Hoogtepunten Volvo diesels: lijstjesvoer!

We nemen een kijkje in de wondere wereld van de Volvo diesels

Afgelopen week was het dan eindelijk zover: Volvo geeft aan te stoppen met de diesel. Geen grote verrassing voor de Nederlandse consument. Een Volvo met zelfontbrander is er immers jaren niet te verkrijgen. In het buitenland worden ze overigens nog wel geleverd, maar dat is dus eindig. Tot begin 2024 zal Volvo ze blijven bouwen, daarna is het øver en uit. 

En ja, we weten hoe de toekomst eruit ziet. Die is bij Volvo – zoals bij de meeste merken – volledig elektrisch. Waterstof is toch een beetje de scriptie van de meeste studenten: uiteindelijk zal het zeker een keertje afkomen, maar de progressie is lastig te meten. 

Geen diesels meer voor Volvo

Ondanks dat Volvo puike PHEV-aandrijflijnen heeft en elektrisch rijden ook voordelen biedt, klopt een Volvo diesel helemaal. Volvo’s zijn typische lange afstandscruisers. Puike stoelen, comfortabel weggedrag en een onverstoorbaar karakter. Het zijn van de auto’s waarbij je met een kopje koffie onderweg zo 1.000 km aflegt en eigenlijk nog fit genoeg bent voor de volgende 1.000 km. 

Je zou denken dat Volvo en de dieselmotor onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, maar dat is eigenlijk niet helemaal zo. Of beter: eigenlijk helemaal niet. En dat is echt zo vreemd. Volvo heeft namelijk absoluut de nodige dieselkennis in huis. Denk aan Volvo Trucks, je weet wel, de vrachtwagendivisie. En geen zeilboot is compleet zonder Volvo Penta dieselmotor. En toch, het duurde eventjes voordat het merk inzag dat diesels voor hun auto’s een goede business-case waren. 

245 GL D6

1979

Je gaat het niet geloven, maar er was dus ooit een diesel-hause in de Verenigde Staten. Dieselen was eind jaren ’70 niet iets wat je voor je plezier deed, want ze maakten kabaal, stonken en waren niet vooruit te fikken. Maar in de VS werd diesel voor personenauto’s populairder. GM monteerde V6 en V8 diesels en Ford kocht ze in bij BMW. 

De Volvo 240 GL D6 bracht daar verandering in. Een turbodiesel is nooit geleverd, maar de zes-in-lijn was behoorlijk welgemanierd en had redelijke vermogensreserves. Ook mooi, waar de 260 (zescilinder benzine) een V6 motor had (de PRV), was dit nog een ouderwetse zes-in-lijn. De 2.4-motor is afkomstig van Volkswagen. Een iets minder potente 2.0 vijfcilinder (die je ook in de Audi 100 tegenkwam) was aanzienlijk populairder. 

340 DL Diesel

1985

Heel veel Nederlandser dan een Volvo 300 wordt het niet. Niet alleen omdat de auto in ons lang werd gebouwd, maar ook vanwege diens imago. De Volvo 300 was veilig, een tikkeltje belegen, comfortabel en goed geprijsd. Precies wat wij zoeken. In principe is het een doorontwikkeling van een DAF-product dat Volvo had overgenomen. De diesel maakte de 300-serie niet spannender of ruiger.

Integendeel. Volvo gebruikte Renault-motoren voor deze modellen (net zoals Daf ook al deed) en daar kwam de 1.6 D ook vandaan Ondanks de D16-benaming van Volvo, is het een F-serie van Renault, de F8M om precies te zijn. Deze kennen we uit de Renault 5, 9 en 11, naast enkele bedrijfswagens. Nadeel: je kon de 340 diesel niet krijgen met de CVT automaat. Die was alleen voor de benzines.

Volvo 740 Turbo Diesel

1985

De 700-serie is een beetje de 928 van Volvo. Het was ooit de bedoeling dat de 700 de 200 ging opvolgen. Dat gebeurde niet, waardoor we lange tijd de 200, 700 (en later zelfs de 900 serie!) naast elkaar hadden. In principe allemaal grote vierkante bakken die Volvo het imago hebben gegeven waardoor ze nu nog auto’s verkopen. Enfin, de 700 stond wel hoger in de markt en dat zag je ook aan de motoren, waaronder de diesel. De D20 uit de 200 is nooit geleverd in de 700, je kreeg automatisch de D24.

Hierbij kon je kiezen uit een versie zonder turbo en eentje met. Deze Volkswagen-motor leverde 109 pk en 205 Nm, destijds ongekend uit een dieselmotor. Met een intercooler steeg het vermogen zelfs naar 122 pk. Vergeet niet dat alle Mercedes 200D’s gewoon nog 65 pk onder de kap hadden. Waar vroeger een 740 een viercilinder had en een 760 een zescilinder, kon je de zescilinder in de 740 en 760 krijgen. Het luxe niveau was afwijkend. 

Volvo 850 TDI

1996

Ondanks dat de Volkswagen zescilinder dieselmotoren niet eens zo slecht waren, begon de tijd flink te knagen. De motoren waren loodzwaar en niet eens zo gek zuinig. Voor de Volvo 850 zat Volvo met een nieuw probleem. De 850 heeft voorwielaandrijving en de motor overdwars. Dat zorgt voor meer ruimte en een veiliger weggedrag, twee belangrijke Volvo-kroonjuwelen. Die stokoude zes-in-lijn overdwars monteren zou een hels karwei worden.

Daarom koos Volvo wederom voor een Volkswagen-motor. Ditmaal was het een moderne unit die we ook zagen in Audi’s. De 2.5 vijfcilinder turbo met directe injectie was voor zijn tijd een ware krachtpatser. Waar je bij Audi de keuze had uit eentje met 115 pk of 140 pk, heeft de Volvo 850 TDI altijd die laatste onder de kap. 

Volvo S40 1.9D

1999

De eerste Volvo met common-rail dieselmotor was uiteraard niet een eigen motor. Volvo gebruikte voor de 400-serie Renault-motoren en ook bij de S40 en V40 waren het Renault-diesels. In eerste instantie de 1.9 TD met 90 pk. Toentertijd waren alle diesels 1.9 of 2.0 liter groot en leverden ze 66 kW en in 1999 werd het tijd voor de dCi-motoren van Renault. Dit was een enorme vooruitgang als het gaat om loopcultuur, vermogensontplooiing en andere woorden die we toen in de folder lazen.

In 1999 leverde het blok 95 pk (wow!), maar na de facelift in 2000 was er keuze uit 102 pk of zelfs 115 pk. Als je die laatste mocht leasen van de baas, was je echt wel het mannetje. Dan kon je gewoon met de marketingmanagers in hun 156 1.9 JTD meeblazen op de linkerbaan van de snelweg. 

S60 D5

2002

Misschien wel de fijnste auto die Volvo ooit gebouwd heeft. Jazeker, een eenvoudige sedan met zelfontbrander. Volvo werd links en rechts voorbijgestreefd door de concurrentie als het gaat om diesels. De D5-motor is een vijfcilinder common-rail die losjes gebaseerd is op de benzineversie, maar omgebouwd tot diesel. Met 163 pk en 330 Nm was je beter bediend dan in een 320d of C220 CDI. Dat niet alleen, omdat het een vijfcilinder was, roffelde de motor er heerlijk op los. De S60 van deze generatie was ook een bijzonder prettige reisauto met iets sportievere (lees minder indirecte) rijeigenschappen dan de V70. Ingetogen genieten. 

De motor was dermate goed dat ‘ie zijn weg vond naar de V70 en S80, die aanvankelijk nog met de Volkswagen TDI motor leverbaar waren. Ook de XC90 kreeg ‘m. Na 2004 waren er meerdere varianten, de S60 , S60 2.4D en S60 D5 hebben allemaal de 2.4 vijfpitter onder de kap, zij het met andere vermogens. 

V60 D6

2013

Hybrides komen voor in allerlei vormen, met gemixt succes. Deze is eigenlijk niet eens zo heel erg slecht. De D6 slaat niet – zoals met de 240 – op een zescilinder, maar een model boven de D5. In dit geval een 2.4 vijfcilinder met een elektromotor. De layout is er bijzonder. De vijfcilinder is overdwars geplaatst met de transmissie ernaast. De elektromotor is op de achteras geplaatst en drijft de achterwielen aan. Er is dus geen fysieke verbinding tussen de voor- en achteras. De PHEV-modellen van Volvo gebruiken nog altijd deze layout. 

Het grote verschil is de verbrandingsmotor. De vijfcilinder diesel is een veel relaxtere motor dan de 1.9 viercilinder benzine met turbo en compressor. Ook is de diesel op langere stukken aanzienlijk zuiniger dan de benzine. Maar ja, diesel is dood en benzine is heilig, dus Volvo moest ‘m de nek om draaien. Puur qua concept was het niet eens zo’n gek idee. Elektrisch door de stad en bevolkte gebieden, en met de diesel voor de lange snelweg-ritten.

V40 D4

2014

Aanvankelijk wilden we de Volvo C30 benoemen. Want hoe vaak kom je een vijfcilinder diesel tegen in een driedeurs coupé-esque hatchback? Nou, de Mercedes-Benz C30 CDI AMG bijvoorbeeld. Ja, dezelfde naam. Maar voor ons Nederlanders is deze heel erg belangrijk geweest. Want de C30 D5 was een bijzonder zeldzame verschijning, de V40 D4 was dat zeker niet. De auto komt uit het tijdperk dat we korting op de bijtelling kregen met zuinige auto’s. In veel gevallen was dat met zwaar gecastreerde dieseltjes: hele kleine motoren gekoppeld aan transmissies met hele lange overbrengingen. 

Volvo kreeg het voor elkaar om de D4 te laten voldoen aan een gunstig tarief. Daardoor werd het een standaardkeuze voor de leaserijder. De 177-pk versie had nog een te hoge uitstoot, maar de 190-pk variant was schoner. Ja, echt waar. Van 0-100 km/u accelereren was in slechts 7,4 seconden gedaan, waarmee je in de buurt kon komen van warme benzine hatchback.

De topsnelheid was typisch Volvo: begrensd op 190 km/u. Uiteraard waren er bedrijven die softwarematig deze kunnen verwijderen en – geheel onbedoeld natuurlijk – nog wat pk’s en Nm’s voor je erbij konden toveren. Dan ging je ongeveer naar 230 pk en 470 Nm. Dan kon je ineens 240 km/u halen in je bijtellingsvriendelijke muesli-leasert. Let op: de banden hadden standaard een codering voor maximaal 190 km/u, dus die moet je wel eventjes vervangen. 

Volvo XC90 B5 

2019

Ja, Volvo en badges. Het is altijd een bijzonder fenomeen. Voor een tijdje werden de diesels met een ‘B’ aangeduid. Schiet ons maar lek. De D4204T2 is een bijzonder blok. In principe is het de motor die we ook al zagen in bovenstaande Volvo V40 D4. Maar dan werd de motor voorzien van niet één, maar twee VNT turbo’s. Om te zorgen dat deze een mooiere loop hebben, paste Volvo een balansas toe. De B5-versie heeft dan ook een elektromotor die aan de automatische transmissie vastzit. Mede door al deze inspanningen heb je een soepel blok met 235 pk, 480 Nm en als je een beetje normaal doet een acceptabel verbruik. Oh, en de motor voldoet aan de Euro 6d-emissie-eisen.