Autoblog.nl

In de herfst van 1936 reed deze Mercedes 372 km/h

Auteur: , gepost om – 42 Reacties

Caracciola
Ja, tachtig jaar geleden. En ik herinner het me nog als de dag van gisteren.

Nou ja dat laatste is niet waar, maar die snelheid klopt echt. Tenminste als we de Nazi-era Duitsers mogen geloven die erbij waren. Aan de man die achter het stuur zit kan het in ieder geval niet gelegen hebben, want Otto Wilhelm Rudolf Caracciola was de Sebastian Vettel van zijn tijd. In het tijdsbestek van een dikke twee weken zette hij een aantal voor die tijd bizarre snelheidsrecords neer in een vooroologse Merc.

En wat voor een Mercedes. De zilveren contraptie is gebaseerd op de allereerste ‘Silberpfeil’, de Mercedes W25. Maar het model waar Rudolf in zit heeft een speciale body en de wielen zijn zoveel mogelijk in de koets geïntegreerd. Een hint naar het ietwat heimelijke doel wat Mercedes voor ogen heeft met de auto. De aanwezige pers is door de historische paarse broeken van de Stuttgarters namelijk simpelweg uitgenodigd om getuige te zijn van een ‘bandentest’.

Mercedes heeft echter wat anders in gedachten. Iets waarbij de banden van de auto het weliswaar flink te verduren zullen krijgen, maar dat is niet het hoofddoel van deze exercitie. In 1934 is namelijk de ‘750-kilogram-formule’ geïntroduceerd en sindsdien doen verschillende merken regelmatig topspeed-runs met hun auto’s om elkaar de loef af te steken. Mercedes bestaat in 1936 reeds vijftig jaar en wil dat heugelijke feit luister bijzetten door een paar klinkende records te pakken.

Rudolf is de aangewezen persoon om dit kunstje te flikken, maar daarvoor heeft hij natuurlijk wel brute power nodig. Gelukkig is dat geen probleem voor Mercedes. Onder de gestroomlijnde body huist namelijk de ‘M25 DAB’, een V12 van 5.58 liter groot. Oh ja, er zit trouwens ook nog een compressor op. Het aggregaat levert 616 pk, genoeg om spontaan van te gaan ‘dabben’. Zelfs voor de originele ‘Regenmeister’ is dit 122 pk meer dan hij gewend is. Vanwege de gewichtsbeperking van 750 kilogram zit in zijn Grand Prix racer slechts een acht-in-lijn in met 494 pk. Twee jaar later leverde de V12 trouwens al 765 pk. Kan een S65 AMG nog een puntje aan zuigen.

We schrijven 26 oktober 1936 als Rudolf aanzet voor zijn eerste recordpoging. De discipline: 1 kilometer op topsnelheid na een vliegende start, heen en terug. Net zoals dat nu nog gebeurt, geldt het gemiddelde van de twee snelheden als de officiële score.

De eerste poging gaat mis. Er staat een flinke wind op de kop van de auto en in combinatie met de hoge snelheid zorgt dit ervoor dat het koetswerk indeukt ter hoogte van de luchthapper. Desondanks stapt Rudolf the rednosed raindeer de Regenmeister gewoon in voor poging twee. Dat wordt een daverend succes: de Mercedes bereikt over de twee stukken van een kilometer lang een gemiddelde snelheid van 364,38 kilometer per uur. Een nieuw record in de klasse van de auto. De derde run gaat het zelfs nóg harder, met een gemiddelde van 366,9 km/h. Op de ’terugweg’ tikt Rudolf zijn maximumsnelheid van 372,102 km/h aan.

Later op de dag wordt er nog een run gedaan over vijf kilometer, wederom heen en terug na een vliegende start. Onder toeziend oog van Rennleiter Alfred Neubauer verbetert Caracciola ook op deze discipline het record van 312.419 km/h naar 340.554 km/h, voordat Mercedes de pogingen moet staken vanwege te sterke windvlagen.

Met deze bemoedigende resultaten op zak besluiten de Germanen nog even door te zetten. Op 11 november 1936 willen ze ook de records over respectievelijk vijf mijl, tien kilometer en tien mijl pakken. Onder het toeziend oog van een cameraman in een vliegtuig dat boven de Autobahn fladdert, slaagt de zilveren schicht in deze opgave. De records worden verbeterd naar gemiddeld 336.838 km/h, 331.899 km/h en 333.489 km/h.

Als een aantal jaren later de oorlog uitbreekt raakt de racerij tijdelijk in verval. Na de oorlog heeft Caracciola het moeilijk om zijn carrière weer op te pakken, ook al omdat hij niet ontkomt aan de zweem van connecties met het nazi-regiem dat de Duitse rensport voor de oorlog ondersteunde. In 1946 wijkt hij uit naar Amerika, waar hij zich probeert te kwalificeren voor de Indianapolis 500. In een oefensessie wordt hij echter op het hoofd geraakt door een object, mogelijk een vogel. Op aandringen van andere coureurs draagt Rudolf op dat moment een tankhelm, waar hij waarschijnlijk zijn leven aan te danken heeft. Toch raakt hij door het ongeluk enkele dagen in coma.

Pas in 1952 belt Mercedes weer eens op met de vraag of de voormalig kampioen voor hen wil racen in sportscars. Rudolf heeft daar wel oren naar, maar crasht in een support-race voor de Zwiterse Grand Prix met een 300SL tegen een boom en breekt daarbij zijn been. Het is het einde van de race-carrière van de coureur, die zes jaar later op 58-jarige leeftijd sterft aan een leverziekte.

Ook interessant!

Nieuwste artikelen

Lees Interacties

Reacties

  3. desjonnies zegt

    Eerder de Schumacher van zijn tijd, misschien nog wel groter. Het hele Nazi gedoe is -zoals zo vaak- eersteklas gelul, die dikke man met die hoed en regenjas rechts op de foto is Alfred Neubauer die nooit is weggegaan als teambaas van Mercedes; een soort Toto avant-la-lettre en stond in de vijftiger jaren aan de wieg van de 300 SL’s die legendarisch zijn geworden.
    Dat hele gelul over die oorlog altijd, na de tweede wereldoorlog had IEDEREEN in het verzet gezeten !
    En die Carriciola was gewoon een Duitser, geboren in Remagen; een idyllisch plaatsje aan de Rijn, niet zo gek ver van Venlo vandaan, wat een bezoek meer dan waard is.

  4. viezefreddyw zegt

    Kolere he, wat een cijfers man! Nooit geweten dat het er vroeger zo aan toe ging. Prachtig! Ik ben een groot Mercedes-liefhebber en dit soort verhalen versterkt dat alleen maar.

    Denk eens na. 765PK. Zeven-honderd-vijfen-zestig paardenkrachten. In 1938. Bizar.

  7. lincoln zegt

    In die periode had je elke week wel een nieuw landspeedrecord in 1 of andere klasse ..

    Van de toen ongeveer 1500 autobouwers bestaat MB nog steeds ..
    Dus zijn zij degene die het kunnen vieren .. hiep hiep ..

  11. kilicaviation zegt

    Ongelofelijk dit. Wat een prachtig stukje geschiedenis.
    Alleen wat ik niet snap is dat ze momenteel al heel wat problemen hadden om een band te ontwerpen voor de Bugatti Veyron (vanwege het hoge snelheid). Wat voor techniek en know how hadden ze wel niet dat een band die snelheid aan kon in 1936.

    • ricksmits zegt

      @kilicaviation: ik denk dat het grootste verschil van toen en nu is dat als je toen met een klapbandje de lucht inging en een enkeltje heilige hemel kreeg je werdt aangezien als held en dat het simpelweg beurt was voor de volgende coureur. Racen was gewoon doodgaan..

      Nu krijgen ze schadeclaims van hier en nu als men door n lekke band de afspraak bij de kapper niet haalt en jarenlange rechtzaken als iemand een keer schrikt van n rammel.

    • lambo4all zegt

      @kilicaviation: een paar run’s in keiharde bijna solide banden was best mogelijk in 1930. Het is een heel ander verhaal als je comfortabele banden onder je 2ton zware veyron wilt die na wat slijtage ook nog 1000pk en 430+ moeten kunnen. Ook denk ik dat de “meh-volgens-mij-gaat-het-zo-wel-werken” factor 80 jaar geleden een stukje groter was. Dit soort run’s gingen namelijk ook regelmatig fout.

    • Onehp zegt

      @kilicaviation:
      Als ik mag raden:
      Een band met hoge wang en beperkte breedte (en dus grip) heeft een bijna ronde/ballon sectie, en dat is een stuk makkelijker om sterk te maken aan hoge snelheid (diagonale versterkingen zoals koersfietsband op 12bar). Een moderne band met lage wang en een breed plat gedeelte is veel moeilijker heel te houden (radiale band met veel staal of kevlar in het loopvlak).
      Als illustratie, een gasfles op hoge druk heeft ook een ronde sectie, zou je een vierkante willen maken zou je daar vele malen meer materiaal voor nodig.

      Zoiets

    • acizane80 zegt

      @kilicaviation: waarschijnlijk heeft dat deels te maken met de beschikbare materialen, kennis van de produkten en eisen van de fabrikant.
      Als VW hun eisen zodanig opstelt en de keuring instantie een oog dicht knijpt zullen er snel meerdere merken banden beschikbaar komen voor de Bugatti. Wat niet wilt zeggen dat het veilig gaat zijn.

Geef een reactie

Autoblog

Merken