Autoblog.nl

Klassieker: Aston Martin V8 Vantage

Auteur: , gepost om – 57 Reacties

Aston Martin V8 Vantage
Onbeschoft stijlvol van quitte gaan, inclusief hautain glimlachje. Het wordt een tweede natuur in de Aston Martin V8 Vantage.

Een deftiger type aanduiding voor wat eigenlijk de V8 Vandaal was: de in 1977 geïntroduceerde edel-Brit was horkerig snel. Door velen zelfs bestempeld als Britain’s first supercar. Dat is niet niks, en zoveel kostte hij ook. Ruim 220.000 ouderwetse guldens was destijds astronomisch als het niet minstens twee verdiepingen, een dakkapel en keurig voortuintje betrof. Dat had de Vantage allemaal niet, maar wel een enorme uitstraling.

Hij kwam om te beginnen uit een illuster geslacht. Er was al zoveel moois gebouwd in Newport Pagnell, zijn bloedlijn was indrukwekkend. Als rechtstreekse afstammeling van de DBS en daaruit voortgekomen V8 was deze Vantage de bruutste uit de serie. En dat was goed zichtbaar aan zijn gestalte. Nog steeds stijlvol gelijnd, maar de ingetogenheid was er wel vanaf. Een topfitte en gespierde Lord in een handgemaakt sportpak. Geen lubberend trainingspak natuurlijk, maar een stately tracksuit. Maar vergis je niet.

Die bobbel op de motorkap was er niet voor niets met de hand ingeklopt. De samengebalde kracht eronder had die ruimte hard nodig. Uit een 5.4 liter grote V8 werd een vermogen van 390 PK aan die big lump of torque onttrokken. Het grote, deels lichtmetalen kunstwerk van Tadek Marek bewees in de normale V8 al jaren robuust en betrouwbaar te zijn. In de Lagonda zelfs nog meer, het was in die schitterende catastrofe eigenlijk het enige onderdeel dat niet uitviel, kortsloot, in de fik of anderszins op zwart ging. In de Vantage was het blok nog veel krachtiger, door aangepaste kleppen en nokkenassen, grotere carburateurs en nog wat nerdy finetuning steeg het vermogen ten opzichte van de tammere V8 met bijna de helft. Maar nog steeds utterly stylish.

Qua uiterlijk in ieder geval, als alle 400 horses voluit de sporen werden gegeven klonk de Vantage ineens een stuk minder beschaafd. Een symfonie in V8 majeur, maar met het accent en volume van een getergde hooligan. Zeldzaam. En het wordt nog veel zeldzamer, want er gaan generaties opgroeien die uitsluitend geluidloze auto’s kennen en niet weten hoe zo’n ding vroeger klonk. Die het kippenvel veroorzakende geluid van een brullende achtcilinder als een gore geluidswalm beschouwen en bang zijn dat ze er ziek van worden. Wij niet, wij genieten van het feit dat onze auto’s de facto nog helemaal geen automobielen zijn. Wij rijden nog zelf, als petrolheads. De neanderthalers van de komende decennia.

Aston Martin V8

Maar zover is het nog niet. En buiten het oorstrelende geluid valt er nog veel meer te genieten. Van die heerlijke jaren zeventig aerodynamica, bijvoorbeeld. Zonder het prachtige ontwerp van de V8 veel geweld aan te doen werd de Vantage voorzien van een spierballenpakket om zijn potentieel kenbaar te maken aan de buitenwereld. Zo was er een flinke spoiler op de achterklep, die een klein beetje deed denken aan een opgetrokken paardenlip. Alles draaide om PK’s tenslotte. Ook onder de voorbumper werd zo’n grote neerwaartse-kracht-plank gemonteerd. De grill werd geblindeerd met een paneel in de carrosseriekleur en de radiator verhuisde naar een plek onder de bumper. Ook de hoodscoop werd dichtgemaakt en veranderde in een power bulge . Een aantal van deze aanpassingen werden later ook standaard op de minder krachtige versies van de V8.

Het dashboard werd in de eerste serie Vantages uitgevoerd in leer, later kwam het walnotenhout weer terug. De Vantage stond in eerste instantie op lichtmetalen velgen uit eigen huis, latere series kregen exemplaren mee van BBS en de laatste serie stond op Ronal 16-inchers. Een prachtige Grand Tourer, al met al. Maar in ‘Murica was hij alleen leverbaar in de Kardashian Edition: opgedirkt van buiten en volkomen leeg van binnen.

Want door de draconische emissie eisen had de USA-spec Vantage wel injectie, maar nauwelijks meer vermogen dan een standaard V8. Door het ontbreken van de carburateurs was zelfs de bult op de motorkap nep geworden. Hierdoor werd de Amerikaanse uitvoering ook wel aangeduid als de Cosmetic Vantage. Veel van deze Amerikaanse, maar ook Zwitserse en Japanse uitvoeringen werden na export alsnog omgebouwd naar de Europese specs met chromen bumpers en een heus Vantage blok met carburateurs onder de kap. Zodat het weer ergens op leek, want in een Porsche monteerde je natuurlijk ook geen diesel. Oh, wacht…..

Maar dat was pas een paar decennia later. Toen groeiden de bomen nog het gat in de ozonlaag de hemel in, tot een dikke 450 PK aan toe. De X-Pack was de dikste versie van de Vantage en stond tussen ‘86 en ‘89 in de prijslijst. Deze uitvoering was onder handen genomen met Cosworth- en andere raceonderdelen en had standaard iets meer dan 400 PK. Op verzoek en tegen een vorstelijke vergoeding leverde Aston Martin ook een variant met nog grotere carburateurs en een ander uitlaatsysteem, waardoor het vermogen verder steeg naar ruim 430 PK. Voor de echte liefhebbers van en met geld was er zelfs een 6.3 liter achtpitter voorradig die 450 PK omzette in opspattend grind op de eeuwenoude oprijlaan.

Dat kon ook in een open versie: een kleine 200 exemplaren van de Vantage werden afgeleverd als cabriolet, de Vantage Volante. De overige 350 stuks werden als coupé gebouwd, met de hand en veel Engels vakmanschap. Dat was waarschijnlijk ook een van de redenen dat die dekselse J. Bond uit London er in reed. Soms tamelijk onbeschoft, maar vaker met zo’n zelfde hautaine glimlachje.

Ook interessant!

Nieuwste artikelen

Lees Interacties

Reacties

  12. roppp zegt

    Ik vond dit toen zo’n mooie auto. Prins Charles had er ook één (in het kader van ’t milieu enzo). Er was ook een cabriolet, maar om het dak ingeklapt te verbergen, zat er een soort Montblanc achterop. De latere versies met de ‘moderne’ bumpers vond ik aanzienlijk minder.

  17. desjonnies zegt

    Hij heeft me nooit kunnen bekoren qua model, ik zie er eerder een soort van Super Ford Capri Mk 1 in, meer niet.
    Lelijk fantasieloos en vooral een stijlloos model, een kater na de schitterende DB series van de zestiger jaren.
    Daarnaast zijn Aston Martins van deze bouwjaren van een serieuze krengigheid voorzien, zo slecht zelfs dat men serieus heeft overwogen om af te stappen om het plaatje van de motorbouwer te monteren omdat boze klanten uit alle delen van de wereld hun gram kwamen halen in Newport Pagnell.
    Het beste en meest imponerende op deze wagens vind ik het gebruik van de Franse firma Cibié’s verlichtingscomponenten.
    Een rijke zakenrelatie van mijn vader had er eentje, ging één keer naar de fabriek toe voor een service beurt en verkocht het kreng kort daarna, de rekening was exhorbitant, een zijruit met een krasje (dat er vanaf de nieuw levering in had gezeten dat krasje werd vervangen)
    Dus larssb mag zwijmelen, me huivert. Doe mij de Dino maar waar Tony Curtis in de serie de Persuaders in rijdt, en houden jullie deze vrachtwagen maar !

    Fillempie :

    https://www.youtube.com/watch?v=IldiTo2ZMNg

    (ikweetweldatdit deouwerevoorgangerismaarnetzolillijk)

  18. E34M5Touring zegt

    Mijn eerste Aston Martin ervaring is in dit model. Was nog een handbak ook! Samen met een Series 1 E-Type coupe langs Lake Michigan gereden. De eigenaar is een goede vriend van m’n vader. In die vakantie een flink deel van m’n British classic bucketlist gereden. Naast de genoemde 2 ook nog gereden met een TR5 en een Jensen Healy en een prachtige XK140.
    Maar die Aston heeft wel indruk gemaakt. Wat een koppel! Houd wel van motoren die een heel chassis kunnen laten flexen onder het koppel. Voelde wel enorm zwaar om te rijden. Maar de auto in combinatie met de route was heel speciaal. Hij heeft ook nog een DB4, maar daar laat ie niemand mee rijden. Die is hem te speciaal.
    Zal eens kijken of ik die foto’s nog terug kan vinden. Hij had ook een van de eerste Porsche 928’s. Een lichtblauwe met een blauw interieur. Heel apart maar wel mooi. Was een van de allereerste in de US destijds. Reed nog als een trein! Echt een fijne auto vond ik dat. Heel relaxt en toch best snel nog.

  19. desjonnies zegt

    Ow dat van dat plaatje van de motorenbouwer was een grapje, geintje gebbertje, uit mijn duim gezogen, voordat ik de voorzitter van de Nederlandsche Vereeniging der AM Aan Duwersch en Vluchtstrook Touristen over me heen krijg……………..

  24. thierryvth zegt

    Een jaartje of 8 als kind in zitten spelen, de auto stond bij mijn pa in de garage (garage bedrijf) en helaas is de auto uiteindelijk opgehaald (begin 80’s) en als ik het goed begrepen heb gerestaureerd bij AM zelf, epic auto en bruin is wat mij betreft de beste kleur voor deze auto maar dat kan zijn omdat die van mij (lol) bruin was

  27. amdbsv8 zegt

    leuk artikeltje maar: even een paar corecties:
    De vantage volante is geen 200 keer geleverd, maar 109 keer.
    De standaard cilinderinhoud is geen 5.4 maar 5.3 L

    Het grappige is dat van de bij het artikel vermelde foto’s er welgeteld geen 1 vantage is, de eerste groene is een V8 Oscar India. de 2e groene is een standaard V8 EFI.

  31. Alfarobert zegt

    Toen ik 19 was en in m’n eerste autootje (Opel C kadett 10 jaar oud)reed zat zo’n zelfde Aston Martin achter me op de Padangstraat in Enschede. Zag hem in de binnenspiegel,dacht dat ik gek werd.Een Aston Martin V-8 Vantage achter me? probeerde hem te laten stoppen omdat ik hem natuurlijk graag beter wilde bekijken.Toen sloeg hij gauw af.Nooit weer gezien.Sindsdien m’n favorite merk.Elk spatbordje met de hand geklopt.Rij je er een deuk in,moeten ze er weer 1 op maat maken.

Geef een reactie

Autoblog

Merken