Kijk: de gaafste Honey Badgers

Ricciardo en Webber zouden er mee instemmen!

Dames en heren, graag een moment stilte alstublieft. Onlangs liep namelijk de laatste Holden Commodore van de band. Nu hoor ik u denken: “Waarom is het erg dat die opgepompte Omega er niet meer is?” Nou, het was lange tijd één van de meest karaktervolle auto’s die je nieuw kon kopen.

De BMW M5 van de E39-generatie wordt door velen aangehaald als de ultieme powersedan: handgeschakeld, atmosferische motor en achterwielaandrijving. De tijden veranderen nu eenmaal: de binnenkort te verwachten M5 zal een turbomotor onder de kap krijgen, gekoppeld aan een automaat en vierwielaandrijving. En daar komen de Australiërs om de hoek kijken, want zij hebben jarenlang de meest gave en puristische auto’s gebouwd. Het recept was eigenlijk altijd hetzelfde: veel vermogen, achterwielaandrijving, opvallend uiterlijk, redelijke prijs en niet al te chique. Als je op je Santoni’s en Corneliani broek een Australische bar inloopt maak je niet het beste statement. Tenzij je een luide bierboer laat, uiteraard. Dat ongepolijste zorgde ervoor dat de auto’s bakken karakter hadden. Althans, tot voor kort. Want de nieuwe Holden Commodore is geïntroduceerd en ergens komt de auto ons heel erg bekend voor:

Terug naar de echte Aussies. Vaak wordt vergeten dat het eigenlijk bijzonder goede auto’s waren. Kwalitatief bleef alles lang heel (in Australië wil je niet langs de weg staan met pech) en sommige auto’s waren zo goed dat ze de oversteek maakten naar Amerika (Pontiac GTO en Chevrolet SS) en Engeland (Vauxhall Monaro en VXR8). Een heel enkele keer komt er in Nederland een Australische auto voorbij, maar je moet ze met een vergrootglas zoeken. Net als met Australische dieren zijn Australische auto’s net even anders dan dat wij gewend zijn. Om aan te geven wat voor moois wij allemaal gemist hebben, krijgt u hier van ons een compilatie van de gaafste auto’s from Down Under.

Ford Falcon GT (XR) ’67
De eerste Australische muscle car kwam slechts enkele jaren later dan de eerste Amerikaanse. Het grappige is dat Ford Australia dat niet eens zo bedoeld heeft. De Ford Falcon kon je ook in politie-uitvoering krijgen. De Blauwe Dienders hadden de beschikking over een sterkere motor, grotere remmen en een straffer onderstel om zo het boevengilde (iedereen in Australië is van origine een boef) bij te kunnen houden. De 4.7 liter V8 was goed voor 225 pk, waardoor de Falcon GT 195 km/u kon halen. Het leek iemand een goed idee om te gaan racen met de politie-spec Falcon en zo was de Falcon GT was geboren. Je kon hem alleen in een afgebeelde bronskleur krijgen. Goed voor het sleeper-gehalte.

Holden Monaro GTS 350 Bathurst Special (HT)’69
Hier begon het allemaal mee voor Holden. De Monaro van de HT-generatie was een facelift-versie van de HK-generatie (de allereerste Monaro). Nu was het al mogelijk diverse V8’s te bestellen in de Monaro. Maar voor de GTS 350 werd de GM 5.7 V8 met 300 pk van de Corvette uit de schappen gehaald. Om dat in perspectief te plaatsen, de Monaro kreeg in 2002 ook een Corvette 5.7 V8 onder de kap met 300 pk. Tel daarbij op dat deze Monaro veel lichter is (vroeger deed men nog niet aan kreukelzones) en je begrijpt dat dit nog steeds een serieus snelle auto is. De auto won in 1969 met Colin Bond achter het stuur de prestigieuze race van Bathurst.

Holden Torana SL/R 5000 A9X (LH) ’74
De Holden Torana was een maatje kleiner dan de Commodore. Je kan de Commodore een beetje zien als een Opel Omega, de Torana is dan een Vectra. Nu waren er al semi-vlotte exemplaren van de Torana, maar deze uitvoering sloeg alles. De Torona SL/R kreeg namelijk een vijf liter grote V8, die helemaal onder handen werd genomen met onder andere grotere carburateurs. Het vermogen bedroeg een gezonde 260 pk en meer dan 420 Nm aan koppel. Omdat de Torana SL/R 5000 erg weinig weegt, was het voor zijn tijd een bijzonder snelle auto. Sterker nog, het was de eerste echt snelle Australische sportsedan die de Europeanen een weerwoord kon bieden. Zeker met het A9X pakket, dan kreeg je een straffer onderstel, sperdiff en uitgeklopte wielkasten. Er zijn er 269 van gemaakt.

Ford Falcon GT ‘Pursuit Special’ (XB) ’73
Deze mag natuurlijk niet ontbreken. Wij denken bij het horen van ‘Mad Max‘ aan een in Monaco woonachtige Belg, maar van origine is het een rauwe cultfilm. Uiteraard betekende deze film de doorbraak voor Messias Gibson. Maar de echte hoofdrol van de film moet wel deze zwaar getunede, bepantserde en opgetuigde Ford Falcon GT zijn. De Pursuit Special werd bedacht omdat de filmmakers op deze wijze zo goedkoop mogelijk indruk konden maken met de film. Uiteindelijk zou blijken: volkomen terecht. Omdat het budget minimaal was, werd de auto na de film te koop gezet. De auto werd niet verkocht waardoor men besloot een deel 2 te maken na het plotselinge succes van deel 1. Spoiler alert: alles en iedereen gaat dood in die film, behalve Gibson en diens Falcon.

Ford Falcon Cobra (XC) ’78
De Ford Falcon GT van de XA en XB generatie zijn al legendarische klassiekers. Toen de XC uit productie ging, bleef Ford zitten met 400 koetswerken van de coupé. Wat te doen? Een ideetje was om er ‘Playboy‘-uitvoeringen van te maken. Allemaal zwart met gouden details, inclusief konijntjes. Aangezien Ford een braaf merk was (en moest blijven) werd dit idee afgeschoten. De hulp van Edsel Ford werd ingeroepen. Zijn idee was om een er een soort Shelby Mustang van te maken. Ford leverde 200 5.8 Cleveland V8 motoren voor de eerste serie en 200 5.0 V8’s voor de latere 200. Leuk weetje: het waren 400 blauwe Falcons, het wit werd om de strepen heen gespoten in plaats van andersom.

HSV SS Group A (VL) ’88
Dit is het eerste product van HSV, ofwel Holden Special Vehicles. Deze subdivisie werd destijds door Tom Walkinshaw opgericht als bouwer van raceauto’s en sportieve varianten van de sportieve Holdens. De SS Group A was tegelijkertijd een homologatiespecial voor de Group A raceklasse. Deze SS Group A kon echter maar heel kort genieten van sportieve successen, want de Nissan Skyline GT-R reed alle records aan flarden in die periode. Maar voor de straatauto’s was de toon gezet. Omdat de bodykit van de racer gelijk moest zijn aan die van de startauto zag de opgetuigde Commodore er zeldzaam dik uit. Dikker dan deze eigenlijk was. Want de 5 liter V8 pompt er zo’n 240 pk uit, niet echt overdadig. Het koppel van 380 Nm is dan wél prettig en merkbaar. Over het hele toerengebied pakt de V8 gemakkelijk op en produceert een zeldzaam vol geluid. Maar het is vooral de looks en de historie die de meeste indruk maken. Er zijn er 750 stuks van gebouwd.

Tickford Falcon GT 25th Anniversary(EB) ’91
In de jaren ’80 was Ford Australië nauwelijks bezig met sportieve modellen. Er waren tal van professionele tuners waarbij je terecht kon om je Falcon sneller te maken. Maar nadat HSV werd opgericht in 1988 kon Ford niet achterblijven. Het resultaat was Tickford Vehicle Engineering (TVE, roepnaam Tickford) en hun eerste echte wapenfeit was de Tickford Falcon GT. Deze GT was gebaseerd op de Falcon XR8, maar de Windsor V8 werd voorzien van andere nokkenassen, luchtinlaat en cilinderkoppen, waardoor het vermogen steeg naar 268 pk. Om de auto nog sneller te maken werden de bakverhoudingen iets ingekort en om de auto er sneller uit te laten zien, lieten ze Paul Gibson een bodykit ontwerpen. Mochten de uiterlijke kenmerken je bekend voorkomen, dan kan dat kloppen. De Brit was namelijk ook verantwoordelijk voor de Ford Escort RS Cosworth. Er zijn er 265 stuks van gebouwd.

HSV Maloo (VR) ’93
De Ute is een vreemd fenomeen, maar voor de Australiërs een way of life. Je kan er spullen mee halen, schapen vervoeren, kaolaberen melken en met de dominee mee naar de kerk. Van alle markten thuis dus. Dat het ook leuk was om een snelle variant te maken, bedacht HSV zich in 1993 al. De motor uit de Commodore SS (5.0 V8 met 245 pk) werd gemonteerd. Uiteraard werd de Ute voorzien van smakelijke wielen, grotere voorbumper (de achterbumper was, ehhh, weg) en een kek kleurtje. Het resultaat noemden ze Maloo. Uiteindelijk sloeg het concept wel aan, maar de eerste Maloo was geen verkoopsucces: er werden er 156 van verkocht.

HSV GTS R (VS) ’96
De Duitsers hadden de Mercedes 500 E, de Italianen de Lancia Thema 8.32 en de Britten de Jaguar XJR. Snel, veilig en subtiel. De Australiërs kunnen een goede grote sportsedan wel waarderen, maar dat mag dan wel een beetje opvallen. Een van de meest unieke is deze HSV GTS-R, met name die R veranderd een hele hoop. De motor kwam uit de Commodore 5.0 litre, maar dankzij een Harrop krukas werd het vergroot naar 5.7 liter inhoud. Ondanks de gezonde 290 pk ging het bij deze lange-slag motor om het koppel. De motor was gekoppeld aan een Tremec T56 transmissie die (uiteraard) enkel de achterwielen aandreef. Het meest bijzondere was het uiterlijk, dat overduidelijk was geïnspireerd op de Aussie GT racers. Een groteske voorbumper, gigantisch dikke side-skirts en dìe spoiler. Je kan hem in een kleur krijgen: geel. Er zijn er 85 stuks van gebouwd. Van die 85 stuks zijn er een paar exemplaren met een compleet door HSV ge-blueprinte V8, goed voor 315 pk.

Tickford FTE TE50 (T3) ’01
Deze moeten we even toelichten. Een Ford Falcon is wat zouden kunnen zien als een Ford Scorpio. De Ford Fairmont is daar de luxe variant van. Deze Tickford is gebaseerd op de Ford Fairmont. De Fairmont is comfortabel en statig. Altijd leuk om dat onder handen te nemen, moet Tickford gedacht hebben. De motor werd tot 5.8 liter uitgeboord (goed voor 335 pk en dik 500 Nm), het onderstel werd grondig herzien (met Koni dempers) en om het af te maken kreeg de auto een heerlijk overdreven bodykit met enorme spoiler. Er zijn slechts 202 stuks van gebouwd.

Holden Monaro CV8 (V2)
Deze is iets beter bekend, want de Coupé werd ook geëxporteerd naar onder meer de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. De Monaro was eigenlijk bedoeld als concept. Aanvankelijk waren er geen productieplannen, maar de reacties van het publiek waren dermate overweldigend dat Holden niet anders kon dan de auto in productie te nemen. Van de Holden Monaro waren vele varianten en afstammelingen, die kun je bekijken in dit artikel. Maar er valt wat te zeggen voor de eerste generatie (die gek genoeg V2 heet). De Monaro is namelijk een bloedmooie auto, met name die daklijn is bijzonder fraai.

Ford Falcon Ute XR6 Turbo (BA) ’02
Veel Australischer dan dit word het niet. De Ute is een typisch Australische auto. Het is een pick-up die eigenlijk een stuk logischer is dan zijn Amerikaanse evenknie. De Australische varianten zijn gebaseerd op een gewone auto en rijden daardoor een stuk beter. Toch heb je het voordeel van de grote laadruimte. Bij Ford kon je de Ute ook bestellen in de sportieve varianten. In Europa is de ‘XR’ modelnaam vervangen door ‘ST’, maar in Down Under hielden ze lang vast aan de naam. Naast de XR8 (V8) kon je ook kiezen uit een XR6 of XR6 Turbo. De Ute XR6 Turbo had minder vermogen (330 pk) dan de XR8, maar wel meer koppel (480 Nm). Grappig weetje, de 2006 Focus ST werd in Australië XR5 Turbo genoemd, om zo mooi in de pas te lopen qua naam. Hoe attent.

Holden Efijy Concept ’05
De bijdrage van jullie aller @MauritsH! Dat de Australiërs met een Concept Car komen is eigenlijk best vreemd. Natuurlijk, de Falcon en Commodore zijn uniek, maar de rest van het gamma van Ford en Holden bestaan uit de huis-, tuin- en keukenmodellen die je overal ziet. De Monaro was een gewaagde concept, maar valt qua visuele expressie in het niet bij deze Efijy. De concept was er om het 50-jarig jubileum te vieren van de Holden FJ, een van de eerste auto’s van het Australische merk. De concept is gebaseerd op het platform van de Corvette C6, inclusief diens V8. Voor de gezelligheid heeft de Efijy die beschikking over een supercharger waardoor het vermogen een kolderieke 655 pk bedraagt. Cooler dan de Efijy worden ze niet.

FPV F6X (SY) ’08
Ook in Australië was het duidelijk dat de vraag naar SUV’s aan het stijgen was. Dit ging ten koste van de verkoop van de sedan-modellen. Ford Australia besloot daarom op basis van de Falcon een heuse SUV te ontwikkelen, de Ford Territory. Dit is een volwaardige SUV zoals wij hem in Europa kennen. In Europa zijn alle SUV’s immers gebaseerd op personenauto’s (en niet op volwaardige terreinauto’s). Na de millenium-wisseling werd Tickford overgenomen door Prodrive, om in Australië onder de naam FPV (Ford Performance Vehicles) verder te gaan als regelrechte concurrent voor HSV. Ook de Territory werd door FPV onder handen genomen. Geen slecht idee, want auto’s als de Audi SQ5 en Mercedes GLC 43 AMG blijken behoorlijk populair. FPV was alleen veel eerder met het idee. De F6X heeft een 4-liter zes-in-lijn onder de kap met 360 pk en 550 Nm. Dankzij de vierwielaandrijving kon je in minder dan 6 seconden naar de 100 sprinten. In totaal zijn er 229 stuks van gebouwd.

HSV W427 ’08
Dit is eigenlijk de vetste. Toen BMW de tiencilinder M5 onthulde was iedereen ondersteboven van de specs: 500 pk in een sedan!! Maar de motor was bijzonder gecompliceerd en qua koppel niet eens sterker dan de E39. Om de M5 toch een weerwoord te bieden komt HSV met de strikt gelimiteerde W427. Dat W427 slaat op de motorinhoud, want HSV heeft namelijk de LS7 van de Corvette Z06 onder de kap (427 cubic inches). Dat bekent een 7.0 liter V8 met 510 pk en 650 Nm onder de kap. Ook het onderstel, de remmen en banden krijgen een flinke upgrade. Om te zorgen dat je de W427 kan herkennen van andere Commodores heeft de W427 een nieuwe, erg dramatische, bodykit en unieke gesmede velgen. Deze auto kan overal en altijd dwars op een manier zoals we van de E39 M5 gewend waren. Misschien zelfs makkelijker, dankzij al dat koppel. Naast peperduur (150.000 Australische dollars) was de W427 vrij zeldzaam. Er zijn er 427 stuks van gebouwd.

FPV Force 6 (BF) ’06
De meeste Australische powersedans zijn enorm opvallend en hebben een bijzonder luide V8 onder de kap. Hoe cool ze ook zijn, een sleeper kun je ze niet echt noemen. Maar als je goed zoekt, zijn ze te vinden. Het beste voorbeeld is deze FPV Force 6. Het koetswerk lijkt sterk op dat van een BF Falcon, omdat het ook een BF Falcon is. De velgen zijn iets groter (om de grotere remmen te kunnen huisvesten) en hij lijkt ietsjes lager op de wielen te staan. Er is geen spoiler en de kleuren zijn zowaar ingetogen. Onder de motorkap een ‘Barra’ zes-in-lijn met enorme turbo. Deze werden vooral op koppel getuned. De 365 pk vertelt slechts het halve verhaal, de tafelberg aan trekkracht (van een koppelkromme kunnen we eigenlijk niet spreken) van 550 Nm is de andere helft. Gekoppeld aan een zowaar moderne ZF automaat (uit de E65 7-serie) was deze auto heer en meester op de tussensprint. Zie het een beetje als een soort Saab 9-5 Aero en Volvo V70R. In theorie zijn ze een stuk langzamer dan de concurrentie, maar in real life blijven ze maar op je achterbumper plakken. De FPV Force 6 ging er voorbij. Er zijn 80 stuks van gebouwd.

Holden Commodore SV6 Wagon
Wellicht zou je door de overdaad aan achtcilinders denken dat de Australiërs niets anders rijden. Niets is minder waar, het gros zijn eenvoudige zescilinders. Daarom krijgt de Commodore SV6 wagon ook vermelding. Dit is namelijk ‘gewoon’ een Australische familie-auto. Maar dat doen ze dan wel weer leuk op hun eigen manier. Dus met lekker dik aangezette bumpers, grote wielen en felle kleuren. De motor is een High Outpot Alloytec V6 met 260 pk. Daarmee is de auto alsnog best vlot. Maar de value for money is enorm: een even ruime, even snelle en even complete Mercedes E300 Estate Avantgarde was bijna twee keer zo duur.

FPV GT F 351 (FG) ’14
De allerlaatste voor Ford Performance Vehicles. FPV heeft ontelbare varianten gebouwd op basis van snelle Fords. Het vertrek werd ingefluisterd met de FPV GT F 351. De snelste, dikste en uitbundigste variant was de Falcon. De motor was een 5.0 liter Coyote V8, uit de Mustang. Daarbovenop werd een knoepert van een compressor geschroefd om tot een vermogen van 470 pk uit te komen. Inderdaad, dat is altijd nog minder dan de snelste Commodores eruit weten te persen. De Ford Falcon werd wel vaker ondergesneeuwd door de Commodore, zowel op de racebaan en als qua verkoopcijfers. De GT F 351 was om te laten zien dat FPV alsnog een dikke sportsedan kon bouwen.

HSV Grange SV (E-Series) ’16
Van de Holden Commodore waren er diverse luxe varianten. Denk aan de Statesman, Caprice en Calais. Dat waren chique slagschepen. Een niche in een niche waren de HSV varianten van deze verlengde Commodores. De HSV Grange SV is de laatste van deze serie. De motor is iets minder uitbundig dan bij de Commodores: een 460 pk sterke, atmosferische LS3 V8 gekoppeld aan een automaat krijg je standaard. Daar kun je veel mee doen, want in Australië heerst een kleine sub-cultuur met het tunen van deze limo’s. 750 tot 1.000 pk zie je geregeld voorbij komen. Dankzij de meer dan 3 meter lange wielbasis is driften nog nooit zo eenvoudig geweest. Er zijn 50 stuks van de Grange SV gebouwd, met recht een zeldzaam speciaaltje.

Ford Falcon XR8 Sprint (FG X) ’16
Vorig jaar is de laatste Falcon van de band gerold. Dat gaat ervoor zorgen dat de laatste speciaaltjes de beste investeringen gaan worden voor de toekomst. De eerste 10 auto’s van dit lijstje doen minimaal 100.000 euro tegenwoordig. Houdt dus rekening met de Ford Falcon XR8 Sprint. Deze heeft een Miami V8 onder de kap, goed voor 460 pk. Inderdaad, net iets minder dan de FPV, maar je hebt dan ook een iets discretere auto. Althans, voor Australische begrippen. In totaal zijn er 750 van gebouwd. Je kon kiezen voor brons, als een eerbetoon naar de eerste Ford Falcon GT. In tegenstelling tot Holden heeft Ford wél een doekje voor het bloeden. De Falcon werd namelijk opgevolgd door de voorwielaangedreven Mondeo, maar de V8-RWD liefhebbers kregen de Mustang van de zesde generatie.

HSV GTSR W1 (Gen-F2) ’17
De zwanenzang voor de Commodore-reeks en wat voor zwanenzang! Allereerst het uiterlijk: ja, dat is ongepolijst, opvallend en een beetje overdone. Maar dat is precies hoe het hoort in een topper uit de range. Hoe wil jij een feestje hebben: uitbundig of ingetogen? Precies. En de W1 was een feestje. Daarvoor was natuurlijk de motor het meest verantwoordelijk voor. Had de W427 de motor uit de Corvette Z06, de W1 heeft de motor van de Corvette ZR1 onder de kap liggen. Dus een 6.2 liter V8 met een enorme supercharger. Daarmee is de LS9 V8 goed voor 650 pk en 815 Nm. Om de 0-100 in 4 seconden te halen moet je goed het gas weten te doseren, maar de 300 km/u halen is een eitje. Keer op keer. De laatste paar exemplaren van de in totaal 300 stuks worden op dit moment afgeleverd.