Horloge ‘beste motorcoureur van de 20e eeuw’ kost de hoofdprijs

Het klokje zal misschien niet helemaal je smaak zijn, maar deze coureur was ook de inspiratie voor een tweetal briljante Ducati specials.

Beste coureur van de 20e eeuw, echt?
We hebben het over Mike Hailwood. Kijk, iemand tot ‘de beste’ uitroepen is natuurlijk voer voor discussie. Want hoe vergelijk je een coureur uit het ene tijdperk met wereldkampioenen uit het andere. Objectief kom je er niet uit natuurlijk wie dan de titel verdient. Je zou natuurlijk wel een verkiezing kunnen houden waarvan de inzet die titel is.

Precies die verkiezing vond dus plaats in 1999 en werd georganiseerd door enkele motorbladen. Zij kozen direct maar de ‘Motorcoureur van het millennium’, want ja, waarom niet. Mike Hailwood ging er met de titel vandoor. Naast zijn indrukwekkende Palmarès had het wellicht te maken met het feit dat Hailwood net als het leidende tijdschrift Motor Cycle News uit de UK kwam..

Maar daarmee zou je hem te kort doen. Want de headlines alleen zijn al zeer mooi maar de bijbehorende verhalen zijn nog beter. In totaal won hij 9 wereldkampioenschappen, 76 Grand Prix en 14 TT Races op het eiland Man. Hij begon zijn Grand Prix carrière op Ducati, ging van Honda naar MV Agusta en weer terug naar Honda en reeg de zeges en kampioenschappen aan elkaar.

Na de tweewielers stapte hij met niets meer te bewijzen over naar de vierwielers en dat leidde direct in zijn eerste jaar tot een derde plek in het Formule 5000 kampioenschap. Later won hij het Europese F2 kampioenschap voor het Surtees team. Waarna hij in de Formule 1 terecht kwam. Zijn heldenstatus voor velen werd bevestigd toen hij tijdens de F1 race van Zuid-Afrika een bewusteloze Clay Regazzoni uit een brandend wrak probeerde te redden.

Hij slaagde erin om de veiligheidsgordel los te maken maar ondertussen vatte hij zelf vlam. Na het doven van die vlammen ging hij verder met het bevrijden van Regazzoni. Hailwood kreeg er de hoogste Engelse onderscheiding voor ‘burgerlijke moed’ voor opgespeld.

Na 11 jaar afwezigheid van motorracen won hij in 1978 nogmaals een race tijdens de TT races op het eiland Man. Uiteindelijk kwam hij tijdens een verkeersongeluk om het leven in 1981.

Heuer Carrera geveild
In de jaren zeventig had Jack Heuer (destijds eigenaar Heuer) de gewoonte om opmerkelijke F1 coureurs horloges cadeau te doen, ‘ambassadors’ van het merk werden deze coureurs genoemd. Echte influencers voordat het woord bestond! Dat overkwam onder anderen Emerson Fittipaldi, Jacky Ickx en Ronnie Peterson. Maar na zijn 1973 seizoen had ook Hailwood die eer.

Hij ontving van Jack Heuer een 18 karaats gouden Carrera 1158. Opvallend is dat op de automatische 38,5mm kast van deze chronograaf de kroon links zit. Er zijn in totaal maar zo’n 150 stuks vervaardigd volgens Bonhams, het veilinghuis waar het exemplaar van Hailwood onlangs onder de hamer ging. De bescheiden ‘estimate’ werd uiteindelijk verviervoudigd toen deze ‘klok’ werd afgeslagen op 56,312 Engelse ponden.

Overigens een schijntje als je het vergelijkt met wat er voor een Rolex Daytona (dat andere befaamde rijdershorloge) met ‘een mooi verhaal’ wordt neergelegd. De inscriptie achterop het horloge verwijst zeer waarschijnlijk naar de heldendaad dat jaar op het circuit van Kyalami:

“To Mike Hailwood for a successful 1973, Jack Heuer”.

Ten tijde van deze gift was Heuer overigens de officiële tijdwaarnemingspartner van het F1 team van Ferrari. De referentie 1158 was naar verluidt een van de favoriete Carrera versies van Jack Heuer.

Ducati Hailwood Specials
Twee prachtige replica’s zijn geïnspireerd op Hailwood. De eerste was een replica van de motor waarmee hij in 1978 zijn come-back op het eiland Man maakte en hem zijn laatste TT overwinning opleverde.

De motor is gebaseerd op een Ducati 900ss en was voornamelijk voorzien van nieuw kuipwerk en de groen, wit, rode livery die Hailwood ook tijdens de race voerde. Geregeld wordt de MHR (Mike Hailwood Replica) nog aangeboden. Technisch zijn het vooral de lichtere Campagnolo velgen en de andere Brembo componenten die hem onderscheiden van een ‘normale’ 900ss. Maar in onze opinie is hij nog zoveel cooler.

In 2000 liet Pierre Terblanche, de Zuid Afrikaanse designer bij Ducati zich ook inspireren door Hailwood. De MH900 Evoluzione was een echt onderscheidend ontwerp. Vooral de achterbrug is schitterend! Uiteindelijk werden er een kleine 2000 stuks geproduceerd. Als je er nu eentje zoekt dan moet je zo tussen de € 15.000 en € 25.000 meebrengen, afhankelijk van staat en kilometerstand.

photocredits: Bonhams