Het enige probate middel om een Miura weer van je netvlies te krijgen: een zwarte Ferrari 512 BB op de originele knock-off’s.
Alleen is er moeilijk aan te komen en dat heeft wel wat bijwerkingen: hebzucht, slapeloosheid, concentratiestoornissen en compulsief saldochecken, maar dan hebben we de belangrijkste wel gehad. Voor sommigen is het middel uiteindelijk zelfs erger dan de kwaal. Alleen is erg in dit geval niet erg, maar wel aantrekkelijk. Schitterend zelfs. Met dank aan Ferruccio Lamborghini. De rijk geworden tractorboer die zoveel kritiek had op Ferrari’s, door Enzo afgewimpeld werd en terugsloeg met de Miura. Dat liet de pisnijdige Ferrari natuurlijk niet over zijn kant gaan en hij stelde in 1971 de 365 GT4 BB voor. Niet alle fitties lopen slecht af.
Van deze prachtige 365 GT4 BB, herkenbaar aan de zes achterlichten, werden er vanaf 1973 nog geen 400 gebouwd. Voor het eerst werd hierin de middenmotor toegepast, voorheen was Ferrari ervan overtuigd dat, behalve racewagens, een supercar de motor voorin moest hebben. Het tegendeel bleek waar. In de 365 lag, net als in zijn gelijkgenummerde voorganger, een twaalfcilinder, maar niet met een V-configuratie. De inhoud van het blok was hetzelfde, maar de twaalf cilinders lagen nu in een hoek van 180⁰, tegenover elkaar. Vandaar de toevoeging BB: Berlinetta Boxer. Hoewel het technisch gezien geen boxermotor was, maar een platte V. Een kniesoor die daarop let. Ferruccio, waarschijnlijk.
Ook de nieuwe typeaanduiding 512 BB, na de update van 1976, was een piepklein beetje bluf: de 5 stond voor 5 liter, maar het prachtige blok had nu een inhoud van 4943 cc. De 12 klopte wel en gaf het aantal cilinders aan. De carrosserie bleef nagenoeg ongewijzigd ten opzichte van de GT4 BB, de 512 had voortaan vier achterlichten en daarmee was de opvallendste wijziging wel klaar. De twaalfcilinder leverde een fractie minder vermogen dan in de 365, maar met zo’n 340 PK zat er nog genoeg sensatie onder het gaspedaal. Om daarmee wat dikkere zwarte strepen op het asfalt te kunnen zetten had de 512 BB bredere banden op de achteras, waardoor de spoorbreedte achter ook 6 cm groter werd. Ruim 900 512 BB’s verlieten de fabriek in Maranello, voor de volgende wijziging in 1981.
In dat jaar kreeg de twaalfcilinder Bosch K-Jetronic injectie aangemeten. Dat leverde verbeterde emissiewaarden op, iets wat veel klanten bezighield destijds. Of wellicht was het meer een wetgevingsdingetje, dat zou ook kunnen. In ieder geval bleef ook nu godzijdank de koets zo goed als ongewijzigd. Hij kreeg kleine dagrijlampen in de grill, verder was er geen verminking zichtbaar. Gelukkig geen extra spoilers, bulten, flapjes of andere overbodige rommel op die schitterende body. Op de Mona Lisa teken je ook geen snor.
Of je moet Willy Koenig heten. Die deed dat heel vaak, met plastic op snelle auto’s. Ook de schitterende 512 BB ontkwam niet aan zijn polyester-fetisj. Met kilo’s tegelijk smeet-ie het er tegenaan en kleide schaamteloos de ultieme asbak van zo’n schitterend Italiaans raspaard. Stijlvol afgewerkt met een surfplank achterop. Want behalve roken was ook surfen erg hip, beginjaren tachtig. En toch had het wel wat. Dat vonden in ieder geval minstens vijftig klanten, die zonder blikken of blozen zo’n 130.000 DM aftikten voor een paar emmers polyester en BBS racevelgen. Meer kon ook: desgewenst maakten de Müncheners van de Ferrari 512 BBi een Koenig 512 BBi Turbo met maar liefst 653 PK. Met een paar extra boutjes in die plank achterop haalde hij ruim 300 km/u. Net als de Countach.
En Willy had nog iets gemeen met Lamborghini: de toorn van Enzo Ferrari. Naar verluidt vond hij Koenig’s Knotsgekke Knutsel Klub een stel respectloze prutsers en beval hij de verwijdering van alle Ferrari badges en kenmerken van elk exemplaar uit Maranello dat door hen onder handen was genomen. Of dat ook gebeurde was een tweede en soms lastig te controleren: er verdwenen er een paar in de woestijn als speeltjes voor sjeik Sus of Zo en er werden er een aantal verscheept als trofee van enkele uitgekomen American Dreams.
Ik droom er ook weleens over, maar dan gewoon in het Nederlands en zonder spoilers. En als ik mijn saldo meedroom ook zonder motor, wielen, interieur, motorkap, deuren, spatborden, bumpers, spiegels, ruitenwissers, glas, lampen en logo’s. Want een beetje fris exemplaar doet tegenwoordig tussen drie en vier Euroton. Dat wordt dus hooguit een replica. Zonder logo’s. Ik wil geen ruzie met Maranello. Want stel dat de jackpot op mijn staatslot valt.
Headerfoto door @Bartsmid op Autojunk.
Blijft een prachtbak
Ferraris uit eind jaren zeventig en begin jaren tachtig zijn nog altijd de mooiste vind ik. De 308 GTB (328 is het net niet), 288 GTO, 512, en zelfs de Mondial (niet wonderschoon, maar hij heeft een zweem van ‘simplistischheid’ wat ik kan waarderen)
@granlusso: Eens, en wat betreft de Mondial (T) ; prachtig verwoord al kan ik ‘m buiten ‘Scent of a Women’ nog steeds niet mooi vinden.Er is niet een beetje wat aan die auto niet klopt.Iets met verhoudingen.
Een geweldige Ferrari. Petrolicious heeft een prachtige video over een architect met een grijze BB, en zijn hele speciale garage (geen spoilers :) ). Echt het kijken waard.
@123bat: Klopt, die is hier enige tijd geleden ook voorbij gekomen. Linkje!
@Edge: Precies die ja, dank!
@larssb Erg leuk artikel! Informatief, en tegelijkertijd leest het ook lekker weg. Maar eh, je bent wel heel erg zuinig met foto’s hè? Een foto van de achterkant van een 365 BB (vanwege die achterlichten) of Koenig 512 BB had er best bij gemogen. Van die laatste staat nog een leuke fotoshoot op Autojunk en ook van de 365 BB is genoeg te vinden.
Dan vind ik toch de miura vele malen mooier, maar smaken verschillen
@koenigsegggone1: eensch
Overigens: Gitaarvirtuoos Eric Clapton is ook fan van de 512 BB. Zo fan, dat hij drie exemplaren heeft (gehad) en zijn one-off Ferrari SP12 EC een hommage aan die wagen is
@Edge: alhoewel de eerste Hommage van Eric Clapton ‘Ocean Boulevard 461’ was. Een hommage aan een van de betere songwriters en gitaristen die deze wereld heeft voortgebracht: J.J. Cale. Sinds Clapton het werk van Cale ging ‘Coveren’ werd hij écht bekend en geroemd en beroemd. Naast nog meer covers van Cale heeft Clapton ook samengewerkt aan ‘The Road To Escondido’ (verplichte kost voor elke muziekliefhebber) en na het sterven van J.J. Cale (die eigenlijk John Cale heette, maar die naam niet gebruikte vanwege John Cale van The Velvet Underground) heeft Clapton het album ‘The Breeze’ uitgebracht. Een Hommage aan J.J. Cale door Clapton en zijn rits aan bijzondere vrienden: John Mayer, Mark Knopfler, Willie Nelson, Tom Petty en Don White). Misschien iets afgedreven op het woord ‘hommage’ en ‘Eric Clapton’…
@gtwillem: Jezus man, zoek eens wat vrienden,sneuvel in een foute kroeg en pak een lekker wijf.Dat is wat ik steeds vaker denk als ik voor de zoveelste keer van die ellenlange stukken van je lees.Maar dat is meestal een dag of wat later omdat ik op het moment van je post juist mijn bovenstaande aanbevelingen zelf aan het doen ben.
@gtwillem:
Mwah fijne gozer dat ben je, dat meen ik serieus origineel waar !
Goeie auto kennis en muziek ook.
Maarre voor mij is Clapton’s bekendwording met het grote publiek toch Derek & the Dominoes met de LP jazeker LP Layla and other assorted love songs waarbij de man een schare aan grootheden aan zijn zijde had. Ik noem een Duane Allman, voor mij de beste gitaristen combo ooit : Clapton en Allman, waarbij Allman virtuoos op de slide guitar. Verder manen als Bobby Whitlock, Jim Gordon en Carl Radle.
En die ouwe LP, ik herken nog steeds iedere tik.
Aanrader van de LP is het nummer key to the highway, dat speel je als je lekker op de autobahn aan het cruisen bent met een normale snelheid en je zo’n dag hebt dat alles klopt : Het is lekker weer, het is niet druk je draait urenlang 120/130 op de cruise en je hoeft niet van je gas af, terwijl je onderweg bent naar Passau of Tournon sur Rhône
Ow, het Dieseltje snort en je ziet de brandstofmeter niet zakken …………………
Op mijn werk staat ook een 512BB en een 308 QV :) Dus ik kijk er bijna elke dag wel even naar. Ik zorg er voor dat ze er ook elke dag netjes bijstaan. Voor de geïnteresseerden dezen staan bij Montagna D’oro.
@Sportspotter13: Nou ben ik benieuwd waar je werkt..
@henkhupelschoten: Bij Montagna D’oro in Oosterwolde Friesland
@henkhupelschoten: volgens mij eindigt z’n comment ermee ;-)
@reactief: Echt niet gezien…. Tijd voor nieuwe glazen…
Ooit.
Voor net D,fl 16000 stond’ie te koop.
Maaaaandenlang.
Want niemand wilde zo’n barrel kopen !
Deze komen uit een periode die de mythische verhalen over de ‘kwaliteit’ van de Italiaanse auto-industrie eer aandoen. zoals de AlfaSud en de Fiat 131 Mirafiori
Eigenlijk was alles, maar dan ook alles slecht aan zo’n ding: plaatwerk, bedrading en de aandrijving.
Misschien dat ik hem daarom zo graag wilde en mijn broer en ik mijn vader toen wilden overtuigen het kreng te kopen en in de garage te zetten.
We wilden zelfs een deel van onze orfenis afstaan voor deze exoot.
Maar die ouwe was zwaar oost-indisch doof !
@desjonnies: Ik kan mij herinneren dat dit type in de begin jaren 90 autobubbel te koop stond voor 900.000 gulden, ergens in Enschede bij een toen bekende handelaar. Ik weet niet waarom deze totaal nutteloze info in mijn geheugen is blijven steken, maar als deze nu 4 € ton waard is, heeft ‘ie er dus dik 25 jaar over gedaan om weer op de toenmalige prijs te komen. Toen waren het overigens de Japanners die de prijzen opdreven, meen ik. Gave bak overigens. Ik zou mijn F er wel voor willen ruilen maar helaas veeeeer buiten bereik.
Wat een fijn ding zeg. Maakt bijzonder hebberig.
Hoewel het technisch gezien geen boxermotor was, maar een platte V.
Waarom is het dan geen boxer??
(Ik zal wss een domme vraag stellen:)
@g40freak:
Bij een boxer heeft iedere zuiger een eigen kruktap en bewegen de tegenelkaaroverliggende zuigers tegelijk naar elkaar toe en van elkaar af. Bij een 180 graden V delen twee tegenoverliggende zuigers een kruktap (net als bij een gewone V).
@g40freak: Lees dit maar eens. http://www.autoblog.nl/nieuws/het-verschil-tussen-een-boxermotor-en-een-platte-v12-68180
Was de eerste poster van een Ferrari die kleine ocda ophing in zijn kamertje, kwam wel onder die van de Miura natuurlijk.
Ik heb er vroeger 1 gehad, Revell versie..
@FieRo: Zelfs die had ik niet ;-)
@fiero: Ah, ik dacht even op basis van een Fiero ;), maar dat valt dan toch mee….
Absolute droomauto.
Autoblog, vanwaar staat er bij mijn reactie van 18:18 nog moet worden goedgekeurd? Ik zeg volgens mij niks geks
Overigens: hoe zit dat eigenlijk met die melding. Soms staat die melding onder een reactie die ik plaats, maar meestal niet. Zijn er bepaalde woorden of dingen waar jullie op filteren of worden posts er bij wijze van steekproef uitgehaald ofzo? Ik kan me namelijk niet herinneren dat ik ooit een lastpak ben geweest op Autoblog ;-)
ze hadden toch naast de 6 achterlichten ook 6 uitlaten.
De Daytona en deze, mijn twee favoriete Ferrari’s. Ik vind die gedrongen styling van de 512bb echt prachtig. Klein en breed. Prachtig geluid, vooral met carburateur. Die dakspoiler over de hele breedte vind ik ook cool. Vleugje Stratos.
Prachtige wagen! Ik hoorde/las ergens dat de laatste tijd zelfs de Koenigs populair zijn. Die foute auto’s hebben tegenwoordig ook wel hun charme. Kind van zijn tijd!
Had je een link of afbeelding in je reactie staan? Volgens mij worden ze dan vaak gefilterd om spam tegen te gaan.
@larssb: wederom een topartikel!!! Complimenten! Altijd een fijne bezigheid om de zaterdagspecial van AB te lezen!
En ook gepast om Willy Koenig te benoemen (alhoewel Vittorio Strosek de vinger in de pap had betreft de bodykits en Koenig zich op het mechanische gedeelte richtte).
OT: dit is inderdaad dé Ferrari die de kniebuiging maakte naar Lamborghini. Zonder het hardop te zeggen had Ferrucio tóch gelijk. Wat we niet moeten vergeten: de bouwkwaliteit. Die was dramatisch en dat zou nog wel even aanhouden. Pas in 1990 werd Ferrari wakker geschud over hoe óók een supercar gemaakt kon worden in de vorm van de magistrale Honda NSX.
DIT ( de 512 BBi) is nu voor mij de meest begeerlijke
supercar aller tijden. Zal wel aan mijn leeftijd liggen. Heb niet te klagen over m’n auto’s, maar als ik een garage (en tijd) had…. (o ja, en een paar ton)
Mooi! Behalve die witte lamellen op de motorkap/bagageruimte dan. Achterkant top. One off van Eric Clapton SP12 is ook prachtig, fgezien van diezelfde (toegegeven) zeer herkenbare strepen.