Roadtrip Alfa Giulia Q4 Veloce naar Salzburg

Yes, eindelijk een roadtrip met de Alfa Romeo Giulia Q4 Veloce.

In een niet regelmatige terugkerende rubriek testen we een auto eventjes iets langer. Dan kijken we hoe het dan bevalt. Dan rijden we op de wegen die de fabrikant niet heeft uitgekozen, maar wijzelf. Het voordeel: dan mag ondergetekende ook eens plaatsnemen. Zo reden we al eens eerder met de BMW 128ti naar Luxemburg, met een Mini Clubman JCW naar Italië. Voor nu hebben we weer een leuke: we gaan de A3 rijden. Nee, niet de Audi, maar de Duitse Autobahn die loopt van Nederland naar Oostenrijk.

Dan de auto: welke moeten we meenemen? Persoonlijk wilde ik de Alfa Romeo Giulia aan de tand voelen. We raden de auto bijna elke week wel aan bij iemand die een leuke sportsedan zoekt en Alfa Romeo heeft de auto nét vernieuwd. Wouter heeft de auto al getest en daar een video over gemaakt. Maar hoe is de Giulia als je ‘m gaat inzetten als Duitse Autobahnstormer? En hoe bevallen de updates die Alfa heeft gedaan? En is het een waardige rivaal voor de gevestigde orde of zijn we gewoon fanboys?

De auto voor de roadtrip: Alfa Romeo Giulia Q4 Veloce

Alle wijzigingen en specificaties kun je lezen in het nieuws artikel en de rijtest. We proberen hier erachter te komen hoe het uitpakt. Toevallig hadden mijn vriendin en ik een tripje op de planning staan om een weekendje Salzburg te doen. Perfect dus om het nuttige met het aangename te combineren.

Uiteraard zullen we de auto even introduceren. Het is een Alfa Romeo Giulia Q4 Veloce met de 2.0T benzinemotor. Deze levert 280 pk en 400 Nm. De automaat is de achttraps unit van ZF. De aandrijving wordt verdeeld over alle vier de wielen. Bij het ophalen van de auto vallen een paar dingen op. Ten eerste is het comfortabeler dan een Mini Cooper S. Ten tweede: ik krijg de Apple CarPlay niet geactiveerd en ten derde: wat is dit een fijne auto voor Nederland. De Alfa rijdt relaxed, de bediening is eenvoudig en op het Nederlandse asfalt is het comfort uit de kunst. Ook ben je meteen vertrouwd in een Giulia, waar ik bij mijn 159 wel eventjes een gewenningsperiode had.

Net als vorige keer naar Sicilië met de 325d, besluiten we om aan het einde van de dag te vertrekken. Dan is het relatief rustig op de weg. We vertrekken iets voor 17:00. De iPhone aansluiten aan Apple CarPlay bleek eenvoudiger te zijn dan ik dacht. Kwestie van aan kabeltje doen en dan gaat ‘ie meteen. Daarbij heb ik wel wat te mekkeren: het nieuwe infotainmentsysteem is beter dan voorheen, maar het is nog altijd niet denderend. Het is op zich duidelijk, maar de graphics zijn sober en het werkt alsnog vrij traag. Nu zou het mij niet boeien, maar er zijn concurrenten die dit beter doen (iDrive, MBX, MMI).

Favoriete Autobahn

Zoals gezegd is de Giulia in Nederland een geweldige auto. De motor pakt keurig op, de automaat doet soepel zijn werk en de rijassistenten werken naar wens. Dat is niet bij elke auto het geval. Het is een gevalletje kalibreren, waarschijnlijk. Maar de Distronic laat je op een normale wijze een auto volgen. In veel gevallen is zo dicht mogelijk erop nog best ver van je voorligger af, waardoor er constant auto’s tussenin gaan rijden (en je weer verder naar achteren valt).

Om 18:00 rijden we voorbij Babberich. Ik weet dat de A3 een relatief verouderde en drukke Autobahn is. Maar het is wel mijn favoriete Autobahn. Er zijn veel bochten, veel soorten ondergrond en niet onbelangrijk: veel stukken die onbeperkt zijn. Het eerste gedeelte van de A3 doen we het rustig aan. Ik moet nog eventjes wennen aan de auto, dus voer ik snelheid geleidelijk op. Het is ook redelijk druk, dus je kan dan beter met het verkeer mee rijden dan met man en macht 20 km/u sneller te willen gaan.

Briljante ECO-modus

Daardoor rijd ik veelal in de ECO-modus. Je hebt dan merkbaar minder vermogen – ik schat in zo’n 200 pk – maar je rijdt wel zuiniger. Het voordeel is dat het veel natuurlijker rijdt. Kijk, een turbomotor zal iets van vertraging hebben. Fabrikanten pareren dat door het gaspedaal ‘enthousiast’ af te stellen. Dus als je het gaspedaal 20% indrukt gaat de gasklep 80% open. In de Eco-modus gaat dat heel lineair en simpelweg veel prettiger. Zeker met het toch ietwat drukke verkeer. We besluiten in Ohligs, Solingen maar eventjes een hapje te gaan eten om zo achter de files aan te kunnen rijden.

Vandaar uit rijden we langs Bonn, Koblenz, Wiesbaden Frankfurt naar Eibelstadt, een dorpje onder Würzburg waar het hotel ligt. De A3 is hier verschrikkelijk mooi. Driebaans, hoogteverschillen en bochten. De Giulia vindt het allemaal schitterend. In tegenstelling tot mijn oude BMW is de Alfa iets delicater. Deze auto smijt je niet door de bochten, maar dirigeer je. Dat komt door de enorm precieze en directe besturing. Voor een EPAS-unit is het gevoel niet eens zo slecht, maar iets meer gevoel was welkom geweest. Gelukkig krijg je veel feedback in de bips.

Comfortzone

Het chassis volgt alle bevelen nauwgezet op. Hierdoor krijg je heel snel heel veel vertrouwen in de auto. Op het rechte stuk zijn er (veel) snellere auto’s, maar in dit soort bochten kan de Alfa mee met het snellere spul op de Autobahn.

Het comfort op de hogere snelheden is op de Autobahn wel wat minder, alhoewel ik persoonlijk de feedback en stabiliteit als comfortabel ervaar. De topsnelheid halen we ook op een recht gedeelte. De begrenzer komt er in bij 240 km/u. Maar dat is niet iets wat je constant wil doen. Zo rond de 180 km/u zit de auto in zijn comfortzone.

Na een overnachting in toevallig een veel te mooi hotel in een veel te fraai dorpje, rijden we weer de A3 op over Nuremberg en Regensburg richting Oostenrijk. Het is nu duidelijk wat drukker op de weg, dus geen snelheidsrecords vandaag. Sterker nog, het is echt mee kabbelen met het drukke verkeer. Het is voor het eerst dat ik de rijassistenten aanhoud.

Het meesturen met de bochten en de adaptieve cruise control werken zoals ik het zou willen. In veel auto’s zet ik het na een paar kilometer uit omdat het buitengewoon onprettig aanvoelt. In de middag komen we aan in Salzburg alwaar de auto in een berg geparkeerd wordt voor een paar dagen.

Terugweg

De terugweg gaan we iets meer kilometers rijden, op zoek naar wat leuke buitenwegen om daar de auto aan de tand te kunnen voelen. Wederom hebben we de rit opgesplitst. Niet omdat het niet te doen is, maar het reizen moet ook een beetje leuk zijn natuurlijk.

Bij de grens komen we twee Nederlanders tegen die wel in een keer door gaan rijden. De auto’s in kwestie zijn een Audi Coupé met geweldig klinkende vijfcilinder en een originele Golf I GTI. Dat weekend zou er een GTI Treffen zijn aan de Wörthersee in Oostenrijk, maar die ging op het laatst niet door. Ach ja, dan kun je alsnog een leuk tripje maken met de auto’s.

We pakken de snelweg weer terug en wederom zijn we niet de enige. De Giulia kan zijn cruisekwaliteiten weer tonen. Puntje van kritiek zijn de stoelen. Die zitten in principe goed, maar na langere ritten kregen we beide ‘een houten kont’. De zitpositie is daarentegen uit de kunst. Je zit lekker laag en er zijn voldoende verstelmogelijkheden. Het interieur is ietsje hoogwaardiger dan het pre-facelift model.

Het is qua afwerking geen Audi, maar het zit er zeker niet ver van vandaan. Oh, de middentunnel is hoe elke auto moet zijn: een draaiknop voor het volume voor (de prima klinkende) audioinstallatie, een knop voor de infotainment en een knop voor de rijmodi. Je kan alles bedienen met een hand aan het stuur. Dat is dan wel weer beter bij Alfa dan Audi, want de A4 heeft geen MMI-knop, die is inmiddels wegbezuinigd.

Alfa Giulia op de Landstrasse

Op de Landstrasse komt de Alfa meer tot zijn recht. Dan is die directe besturing en de gewillig insturende neus nog prettiger. Deze auto heeft bijna geen onderstuur en blijft heel erg lang neutraal. We vinden bij het hotel een paar bergachtige hairpinbochten op een smal weggetje. Perfect om de auto aan de tand te kunnen voelen. Wat opvalt is het hoe mooi de Giulia instuurt. Loepzuiver, geen greintje onderstuur. Dit is zelfs iets beter dan hoe een 3 Serie met xDrive instuurt.

Zeker als je de snelheid iets verhoogd of iets meer instuurt. Niet alleen is de Giulia capabel, nergens heb je het idee de natuurkundewetten te tarten. Een lichte auto rijdt nog altijd beter dan een auto die lichtvoetig aanvoelt. Deze kwikzilverigheid kun je (nog) niet reproduceren met een (PH)EV. Wel wordt duidelijk dat de Q4-vierwielaandrijving overbodig is. De auto heeft echt heel erg veel grip. Het scheelt toch wat gewicht en aandrijfverliezen en je krijgt er een nog beter sturende auto voor terug.

Waar Alfa nog wel aandacht aan mag besteden is de veer-demping afstelling. Deze combinatie met Veloce-onderstel, 19 inch wielen en 225/35 19 banden is namelijk niet ideaal. Begrijp ons niet verkeerd, je jaagt de auto met gemak door alle scherpe doordraaiers en haarspeldbochten. Maar de balans is dermate mooi dat het ietwat teniet gedaan wordt met relatief eenvoudige dempers. Als een Maggi-saus op een stukje Wagyu. En misschien een stomme opmerking, maar als ‘ie toch niet extreem comfortabel is, mag ‘ie best wel wat lager liggen.

Betere wegligging dan een X4 M?

De volgende dag rijden we over de bochtige binnenwegen terug naar de A3. Het leuke aan Duitsland is dat de maximale snelheid vrij hoog ligt (100 km/u) en in sommige gevallen moet je dan echt je best doen. Een BMW X4 M die achter mij rijdt vindt het niet snel genoeg gaan en blaast ons voorbij. Bij het bochtige stuk wat volgt kun je goed zien wat het verschil is tussen een sportsedan en een sportief gemaakte crossover. De X4 M moet duidelijk moeite doen de snelheden vast te kunnen houden: we zien de auto flink overhellen en soms zelfs een beetje ondersturen. Piepende banden!

En de Alfa? Die blijft stoïcijns in de bochten. Sterker nog, die zit nog niet op de grens. Terwijl de X4 M ondersturend de bochten doorgaat, kan ik nog iets verder insturen of de snelheid verhogen. Beide doe ik niet, maar het is bijzonder om te zien hoe lang de Giulia kan blijven volgen en hoe nutteloos de hele pk-wedloop is. Gewicht en gewichtsverdeling zijn minimaal net zo belangrijk, maar ja, dat bekt niet zo lekker in de folder.

Wel leuk, bij het oprijden van de A3 blijkt de persoon in de X4 M toch wel een redelijk bejaarde man te zijn. Dus in dit geval is het een M3 met hoge instap. Hij geeft een duimpje en een flinke dot gas. We hebben hem niet meer gezien. Het is relatief rustig op de A3, dus kunnen we een snelheid van zo’n 180 tot 200 km aan houden.

Oberhausen Straight

En dan komt de oude vertrouwde Oberhausen Straight er weer aan. Het laatste stuk voor Nederland. Mijn vriendin en ik doen geregeld boodschappen in Oberhausen, dus dit stuk is bekend. Voor ons rijdt een Golf VII GTI met Nederlandse platen, die gaat dezelfde route rijden hoogstwaarschijnlijk. De intenties zijn meteen duidelijk, ik hoor de DSG een paar tandjes terug schakelen. De Golf schiet weg en de Alfa volgt op gepaste afstand. Is een Golf echt zóveel sneller? Nou, nee, ik had ‘m nog steeds in de Eco-modus staan.

Tweede kans, een vrachtwagen haalt een andere in om vervolgens de weg vrij te maken. Nu is het verschil veel kleiner, alhoewel de Golf GTI wel degelijk uitloopt. Boven de 200 stop ik met gas geven (er reden meer mensen op de A3), maar de Golf gaat door. Ineens zien we een enorme vleugel ervan af vliegen en twintig meter hoog de lucht invliegen. Achter mij zit niets, dus ik kan remmen en uitwijken naar links om zo het stuk kunststof te omzeilen. De camper rechts van mij helaas niet.

Ik volg de Golf even bij de eerste parkeer afslag om hen te melden dat ze ‘iets’ verloren hebben. Vier bomen van kerels stappen uit. Wat blijkt, de Golf GTI was niet helemaal origineel. Er zat een extra splitter voor op die solo door het leven wilde gaan. De motor was ook niet standaard, meer dan 350 pk.

Slecht wegdek

Het laatste gedeelte is kunnen we nog even het chassis testen. De A3 is hier namelijk behoorlijk onvergeeflijk, met name als je richting Elten-Beek rijd. Ook hier is het chassis meer dan goed, maar is er iets te veel beweging in de veren en lijken de dempers te laat te volgen. Hierdoor stuiteren de 19 inch wielen best wel hard onder de auto.

Concurrentie

Dan nu het slotstuk: zou ik de Alfa Romeo Giulia alsnog adviseren? Jazeker, maar Alfa Romeo maakt het zich wel een beetje moeilijk. Kijk, de Giulia is een concurrent van de BMW 3 Serie. Dit is een concurrent voor de BMW 330i xDrive. Er is ook een diesel (concurrent voor de 320d xDrive) en een Quadrifoglio (concurrent voor de M3 Competition). Maar dat zijn niet de 3 Series die veel verkocht worden. Sowieso, de Giulia is een van de laatste auto’s die vierwielaandrijving nodig heeft. In Engeland is het niet eens leverbaar, maar hier is het helaas standaard.

Het voegt meer frictie en toe en meer gewicht. Een 1.4 T-Jet instapper, een minder sterke 2.0 en iets tussen deze 280 pk versie en de 510 pk sterke Quadrifoglio zou zeker welkom zijn, naast een paar (plug-in) hybrides en een stationwagon. Daarvoor is het nu allemaal te laat, maar het simpele feit is dat er gewoon te weinig smaakjes zijn. Qua prijs: dit apparaat kost zo’n 70 mille, een 3 Serie heb je voor iets meer dan 50 mille. Echter, deze Giulia Q4 Veloce moet je vergelijken met een 330i xDrive M Sport en die kost 69.224 euro.

Audi’s als de Audi S3 Limousine (73 mille) en Mercedes-AMG A35 (85 mill) kom je gevoelsmatig nog geregeld tegen. Eigenlijk moet Alfa zich richten op die markt en duidelijk maken dat je voor minder meer auto krijgt. Geen FWD C-segmenter met een Haldex-koppeling, maar een in basis RWD-chassis met koolstofvezel cardanas.

Interesse

Maar een terugkerend fenomeen is dat ouderwets aanvoelende auto’s, vaak fijner zijn om te rijden. Een beetje zoals die politiek incorrecte collega die veel leuker om mee om te gaan. Ja, er zijn snellere hot hatches (die duurder zijn tegenwoordig), maar in veel gevallen is de elektronica en mechanica dermate afgesteld dat het niet lekker rijdt. En daar excelleert de Alfa. Dat komt omdat de basics zo goed zijn. Het relatief lage gewicht, een lage zitpositie, directe besturing, geweldige bodycontrol en zijn in 2023 nog prima USP’s voor de petrolhead.

Ja, er zijn wat nadelen. De stoelen mogen iets comfortabeler, het moderne infotainmentsysteem is niet al te best, de ruimte achterin is beperkt en er is te weinig keuze qua aandrijflijnen. In mijn optiek wegen die niet op tegen de genoemde voordelen. Het is nog altijd een prima sportsedan, jammer dat bijna niemand daar interesse in lijkt te hebben. Wij wel.