Klassieker: Koenigsegg CC8S en CCR

Opeens weet je het: je gaat de snelste auto’s ter wereld bouwen.

Vaak zit de autoliefde er al vroeg in, zo ook in dit geval. Een kleine Christian von Koenigsegg gaat met zijn vader naar de bioscoop, om daar de film Pinchcliffe Grand Prix te bekijken. Het was een film over een fietsenmaker die besluit zijn eigen racewagen te bouwen. Ondanks dat het kereltje 5 jaar oud was, wist hij meteen dat hij later ook sportwagens ging bouwen. De snelste auto ter wereld. Goh, origineel. Bekijk dit lijstje even om tot de conclusie te komen dat Christian daar uiteindelijk zéér goed in is geslaagd.

Aangezien Von Koenigsegg besmet is met het autovirus gaat hij werken bij een autobedrijf. Bij de lokale Suzuki dealer is hij verantwoordelijk voor het wassen van de auto’s, je moet immers ergens beginnen. Maar zo is hij wel in de garage waar de monteurs met techniek bezig zijn. Techniek was altijd een fascinatie voor hem geweest. Met name zijn moeder zal daar niet altijd blij mee zijn geweest. Hij haalde videorecorders, broodroosters en dergelijke uit elkaar om te kijken hoe deze huishoudelijke apparaten verbeterd kon worden. Al voor dat hij de leeftijd heeft om een brommer te mogen besturen, heeft Von Koenigsegg al een naam in Stockholm en omgeving opgebouwd als gerespecteerd tuner van brommers en scooters.

De ideeën gonzen door zijn hoofd. Dat stopt niet alleen bij tosti-ijzers, supersportwagens of brommers. Kijkend naar een kast vol CD’s ziet hij de computer ernaast staan. De hoeveelheid data in zijn computer is veel groter dan op de CD’s staat, terwijl de computer minder ruimte in neemt. Met dat idee gaat Von Koenigsegg aan de slag. Het idee heet de Chip Player. Het gaat om muziek die op een chip gespeeld word. Zo kun je veel gemakkelijker muziek distribueren en afspelen. Hij stelt het idee voor bij diverse geldschieters en elektronica bedrijven, maar die zien niets in het project waardoor Von Koenigsegg het patent laat varen. Achteraf gezien is dat zonde: jaren later komt Apple met iTunes en de iPod.

Om aan te geven hoe divers zijn ideeën zijn moet het volgende voorbeeld behandeld worden. Christian vroeg zich namelijk af waarom vloerpanelen altijd gelijmd of geschroefd moeten worden. Hij bedenkt een systeem waarbij de panelen in elkaar klikken. Hij noemt het idee ‘Click!’. Gelukkig genoeg is zijn schoonvader fabrikant van vloeren en laminaten. Von Koenigsegg legt het plan voor, tevergeefs. “Als het zou werken zou het al lang toegepast worden” is het antwoord. Ook andere fabrikanten verwerpen het idee, waardoor Christian wederom het patent laat gaan. Wederom spijtig, want dit zou later een enorme industrie worden.

In 1994 richt Koenigsegg op 22 jarige leeftijd zijn bedrijf op. Hij heeft de meest wilde plannen maar realiseert zich goed dat een technisch, solide fundament essentieel is. In de beginjaren staat Koenigsegg dus niet op autoshows met een kleimodel met een A4’tje een specs (honderduizend pk, 450 km/u) onder de voorruit. Ook staat hij niet te pronken met een mock-up model op Pebble Beach of Goodwood met een glas champagne in zijn hand. Goede man. In plaats daarvan werkt hij zelf aan een basisontwerp. Von Koenigsegg laat zich bij staan door David Crafoord, die de detaillering en proporties optimaliseert, evenals het eerste schaalmodel modelleert en bouwt.

Het prototype is klaar in 1996. Christian is op dat moment 24 jaar oud en had in hele grote lijnen duidelijk wat hij voor ogen had. De deuren die naar buiten komen alvorens ze naar boven openen had het prototype al. Ook de kenmerkende voorruit is present. Ook is het dak afneembaar. Dat lijkt een rare keuze, want waarom zou je dat doen? Von Koenigsegg beseft dat hij niet alleen aandacht moet geven aan het product, maar ook aan de afnemer. En de ultrarijke liefhebber prefereert in dit segment een auto waarbij de mogelijkheid bestaat om het dak af te nemen. Dat is de reden waarom Porsche het met de Carrera GT en 918 niet anders heeft gedaan.

Maar dat zijn details, het is opvallend dat de basisvorm eigenlijk nauwelijks veranderd is in al die jaren. Maar zoals voor veel goede sportauto’s (911, Esprit) geldt, als de basis goed is, waarom veranderen? Het prototype heet de Koenigsegg CC en moet de overtreffende trap worden ten opzichte van de Ferrari F40 en McLaren F1. Niet alleen het statement maakt indruk, met name het zelfvertrouwen dat Christian von Koenigsegg heeft is indrukwekkend.

In 1997 is het moment aangebroken om de wereld kennis te laten maken met de nieuwe Zweedse supersporter. Christian weet dat je de auto met tonen aan de jetset, dus kiest hij voor het filmfestival in Cannes om de auto te tonen. Dat was sowieso veel goedkoper dan een beurs als de Salon van Geneve. Nog een voordeel was dat zowel vermogenden als het plebs je auto kon aanschouwen. Na veel positieve reacties wordt er besloten door te gaan met dit design.

In 2000 is het dan eindelijk zover. Koenigsegg toont de CC Concept. Een ranke supersportwagen. De motor is nu niet op basis van een Audi blok, maar (zeer lichtjes) gebaseerd op de Ford Modular V8. Von Koenigsegg probeerde een deal met Audi te sluiten, maar dit mislukte. Ook deze auto beleefde zijn debuut in Frankrijk. Op de Salon van Parijs wordt de CC Concept onthuld. Wederom zijn de reacties van het publiek overweldigend positief.

Voordat de eerste auto überhaupt van de band rolde moest Koenigsegg al verhuizen wegens ruimtegebrek. Uiteindelijk zou Koenigsegg hierna nog een keer verhuizen. Een grote brand zorgde ervoor dat Koenigsegg voor de keuze stond: opnieuw opbouwen of verhuizen. Het werd het laatste. Koenigsegg bevindt zich nu op een oud WWII vliegveld, de auto’s worden gebouwd in de hangars. Hoe treffend. Een bijkomend voordeel is dat de landingsbanen erbij horen. Dat is niet alleen handig voor het testen van de auto’s, maar zo kan de clientèle met hun privéjet direct bij de fabriek landen.

De allereerste productie auto is klaar in 2002, de CC8S. Rond deze periode zijn er meerdere nieuwkomers op de markt zoals Spyker en Pagani. In tegenstelling tot die kitschparadijzen is de CC8S bijzonder understated en daardoor erg cool. Het model is laag, niet te breed en lang. De vooruit en het dak geven de auto een heel eigen silhouet en aanzien, een kenmerk dat alle Koenigseggs nog altijd hebben. De motor is een 4.7 V8 met een enorme supercharger, goed voor 655 pk. Dat vermogen zie je tegenwoordig in een mild gechipte stationwagon, maar in 2002 was het héél erg veel.

Zeker in combinatie met het leeggewicht van slechts 1.175 Kg. Als je de speciaal voor Koenigsegg ontwikkelde Cima-zesbak goed wist te bedienen kon je de CC8S in 3,5 seconden naar de 100 krijgen. Maar 0-100 is niet iets waar Koenigsegg écht in geïnteresseerd was. De topsnelheid was dat wel en dan met name de manier waarop je deze bereikte. Ter informatie: de CC8S haalde 390 km/u. De CC8S had, in tegenstelling tot bijna alle andere supercars een enorm lage luchtweerstand coëfficiënt, namelijk een cW waarde van 0,29. Van de CC8S zijn 6 exemplaren gebouwd.

Het journaille dat de kans krijgt om met de auto te rijden is uitermate enthousiast. Het is niet alleen dat de CC8S zo gi-gan-tisch snel is, maar ook de bouwkwaliteit en de rijeigenschappen. Het is geen one-trick-pony. Je kan er serieus mee sturen. Het (toen nog) toonaangevende Evo Magazine geeft de maximale score van vijf sterren. Ook Jeremy Clarkson is overtuigd. De obstinate huiskrullenbol van de BBC plaatst de CC8S boven de Ferrari Enzo, Pagani Zonda en Porsche Carrera GT.

Von Koenigsegg had een fles champagne open kunnen trekken en plannen kunnen maken om er 75-100 stuks te bouwen tot in lengte van dagen. Maar dat is het leuke van visionairs aan het roer in plaats van ondernemers: ze willen evolueren. Die evolutie kwam er in de vorm van de Koenigsegg CCR. Naast het feit dat deze auto zijn naam deelde met die van één van de beste rockbands ooit, was het een bevestiging voor de gevestigde orde. Koenigsegg was een merk dat je bloedserieus moest nemen.

Ten opzichte van de CC8S waren er een paar duidelijke verschillen. De splitter is groter voor het optimaliseren van de aerodynamica. De van origine Ford motor wordt nu nog verder onder handen genomen. Dankzij twee Rotrex compressors stijgt het vermogen naar 806 pk bij 6.900 tpm en het koppel naar 920 Nm bij 5.700 tpm. Het gewicht is ook toegenomen, de CCR weegt met 1.180 Kg slechts 5.000 gram meer dan de CC8S.

De prestaties zijn bizar te noemen. 0-100 duurt nu slecht 3,2 seconden en de topsnelheid is, volgens opgave 395+ km/u.
Om aan te tonen dat het Koenigsegg menens is besluiten ze twee bekende circuits te bezoeken. Nardo en de Nürburging Nordschleife. Op Nardo rijdt de CCR 8 (!) records aan gort van de McLaren F1, inclusief diens topsnelheid. De CCR weet een snelheid te halen van 388 km/h op de kombocht in Italië. In Duitsland weet de CCR een puike tijd neer te zetten op de Nordschleife, inclusief een heus slalom record. Om aan te geven hoe snel de Koenigsegg CCR was, een klein overzicht met van wat rond 2005 de snelste auto’s waren:

Auto:	Max. Vermogen	Max. Koppel	Gewicht	0-100	V-Max:
Bugatti Veyron 16.4	1.001 pk	1.250 Nm	1.888 Kg	2,5 sec.	407 km/u
Ferrari Enzo	650 pk	658 Nm	1.450 Kg	3,2 sec.	355 km/u
Koenigsegg CCR	806 pk	920 Nm	1.180 Kg	3,2 sec.	395+ km/u
Lamborghini Murcielago	580 pk	650 Nm	1.841 Kg	3,8 sec.	332 km/u
McLaren F1	627 pk	651 Nm	1.138 Kg	3,2 sec.	386 km/u
Pagani Zonda C12 F	602 pk	760 Nm	1.230 Kg	3,6 sec.	345 km/u
Porsche Carrera GT	612 pk	590 Nm	1.427 Kg	3,6 sec.	334 km/u
Ruf RT-12	685 pk	750 Nm	1.500 kg	3,5 sec.	365 km/u

Ook de CCR is erg zeldzaam. In twee jaar tijd worden er 14 stuks gebouwd. De CCR geeft het stokje over aan de CCX. Deze auto lijkt erg veel op de CC8S en CCR, maar is in principe een compleet nieuwe auto. Vanaf dat moment worden eigen motoren gebruikt en is het chassis nieuw.

Waarom is Koenigsegg dan nog niet failliet gegaan tijdens de ontwikkeling? Er werden immers tijden lang geen auto’s verkocht, maar wel kosten gemaakt. Deze werden naast externe financiers gedekt door een ander bedrijf van Christian von Koenigsegg. Dit bedrijf, Alpraaz genaamd, hield zich bezig met het exporteren van voedingsmiddelen van Europa naar derde wereld landen. Tevens moet vermeld worden dat Von Koenigsegg uit een behoorlijk welvarende familie komt.

Ten tweede zijn de producten van hoge kwaliteit. Dat kost weliswaar een hele hoop meer, maar betaalt zich op de lange termijn uit. Tevreden klanten zijn zeer belangrijk als er maar weinig mensen zijn die zich financieel gezien zo’n Super Zweed kunnen veroorloven. Ook autojournalisten kunnen onverbiddelijk zijn als een auto veel te duur is voor wat ‘ie biedt. Ten derde is Christian niet alleen techneut, maar ook zakenman. Door de stelregel te hanteren “bij de kosten beraming moet je alles x3 rekenen.” is Koenigsegg nog nooit in zwaar weer terecht gekomen.

Een succesvol bedrijf met internationale naam en faam. Een kleine 100 werknemers, waarvan een kwart technici en één persoon zijn vrouw. Een bedrijf dat zeer exclusieve hypercars maakt, maar ook verdiend aan het verkopen van patenten. De maker van de snelste auto’s ter wereld is tevens uitvinder van de MP3 speler en het kliklaminaat. Wie had dat gedacht.