Een feestje organiseren. Laat dat maar aan de Amerikanen over.
Sportwagens en Amerikanen. Het is tot voor kort altijd een lastige combinatie gebleken. Glorieuze namen, indrukwekkende ontwerpen en fantastische motoren zijn geen probleem. Finesse, handling en afwerking wel. Uiteraard hebben ze bakken met karakter en zijn ze behoorlijk vrij van pretenties. Ze nemen zichzelf niet serieus. Allemaal leuk en aardig, maar daar wordt een sportwagen niet beter van. Laat staan een supercar.
Dat wil niet zeggen dat de Amerikanen het niet geprobeerd hebben. Met name Chevrolet kwam met de Corvette kwam heel dichtbij. Maar geen één fabrikant ging in de VS zo ver als Ford. Denk aan de Mustang, Thunderbird en natuurlijk de Cobra. Het verhaal van Caroll Shelby is bekend. Een typische Amerikaan die denkt in Hamburgers en Vee-Eights. Ziet een mooie maar kansloze Roadster (AC Ace). Ford V8 er in en klaar. Dat werd nog dunnetjes over gedaan met de Sunbeam Alpine. Wederom een Ford V8 erin en klaar. Vervolgens ziet de Caroll Shelby een Lola prototype met potentie. Ook hier een Ford V8 er in en klaar. Met de Shelby Cobra en Ford GT40 gaven de Amerikanen hun visitekaartje af. Ze wonnen zelfs de meest prestigieuze Europese race. Dag Ferrari, dag Porsche. Hallo Ford.
Na de energiecrisis van 1973 lijkt de Amerikaanse industrie in een dip te zitten. De motoren zijn nog altijd bizar groot, maar enorm geknepen om aan de emissie eisen te voldoen. De styling leek zich hier op aan te passen. De tweede generatie Mustang was een enorme deceptie, evenals de derde: het waren net Escorts. De concurrentie was niet veel beter. De jaren 70 en 80 stonden in het teken van weinig vermogen, belabberd design en slechte kwaliteit. De Amerikaanse auto was een wegwerpproduct geworden. Voor de goede orde, dit zijn écht Mustangs:
In de jaren ’90 leken de Amerikanen er genoeg van te hebben. De Japanse auto-industrie nam enorme stappen qua verkopen in de VS. Daardoor konden de Amerikanen niet achterblijven. De motoren werden weer sterker en sterker en ook qua styling werd het ronder en creatiever. De ene concept car volgde de andere op. En daar bleef het niet bij, deze gingen vaak nog in productie ook. Denk aan de Viper, Prowler en PT Cruiser. Net als de mainstream popmuziek in de jaren 90 (2 Unlimited, Spice Girls, Coolio) bleek het design niet heel lang houdbaar als de popmuziek in de jaren 60 (Rolling Stones, Beatles). Gelukkig was de lijn naar boven gevonden. Maar hoe nu verder?
Ford dacht het antwoord te hebben met de Ford GT90. Eén van de speerpunten van Ford in de jaren 90 was het zogenaamde ‘New Edge’ design. Deze vormtaal was te herkennen aan scherpe hoeken, ronde vlakken en opvallende details. De Ford GT90 was de vaandeldrager van deze vormgevingsfilosofie. Maak niet de fout door te denken dat de GT90 een designstudie op wielen is. De motor was een volledig functionerende V12, eigenlijk een modular V8 + nog een halve V8. Daarop werden vier (4!) Turbo’s geschroefd om zo tot een maximum vermogen te komen van 720 pk en een koppel van 750 Nm. Hiermee was het in theorie mogelijk om de 100 te halen in 3 seconden en een top te halen van 370 km/h.
Dit moest de auto zijn om de McLaren F1 van de troon te stoten. De ironie wilt dat de GT90 niets meer was dan een XJ220 met eigen koets en motor. Jaguars supersporter was de troonzitter voor enkele maanden, totdat de creatie van Murray, Rosche en Stevens alles aan diggelen reed. Ondanks dat de GT90 in productie genomen kon worden, deed Ford het toch niet. De McLaren was wel héél erg goed. De vormgeving van de GT90 was bijzonder, misschien wel te apart. Ook was de auto véél te duur om te produceren. Het Jaguar chassis en de twaalfcilinder waren simpelweg te gecompliceerd.
Maar het idee van een supersportwagen kon Ford niet loslaten. Ford wilde zijn aankomende 100 jarig bestaan groots vieren. Er waren diverse ideeën maar uiteindelijk is er maar één echt goede manier om te vieren dat je jarig bent. En dat is, uiteraard, een supercar. Tijdens een vlucht naar Zweden maakten de drie Hoge Heren van Ford, Richard Perry-Jones, J Mays en Chris Theodore hun plannen concreet. Er moest een Ford supercar komen, maar niemand mocht het weten. Ze noemde het Project Petunia. Het doel: Ferrari het vuur aan de schenen leggen. In Dearborn werd er een ‘dream team’ samengesteld. De beste designers, techneuten en marketingoeroe’s werden werden uitgenodigd om mee te werken aan een van de meest prestigieuze en ambitieuze projecten van Ford.
In 2002 was op de North American International Auto Show (NAIAS) het eerste prototype te zien, de Ford GT40 Concept. Het was overduidelijk waar de design-abrahams de mosterd vandaan hadden gehaald. De auto was niet zo zeer een herinterpretatie van de GT40, dan wel een blauwdruk van de Ford GT40. Maar als je de details op je in liet werken kon je zien dat het ontwerp van Camilo Pardo wel degelijk gloednieuw was. Het voldeed aan alle eisen voor de moderne tijd, niet de regelementen van een lange-afstandsrace in de jaren 60. Om dan zulke overeenkomsten in het ontwerp te implementeren is een bijzonder lastige opgave.
Uiteraard ging de auto in productie. Het moest wel. Engineer Neil Hanneman krijgt de leiding over het Ford GT project. Hanneman is geen onbekende als het gaat om Amerikaanse supercars. Zo was hij ook verantwoordelijk voor de ontwikkeling van de Dodge Viper en later de Saleen S7. Ondanks dat de auto in principe gewoon reed was het nog lang niet een uitontwikkelde auto. De motor was klaar, de rest nog niet. Er moest een dynamisch doel werden gesteld. De beste auto moest als voorbeeld genomen worden. Deze nieuwe Ford moest niet alleen sneller zijn, maar ook een betere wegligging hebben, een beter stuurgedrag en betere remmen. Oh, en alles moest ook communicatief en inspirerend zijn. Er werd een dartbord op de muur gehangen. In het midden werd een foto geplaatst. Het slachtoffer: de Ferrari 360 Modena. Succes.
Aan het ontwerp zelf gebeurde verder gelukkig vrij weinig. Een gaaf detail zat hem in de koplampen. De Ford was namelijk een cadeautje van Ford om zijn 100ste verjaardag te vieren en de eerste Ford voor de komende 100 jaar. Daarom kun je in de linker koplamp 001 zien en in de rechter 100. Ondanks de overeenkomsten was de nieuwe GT een stukje groter. De originele GT40 was 40 inches hoog, de nieuwe was 3 inches hoger, een GT43 dus. In eerste instantie wilde Ford de naam GT40 gaan gebruiken.
Een bedrijfje genaamd Safir Engineering was gespecialiseerd in het bouwen van GT40 replica’s. Ford en Safir waren in onderhandeling over de naam. Naar het schijnt had Ford een genereus goed bod gedaan (volgens geruchten 10 miljoen USD, plus een aantal exemplaren van de GT). De heren van Safir waren zo stom om hun hand te overspelen. Ze vroegen véél meer. Bij Ford begon het te dagen dat de naam ‘GT’ een veel betere optie was. Zo moet je de merknaam er bij uitspreken, precies wat je wilt bij een imagebuilder. Het is precies de reden waarom Nissan de ‘Skyline’ naam liet vallen voor de GT-R.
Qua bouwwijze had Ford goed afgekeken bij Ferrari. Net als de 360 had de GT een aluminium spaceframe met aluminium carrosserie. De ophanging bestond uit double wishbones rondom. In vergelijking met de Corvette en Viper was dat zeer vooruitstrevend. De GT was een pure tweezitter met 0 ruimte voor bagage. Voorin kon je een paar zakken chips kwijt, that’s it. Achter de stoelen kon je een jas kwijt. Dat was het wel een beetje. Daarachter zat namelijk de V8. Deze was gekoppeld aan een zesversnellingsbak van Britse firma Ricardo, die ook de DSG transmissie maakt voor de Veyron en Chiron. Ook de besturing was Brits. Het hele stuurhuis kwam rechtstreeks uit een Aston Martin Vanquish. Hetzelfde gold voor het chassis: dat werd ontwikkeld en afgesteld door de heren van Lotus. De velgen kwamen uit Duitsland (BBS) en de remmen uit Italië (Brembo). De banden die je op kon roken waren wel Amerikaans (Good Year Eagle F1), om maar te zwijgen over de motor.
Er wordt wel eens neerbuigend gedaan over de blue-collar roots van de motor van Amerikaanse sportauto’s. Dat is niet geheel terecht. Ja, in basis is het dezelfde 5.4 liter grote Modular V8 uit onder andere de Lincoln Navigator. Maar eigenlijk komt alleen het onderblok overeen. Ford gaf opdracht aan Roush om het blok compleet te herzien. Roush is naast zeer gerespecteerd Ford tuner ook een NASCAR raceteam en geniet in de States eenzelfde reputatie als Shelby, misschien wel een betere.
Hoe reed de Ford GT dan eigenlijk? Want Amerikanen kunnen toch eigenlijk geen sportwagens maken? Fout. De Ford GT was namelijk briljant (rijtest). Het instappen kostte nog de meeste moeite. Aan de deuren zat ook een stuk dak. Maar als je zat dan zat je goed, alhoewel je die retro bobbels in de stoelen wel kon voelen. De tweeplaats koppeling was veel lichter dan je zou verwachten. Gewoon goed te doen, je merkte prima wanneer deze aangreep. De zesbak liet zich ook eenvoudig bedienen. Natuurlijk was het geen Fiesta, maar het was niet de sportschool-ervaring van een Viper. Een goede zitpositie en fijne bediening. Dat beloofde veel goeds.
Want het chassis was ook briljant. Ook hier niet plankhard, maar juist verrassend comfortabel, een kenmerk van elk goed chassis. Als je er voor ging zitten kon je de GT bijna als een Lotus Elise zetten. De 335 brede achterbanden hadden enorme grip. Tuurlijk kon je een burnout maken, de handtekening van elke Musclecar. Maar bij de GT lukte dat alleen in zijn 1. De verhouding van de bak waren erg lang. In zijn 1 kon je bijna de 100 km/u halen, in 2 al 160 km/u en in 3 kon je ver over de 240 km/u halen.
De motor vond dat geen enkel probleem. De Ford GT had niet alleen 150 pk méér dan de 360 Modena, maar ook een surplus aan koppel van bijna 700 Nm. Bij de Ferrari moest je het vermogen er echt uit persen. Niet in de Ford GT. Bij het inzetten van elke versnelling bemerkte je een enorme vloedgolf aan koppel. Volgas bij 1.500 toeren was geen enkel probleem, de uiterst dociele achtpitter pakte keurig op. Maar hield je het gaspedaal gevloerd, dan nam het vermogen het over. De kalme, mormelende, ietwat oneven loop van de V8 zette om in een kakofonie van een luide, metalige brul. Dat kreeg je extra goed mee, want je voelde het blok in je rug trillen. De twin-screw compressor zong een hogere noot en klonk intenser naarmate je meer gas gaf. Mensen die zeggen dat rijden in een rechte lijn niet leuk is, hebben nooit in een Ford GT gereden.
Kon de Ford GT zich meten met de concurrentie? Jazeker, met gemak. Op eigenlijk alle vlakken versloeg de Ford GT de concurrentie. Het was zelfs Car Of The Year volgens het toonaangevende Evo Magazine. Ook qua prestaties was de concurrentie kansloos. Om een beeld te geven een klein overzicht met de belangrijkste concurrenten:
| Auto: | Max. vermogen / koppel | Gewicht | 0-100 - V-max: | Rondetijd Nordschleife |
|---|---|---|---|---|
| Chevrolet Corvette Z06 (C6) | 511 pk / 645 Nm | 1.420 Kg | 3,9 sec - 319 km/u | 7:49 |
| Dodge Viper SRT-10 | 500 pk / 712 Nm | 1.565 Kg | 3,9 sec - 306 km/u | 7:59 |
| Ferrari F430 | 490 pk / 465 Nm | 1.450 Kg | 4,0 sec - 315 km/u | 7:55 |
| Ford GT | 558 pk / 695 Nm | 1.520 Kg | 3,8 sec. - 330 km/u | 7:40 |
| Lamborghini Gallardo | 500 pk / 510 Nm | 1.430 Kg | 4,2 sec - 309 km/u | 7:52 |
| Mercedes-Benz SL55 AMG | 500 pk / 700 Nm | 1.855 Kg | 4,7 sec - 325 km/u | 8:12 |
| Porsche 911 Turbo S | 450 pk / 620 Nm | 1.540 Kg | 4,3 sec - 307 km/u | 7:50 |
En dan te bedenken dat de topsnelheid van de Ford GT begrensd was… De Ford GT was dus beter en sneller, zonder dat de prijs daaronder leed. In Amerika werden ze verkocht voor 135.000 dollar. In twee jaar tijd werden er 4.022 exemplaren gebouwd in een speciale fabriek in Detroit. Sommige daarvan werden later omgebouwd naar GTX-1 specificatie. Om in 2006 de show te stelen op de SEMA beurs werd het dak eraf gehaald. De compressor kreeg een kleinere poelie, de ECU werd herschreven en de uitlaat vervangen door een open pijp. De GTX-1 stond lager op zijn wielen dan de dichte verse. Het verlies van stijfheid bleef beperkt tot zo’n 10%. Tot 2008 kon je ze laten ombouwen. Er schijnen zo’n 25 GT’s onthoofd te zijn.
Voor Ford was de GT een waanzinnig succes. Dat kwam niet alleen door de verkopen, met name in aanzien was het ongelooflijk belangrijk. Tot op de dag van vandaag staat Ford bekend als de fabrikant van normale auto’s die net even fijner sturen. Daar heeft Ford de GT aan bijgedragen. Zo zie je maar weer. De Amerikanen kunnen wel degelijk een goede sportwagen bouwen. Want veel Amerikaanser dan een supercharged V8 en racestrepen wordt het niet. Met de hulp van wat Europeanen, dat wel.
De GT schijnt in dit geval voor Glued Together te staan
Leuk weetje: Ford kocht een Ferrari 360 modena F1 en haalde die tot op de laatste schroef uit elkaar om te kijken hoe Ferrari dat geflikt had. Toen ze hem weer terug in elkaar hadden gezet wilde de 360 niet meer schakelen. Ford bracht hem naar de Ferrari dealer, maar niet voordat zij er een sticker op plakten met: I’d rather drive an GT40. De monteurs van Ferrari fixten de auto, maar hadden wel met merkstift even de sticker bewerkt. Een dik kruis door GT en een F terug gekladderd.
@rudyv: Haha dat is inderdaad een leuk weetje!
Mooie stuk tekst over een prachtige en toonaangevende auto. Net als de Viper heb ik een gigantische zwak voor de Ford GT. Ik vind het een schitterend ding en hij klinkt ook fantastisch. Een GT volledig in het zwart ziet er ontzettend beestachtig uit. Zou de ideale Batmobile zijn als je het mij vraagt.
En ja, de nieuwe GT kan mij totaal niet bekoren. In vergelijking met deze GT vind ik dat maar een lelijk ding.
@viezefreddyw: kun je hem wellicht zó waarderen dat het er nog wel eens van zou kunnen komen? Zou wel stoer zijn, overstappen van een Ferrari 360 naar een Ford GT…. Precies wat Ford zou willen.
@tenaci: Als ik de centen had voor een Ford GT, dan had ik het gedaan. Maar ze zijn akelig duur. Maar van een 360 naar een GT gaan lukt me sowieso niet omdat ik geen 360 heb..
@viezefreddyw: oeps…. 430? *schaamtzichineenhoekje*
@tenaci: Naja, voor een vergissing hoef je je niet te schamen toch?
Leuk artikel! En eindelijke weer eens een stukje over de GT90. Wie kent ‘m nog uit NFS-II?
@posthumus:
Ja, had dezelfde gedachte! Ik de eerste map was de McLaren het snelst, in de andere waar de Ford het beste.
@posthumus: eerste waar ik aan dacht :) Wat een geniaal spel was dat
@gulli: Ja ik ook! Schoolbus en limo zaten er ook in toch?
@posthumus: Ja ikke
@posthumus: had er ooit een 1:18 schaalmodel van. En uiteraard grijs gespeeld in NFS 2
Mooi verhaal weer!
En nu onbetaalbaar, toch?
@kle500: valt wel mee, relatief dan, je hebt een mooi exemplaar voor onder de $300k. https://www.carsforsale.com/2006-ford-gt-for-sale-C149783
Duur, maar voor zo’n iconische auto valt het mij nog mee. Als je bedenkt dat je $1.4 miljoen voor een 993 GT2 moet dokken!
Helaas is $300k of 1.4 miljoen voor een auto net zo onbereikbaar!
@mrbasa:
Ik daag jou uit om een originele GT40 te vinden onder het miljoen.
@shiva: gt40 wordt lastig, maar dit artikel gaat over de Ford GT, en die zijn er voor rond de $300k. Zie link in mijn eerdere comment
@shiva: daar gaat het dan ook niet over :)
@shiva: we zijn dan ook over de GT bezig, niet de GT40…
@mrbasa: idd 3ton is nog.steeds een bak geld, maar ik meende dat ze al verder waren gestegen.
Blijft een geniaal apparaat.
Blijft een droomwagen! Weet niet of ik die zelfde gevoelens ook zal krijgen bij de nieuwe GT.
” De ironie wilt “. Rotterdammer ??
OT: mooi artikel over een briljante auto. Zou er graag eens in rijden
Straat al jaren in de top 3 van mn sinterklaas verlanglijstje.
Succes is mede te danken aan jeremy clarckson, hij was gek van de gt, zelfs eentje aangeschaft en breed uitgemeten in topgear.
@giulio: werd gek van z’n GT, electronische gremlins volgens het gerucht.
Whatever, Mona Lisa beweegt ook niet.
@giulio: je weet hoe dat is afgelopen toch? Die GT had een wat overgevoelig alarm, waarna dhr. Clarkson m weer heeft ingeleverd, en dit destijds breed heeft uitgemeten. Absoluut niet de beste reclame voor dit model. Al lag het niet zozeer aan de auto zelf.
@giulio: Aan de andere kant bleek daardoor de GT ook erg onbetrouwbaar; hij heeft ‘m niet voor niets teruggebracht.
Erg knap hoe Ford van de legendarische GT40 uit de sixties zo’n veertig jaar later een waardige opvolger heeft weten te maken met herkenbare lijnen zonder dat het gekunsteld over komt.
Leuk artikel over één van mijn favoriete wagens allertijden. De GT40 is de enige “onbereikbare” auto die ik ooit zou willen bezitten. Onbereikbaar in de zin dat ik effectief elke andere auto die ik maar zou willen kan kopen voor de prijs die een GT40 opbrengt op veilingen. Om een beetje azijn te pissen mocht de ruzie tussen Ford en Ferrari waardoor ze interesse in lemans kregen wel wat uitgelicht worden in het artikel
@shiva:
Kleine kanttekening. Je zegt dat Amerikanen niet bepaald bekend staan voor hun afwerking. In de periode dat de GT40 verkocht werd had de gemiddelde Amerikaan toch een betere afwerking en interieur als de gemiddelde Europeaan.. Ill show my self out.
Geweldig artikel! Complimenten. Ook fijn dat het gaat over misschien wel de mooiste auto ooit gebouwd. Het gebeurt niet vaak dat een reincarnatie van een klassieker zelf ook gelijk die status behaald, maar met deze is het ze gelukt. Helaas zie ik dat niet bij de nieuwe gebeuren, maar de tijd zal het leren.
Porno, die vier GTs op de trucks!!
Droomwagen.
Heerlijk geschreven stuk!
Heb er in een rally ff ingezeten (collega) en tijdje achteraan gereden: fantastisch geluid en ook snel, maar o zo breed. Na een tijdje bochtige wegen grens ardennen – eiffel vond ik het welletjes, passeerde hem en reed hem op 1 2 3 uit het zicht met 991 gt3 rs. Dat ding v mij is extreem wendbaar en gruwelijk snel in de hogere toerenregionen. Neen, mij zou zo n ford niet kunnen bekoren, en de die hard ferrarist – die toch nog iets meer poseur is – al helemaal niet. Het blijft toch een merk v anonieme 26-in-een-dozijn wagens met een soort aldiuitstraling. 5.4 v8 of niet. Buiten de focus RS verplaats ik me liever met paard-en-kar dan in een ford. Uiteraard is dit een puur persoonlijke opvatting.
@100octane: je eigen kortzichtige opvatting idd. Je zou de motor sport geschiedenis van ford kunnen kennen . De gt40 is een legende , de cossies idem. En ford is het eerste merk met de lopende band ,de mustang, de f150 die de best verkopende pick up is. Enz enz Maar het enige wat jij van ford vind zijn de auto’s die in de showroom staan hier. Maar ieder zijn eigen mening.
@rolov: en henri s uitspraak ‘if i had asked people what they wanted, they would have said faster horses’ is ook legendarisch. Doet voor mij nix af vh feit dat ik het een uitstralingsloos, duf merk vind dat ik nooit zou kopen. Maar zoals ik eerder zei just my two cents.
@100octane: Ik zou persoonlijk altijd een automodel an sich beoordelen, in plaats van een compleet merk. Van alle massamerken springt Ford er wel bovengemiddeld vaak uit met leuke auto’s, zoals deze Ford GT.
Betreft de vergelijking met een 991 GT3 RS, die is niet eerlijk natuurlijk. Daar zit meer dan 10 jaar ontwikkeling tussen. Vergelijken we de Ford GT met de Porsches uit die tijd (996.2 Turbo S of een 996.2 GT3 RS) dan maakte de Ford GT daar behoorlijk gehakt van.
Als laatste, maar dat is persoonlijk, heeft de GT zijn looks mee. Zeker in het donkerblauw zonder strepen is het een bloedmooie auto, terwijl de 991 GT3 RS een genante clownschoen op wielen is met zijn grote spoilers en gaten in de voorschermen.
@willeme: zo zie je maar dat er over smaak en kleur niet te twisten valt. Ik vind het een fantastische clownschoen met hoge amusentswaarde. Een rijdende dikke vinger met een eigenzinnige kleur.
@100octane: Mwah, dat eigenzinnige valt wel mee. Ik kan een Porsche zeker waarderen, maar eigenzinnig zijn ze al lang niet meer. Is niet erg, want ze doen het beter dan ooit. Aangezien het de standaarkeuze is in zijn segment is het ook niet echt een middelvinger. Integendeel. Ze zijn wel heel erg goed, dat moet gezegd worden ;).
Ik ben zelf niet echt een kleurenman, dus de RS modellen van Porsche zijn mijn insziens op het genante af. In 2006 had je die groene RS’en, later die blauwe met rode accenten en nu knaloranje of paars… Net als die roze 964’s van vroeger. Voor mij dan een non-metallic donkerrode 911 R en gewoon grijze wielen. Alles wat een mens nodig heeft zonder het van de daken te schreeuwen ;)
@willeme: zwarte piet schijnt het moeilijk te hebben in nederland, maar saaie piet is blijkbaar alive and kicking. ;-) laten we het houden op ‘agree to disagree’.
@100octane: Hahaha! Ja, inderdaad! De een zijn ‘saai’ is de ander zijn ‘smaakvol’. Zoveel mensen zoveel wensen :-D
Prachtige lofzang. Ik mis echter wel wat kritieke aandachtspunten van de GT. Waarom deed Clarkson hem weg? Omdat er continu gezeik mee was. Hij vond m te breed. Alarm ging te pas en te onpas af. Startte niet altijd. Et cetera. Heb je daar ook nog wat over, @willeme ? Ben namelijk erg benieuwd of Clarkson een maandagochtend modelletje had, of dat dit vaker voorkwam.
@camber24: Als ik me niet vergis waren alle problemen terug te leiden naar het alarm en de startonderbreker. Die waren achteraf ingebouwd (nota bene door Ford UK) en zorgden ervoor dat hij inderdaad meermaals niet wilde starten etc.
@camber24: Zoals waarde @e34m5touring zegt lag dat niet aan de Ford zelf, maar aan het aftermarket Clifford systeem en hun after sales service.
Daarbij hebben we het over Clarkson. Waanzinnig grappig, maar niet echt de beste man om kloppende informatie van te verschaffen.
@willeme: @e34m5touring dank allebei, nu een beter beeld erbij
Ik had overigens een collega, in de states. Succesvolle optiehandelaar. Ford GT wilde hij bestellen. Duurde m echter te lang. Enorme wachtrij. Toen maar gegaan voor een 911 GT2. Echt gelukkig is die jongen daarna nooit meer geworden. Heeft er altijd nog spijt van gehad.
In Sarasota (Florida) rijdt zo’n ombouw GPX-1. Die heb ik destijds gespot. Eigenaar heeft ook een Gemballa Mirage in dezelfde kleurstelling. Die wielen maken hem wel af vind ik. Blijft een prachtig model, tijdloos. Zijn overigens zeer populair bij topspeed events. Zijn gemakkelijk tot belachelijke waarden te tunen en hebben dankzij die lange versnellingen dan enorme topsnelheden.
@e34m5touring:
Heb er ooit in Miami (op de Rodeo Drive, waar anders?) eentje gezien, zo’n GTX1. In het dieprood zonder racing stripes. Was op een één of ander auto meeting. Het viel mij op hoe enthousiast iedereen was voor dat ding. De Porsches en Lamborghini’s kregen nog geen 10% van de aandacht die de Ford kreeg….
Was wel een beetje knullig dat het ding direct niet wou starten ;-) Maar toen ie eenmaal liep, wat een hels kabaal!
Retrotastisch! Erg knap gedaan van Ford. Het is immers heel moeilijk om een waardig eerbetoon te bouwen zonder dat het kitsch wordt.
Wel vind ik de nieuwe Ford GT nóg beter. Da’s namelijk een hartstikke modern ontwerp, maar nog steeds duidelijk een “GT”. Hulde ende applaus daarvoor. En succesvol op Le Mans. Daar heb je als leek natuurlijk niks aan, maar het is leuk dat de geschiedenis zich enigszins herhaalt. De mensen die er eentje hebben besteld, mogen zich gelukkig prijzen! (nu maar duimen dat ze er ooit eentje gaan uitlenen aan Autoblog! ;-))
En kijk ze eens staan op een rijtje:
http://newmotoring.com/wp-content/uploads/2016/01/Ford-GT-Generations-1280×720.jpg
Ferrari, Porsche, Lamborghini? Nooit van gehoord!
Mooi verhaal weer. Fantastische auto ook.
Wat ik alleen mis in het verhaal is, dat de ontwikkeling na de eerste initiële verkopen nog volop door ging, omdat er nog het e.e.a. aan mankeerde. Zo erg zelfs, dat de eerste eigenaren op een gegeven moment met klem werden verzocht hun exemplaar in de garage te laten staan, totdat er een fix bekend én uitgevoerd was. Destijds werd er bij Top Gear stevig de draak mee gestoken, vooral omdat zelfverklaard fan J.C. er dus óók een in de garage had staan en er dus niet mee kon/mocht rijden. Uiteindelijk heeft -ie de auto ook aan Ford terug gegeven (lees: verkocht): http://www.gminsidenews.com/forums/f57/uk-jeremy-clarksons-ford-gt-end-dream-16781/
O, en nog een leuk weetje: 558 pk / 695 Nm klinkt heel leuk, maar een praktijkverbruik van soms wel 4 miles per US gallon (ruwweg 1 op 1,7 – ongeveer 3 keer zo veel als de fabrieksopgave!), maakt de auto eigenlijk alleen geschikt voor track days. Het risico op stilvallen tussen twee tankstations in was bepaald niet denkbeeldig.