Nederlander is tergend langzaam in Formule 2

We zien natuurlijk graag Nederlands succes in de race(sport) en dus wordt niemand er gelukkig van als dat uitblijft. Het valt echter niet te ontkennen: een Nederlander die nu F2 rijdt, is (voorlopig) echt veel te langzaam.

De afgelopen jaren zijn we als Nederlandse fans van gemotoriseerde sport enorm verwend. Natuurlijk is Max Verstappen het absolute speerpunt. Maar ‘we’ wonnen met Herlings ook op de crossbrommer, met Veekay in de IndyCar, met Nyck in de Formule 2 en Formule E en zelfs met Collin Vijer in de Moto3 wegraces. Dan waren er nog mooie prestaties in Dakar, op Le Mans et cetera.

Het zijn ongekende hoogtijdagen voor de autosport in Nederland. Vergeet niet dat voor Max Verstappen 66 jaar voorbij gingen dat geen enkele Nederlander een GP won. We moesten het doen met twee podia van Jos, de Le Mans zeges van Jan en Gijs, de twee Indy-zeges van Arie en hier en daar een gesprokkeld puntje in de koningsklasse.

Sinds kort hebben we ook in de F2 niet meer 1 maar 2 ijzers in het vuur. Bij het team van AIX mocht vanaf het weekend in Monza Niels Koolen instappen in plaats van Taylor Barnard. Die laatste moest vanwege gebrek aan middelen afhaken, hoewel hij dit jaar de sprintrace in Monaco won.

Niels Koolen is de zoon van Kees Koolen. Die kennen de echte kenners mogelijk van zijn Dakar deelnames. Kees is een puissant rijke zakenman alsmede criticaster van Carlos Sainz senior, die onder andere lekker verdiende aan Booking.com. Op zich is het natuurlijk niets nieuws dat coureurs een welvarende achtergrond hebben. Sterker nog, zonder kom je meestal niet ver meer, als een jaar karten op niveau al snel een kwart miljoen per jaar kost.

Jammer alleen is dat Niels in tegenstelling tot Richard Verschoor niet bepaald mee kan met de besten in de klasse. In Monza viel het nog mee in de kwalificatie. Ruim een seconde kwam hij tekort. Op de nummer 21, die op zijn beurt de enige was die niet binnen een seconde van polesitter Maloney zat. In Azerbeidzjan was het niet beter maar slechter. Op dit veel uitdagendere circuit, gaf Koolen bijna 4,5 seconden toe op de nummer 21.

In de races gaat het niet beter. Binnen no-time is Koolen de aansluiting kwijt en rijdt hij op gepaste afstand van de DRS-trein rond. Er worden internationaal vragen gesteld, of dit niet gevaarlijk is. Maar de topman van de opstapklasses is helder: Koolen zit binnen 107% en doet voorlopig geen gevaarlijke dingen. Dus hij mág gewoon rijden.

Inmiddels moet je je immers wel afvragen of je dit moet willen. Koolen staat op deze manier op pole position om de nieuwe Mahaveer Raghunathan te worden. Niels begon ‘pas’ met 21 aan racen met Formule auto’s en wist zowel in de F4 als in de FRECA kampioenschappen nooit potten te breken.

Op zich juichen we het natuurlijk toe als Niels deze ervaring meeneemt om zichzelf te verbeteren. Soms helpt het om te weten hoe hoog het niveau is wat je moet bereiken voordat je leert dat daadwerkelijk te doen. Maar het is ook helder dat deze stap, duidelijk veel te vroeg komt en voor het oog van iedereen in het racewereldje die nooit meer kunnen ontzien wat gezien is.

In het diepe gegooid worden is soms mooi, maar niet als je vervolgens als een baksteen verzuipt. Privétesten in F2 auto’s zouden dan de betere weg zijn. Want nu lijkt dit verhaal vooral een dure variant van je kleine spruit een Bleekemolen Race Experience cadeau doen, met als nadeel dat de naam Niels Koolen een punchline wordt op de internationale circuits. Als het puur is voor de fun prima, maar als Niels verder wil in het racen, waarschijnlijk niet. Waarvan akte.