding… Bentley was even vergeten dat de Turbo meer voor owner-drivers was dan voor mensen die alleen maar achterin gingen zitten en gereden werden, zoals toen nog redelijk gewoon was.
Enkele jaren heb ik gewerkt bij een genormeerd garagebedrijf waar Bentley en andere exclusieve (sport) wagens werden onderhouden en verkocht. Met enige regelmaat in verschillende Bentley’s (mee)gereden. De luxe, exclusiviteit en het enorme koppel van deze toch wat zware auto’s, zullen mij altijd positief bijblijven. Dit soort auto’s bevinden zich in een hele andere doelgroep dan de onze. Niets was te gek voor de kopers, inderdaad soms met een wansmaak. Maar het (ging) gaat er om dat jouw Bentley anders is dan die van je buurman.
Als ik sommige commentaren lees, denk ik heb je ooit in deze auto’s gereden of heb je ze alleen van de buitenkant gezien of van horen zeggen.
Bentley is dus net als Brexit.
Niet te begrijpen, tenzij je een Brit bent.
@Willeme: mooi artikel, heb ervan genoten!
Ik ben waarschijnlijk een van de weinige lezers die zulk een ‘’mastodont’’ rijd op bijna dagelijkse basis nog.
Dit is voor mij een van de meest meesterlijke wagens ooit, en geloof mij , ik heb al wat onder de ‘’poep’’ gehad. Niet vergelijkbaar met wat dan ook. Ik heb 9, ja negen, wagens op plaat, van Mercedes, over Jaguar super charged, via een Shelby naar ook een peugeot.
Ferrari, Aston Martin, Rolls en noem maar op is in het verleden gepasseerd. Maar deze Conti R gaat mij echt niet vervelen. Na een verlof periode snack ik steeds weer om hem buiten te halen en mij dus bij m’n ‘’maîtresse’’ te voelen.
Maar… zoals wij Belgen zeggen, goesting is troef!