Lijstje: Deze tien auto’s zijn getuned beter dan origineel

Terwijl de basis al niet misselijk was.

Op dit moment is de Essen Motor Show in Duitsland aan de gang. Het is een van de leukere beurzen. De nadruk ligt wat minder op nieuwe geëlektrificeerde crossovers en wat meer op wat de petrolhead interessant vindt: klassiekers, youngtimers, tuning en de leukere auto’s. Tel daarbij op dat het relatief gezien wat rustiger is in Essen en dichterbij dan veel andere beurzen waardoor we ‘m echt willen aanraden. De beurs is geopend tot 8 december. Het is en blijft onderhevig aan discussie: tuning. Sommigen vinden het vaak geen verbetering, anderen zweren erbij. Nu kan tuning op vele manieren worden uitgevoerd.

De uitdaging zit ‘m natuurlijk in wat gaaf is en wat de mensen kopen. Wat we willen zien zijn subtiele verbeteringen die extreem goed zijn uitgevoerd. Maar ja, veel klanten willen wel zien dat hun auto is aangepast.

Het zelfde geldt voor het technische aspect. Hoe meer vermogen, hoe beter. Toch? Nu is dat niet altijd het geval, maar het verkoopt vaak wel beter. Dat is de uitdaging voor de tuners en daar zie je ook wat het verschil is tussen ware kunstenaars en de betere tuningsboer.

ABT AS400 (B6) ‘04
Meer cilinder en slagvolume is niet altijd het goede antwoord. Op papier is het een leuk idee, maar op asfalt werkt het soms net even wat anders. De Audi S4 van de ‘B6’-generatie was voorzien van een grote V8 van 4.2 liter inhoud. Heel erg leuk allemaal, maar in principe was het qua alles ‘net niet’. Je kon ‘m niet goed kietelen, het blok hing voor de vooras en was waanzinnig gecompliceerd. De ABT AS400 loste dat allemaal op. ABT haalde de V8 eruit en monteerde de 2.7 uit de vorige S4. Deze werd via voornamelijk andere hardware voorzien van 400 of zelfs 450 pk. Ook werd het blok wat meer naar ‘achteren’ gemonteerd, zodat de motor minder ‘drukt’ in de neus.

Roush Mustang Stage III ’13
Niets ten nadele van de Shelby GT500, maar dat zijn niet al te beste auto’s. Ze hebben veel vermogen, maar gaan niet zo snel als hun vermogen doet suggereren. Ook is er te weinig werk gestoken in de hardware naast de motor. Heel oneerbiedig gezegd was de Shelby GT500 een Mustang met veel pk’s, strepen en een handjevol logo’s. De Roush versie heeft minder vermogen. De basis is in dit geval een Mustang GT met Coyote V8. In dit geval is deze voorzien van 565 pk, mede dankzij een Eaton mechanische compressor. De GT500 uit die periode had 100 pk meer. Het meeste werk stak Roush in het onderstel, veren, dempers, stabi’s, diff, aërodynamica en dergelijke. In een rechte lijn zal de Shelby het alsnog winnen, maar als er een paar bochten bij komen, is de Roush sneller én leuker.

TommyKaira R (R34) ’00
Het nadeel van de Nissan Skyline GT-R (en andere Japanse auto’s) is dat standaard vermogen van 280 pk. Aan alles merkte je dat de auto bestand is tegen meer vermogen. Het nadeel is dat veel getunede R34’s ‘losse’ projecten zijn. Vaak met iets te veel vermogen, wat logisch is, want bij de RB26DETT-motor is er nu eenmaal veel mogelijk. De TommyKaira R is een gulden middenweg. Met 430 pk is deze aanzienlijk sterker dan de standaard R34, zonder dat de betrouwbaarheid en driveability in het gedrang komen. Daarbij is de restwaarde wat hoger, want je hebt een ‘complete auto’ waarbij alles net even naar een hoger plan is getild. Niet onbelangrijk, je kreeg van TommyKaira een jaar garantie op de auto.

Sportec Cayman SP380 (987C) ’06
Een van de meest ondergewaarde auto’s van de afgelopen jaren is de Porsche Cayman. Jeremy Clarkson noemde ‘m de ‘Coxster’. Haha. Alle anderen noemen het een auto voor mensen die geen 911 kunnen betalen. De Cayman is eigenlijk een briljante auto die alle facetten van een sportwagen perfect beheerst. Waanzinnig snel is ‘ie niet, maar het sturen, remmen, schakelen, dempen, veren en dergelijke staan juist wél met elkaar in balans. Bij de Sportec Cayman SP380 is alles nog steeds in balans. Alles staat simpelweg op een hoger niveau. Sportec doet niet veel uiterlijke tuning, dus je moet even twee keer kijken om te zien wat het is: een 3.8 liter zescilinder met 380 pk. Geen turbo’s, geen compressor: alleen die heerlijke zescilinder huil uit de sportuitlaten en een betere balans dan een 911. Enige nadeel: deze Sportec SP380 kostte net zoveel als een 911.

Mulgari Icon 03 (F22)
Aanvankelijk zou je denken dat dit de zoveelste getunede M240i is en dan klopt ook. Maar het is wel een van de betere. Met name omdat ze bij Mulgari (uit Engeland) net even anders dan anders denken. Het grote voordeel is dat ze qua budget het iets ruimer hebben gesteld: deze getunede M240i is duurder dan een M2. Maar dan mis je het punt van deze auto. De motor van deze F22 heeft veel potentieel, maar Mulgari heeft juist de rest in eerste instantie aangepast. Waarom dan geen M2 Competition kopen? Het idee achter de auto was om karakter van de M3 (E30) te koppelen aan de F22. De Icon03 is meer een allrounder, subtieler, beter gedempt en comfortabeler. Daarnaast is ‘ie sneller én als kers in de appelmoes klinkt de B58 motor véél fraaier dan de S55. Zie het als een soort moderne restomod.

Autodelta 147 GTA AM (937A) ’04
De Alfa 147 GTA was een hatchback met véél te veel vermogen op de voorwielen. Hoe kan in hemelsnaam een nog sterkere variant ‘beter’ zijn. Dat is toch dweilen met de kraan open? Ja en nee. ondanks dat ze bij Alfa Romeo wel degelijk de 147 hebben aangepast voor de GTA, was het niet voldoende. Op zich ook wel logisch, want de Hot Hatch moet wel tegen een interessante prijs aangeboden kunnen worden. Bij het Britse Autodelta hebben ze daar geen problemen mee. Hun conversie was meer dan chippen en een sportfilter. De 3.2 liter Busso won bijna 500 cc aan slagvolume. Er zijn twee versies: eentje met compressor (422 pk) en eentje zonder (328 pk). Je moet die laatste hebben. Dan heb je het voordeel van meer grip, een sper, schroefset, grotere spoorbreedte en alle andere mechanische upgrades, zonder dat je elke bocht met wielspin verlaat. 328 pk is meer dan 250 pk, uiteraard, maar de Autodelta kan beter met 328 pk overweg, dan de standaard 147 GTA kon met 250 stuks.

Gutmann 205 GTI 1.9 16v
De Peugeot 205 GTI is een dermate perfecte auto, alles wat je daar aan doet is eigenlijk een verminking van het concept. Dat heeft tuners als Dimma, Musketier en Ecosse er niet van weerhouden om het toch te proberen, met diverse stadia van succes. De 205 GTI van Gutmann was er eentje om in te lijsten. In plaats van overdreven te werk te gaan, werden de modificaties zorgvuldig aangebracht. De 205 GTI werd verlaagd en voorzien van briljante honingraatvelgen. De Gutmann heeft meer vermogen, dankzij de cilinder kop van de 309 GTI, dus nog wel fabriekskwaliteit. Verder werden er delen in de aandrijflijn verstevigd zodat de auto daadwerkelijk die 160 pk aan kon. En voor wie 160 pk niet veel vindt, vergeet niet dat dit bommetje minder dan 900 kg weegt.

Hirsch Saab 9-5 Aero Troll R (YS3E) ’01
Deze wordt een beetje lastig, want we komen nu wel heel erg dicht in de buurt van de fabriekstuners. Hirsch werd dat uiteindelijk wel, maar dat kwam ook een beetje door gebrek aan beter. Saab was dermate arm dat er geen ‘sportdivisie’ was. Een 9-5 Aero was een iets snellere en sportief aangeklede Saab 9-5. In een rechte lijn kon je het een vlotte BMW zeer lastig maken. De Troll-modellen van Hirsch deden er een flinke schep bovenop. Eerst was er de Hirst Troll (280 pk), later een Troll R met 315 pk. Belangrijkere waren de versnellingsbakverhoudingen en het koppel, want op de snelweg kon je zeer serieuze BMW M-modellen en AMG’s volgen. Dankzij Hirsch ging het nog de bocht om en belangrijker: stopten ze ook kordater.

Arden AJ14 (X350) ’09
Ondanks dat de Jaguar XJ van de ‘X350’-generatie er bijna hetzelfde uitziet als zijn voorganger, zijn het compleet andere auto’s. De X350 was volwassener, luxueuzer, ruimer en comfortabeler. Perfect voor XJ8 rijders. Maar als je een XJR had, miste je ‘een randje’. Bij Jaguar werd SVO pas later ook de XJ aangepakt, destijds kon je bij Arden terecht. Bij Arden kreeg de XJR onder de naam XJ14 net even dat foute randje dat de auto even wat dikker maakt. Het chique gaat er ontegenzeggelijk vanaf, maar met 480 pk en 693 Nm is het net even lekker meeblazen met de AMG’s op de Autobahn.

Lingenfelter Corvette C5 427 (C5)
De Chevrolet Corvette C5 was een raszuivere verrassing. Op de snobistische Britten na werd de auto overal erg goed ontvangen. Wellicht omdat ze geen rechtsgestuurde versie kregen. Ondanks de uitstekende basis zag Corvette specialist Lingenfelter veel meer mogelijkheden voor de Corvette. Er was veel mogelijk. De gaafste was de zogenaamde ‘427’, waarbij je een atmosferische 7-liter grote V8 tot je beschikking kreeg. Ook het onderstel, remmen en aandrijflijn werden grondig aangepakt. Het mooie is dat dit eigenlijk de exacte blauwdruk was voor de Corvette Z06 die een paar later zou arriveren.