Maserati 200SI of BMW 3.0 CSL Batmobile, welke zou jij kiezen?

Deze twee fantastische klassiekers (en meer) verschenen recent op Nederlands kenteken.

In september zijn door de RDW ruim 200 nieuwe klassiekerkentekens uitgegeven. We zijn opzoek gegaan naar vijf opvallende exemplaren. Mogen jullie zeggen welke je favoriet is.

Maserati 200SI

In de jaren ’50 zocht Maserati naar een goede opvolger van de A6GCS, in de hoop daarmee de Ferrari 500 Mondial te kunnen verslaan. Zo ontstond de 200S, uitgevoerd met een 1.994 cc viercilinder die 190 pk kon leveren. Het racedebuut in 1955 op het circuit van Imola was echter teleurstellend, dus er was werk aan de winkel. In 1956 ging het een stukje beter, met een mooie tweede plaats in de Supercortemaggiore Grand Prix, achter een Ferrari 250 Testa Rossa. Later volgde een overwinning in de Bari GP.

In 1957 kwam een nieuwe variant, deze keer 200SI genoemd. De ‘SI’ staat voor ‘Sport Internazionale’, refererend naar de nieuwe internationale regels waaraan de auto’s moesten voldoen. 

Eén van 28 geproduceerde exemplaren, chassis 2412, is in september op Nederlands kenteken gekomen. De auto verliet op 17 februari 1957 de fabriek en vertrok direct naar de Verenigde Staten, waar Jim Kimberly er veel mee racete. Niet heel erg succesvol, ‘DNF’ was helaas vaak het resultaat.

Na een lang verblijf in Amerika werd de auto in 2005 verkocht aan een Duitser die de auto opknapte en er de Mille Miglia mee reed. Snel daarna vertrok de auto opnieuw naar Amerika. Vorig jaar werd de auto geveild via RM Sotheby’s in Monterey met een verwachte opbrengst van zo’n 3 miljoen euro, maar er kon toen geen koper gevonden worden. Recent werd de auto opnieuw verkocht via RM Sotheby’s, deze keer als een private sale, en blijkbaar is er toen een Nederlander gevonden die ‘m wel wilde hebben. Gelukkig maar!

BMW 3.0 CSL

In 1972 werd BMW Motorsport opgericht, met het doel een voor de autosport gehomologeerd model te maken dat ook voldeed aan de verwachtingen van de klantenteams. Als basis werd de succesvolle 3.0 CS en 3.0 CSi gebruikt en dat resulteerde uiteindelijk in de 3.0 CSL, met ‘L’ van ‘Leicht’. 

Het model had een zescilinder met 200 pk en werd in verschillende versies gemaakt. De meest extreme versie kreeg de bijnaam ‘Batmobile’, voornamelijk vanwege de hele grote achtervleugel. Deze werd niet door de fabriek zelf gemonteerd, maar werd los in de kofferbak gestopt zodat de eigenaar die er zelf op kon schroeven. In Duitsland was een dergelijke spoiler immers verboden.

De 3.0 CSL was zeer succesvol op het circuit, met bijvoorbeeld de overwinning in het Europees Tourwagenkampioenschap met de Nederlander Toine Hezemans achter het stuur. Toine behaalde met de 3.0 CLS ook een klasse-overwinning tijdens de 24 uur van Le Mans in 1973.

De ‘Batmobile’ die in september op kenteken is gekomen, verliet de fabriek op 18 oktober 1973 in Polaris-Zilver. De auto vertrok naar Zweden en verbleef daar ruim 35 jaar. Rond 2010 werd de auto door een Duitse dealer gekocht en na een grondige restauratie ging de auto naar de tweede eigenaar, nu in Engeland. In 2018 stond de auto daar te koop, voor ongeveer 340.000 euro. Een stevig prijskaartje maar dat komt ook door het lage productieaantal: zo’n 929 exemplaren van de 3.0 CSL, waarvan 167 ‘Batmobiles’. 

Aston Martin DB6 Sports Saloon

De DB6 werd in 1965 gepresenteerd als opvolger van de ‘James Bond’ DB5 en kreeg een wat langere wielbasis om de binnenruimte wat groter te maken. Door een hogere daklijn, andere achterruiten en een ‘Kamm tail’ kon je de auto makkelijk onderscheiden van z’n voorganger.

De auto was uitgevoerd met de bekende 4.0 liter Tadek Marek zescilinder in lijn die 282 pk levert. Eigenlijk was het een zeer goede auto die bekend stond om z’n ruimte en om het sportieve weggedrag, maar toch heeft deze nooit de status van de DB5 gehaald.

Het exemplaar dat in september op kenteken kwam werd op 17 februari 1967 nieuw geleverd in de Verenigde Staten. De originele kleur was Autumn Gold met een Natural Connolly leren interieur. Later heeft de auto een rood interieur gekregen. Recent is de auto via Gallery Aaldering verkocht aan iemand in het buitenland. De Nederlandse registratie was dus helaas van zeer korte duur.

Ford Mustang Shelby GT500 KR

Na een Italiaanse, Duitse en Engelse klassieker is het nu tijd voor een echte Amerikaan. Mocht je een keer wat meer willen weten over de Ford Mustang en over Carroll Shelby en zijn fantastische auto’s, kijk dan eens op Shelby.nl. Het is een zeer leuke aanvulling op bijvoorbeeld de film Le Mans ’66 (Ford vs Ferrari).

De (toen nog) goede samenwerking tussen Ford en Carroll Shelby resulteerde in de Shelby GT350, die in januari 1965 gepresenteerd werd. De Mustangs rolden uit de fabriek van Ford in Los Angeles en werden vervolgens naar de fabriek van Shelby gebracht, die naast de fabriek van Ford lag. De auto’s werden daar deels opnieuw opgebouwd, nu natuurlijk met allerlei sportieve onderdelen.

In 1967 volgde de GT500, maar in dat jaar werd ook besloten om de productie te verhuizen naar Michigan. Daar kwam ook de GT500 KR vandaan die in september op Nederlands kenteken is gezet. De ‘KR’ staat voor ‘King of the Road’ en de reden was het gebruik van een nieuwe Ford motor: de nieuwe Cobra Jet 428 CI motor in plaats van de Police Interceptor motor uit de laatste GT500. 

Het Nederlandse exemplaar werd op 5 mei 1968 bij de Ford-fabriek besteld in de kleur Lime Gold. Op 25 juli vond de eindcontrole plaats en daarna is de auto waarschijnlijk gebruikt voor demo doeleinden. Uiteindelijk werd de auto pas in april 1969 aan de eerste eigenaar verkocht. Ergens in het begin van deze eeuw is de auto naar Nederland gehaald, waar ze een lange tijd onder een zeil stond. Later volgde een zeer uitgebreide restauratie en nu is dus eindelijk het moment gekomen waarop de auto terug op de weg mag. De registratie bij de RDW was echter van hele korte duur en alleen bedoeld om export en registratie in het buitenland makkelijker te maken. Helaas is deze auto dus niet in Nederland gebleven.

Iso Rivolta Bizzarrini

Een merk zoals Iso staat bekend om een duidelijke mix van Italiaans en Amerikaans. Over het algemeen dus een Italiaans design met een Amerikaanse motor. Dat laatste natuurlijk vanwege het stevige vermogen, maar ook een betere betrouwbaarheid. 

De auto die in september een klassiekerkenteken kreeg, staat genoteerd als een Iso Rivolta, van het type Bizzarrini. Nu is er een hele duidelijke link tussen Iso en Bizzarrini, maar deze benaming is niet heel gebruikelijk.

Toch is deze naam goed te verklaren, vooral omdat de RDW als type ‘GT IR 300’ heeft genoteerd. Het blijkt namelijk om een ‘replica’ te gaan van de bekende Bizzarrini 5300 Strada (of de Iso A3/C, wat eigenlijk dezelfde auto is), waarbij een verkort chassis van een Iso Rivolta IR 300 gebruikt is. En de auto is zelfs al te vinden op Autoblog Spots, gespot door @yippiekaye!

Hoewel termen als replica, reconstructie, rebody en conversie altijd een beetje gevoelig zijn, kunnen we wel zeggen dat deze Iso Rivolta Bizzarrini een knap staaltje werk is. Ook omdat deze auto (als het goed is) gebouwd is door Salvatore Diomante, voorheen manager bij Bizzarrini. 

Vergelijk het maar met een Ferrari 250 SWB ‘replica’ op basis van een BMW Z3, of op basis van een echte Ferrari 250 GT/E en gebouwd door Allegretti in Italië. Beiden ‘replica’, maar twee compleet verschillende werelden. En deze Bizzarrini zou dan in de laatste thuishoren.

Dit was een bijdrage van Edvar van Daalen

Lees ook de eerdere artikelen over de nieuwe modellen, de supercars en de buitenbeentjes die in september op kenteken verschenen.