Autoblog.nl

Klassieker: Dodge Viper RT/10

Auteur: , gepost om – 34 Reacties

Dodge Viper
Een hele lange neus naar iedereen en z’n moeder. Met een vette V10 erin. En finesse volkomen fout spellen doe je zo: Dodge Viper.

A big pile of brutality, meer filosofie zat er niet achter deze gorilla op wielen. Een eendimensionale benadering van de sportauto: een monsterachtig grote motor, alleen wat hoogstnoodzakelijke dingen om hem te bewegen of te stoppen en iets om in te zitten. Als je diepgang zoekt koop je maar een boot. En al helemaal niet gaan miepen over verwijfde luxe als een dak, zijruiten of deurklinken. Je nageltjes zouden er maar van breken.

Gedurende zijn levensloop werd de Viper steeds luxer en bruikbaarder, maar de in 1991 debuterende Viper RT/10 was net zo’n subtiele sensatie als een rauwe biefstuk met twee liter bokbier. De onvermijdelijke, heerlijke boeren erna klonken ongeveer hetzelfde als die geweldige sidepipes onder dit tot leven gewekte sterke verhaal. Een roadster voor kerels en verstand van auto’s was absoluut geen noodzaak. Dit hoefde je toch nooit uit te leggen.

In 1989 verrast Dodge het publiek op de Detroit Motorshow met de Viper VM-01 conceptcar. Onder de kap huist dan nog een dertien-in-een-dozijn-V8, de supercar dream van Bob Lutz en Carroll Shelby, de man van de legendarische Cobra, staat wat dat betreft nog in de kinderschoenen. Maar die beginnen al snel aan alle kanten te knellen. Het concept slaat enorm aan en in een vergelijkbaar korte tijd als de VM-01 bedacht en gebouwd is (9 maanden!), wordt er gewerkt aan het volgende prototype, de VM-02. Deze krijgt een targabeugel achter de stoelen, de VM-01 was een speedsterachtige volcabrio met een laag voorruitje. In deze vorm lijkt de VM-02 al erg op de uiteindelijke productieversie, de RT/10. Behalve onder de kap, daar moet natuurlijk nog veel meer drama, herrie en oempf.

Chrysler, het moederbedrijf, heeft in eigen huis al een blok-met-ballen beschikbaar. Op het schap ligt een V10 van 8.0 liter, bedoeld voor hun bruutste trucks. Daarmee bedoelt de ‘Murican een pick-up en vandaar het hier vaak gehoorde misverstand dat het Viper blok eigenlijk een vrachtwagenmotor is. Nee dus, en er moet ook gewoon benzine in. Veel en vaak. Dat was al zo voordat Chrysler het blok naar Lamborghini stuurde, waar het concern destijds eigenaar van was, om het door de Italianen aan te laten passen voor de Viper. Die goten het blok opnieuw in aluminium en zouden ook graag de nokkenassen en andere zaken aanpassen, maar Chrysler wilde het rauwe en ongecompliceerde karakter behouden.

Dodge Viper

Want dat onbehouwen blok was natuurlijk de essentie van deze bullebak. De rest van de auto was niet meer dan noodzakelijk kwaad en deze set-up vormde zijn unieke karakter. Het was ook niet zo belangrijk hoe nauwkeurig en strak het geheel in elkaar zat. Wij Europeanen oreren graag, oeverloos en omslachtig over allerlei carrosserienaden en -passingen die evenwijdig, minimaal en perfect symmetrisch horen te zijn. Amerikanen niet. Dat al die verschillende kunststof panelen de boel eronder voldoende afdekten was ook in het geval van de Viper al genoeg, een beetje ruimte meer of minder hier en daar viel niemand op. ‘Murica is de verkeerde habitat voor kierenneukers.

Misschien dat daarom de Cw-waarde toch wel een beetje tegenviel. Want het zag er best sleek en flitsend uit, maar een luchtweerstandscoëfficiënt van 0.49 met het open dak haalde een middelgrote Mack ook. Die had dan vaak wel minder vermogen, deze eerste serie van de Viper had 400 PK beschikbaar om de koppeling op te roken. Of, als je een beetje handig met de handgeschakelde zesbak overweg kon, een acceleratie naar 100 in zo’n 5 seconden te realiseren en een topsnelheid van ruim 265 km/u te bereiken. Dat kon je dan wel het beste open doen, want het bijgeleverde rudimentaire kapje en plastic opzetraampjes waren even stormvast als een oversized en loszittend toupetje. En minstens zo fraai.

Lekker thuislaten dus, een beetje regen in je smoel past prima bij deze heerlijke hork. Het interieur kon daar onbedoeld ook best tegen, want ook hier waren nergens delicate materialen te vinden. Gewoon keihard plastic. En in de vroege exemplaren ook geen enkele vorm van luxe of veiligheidsvoorzieningen: geen airco, geen ramen of andere gadgets om elektrisch te bedienen en geen airbags, ESP, TC of meer van dat soort pampertronica. Zelfs geen bekerhouders. Poten aan het stuur, gas erop en kop erbij houden, zo rij je deze lompe beul. Een beetje zoals zijn spirituele voorvader, de illustere Cobra.

Voor de rest is er niets spiritueels aan deze Viper. What you see is what you get en als dat je niet aanstaat haat je hem vermoedelijk ook meteen. Je wordt er nooit vrienden mee. Die maak je ook zelden als je er wel van houdt. Je jaagt er eigenhandig de PvdA mee op de kast, met hun wassende uitlaathaat en lange tenen. Liever een lange neus. Maar geen rode.

Ook interessant!

Nieuwste artikelen

Lees Interacties

Reacties

  1. cadrez zegt

    Toen ik nog jong was en schaalmoddelletjes in elkaar zette was dit mijn favoriet. Een witte (of grijze) met blauwe strepen. Was toen echt mijn droomwagen. Maar nu vind ik hem alsmaar lelijker en lelijker geworden :(

  2. hrck zegt

    Daar heb ik een uurtje heerlijk in gestuurd. Wel een enge auto en inderdaad matig afgewerkt. Maar het geluid…. heerlijk. Door de sidepipes leek het nog het meest op twee glasbakken die werden leeggestort. Luid en bruit.

  6. m550d zegt

    Bij deze nomineer ik dit artikel voor het beste artikel van het jaar. Héérlijk geschreven en zeer passend bij de auto. Mannelijkheid op vier wielen: een stupide groot blok dat z’n doel totaal voorbijschiet, zuipen, kabaal, geen hulpmiddelen en weinig geraffineerd, halfbakken maar doeltreffend gebouwd. Een onbehouwen en onbeschoft apparaat, maar het maakt je telkens aan het lachen. Ge-wel-dig.

    Enkel jammer dat ie zo lelijk opdroogt. Het nieuwe model oogt toch echt een stuk frisser maar is tevens beschaafder (voor zover van toepassing, uiteraard). Een iets tijdlozere carrosserie had ‘m wellicht nóg begeerlijker gemaakt, maar anderzijds is het ook de charme van dit beestje.

    Ik vind helemaal mooi.

    • legion1349 zegt

      @m550d: je eerste woorden kloppen helemaal, vuil vies, maar lekker. Maar lelijk opdrogen? Ik mag ongeveer eens per jaar mee in zo’n ding, 22 jaar van dezelfde eigenaar. En hij wordt steeds mooier, en na alle plug ins, priussen en twizzys waardeer ik het elke keer meer en is het elk jaar mooier.

  12. moveyourmind zegt

    Heerlijke Amerikaan,

    Met van die typische Amerikaanse eigenaardigheden. Géén airco, maar dan wel weer een audiosysteem met dikke woofers tussen de stoelen dat samen met de versterker en andere luidsprekers waarschijnlijk minstens zoveel weegt als een compleet aircosysteem. Én helemaal nutteloos is, want met zo’n motor wil je de radio helemaal niet aan. Maar die speakers zien er wél dik uit, een beetje show hoort gewoon op zo’n ding.

    Wat dat betreft jammer dat er een motorkap op moest. Wát een ontzettend mooi blok! Als ik zo’n ding had zou ik hem hef liefst met de motorkap open midden in de woonkamer parkeren.

  20. PeugeotGTI zegt

    Aaah nostalgie! Als jonge studerende PeugeotGTI liftte ik veel (mooie manier om in onvoorstelbaar veel verschillende auto’s mee te rijden..!) en was ik op een keer in het pittoreske Zwitserland. Ik wilde even naar het volgende dorp voor boodschappen en stak mijn duim op. Jullie voelen hem al aankomen, er stopte een Viper! Toen maakte het me ineens niet veel meer uit waar hij heenging… Dik een uur later waren we terug in het dorp, zonder boodschappen, zonder trommelvliezen en zonder loopvlak op de achterbanden. Wát een sensatie, ongelooflijk. Subtiel? Nee. Hilarisch en fantastisch? Jazeker!

  21. mazdarx zegt

    Zoals velen hier vond ik dit als klein jochie een ontzettend gave bak. Ik zou er momenteel nog niet dood in gevonden willen worden… Jammer eigenlijk, ik ben toch een oude zuurpruim geworden :(

    Die shelby cobra vind ik dan weer wel ontzettend gaaf trouwens!

Geef een reactie

Autoblog

Merken