Dat je zo’n actie meemaakte waarbij je dacht “Pfoei, dit ging maar nét goed?”
Afgelopen zondag zat ondergetekende in de auto. Niet een klein ritje ofzo, maar een flinke rit. Vanuit het midden van het ijskoude Nederland naar het regenachtige zuiden van Spanje. Alleen en geen zin om weer in zo’n gare Ibis langs de snelweg te slapen, dus besloten om het maar in 1 keer te doen.
En voor de geïnteresseerden, het ging hartstikke prima hoor. Om iets over 3 ’s nachts vertrokken en rond 20:00 uur aangekomen op de plek van bestemming. Da’s het voordeel van een dikke diesel… En ondanks dat er zich in deze rit geen enkel probleem voordeed, zelfs geen vermoeidheid -alleen een beetje in de schouders- had ik natuurlijk wél alle tijd om na te denken.
Over van die acties die ik me van vroeger herinnerde bijvoorbeeld, dat ik iets doms deed en dat het maar net goed ging. Dat ik zeg maar echt door het oog van de naald was gekropen.
En nu was ik benieuwd of jij dat ook weleens hebt meegemaakt.
Door het oog van de naald gekropen
Vroeger was ik net als alle andere jonge twintigers in het bezit van een auto, rijbewijs en penis. Ik deed niet zo moeilijk over domme acties kroop wel vaker door het oog van de naald. Absoluut, mijn rijgedrag verdiende niet de schoonheidsprijs, maar afgezien van wat lichte blikschade leverde het gelukkig geen echte ellende op.
Maar het is geregeld wel echt bijna fout gegaan. Bijvoorbeeld bij het inhalen op een provinciale weg. Dat mijn ouwe Mazda MX3 V6 toch niet zo snel was als ik dacht en ik op een haar na een op me af stormende Mercedes 190 miste. Door het oog van de naald, maar echt.
Of besluiten op een gladde weg niet gewoon 50 te gaan rijden zoals normaal, maar 80. Want “ik had een slipcursus gevolgd en kon dat wel aan”. Het scheelde niet veel of mijn Cliootje had ondersteboven in het ijskoude Amsterdam-Rijnkanaal gelegen. Met mij erin.
En zo zijn er wel meer voorbeelden te vinden waarbij ik figuurlijk (letterlijk past écht niet, ik heb het geprobeerd net) door het oog van de naald ben gekropen.
Heb jij ook ooit zoiets meegemaakt?
En met deze voorbeelden leg ik de bal bij jou, oh gewaardeerde lezer van autoblog. Ben jij weleens door het oog van de naald gekropen toen je in de auto zat? Dat het bijna mis ging? Hoeft niet eens door jouw eigen schuld te zijn… Zo ja, vertel het ons dan in geuren en kleuren.
En tot slot, mocht de bestuurder van de grijze Mercedes 190 hier meelezen en denken; “Dus dat was jij, die idioot in die Mazda MX3, ik heb er 21 jaar later nog trillende handen van”, hierbij alsnog mijn nederige en gemeende excuses. Sorry.
Maar jij reed ook best hard…
Als passagier bij vrouwen in de auto zeker….
Yep..
Kreeg een keer telefoon van m’n moeder: hoorde meteen dat er iets niet ok was, en de eerste zin die ik begreep was dat ze net een ambulance gebeld had voor mn vader..
nog nooit heeft een 1.2 tsi zo hard gewerkt.
Op de weg het dorp in (een flauwe bocht met dubbele streep) moest ik nog ff snel iemand voorbij. Met alle 105 pk ging dat natuurlijk net een beetje langzamer dan gepland… de tegenligger ziet me waarschijnlijk nog zo nu en dan en wordt dan zwetend wakker.
Bij aankomst thuis nog even de neus van de shiny lease bak (m’n eerste nieuwe auto!) dwars door een stenen bloem bak gereden toen ik zag dat er 2 ambulances stonden.
Het is allemaal goed gekomen.
Pap was snel weer ok, de golf vertoonde amper een schrammetje en gelukkig was op de tegenligger niet 30 Seconden eerder vertrokken thuis…
Meerdere bijna ongelukken, maar geen ongelukken die ik niet had na kunnen vertellen ofzo.
In de spits 120 rijden linkerbaan (toen mocht je nog 130 overdag🙃), gebeurt er een kettingbotsing, een paar auto’s voor mij. Ik remmen. Auto voor mij remmen. Auto voor mij was een 911. Die remt beter. Ik kwam steeds dichterbij en kon niet harder remmen. Dacht dat ik er achterop zou tikken, maar scheelde nog wel een meter toen we stil stonden.
Keer mijn broertje en 5 maten naar een hardstyle festival gebracht in de 7-zitter van mijn ouders. Kreeg er 50 euro voor. De auto voor mij knalde op de auto voor hem. Ik gooi het stuur zonder te kijken naar rechts en ontwijk het. Als er iemand op de rechterbaan had gereden was ik er vol ingestuurd.
Die jongens gingen al hard voordat ze op het festival waren.
Overigens zijn we gestopt, ging goed met de betrokkenen, al was het best een harde klap. Ze gingen wachten op politie e.d. wij zijn toen doorgereden.
Met de MG-F.
Die had ik voor erbij voor als het mooi weer was, maar toen op een regenachtige dag de Jag bij het starten op vijf cilinders liep was ik de koning te rijk dat ik dat wagentje erbij had en zonder oponthoud naar het werk kon.
Tot ik net nadat ik een vrachtwagen had de achterkant van de MF-F had besloten eerder op het werk te willen zijn dan de voorkant… Was die vrachtwagen gelukkig al een paar honderd meter voorbij, en schoof na een keer om de as draaien richting een lantaarnpaal bij een afrit. Gelukkig had ik toen ik die aantikte de snelheid er al uit weten te krijgen.
Hey, ik ook met de MG-F! Topsnelheid uitproberen. Op de A20. Rond een uurtje of 9 ’s avonds dus niet doodstil ofzo. 210 op de teller. Uitvoeger op de middelste baan. Gulli in de ankers. Achterwielen lichter. Met kunst- en vliegwerk de boel recht weten te houden. Gulli boos op uitvoeger. Uitvoeger kon er niets aan doen dat Gulli 18 was en met teveel testosteron in zijn moeders autootje was gestapt en zo belachelijk hard reed. Lesje geleerd. Sorry uitvoeger.
Als eigenaar van een Jaguar en een MGF is het inderdaad lekker om een reserve te hebben. Voor alle zekerheid nog een Rover 200 BRM erbij genomen.
Omdat de Jag voor groot onderhoud even bij de specialist stond en de MG een platte accu had, heb ik het de afgelopen tijd maar met de Rover gedaan. Fijn karretje!
Goed, mijn ultieme momentje.
Mijn eerste auto, een Mini 1000 uit 1978. Het was 1990 of 1991.
Op weg naar huis, een weg met bomen en daarnaast een fietspad. Een dikke 80 op de meter. Ver voor me een rijtje auto’s en ik wat in gedachten.
Vlakbij gekomen zie ik dat die auto’s achter een trekker zitten en erg langzaam gaan. Met die brakke en al lang niet meer afgestelde trommeltjes die eerst 2x pompen vereisten voor ze gingen werken ging ik het bij lange na niet redden.
Goddank een stukje zonder bomen (en zonder fietsers op het fietspad).
En gelukkig met de bekende Mini-wegligging.
Ruk naar rechts, ruk naar links, pompen, nog eens pompen… remdruk! En toen hard remmend de snelheid teruggebracht en ingevoegd. Met 180 hartslag…
2 spookrijders achter elkaar tegen gekomen. Gelukkig reageerden ze sneller dan ik.
Gelukkig waren ’t er maar 2! Als er meer je tegemoet waren gekomen moet je toch mss aan jezelf gaan twijfelen… 😉 😂
Ik heb het filmpje nog
http://www.josvanvoorden.magix.net/public/spookrijders.html
Ik heb het filmpje van de dashcam nog maar blijkbaar kan ik hier geen url posten.
Het waren er gelukkig maar 2 ja. Ik vroeg me altijd af bij mensen die een spookrijder tegen kwamen waarom rem je niet. Nu weet ik het. Je ziet het gewoon veel te laat wat er gebeurt en als iedereen net boven 100km/h gaat en je komt op elkaar af gaat het allemaal heeeel snel…
@zjos Kan je ook geen Youtube linkje posten? Of de naam van het Youtube filmpje
misschien dat het zo wel lukt
3xwpuntjosvanvoordenpuntmagixpuntnet/public/spookrijderspunthtml
Ooit met een 308 op de autobahn met een gangetje van ~190 toen ik een fietsendrager van achter een vrachtwagen naar links zag smijten, op die snelheden met alle 4 de wielen de in abs was bijzonder spannend. De oudere heer in kwestie beloonde me daarna ook nog met een eenvingerig saluut…
Wel een keer gered door een vrachtwagenchauffeur
Op weg van Amsterdam naar de indoor skipiste, in het pikkedonker met veel te hoge snelheid (19 jaar, geen besef) door het industrieterrein… maar op moment dat ik een vrachtwagen voorbij wilde, liet hij mij niet langs… later bleek dat de weg was opengebroken, en ik waarschijnlijk vol een berg asvalt in gereden was…
bij wegwerkzaamheden bijna vol op een tankauto geklapt. 1 rijstrook voor 100m, ik had een vierkant blauw bord met witte en rode pijl, ik wit, hij rood. helaas was de knurft die het bord aan de kant van de tankauto neergehangen had te lui en hing daar OOK een blauw bord met rode en witte pijl, wel met rood in rijrichting van tankauto.. boos op tankauto vrachtwagen chauffeur tot ik ook zijn blauw bord zag.
paar jaar later op snelweg ineens dichte mist, dus afremmen. ging niet want overal ijs. wonder boven wonder niets geramd… iedereen stond stil… en toen kwamen de geluiden van piepende banden… en de knallen, nog meer gierende banden en knallen en rinkelend glas…duurde maar 15 minuten maar leken wel dagen… totdat iemand ineens riep ‘brand!’.. mensen konden er niet uit omdat deurposten opgefrommeld waren als karton… voor mij sindsdien nooit meer een franse auto.
Een keer aquaplaning gehad binnen de bebouwde kom, ik zag de lantaarnpaal steeds dichterbij komen, op het laatste moment weer wat grip en er vlak langs, kostte me mijn linker buitenspiegel en blij dat ik was want voor hetzelfde geld had ik om de lantaarnpaal gevouwen gezeten. Iets met profiel op de bandjes
Jazeker… Op de A3 richting Oberhausen (om de Essen Motorshow te gaan bezoeken) was het redelijk rustig op die zaterdagochtend. Ik reed 180 a 190km/h. In de verte zag ik 3 auto’s al een poosje achter elkaar rijden. Een grijze Mercedes met Duitse platen (3de in de rij) kwam naar links om één auto in te halen. Ik ging van het gas af om vaart te verminderen. Vervolgens ging meneer Duitser weer terug naar rechts. Ik geef gas bij en zit weer op circa 190km/h. Op het moment toen ik schuin achter meneer Duitser met een ster reed… Kwam ie plotseling naar links. Voordat ik 20 verschillende kleuren moest schijten week ik uit naar links en daardoor raakte ik hem net niet. Verschil in snelheid tussen ons was zo’n 50km/h schat ik. Sindsdien heb ik mijn lesje wel geleerd, nooit meer zo hard rijden op de ‘Oberhausen Straight’ als je meer dan 1 auto in de verte ziet.
Twee keer, toen ik geboren ben en 11 jaar later toen een CO vergiftiging roet in het eten kwam gooien.
Gelukkig niet. Maar gezien m’n wat enthousiaste rijstijl toen ik net m’n rijbewijs had, is dat meer geluk dan wijsheid geweest, denk ik 😅
Na lange tijd achter een traag busje gezeten te hebben kon ik eindelijk inhalen (einde dubbele streep). Halverwege mijn inhaalactie draait een auto, vanuit een uitrit rechts van de weg, mijn weghelft op. Ik zat naast het busje, dus die bestuurder heeft mij nooit gezien. Ik zie de koplampen van de Mazda op mij afkomen, maar kon nergens heen. Op het laatste moment stuurt de bestuurder van de Mazda de berm in. Hij/zij had gelukkig nog niet zoveel snelheid. Daardoor paste het allemaal net.
Hartslag 180.
Leuk het geheugen wat op te wekken, allemaal lang geleden.
3 incidenten:
– traktor en een lange rij auto’s erachter. Het is donker en tegen met slecht zicht en niemand gaat er voorbij. Na een aantal minuten is men geduld op, en ik ga ervoor, pak direct de hele rij voor me misschien 5-6 auto’s en de tractor. Ik ga er vol voor en toch wel komt er net iemand opduiken vanuit de andere richting als ik halverweg ben. Men snelheid is zo groot en de afstand tussen de voorliggers zodanig dat terug invoegen niet een goede optie lijkt dus blijf op het gas. Kom er net voorbij maar het was veel en veel te krap. Nog een dingetjes fout en het was goed fout. Doen we niet meer…
– In Zweden zijn er zogenaamde 2+1 wegen, waar de weg van één naar twee rijstroken gaat en weer terug. Weerom slecht weer en regen, en ik wil twee vrachtwagens voorbij. Bij de tweede vrachtwagen signaleerde de reeds ingehaalde vrachtwagen, op de remmen en hij maakt plaats zodat ik naar rechts kan. Hij had gelijk, er was geen plaats voor de tweede in te halen. Hoedje af en richtingaanwijzers links rechts links als bedankje, dat was anders niet goed afgelopen.
– laatste is niet mezelf maar een motorrijder die me op de autsnelweg aan ruim dubbel de toegelaten snelheid inhaalt. Ik reed op de rechter rijstrook en hij haalde me rechts in. En daar stond een brugpijler, stuk beton die de vluchtstrook effectief verspert. En voor die pijler zijn er op de grond van die licht verhoogde reflectoren aangebracht om te waarschuwen voor de pijler. Motorrijder maakt zijn uitwijkmanoevre over die reflectoren, slipt niet en mist echt met een paar centimeter de brugpijler…. Was ie erop geklapt was ie natuurlijk steendood, maar denk ook dat ik vanalles in mijn voorruit had gekregen want ik reed zelf ook mooi 120, dus dubbel door de naald….
Bonus: mijn vader die inhaalt op heuveltoppen snachts in Frankrijk, met de motivatie dat ie wel de lichten ziet van tegenliggers, maar tezelfdertijd heeft ie geen flauw idee hoe de weg er voorop uitziet… Heel de familie in de auto was tegen hem, gelukkig ging het net goed maar hij was echt moedwillig onvoorzichtig. Tegen dat ie mijn leeftijd nu had (midden 40) had ie dan ook een aantal zware ongevallen op zijn palmares. Zelf gelukkig nog geen enkel ongeluk…
Leren van je fouten, en de belangrijkste regel is nog steeds, rijdt niet harder dan je kunt zien dat de weg vrij is en blijft (bij inhalen is dat minstens twee maal de de afstand die je zelf nodig hebt).
Ikzelf nooit ergens te gek gedaan. Iets minder spectaculair maar eens op een mooi rustig bospad hier in de buurt wat veel gebruikt word door schooljeugd van t dorp naar de stad. Ik slinger lekker rustig naar huis en ineens een bocht verder allemaal fietsers stil zie staan en iets op de weg ligt.
Blijkt nou, scooterrijder onderuit tegen boom op. Naar later bleek hij teveel gedronken. Om 1600u, dat terzijde. Jonge man met erg veel pijn op de weg ligt en de ambu nog maar net gebeld is door omstanders.
Maar mijn punt van stress was dat had ik 1 bocht eerder gereden hij met zn bierharses vol op mijn motorkap had gelegen.
En leg dat dan maar eens uit. Liever niet.
Vriend van me stond een keer in een file in de woonwijk, ’s avonds in de regen. Hij besloot te gaan straatje keren en naar huis te gaan want zó graag hoefde hij nou ook de wijk weer niet uit. 3x gekeken, niemand gezien, hij straatje keren om de rij uit te rijden. BAM ineens een scooter in zijn flank en de bestuurder vloog er overheen. Vriend van me gaf meteen toe dat hij aan het keren was dus dat hij waarschijnlijk wel schuld zou krijgen, maar de scooterrijder ging ook niet vrijuit want die knalde met slecht zicht op volle snelheid door een woonwijk, om vervolgens op een rechte weg vol tegen een stilstaande auto aan te rijden.
Uiteindelijk heeft die vriend wat stapjes terug moeten zetten in zijn verzekeringsladder, maar blijkbaar was de scooterrijder onder invloed van het een of ander dus die is mede schuldig bevonden.
Op de terugweg van vakantie vlak bij Lille een ongeluk op de andere rijrichting waarbij één van de auto’s met een schroefbeweging over de middenrail over ons heen vloog en achter ons op het asfalt smakte. Later opgezocht in de krant. 1 dode bij dat ongeval. Hadden er 6 kunnen zijn als ie vlak voor of boven ons was neergekomen. Ik heb geen staatslot gekocht de volgende dag. Mijn geluk had ik de dag daarvoor gebruikt…
Sinds een maand rij ik weer op de pekelfiets een ktm 390 in plaats van de ktm 990. Van 120pk naar 46 pk. Wilde een auto inhalen op een 80weg, normaal geen probleem met de aankomende auto. maar nu was het in het midden tussen 2 auto’s door rijden omdat de 390 niet zo snel is met tussen acceleratie. M’n lesje wel geleerd en plan het inhalen weer.
Maar waarom naar een 390 gegaan? Dat ding rijd echt als een bromfiets plus de zithouding is het zelfde als op een Tomos.
Zo blijft de 990 netjes voor de zomerdagen en de 390 rijdt gewoon fantastisch! Hier ben ik op begonnen, op een gegeven moment reed ik de dikste motoren er uit op een goede slinger weg. Het gemak hoe je snelheid mee kan nemen in de bochten is zo hoog. Rotondes neem ik makkelijker met de 390 dan de 990. Op kleine circuits is de 390 intensiever doordat je de 2tm 4e versnelling gebruikt.
Het zijn 2 motoren die erg op elkaar lijken maar niet eerlijk zijn om te vergelijken, wendbaar, koppel, hoge funfactor en een hooligan machine.
Ben helemaal blij met dat ik tussen deze 2 kan kiezen als ik wil rijden. Allebei hebben ze hun sterke kanten waardoor ik met veel plezier op beide motoren rijd!
Heb alweer zin in de lente! Waar rij jij op?
Ja net weer, de vrouw reed
In Miami in een taxi op de snelweg in een beste hoosbui terechtgekomen terwijl de taxichauffeur alleen maar in de binnenspiegel keek om met ons te praten. Ondertussen voor ons een jeep met aquaplaning en op t moment dat de chauffeur dat zag geeft ie een ruk aan t stuur van die ouwe Amerikaanse zwabberbak. Hup, 3 keer in de rondte en toen we achterstevoren stilstonden zag ik de grill van een peterbilt oardig rap dichtbij komen. Die kon ons net ontwijken maar als k er aan terugdenk…man man!
Dit verhaal heeft twee elementen die erg op naalden lijken, en ik in de geleende auto van mijn schoonmoeder.
Ik reed keurig netjes ergens in Friesland op de snelweg, niet bewust van het feit dat er daar snelwegen met bruggen en slagbomen zijn die dicht kunnen gaan.
Ik zat in de geleende auto van mijn schoonmoeder op dit moment dus ik deed extra voorzichtig met alles.
Toch was ik even met mijn gedachten ergens anders en zie terwijl ik 130 rijd opeens 100 meter voor mij twee slagbomen zakken over de snelweg. Ik reed te hard en was al te dichtbij om nog op de rem te springen en vóór de bomen tot stilstand te komen. Mijn enige serieuze optie was in het midden van de twee rijstroken te gaan rijden waar de slagbomen het laatste dicht zouden gaan en hopen dat ik er onderdoor zou schieten, wat gelukkig nét is gelukt. Ik zat al ingekrompen achter het stuur met de verwachting dat er met 130km/uur twee slagbomen door de voorruit zouden vliegen of het dak eraf zouden schrapen.
Dit was de eerste en enige keer ooit dat ik daarna even de auto aan de kant van de weg heb gezet om even rustig adem te halen.
Dit was voor mij ook een besefmomentje dat je áltijd je volle aandacht op de weg moet hebben, zelfs als het een rustige zondagmorgen is en de snelweg vrijwel leeg is, het kan in enkele seconden levensgevaarlijk worden, ook al zit je niet op je telefoon, ben je nuchter én fit, je gedachten kunnen afdwalen.
Roadtrip door Noorwegen, nabij Trollstigen een haarspeldbocht en remmerij die iets te heet was geworden (ondanks performance schijven en blokken (EBC – red stuff). Nog nooit een vangrail van zo dichtbij gezien… Scheelde enkele cm tot een diepe afgerond. Enkele seconden stilgestaan met klossende oksels en daarna rustig mijn weg vervolgd naar een goede lunch en om de remmerij langzaam terug te laten koelen.
Ik heb wel eens dat ik schrik van iets of even twee seconden niet oplet en daardoor even van mijn à propos ben, maar echt de dood aanstaren is me (nog) niet gelukt. Maar goed ook, misschien.
Ik zat wel een keer naast mijn vader toen er een kleine dip naar beneden was in de weg en precies daarachter filevorming. Hij moest het rempedaal al door de vloer trappen en achter ons zat een touringcar. Dat ik wel even dacht dat die touringcar in de binnenspiegel het laatste is wat ik ging zien. Gelukkig hebben die krengen ook aardig goede remmen dus het is goed gekomen.
Ik heb een keer vanaf de fiets mogen aanschouwen (gelukkig niet vanuit het potentiële slachtofferperspectief maar aan de zijkant) hoe een vrij stevige vrachtwagen een noodstop moest maken. De cabine leek wel een meter op en neer te veren en ik denk dat al die meneer zijn frikandelbroodjes inmiddels tegen de voorruit zaten, maar hij stond indrukwekkend snel stil. Bizar wat een remkracht er in die dingen moet zitten, natuurlijk scheelt het als je 6 wielen op het asfalt hebt die allemaal geremd zijn, en de trailer zelf heeft ook een goed stel remmen, maar dan nog moet er aardig wat gewicht van 50 naar 0 worden vertraagd.
Gisterochtend nog. Ik reed op de A12 van Den Haag naar Utrecht in de buurt van afslag De Meern, onderweg om de afslag Amsterdam (A2) te pakken. Het was 6:30 ’s ochtends en de hele rit was redelijk rustig, echter IEDEREEN die daar dagelijks rijdt weet dat het vanaf De Meern druk wordt dus als je een beetje slim bent doe je daar al wat rustiger aan, zelfs ’s ochtends vroeg. En ja, vlak na de afslag zag ik de matrixborden al 50 aangeven, ik zat al op de baan die ik moest hebben (vroeg invoegen daar zorgt voor een stuk minder stress) dus ik minderde vaart. Voor me waren mensen nog aan het in- en uitvoegen dus ik probeerde door de ritsende auto’s heen te kijken of het verkeer voor de afslag Amsterdam al stilstond, wat daar ook bijna dagelijks aan de hand is. Ja in de verte zag ik auto’s stilstaan en met alarmlichten aan waarschuwen aan de achterliggers en mij dat we op moesten letten. Dus ik liet de vaart nog wat meer zakken, alarmlichten aan, en sloot rustig aan in het rijtje, ondertussen in mijn achteruitkijkspiegel kijkend wat de rest aan het doen was.
Niet lang daarna zie ik een auto met vrij hoge snelheid naderen en niet echt vaart minderen, ik kon niet mijn alarmlichten nóg harder aanzetten dus ik hield mijn voet bij mijn gaspedaal en mijn stuur ingedraaid. Mocht hij het te laat zien dan kon ik alsnog proberen uit de rij te schieten. Toen ik nét bedacht dat ik nu toch wel weg wilde stampte hij boven op zijn rem en een soort van slingerend kwam hij tot stilstand, een paar cm achter mijn auto.
Waar de fuck ben je dan mee bezig, als je al 3 matrixborden bent gepasseerd waar 50 op staat te knipperen, met 40 auto’s in de verte met alarmlichten aan, op een weg waar het notoir druk is, op dat moment wellicht glad want het was -2 en je komt gewoon met 120+ aanstampen zonder op te letten wat er om je heen gebeurt en weet gelukkig nog net de boel te redden. Mijn horloge gaf toen ik later keek aan dat mijn hartslag van een altijd kalme 55 toch even richting de 90 was geschoten dankzij die eikel. En ja, zweethandjes.
In Zuid-Afrika kwam er op de snelweg een keer een (afgebroken) autowiel recht op m’n eigen polo’tje af van tegenovergestelde richting. Echt precies zoals je wel eens op YouTube ziet. Ik kon ‘m ternauwernood ontwijken, maar de SUV achter mij niet. Die vloog misschien wel een meter de lucht in. Niemand gewond, SUV stuk.
De laatste vakantie in Frankrijk was wel een dingetje. Op een 90km weg een tractor. De weg is kaarsrecht en loopt zelfs wat heuvelaf. Iedereen haalt de tractor in, behalve de persoon voor mij. Na geruime tijd zonder tegenliggers besluit ik om de tractor met voorligger en al in te halen. Op het moment dat ik naast mijn voorligger rij komt deze ook naar links… Dus met 60km/h de berm in met de hele familie inclusief baby en hond. Het scheelde 2 cm tussen mij en de Fransoos, en we hadden heel veel geluk dat de berm vlak, hard en vrij van paaltjes was. Het kontje glibberde wel op het natte gras maar het ESP kon het bijregelen. Dat was wel even spannend.
Gistermiddag nog. Op de A12, bij Duiven, richting Arnhem, op weg naar huis. Rijbaan gaat daar van twee naar drie rijstroken. Ik rijd links, haal op dat moment een auto in, die dan rechts (en later op de middenstrook) rijdt. Komt er op dat moment een gefrustreerde medeweggebruiker achterop, die niet het geduld heeft om mijzelf en de weggebruiker op de andere rijstrook één plek op te laten schuiven, maar er juist rechts voorbij knalt, voor ons beiden weer twee rijstroken naar links schiet, en ons daarbij op luttele centimeters mist…
Dus, mocht de bestuurder van de witte Skoda Octavia station, met de lettercombinatie NRG in het kenteken, hier toevallig meelezen: je bent een totale lamlul.
Er komt bij mij gelijk één moment naar boven in mijn rode E30 316. Yes, achterwielaandrijving. Maar geen power. Dus ik moest hard gaan wilde ik dwars gaan. Dus, vaak genoeg geprobeert met hier en daar een beetje succes. Op een dag pakte ik de afslag Baarn vanaf de A1 vanuit Amsterdam. Het is een lange, zwiepende, twee-baans afslag die uitkomt op een T-splitsing met een stoplicht, waar ik linksaf richting Baarn moest. Ik rijd stevig met 100-110 door de zwiepende bocht en steven op het stoplicht af dat nog op groen staat. Het is alleen nog wel een paar honderd meter.. Al snel wordt het oranje. “Haal ik wel”, denk ik bij mezelf. En gezien het een ruime bocht is met niemand om me heen, denk ik dat ik ook nog even een lekker driftje kan leggen. Ruim voordat ik er ben springt het stoplicht op rood. Maar tijd om te remmen heb ik niet meer (of wil ik niet?), ik ga nog steeds zo’n 100 km/h. Dus ik rijd vól door rood, flick de drift veel te stevig in, de kont glijdt weg, en blijft glijden, en blijft glijden…. SHIT, ik houd ‘m niet meer onder controle, tegensturen maakt niks meer uit. Ik glijd vol de verhoging op dat tussen de linker en rechter weghelft ligt, waar ik tot stilstand kom in de tegengestelde richting die ik zou moeten rijden. Gelukkig heeft de weg een verhoging, anders was ik vol in het verkeer geknald dat in tegengestelde richting stond te wachten voor het stoplicht. Ook heb ik geluk dat de verhoging geen scherpe rand heeft, anders was mijn achteras + velgen helemaal naar de gallemiezen. Van de adrenaline moest ik hard lachen, en reed ik snel weer door zonder dat ik iemand in de auto’s naast mij heb durven aankijken. Maar nu ik er op terug kijk, heb ik écht veel geluk gehad..
Ik zat niet achter het stuur, maar ben 1x echt door het oog van de naald gekropen dankzij een vriend. We reden na een avondje borrelen naar zijn huis toen we een kruispunt met stoplichten naderden… het was rood. Aangezien het midden in de nacht was, was hij er van overtuigd dat ie groen zou worden zodra we bij de witte lijn zouden zijn. Mispoes, er kwamen namelijk twee auto’s van rechts het kruispunt op. Gelukkig zat er nét genoeg ruimte tussen om (met 120kmh) er tussendoor te sturen.
Ik ben daarna nooit meer bij hem ingestapt.
Oh, en nóg een moment: ik werkte toen ik 20, 21 was als chauffeur en moest een klant van de golfclub richting het voetbalstadion brengen. Ik was er ruim op tijd, maar hij vond het nodig om nog even een paar biertjes met zijn golfvrienden achterover te tikken. “Gas er op”, zei hij tegen mij terwijl hij achterin stapt, “de wedstrijd begint over drie kwartier”. Maar, het is een rit van een uur. Dus ik stem af dat eventuele boetes voor hem zijn en rijd volgas in zijn Range Rover Sport de A1 op richting Arnhem. De klant zit achterin een krantje te lezen, lekker breed over de achterbank. Af en toe kijkt hij even mee of het allemaal goed gaat.
Ik voelde me helemaal het mannetje in zijn Range; ik haal rechts in, ik druk ‘langzaam’ verkeer aan de kant en accellereer daarna vol naar weer zo’n 150/160 km/h. Ik zie in de verte dat het wat drukker wordt, dus ik laat het gaspedaal los en kijk in mijn achteruitkijkspiegel en rechter spiegel of ik één baan kan opschuiven. Yep, dat kan, niemand naast me. Ik zag ook dat de klant mee zit te kijken. Ik kijk weer naar voren en ik zie felrode remlichten. Iedereen staat ineens stil op mijn rijbaan. Mijn hart zinkt in mijn schoenen, we rijden zeker nog zo’n 100 km/h… Ik geef een keiharde zwiep aan het stuur om op de lege baan rechts van mij te komen: RECHTS, LINKS. En terwijl ik uitwijk zie ik de voeten van mijn klant in de achteruitkijkspiegel voorbij komen. Hij had zijn gordel niet om, dus hij rolde heen en weer over de achterbank… Al zijn spullen en zooi in de auto ging mee. Het zweet breekt me uit. Ik ben blij dat ik een heftig ongeluk heb weten te voorkomen, maar hoe gaat de klant reageren? Ik word waarschijnlijk ontslagen, dacht ik. Ik verontschuldig mezelf tegen de klant, ik zei dat ik het echt niet zag aankomen. Gelukkig reageert hij heel kalm: “Het is goed, je hoeft je niet te verontschuldigen. Ik zag het ook niet aankomen. Ik ben blij dat je mijn auto heel hebt gelaten.” De rest van de rit heb ik met klotsende oksels en knikkende knietjes gereden. De klant deed daarna toch zijn gordel maar om..
Heel vroeger toen ik nog jong en naïef was… In het eerste jaar van mijn werkzame leven. In de ochtendspits zat ik iemand met zo’n Ibiza gebakje op te duwen en toen die eindelijk naar rechts ging zag ik waarom, er stonden twee auto’s stil op de linker rijstrook. Ik had geen andere keus dan links er langs. Tussen de stilstaande auto’s en de vangrail en daar was geen rijstrook!
M’n M135i net klaargemaakt voor een grote roadtrip (o.a. onderstel en sper), maar het weekend ervoor nog even langs de schoonouders in het hoge Noorden. Net voor Lemmer ineens wat file op de zaterdagmiddag, en terwijl ik rustig de snelheid eruit haal, kijk ik zoals altijd ook goed in mijn spiegels.
Een eindje achter me zie ik een Mercedes GLE die op geen enkele manier vaart lijkt te minderen. Naarmate hij dichterbij komt zie ik dat de bestuurder druk naar de middenconsole kijkt, maar totaal niet naar voren. Inmiddels het punt bereikt dat ik ook moet gaan stoppen, dus ik stuur zover mogelijk naar rechts, waarschuw m’n vriendin en duw vast m’n hoofd tegen de hoofdsteun. Voet boven de rem om hard te trappen en klaar voor de klap…
Op het laatste moment kijkt de GLE-bestuurder voor zich en geeft een slinger aan het stuur naar links. Via de middenberm rijdt hij een stuk of 5 auto’s voorbij, om daarna tot stilstand te komen. Het spreekt voor zich dat ik met een licht verhoogde hartslag in de auto zat!
Overigens na het oplossen van de file bleef de GLE rustig op de rechterbaan rijden, en kreeg ik van de bestuurder wat “mea culpa”-gebaren, toch sportief van hem! :)
Een paar jaar geleden een keer rond middernacht. Er kwam vanaf een landweggetje een vrachtwagen met oplegger zonder licht achteruit de 80 km weg opgereden. Omdat er geen verkeer was verder had ik de gang er goed in. De trailer op een haar na kunnen ontwijken tussen trailer en vangrail door. Had m’n dood kunnen zijn.
Jazeker, de ervaring die naar gelijk naar boven komt is eenje van mijn begin tijd als automobilist. Ik had een 1.3 automaat Golf II, mijn eerste autootje.
Ik reed op de A2 van Eindhoven richting Utrecht. Ik weet niet meer precies waar maar ik reed op de linker baan en het verkeer stond plots stil. Ik rende als een gek, geen ABS en in een momentje van helderheid zie ik dat het er net plek is tussen de auto voor me en de vangreling, dus ik laat mijn remmen los, stuur er heen en rem weer verder. Zo stond ik dus plats naast die auto voor me.
Het vrachtwagentje achter me kon ook niet meer op tijd remmen en knalde op de auto nu naast me. Ik had geen krasje, maar als ik de manoeuvre niet had uitgevoerd was ik zo plat als een pannenkoek geweest.
Nog een grappige, Het betreft mijn vrouw die ‘bijna’ werd gearresteerd voor rijden onder invloed. Niet echt door het oog van de naald maar ja toch een van mijn mooiere verhalen.
Ik woon in het VK en was op bezoek geweest bij mijn oude buren in Brasschaat. Op de terugweg naar mijn ouders in NL reden we in een fuik net buiten Brasschaat en we moesten stoppen om te blazen. Prima, ik drink en rij niet maar de agent komt doodleuk naar mijn vrouw toe in de passagiers stoel (RHD) en laat haar blazen. Wat denk je, te veel natuurlijk. Ja mevrouwtje, dat is niet best……Toen vroeg ik hem of ik ook niet moest blazen? En toen zag hij het….. Zijn gezicht was onbetaalbaar. Hij was zo beschaamd hij liet ons gelijk door, zonder mij te laten blazen. Ik vraag me nog steeds af of hij het zijn collega’s heeft verteld.
Ik herinner me nog een, op de fiets in het VK ben ik eens bijna geschept door een Touringcar die ik zelf heb helpen ontwerpen. Dat zou wel een erg trage dood zijn. Gelukkig viel het mee, hij raakte me wel maar ik bleef ongedeerd en viel niet onder de bus maar op de stoep. Hij reed ook lekker door, fijn.
Medio 2004… A2 net na Maastricht (na destijds het stuk door de stad heen) nabij grensovergang ri België met vriendin onderweg naar wintersport, heel rustig op de weg… Wilde vrachtwagen voor ons inhalen, zonnetje in het gezicht.
Gelukkig stuurde ik ruim genoeg vóór ik bij de vrachtwagen was naar de linkerbaan en zag ik nog nèt een donkere schim op ons af schieten. Vanuit een reflex direct terug gestuurd naar rechts (wat nog kon omdat we ruim genoeg àchter de vrachtwagen al zicht hadden genomen op die linkerbaan) en een krappe seconde later suiste er een tegemoetkomende auto langs ons heen met een relatieve snelheid van minstens 200km/u…
…
Dan denk je: is dit hier geen snelweg dan ? Vermoedelijk had degene bij een tankstation een kilometer of 3 verderop getankt en per ongeluk ’terug’ gereden ipv doorgereden.
Close call… 🤷🏻♂️
Met de Ford Ka zebra edition van mijn moeder op een zondag nacht (moest mijn eerste nachtshift eens niet werken) gaan joyriden. Dan tegen 70 uit de bocht gegaan en frontaal op een tegemoet komende vrachtwagen geknald. Klap was zo hard dat de motor uit de Ka werd geslingerd en 20 meter verder bij mensen in de voortuin achter de haag lag. Ik had helemaal niets. Enkel mocht ik met mijn voorlopig rijbewijs niet rijden dus heb alle kosten zelf kunnen betalen. 17093 euro voor schade aan de vrachtwagen en het saneren van de voortuin.
Een paar jaar later snachts in mijn civic type r onderweg naar huis. Ging hem een paar dagen later verkopen dus ik dacht… 2uur snachts, geen kat op de baan… Gas er op! Dan heb ik bij 240 een plas gevonden. Aquaplaning dus scheef de 3 rijvakken over geschoten, een paar keer overkop gegaan en ondersteboven in de gracht terecht gekomen. Bij elke klap dacht ik… Zo, nu ben ik dood. Uiteindelijk had ik dus weer helemaal niets.
Sinds toen is mijn risico bereidheid in de auto toch een stuk verbeterd. Alhoewel ik nog steeds momenten heb waarvan ik denk… Fuuuu, dat was misschien toch niet zo slim.
Verder met de fiets al aangereden geweest door een camionette, 3keer door een auto, een keer door een scooter en een keer door een andere fietser. (Hout vast houden) Eigenlijk nooit iets gehad. Hopelijk gaat mijn bescherm engel nooit op pensioen.
Afgelopen week nog, op de fiets weliswaar! Al meerdere maanden fiets ik 9 km op-en-neer naar werk en terug. Hierbij zijn enkele rotondes en plekken waar invoegend autoverkeer voorrang moet verlenen aan fietsers. Precies op zo’n plek kom ik aangefietst en ik zie in de verte een zwart bestelbusje naar de kruising rijden (iets harder dan ik zou aanraden). Op het moment dat ik wil doorrijden (want, voorrang), is dat busje toch erg dichtbij, en ik zie een wit lichtgevend schermpje in de hand van de bestuurder. Hartslag gaat flink omhoog, en de man trapt verschrikt op de rem, en komt net voor mij tot stilstand. Ik inmiddels ook snel gestopt en de beste bestuurder, frikandel, bal gehakt, flapdrol, oelewapper even een nieuw scheldvocabulair om de oren te gooien. Een klein handje omhoog, en licht-schuldbewuste blik lossen het voor mij niet op. Ik had het daarna tenminste niet meer koud op de fiets… :-)
Man, wat was ik boos dat er zoveel idioten op hun telefoon zitten in een (wellicht overtrokken) mechanische moordmachine, in volksmond auto genoemd. Ik ben zelf enorme autoliefhebber en besef de verantwoordelijkheid die je draagt naar de meer kwetsbare weggebruikers, maar dat heeft nog niet iedereen geleerd bij het behalen van het rijbewijs…
Ooit in een vol beladen bus op de Autobahn. Lekker hard doorrijden met het andere verkeer op de linker baan totdat opeens iedereen hard in de ankers ging voor een file. Daar kon ik met mijn vol beladen bus niet tegenop en dreigde vol achterop te knallen. Gelukkig was er net genoeg ruimte om de bus tussen de linker en rechter auto’s tot stilstand te krijgen.
Met de MR2 (W10) driftend over een rotonde en iets te enthousiast driftend de rotonde weer af zodat ik naast de weg raakte en zachtjes de oplopende vangrail omhoog gleed. Stond ik daar met de neus in de lucht. Politie reed langs maar stopte niet. Ik een zucht van verlichting tot er even later een MB coupe stopt met 3 wat ongure types erin. Toen begon m’n hart pas echt snel te kloppen. Bleek dat ze me alleen maar even wilden helpen en met de MB en een sleepkabel hupte het MR2tje zo weer van de vangrail af. Door de kracht van de MB kostte het wel 2 lekke banden maar verder geen schade.
Misschien toch eens een autoblog slip/ drift cursus doen.
Op de fiets naar mijn werk. Een haakse bocht naar links met een hoge haag in de binnenbocht, dus onoverzichtelijk. Maar ik fiets er dagelijks, en het is een ventweg met alleen maar fietsers en brommers. En ik fiets op de middellijn. Dus wat kan er gebeuren? Nou, een dik 2 meter brede tractor komt veel te hard aangereden. Zijn linkervoorwiel zit een meter voor me. Ik kan alleen nog maar denken dat ik daar niet onder wil geraken en stuur nog verder naar links in de wetenschap dat ik dood zal gaan. Even later word ik wakker op het asfalt, met een verschrikkelijke pijn in mijn rechter schouder. Daarmee ben ik tegen het stootblok voor op de tractor aangeknald. In het ziekenhuis blijkt dat mijn sleutelbeen op 6 plaatsen is gebroken.
– Keer in de file, met een Caddy, dus enorme dode-hoek. Sta op de linker baan en stuur iets meer naar links om een motorrijder die ertussendoor komt de ruimte te geven…. Zit er links tussen mij en de vangrail ook een motorrijder…. Die mafkees was bijna platgedrukt tussen auto en vangrail, en nog kreeg ik de internationale groet…..
– Op de A50 (geloof ik dat ’t was) vanuit ’t zuiden, winter en toch linkerbaan 100-120 op de winterbanden…. zie ik op de andere weghelft een auto invoegen die ‘em meteen kwijtraakt, schuift zo over de (vrij brede) middenberm (geen vangrail op dat stuk) zo met de kont van de auto mijn rijstrook in…. dus ik gooi m’n stuur om, voelde de auto glijden en dacht “Daar ga ik…..” gelukkig kreeg ik weer grip en hield ik de auto in het juiste spoor, hartslag 180+ en een schone broek nodig, dat scheelde veel te weinig….
Oh wacht als ik de reacties zo lees dan moet je dus niet je eigen fouten hier posten, maar de fouten van anderen die ervoor zorgde dat jij daar last van had. Ik kan van mezelf genoeg fouten bedenken, maar door anderen weet ik zo niet. Ik los dat gewoon op en ben niet zo gauw in paniek als snel moet reageren om een ‘fout’ van een ander. Blijkbaar allemaal heel defensieve rijders hier op autoblog, netjes hoor!