Koop Ayrton’s allereerste F1 bolide

Toen Senna later in zijn McLaren langs de competitie reed, dacht hij vast nog weleens aan vroeger.

Dat Ayrton’s gedachten daarbij afdwaalden naar zijn krantenwijk lijkt ons onwaarschijnlijk, want voor zover we weten heeft hij die nooit gehad. We weten echter wel zeker dat de Braziliaanse legende nog weleens terugdacht aan zijn periode in de kartsport, die hij omschreef als het favoriete deel van zijn loopbaan. Wellicht mijmerde hij ook nog weleens weg over harde duels in de F3, de eerste test bij Williams en het F1-debuutjaar voor Toleman.

Want jawel, zoals de meeste F1 coureurs, begon ook Ayrton zijn F1 carrière niet in een absolute topauto. Ondanks dat hij al in 1983 testte voor zijn latere teams Williams en McLaren, hielden die twee renstallen voor het seizoen van 1984 het bij oude rotten achter het stuur. McLaren ging voor Prost en Lauda, Williams opteerde voor het stokoude duo bestaande uit Rosberg (35) en Lafitte (41). In tegenstelling tot vandaag de dag moest je destijds nog echt wat (levens)ervaring hebben om voor vol aangezien te worden in de F1.

Zodoende zocht Ayrton zijn heil bij het team van Toleman, dat later zou transformeren in het team van Benetton en nog later Renault, Genii/Lotus en weer Renault. Toleman was een Brits privateer team dat in 1981 de F1 was binnengekomen als een van de gelukszoekers die destijds in drommen de sport binnenkwamen. Aanvankelijk was er even sprake van dat het team de beschikking zou krijgen over turbomotoren van Lancia, maar zoals dat gaat met dit soort teams werd het uiteindelijk een krachtbron van Brian Hart.

De eerste twee jaar van de renstal in de F1 verliepen naar verwachting: zero points. In 1983 zette het team echter voorzichtig de weg naar boven in. In de laatste vier races van dat jaar scoorde Derek Warwick punten. In de Canadese Grand Prix pakte Toleman zelfs een dubbele puntenscore met Warwick op P5 en teamgenoot Bruno Giacomelli op P6.

Tot vreugde en wellicht ook door toedoen van Senna zette de positieve trend zich door in 1984. Toleman beleefde haar beste seizoen. Senna haalde vijf keer punten en stond in drie van die gevallen op het podium. Zijn teamgenoten Martini, Cecotto en Johansson, die een stoelendans deden in de tweede auto van het team, voegden daar geen extra punten aan toe. Desalniettemin eindigde het team als zevende in het kampioenschap, achter Williams, maar vóór onder andere Alfa Romeo en Ligier-Renault. Niet slecht.

Het beste en zeker ook meest fameuze resultaat van dat jaar kwam in Monaco. Waar anders ook, als het Senna betreft. Senna startte in de stromende regen vanaf de dertiende plaats, maar door uitvalbeurten van enkele grote namen plus epische skills, vocht hij zich naar voren in het veld. Hij leek op weg naar de winst te zijn, maar vlak voordat hij zijn latere frenemy Prost de leiding kon ontfutselen werd de race voortijdig afgevlagd.

Het droomresultaat kwam er zodoende net niet, maar Senna had zijn naam definitief gevestigd. Wat enkelen vergeten is dat de veelbelovende Duitser Stefan Bellof achter Senna nóg sneller onderweg was. Ook beweren boze tongen dat Senna zijn auto al beschadigd had op het moment dat de race werd afgevlagd en dat hij dus sowieso niet zou hebben gewonnen. Maar goed, kniesoor die daar op let.

Je begrijpt namelijk al waar dit verhaal naartoe gaat: je kan inderdaad de Toleman-Hart TG184 kopen waarmee Senna de legendarische race reed. Op 11 mei gaat ‘ie onder de hamer bij Bonhams. Check na aankoop stiekem toch even of je ergens (gerepareerde) schade kan ontwaren, ik ben wel benieuwd…