Porsche 911 GT3: rijtest en video

Hij is er: de nieuwe Porsche 911 GT3. Beter, bruter en sneller dan hij ooit was. Maar is het de sensatie die hij op papier belooft te zijn?

Er zijn minder leuke vraagstukken voorbij gekomen dan deze. De uitnodiging om met het nieuwste uit Stuttgart te gaan rijden nam ik uiteraard met beide handen aan. Het was alweer even geleden dat ik in een gloednieuwe Porsche op stap ging namelijk. En jullie kennen me inmiddels een beetje: Porsche zit redelijk diep in mijn hart. Dat wil echter niet zeggen dat ik niet kritisch kan zijn op “mijn” merk. Zeker als de verwachtingen zo hoog gespannen zijn als in dit geval.

De cijfers zijn vertrouwd. Net als de GT3 RS en de 911 R(rijtest) heeft de 991.II GT3 de beschikking over een 4.0 liter zescilinder boxermotor, goed voor 500 pk en 460 Nm koppel. De redline is echter opgeschoven ten opzichte van de GT3 RS en de 911 R die een redline hebben op 8800 toeren per minuut. De vernieuwde 4.0 heeft namelijk de redline die de vorige GT3 ook had in 3.8 liter vorm: 9000 toeren. Bovendien is er voortaan keuze uit een PDK met zeven verzetten en de handbak die we uit de 911 R kennen met zes versnellingen.

Die handbak is misschien wel de beste die ik ooit heb meegemaakt, maar helaas had Porsche die (ondanks dat anders staat aangegeven op het kenteken) nog niet voor ons beschikbaar: we hebben een PDK. Bijkomend voordeel daarvan is dat we in 3,4 seconden naar de 100 kunnen knallen met gebruik van Launch Control, in plaats van in 3,9 seconden met de handbak.

De testauto is uitgevoerd in Indisch Rot, een fijne kleur voor een sportieve auto. In combinatie met de zwarte accenten oogt het geheel sportief agressief, waarbij ik moet zeggen dat ik de nieuw vormgegeven voorbumper prettiger op het oog vind liggen dan voorheen. Met name het wegwerken van de dagrijverlichting en knipperlichten in een veel subtieler led-stripje boven de luchthappers aan weerszijden vind ik een enorme verbetering. En zou ik hem ooit kunnen betalen, dan zou ik me ook geen zorgen maken om de boetes die ik soms zal gaan krijgen voor het gebruiken van een kleine kentekensticker. De flanken zijn weinig anders dan die van de vorige GT3, maar de handgrepen zijn strakker en moderner vormgegeven. Eindelijk, zou ik bijna zeggen.

Vervolgens komen we uit bij de blikvanger van het geheel: de achterspoiler. Er komt een optie van Porsche om die weg te laten, maar dat pakketje is nog niet leverbaar helaas. Is ook niet heel erg, men mag best zien dat je geld hebt uitgegeven aan een serieuze machine, toch? Onder de vleugel zitten twee naar voren gerichte ducts die lucht happen voor het RAM-air systeem dat bij de GT3 RS wordt gevoed door de “turbo-gaten” voor de achterwielen. Dit vind ik persoonlijk een veel fijner op het netvlies liggende optie, maar ieder zijn voorkeuren.

Het interieur is precies het tegenovergestelde van het exterieur: zwart met een paar rode accenten in de vorm van stiksels en de banners die over de alcantara bekleding van de volledige carbon sportkuipen lopen. Dit zijn de hardcore kuipen voor grote jongens. Ze kosten bijna 5000 euro, zijn oncomfortabel om in- en uit te klimmen, ze zijn hard, veel mensen klagen dat je er te rechtop in zit, maar ik vind ze fantastisch. In een auto als deze wil je namelijk voelen wat er gebeurt en deze stoelen geven je die informatie. De enige zaken die je in kan stellen aan deze stoelen zijn de hoogte van de zitting en de afstand tot de pedalen, maar dat zou ik op de koop toe nemen. Onze auto is overigens ook voorzien van de gratis “Clubsport”-optie, wat het makkelijkst te herkennen is aan de rolkooi achter de stoelen.

Maar goed, genoeg gekeuveld. Die motor, daar gaat het om. Die heerlijk brullende zescilinder 4.0 waar ik verliefd op werd in de GT3 RS en waar ik nog meer van genoot in de 911 R. En nu nóg meer toeren. Tijd om de Indisch Rot gelakte sleutel (twee sleutels: €381 euro…) om te draaien. Eerst op contact, waarbij de GT3 tot leven komt met een klikje en wat gezoem, het zijn de vertrouwde geluiden van een Porsche 911. En dan doordrukken, het blok komt tot leven met een subtiele maar toch wat venijnige brul. Even iets op toeren, als een hond die aan de lijn gehouden wordt omdat hij van zijn baas nog niet weg mag. Maar net als de hond die beseft dat hij even moet wachten tot hij het seintje van zijn baas krijgt dat hij mag, zakt ook het toerental na een paar seconden iets in. Er blijft echter een soort onrustige spanning hangen, alsof de hond de tennisbal al wel gegooid heeft zien worden maar nog niet mag rennen van de baas: het blok loopt niet zijdezacht, er zit een klein rocheltje in, een lichte vibratie en onrust.

We gaan eerst even rustig de vloeistoffen opwarmen, op zoek naar de zeldzame wegen in Nederland waar we nog daadwerkelijk wat kunnen met een auto die zo lomp snel is als deze GT3. Na een poosje tokkelen door de gelukkig niet al te heftige vakantie-ochtendspits, komen we bij het eerste traject waar we wat beelden willen schieten. Tot nu toe hebben we rustig aan gedaan, een enkele keer tot pak ‘m beet 6000 toeren doorgetrokken voor de lol, maar dat was het wel. Lui rijden kan de GT3 best, al voelt het allemaal op lage snelheid wat geforceerd ingehouden. Daar nu even niets meer van: de PDK wordt met een druk op de knop in Sport-modus gezet, zodat versnellingen wat langer vastgehouden worden. Tijd om kennis te maken met de hoogtoerige brul van de 4.0.

De eerste paar keren dat ik langs cameraman Martijn stuif is op redelijke snelheid, maar al in een wat hogere versnelling. Ik besef me dat het met de PDK bijzonder makkelijk is om op koppel vlot te gaan. De 4.0 heeft een enorme bak koppel en ik moet mezelf echt even dwingen om te wachten met schakelen. De eerste keer dat ik dat doe kan ik een kleine grinnik niet onderdrukken: doorhalend tot ongeveer 7500 toeren leer ik een heel ander karakter van de GT3 kennen. Het is echt onvoorstelbaar hoe het karakter ergens rond de 6000 toeren wisselt van gemoedelijk en soepel, naar scherp en een tikkeltje ordinair. Weer een run later leer ik het toerenbereik kennen dat mij binnen een paar weken mijn rijbewijs zou kosten. De klanken die dit blok uitslaakt net voor z’n redline bij 9000 toeren per minuut zijn zo onvoorstelbaar lekker, dat ik er makkelijker aan verslaafd zou kunnen raken dan aan cocaïne. En dan is cocaïne een bijzonder stil goedje, vergeleken met deze zescilinder boxermotor die zo luid schreeuwt, jankt en gilt dat het bijna onmogelijk is om niet gevonden te worden door de lokale hermandad.

Ja, ondanks de goede verhalen die ik wel eens gehoord heb over cocaïne, ben ik er altijd van weggebleven. Pure zelfbescherming. Bang voor de mogelijke verslaving van iets dat nog lekkerder is dan ik me kan voorstellen, dat doen we dus maar niet. Maar in het geval van de GT3 lijkt het kwaad al geschied, want nu ik geproefd heb van het geluid wil ik meer. Gelukkig seint cameraman Martijn dat we verder moeten, dus ik laat hem instappen en vervolg mijn weg weer iets rustiger. Even afkicken, even bijkomen om me op te laden voor de volgende rush.

Die komt niet veel later. Op een verlaten dijkweggetje krijg ik de opdracht om de Launch Control te gebruiken. Alles voor de wetenschap, zullen we maar zeggen. Martijn brengt zijn camera’s in positie terwijl ik de bak weer in Sport zet en de variabele dempers mogen nu ook in sportmodus aangezien het asfalt een stuk netter is hier. Een seintje van Martijn, de linkervoet stevig op de rem, de rechtervoet op het gaspedaal, de naald van de toerenteller schiet omhoog, blijft stilstaan terwijl de motor brult dat hij klaar is. Voet van de rem. Alle krachten worden nu losgelaten op de gloednieuwe Michelin Pilot Sport Cup 2’s van 305 millimeter breed op de achterwielen. Die redden het niet, ik voel dat ze beginnen door te slippen maar dan grijpen de elektronica in en remmen de wielen iets af. De tractie is terug, de GT3 herpakt zich. Launch Control is een heel goed gekozen term, denk ik nog. De snelheidsmeter is inmiddels al ver de illegale waarden ingeschoten. Holy shit, dat was leuk. De wetenschap dat je bij Porsche vrijwel eindeloos met dit systeem kunt spelen zonder dat er iets stuk gaat, helpt niet bepaald om van mijn vandaag opgelopen verslaving af te komen.

Op dit dijkweggetje kan ik ook wat meer de grenzen van het onderstel en de besturing opzoeken. De GT3 verrast eigenlijk niet: het is een logische evolutie van het inmiddels ruim 50 jaar oude concept. Het is weer iets beter, iets knapper, iets scherper. Ik kan allerlei superlatieven en symbolische vergelijkingen gaan gebruiken, maar het komt er simpelweg op neer dat het aan niets ontbreekt. Grip? Enorme hoeveelheden. Precisie? Ongekend. Speels? Alleen als je het wilt en durft. Tikkeltje listig met het blok tussen de achterwielen? Zeker, maar alleen als je over de grenzen gaat terwijl je dat eigenlijk niet kan en tóch zo eigenwijs bent geweest om alle hulpmiddelen uit te schakelen. Nee, als ik iets moet zeiken dan is het dat de besturing gewoon hydraulisch had moeten zijn voor een sporter als deze, maar dat lijkt simpelweg niet meer te kunnen. Dankjewel daarvoor, milieu. Toch is ook deze elektrisch bekrachtigde stuurinrichting wel weer beter dan wat ik tot nu toe op dat vlak ervaren heb.

Een ander puntje is de PDK: daar is niks mis mee, maar dat is meteen het probleem. Ik denk echt dat dit soort auto’s ondertussen voor Nederlandse wegen té snel aan het worden zijn. 3,4 seconden naar 100 kilometer per uur is fantastisch, maar ook moeiteloos. De GT3 met PDK boezemt geen ontzag in, geen angst. Alles is onder controle, stabiel en voorspelbaar. En als je dan weet dat de handbak uit de 911 R fantastisch is. En dat je daarmee moeite moet doen om in 3,9 seconden de 100 te halen, wat nog steeds fucking snel is; ik zou het wel weten. Doe mij maar de beloning van precies op tijd perfect zelf schakelen. Kost €900 euro meer, maar leuke dingen zijn duur bij Porsche, zo werkt dat nu eenmaal.

Verder kan je een merk natuurlijk moeilijk kwalijk nemen dat ze een auto “te snel” of “te goed” hebben gemaakt. Zo lang er geen nieuwe GT3 RS of 911 R komt, is dit de enige auto die te bestellen is met die geile 4.0, vanaf ongeveer €229.000 euro. De handbak is €900 euro duurder. De auto die wij reden kostte €266.001 euro, maar die had ook een rode twaalf uur markering op het stuur (á €252 euro, koekoek). Hoe dan ook, in het “morgen win ik de loterij”-scenario is bij mij de GT3 met stip binnengekomen op de verlanglijst: doe maar met handbak, in Miami Blue, met sportkuipen, zonder achterspoiler, met twee kinderstoeltjes achterin in plaats van die rolkooi alstublieft. Dankuwel.