Autoblog.nl

Hoe deze Audi 90 Quattro héél Amerika vernederde

Auteur: , gepost om – 31 Reacties

Hoe deze Audi 90 Quattro héél Amerika vernederde


Het werd een bloedbad.

Audi draagt zijn welbekende slogan, “Vorsprung Durch Technik“, niet voor niets sinds de jaren zeventig. Het was in die periode dat het merk weer durfde te dromen van de hoogtijdagen dat het als Auto Union, voor de Tweede Wereldoorlog, had gekend.

Na een periode vrijwel alleen simpele en betaalbare auto’s te hebben geproduceerd, besloot het zijn relatief terughoudende en conservatieve strategie bij te stellen en zich ambitieuzer te positioneren. Concreet kreeg een medewerker van de ontwikkelingsafdeling, Jörg Bensinger, de vrijheid om zijn idee te ontwikkelen: vierwielaandrijving voor straatauto’s.

Binnen enkele jaren had Audi het idee uitgewerkt tot een fatsoenlijk product, in de vorm van de Quattro. Nu was het de tijd om de auto aan het publiek te tonen. In het Wereldkampioenschap Rally verscheen de auto in zijn meest extreme vorm ten tonele en direct wist Audi er furore mee te maken. Ondanks dat de legendarische Group B zijn allure dankzij enkele tragische ongevallen verloor en uiteindelijk werd opgedoekt, had Audi zijn stempel gedrukt.

Hoe deze Audi 90 Quattro héél Amerika vernederde

Hoewel de wereld na het einde van Group B in 1986 terdege op de hoogte was van de kracht van het bestaan van Audi’s fenomenale Quattro-vierwielaandrijving, dachten de kopstukken nog lang niet aan stoppen met het promoten van het systeem. Integendeel, het succes in het WRC smaakte naar meer.

Audi, dat zijn zinnen ook had gezet op het veroveren van de Verenigde Staten, besloot hierom zijn straatauto’s op de proef te stellen in het Trans Am-kampioenschap. Onder hoongelach van de Amerikaanse concurrentie trad Audi het kampioenschap in 1988 binnen met een ruim 500 pk sterke 200 Quattro en een reeks stercoureurs, om vervolgens korte metten te maken met de bijna antieke auto’s van zijn tegenstanders. Van de dertien wedstrijden wonnen de Duitsers er acht, tot groot ongenoegen van de organisatoren. De kampioenen konden een terugkeer het jaar daarop vergeten, want Trans-Am had de regels zodanig aangepast dat vierwielaandrijving en niet-Amerikaanse motoren verboden waren.

Hoe deze Audi 90 Quattro héél Amerika vernederde

Voor Audi was het nauwelijks een tegenslag. Intern voelden ze de bui al enigszins hangen en waren ze langzaam begonnen met de ontwikkeling van een auto die minstens zo succesvol moest worden. In het IMSA-kampioenschap, waar minder regels werden gehanteerd en racewagens niet op straatauto’s gebaseerd hoefden te worden, vonden de Duitsers een nieuw thuis. Het wapen om dit kampioenschap mee aan te vallen: de Audi 90 Quattro IMSA GTO.

De voor de IMSA-serie geprepareerde bolide was slechts in geest een Audi 90. In geen enkel opzicht kwam de auto overeen met de productieversie. Zelfs het exterieur, niets meer dan een krankzinnig omhulsel voor het nieuwe stalen spaceframe, had weinig meer te maken met de werkelijkheid. Op het dak na deelde de IMSA-auto geen DNA met de 90 die bij de lokale dealer te vinden was. Audi had een schitterend en ruig ontwerp vervaardigd uit een brouwsel van verschillende lichtgewicht composietmaterialen, waardoor de auto de weegschaal niet meer dan 1.200 kg liet aangeven. Het gewicht van de Audi 90 Quattro was aanzienlijk lager dan dat van auto’s waartegen hij het op moest nemen.

Natuurlijk hadden de technici van Audi het gewicht van de 90 Quattro proberen te drukken door zo licht mogelijke materialen te gebruiken voor het koetswerk, maar ook met het motorblok had het een enorm voordeel in handen. Door de enorme motoren van de concurrentie waren hun auto’s logger en minder voorspelbaar te sturen. Onherkenbare problemen voor Audi, wiens compactere 2,2-liter vijfcilinder minder woog dan de ronkende V8-motoren. Aan vermogen kwam het blok echter niets tekort. De opgewaardeerde vijfpitter produceerde, mede dankzij een nieuwe, reusachtige turbo van KKK, om en nabij de 730 pk. Overigens was er geen toeschouwer die zich ergerde aan het tekort aan cilinders: de klanken en melodieën die uit de bijrijdersdeur doorborende stortkoker kwamen, gingen door merg en been.

Hoe deze Audi 90 Quattro héél Amerika vernederde

In combinatie met de verzameling coureurs (Hans-Joachim Stuck, Scott Goodyear, Hurley Haywood en Walter Röhrl) die Audi voor zijn missie had opgetrommeld, vormde het een niet te stoppen front. Althans, wanneer ze aan de start verschenen. Audi verscheen namelijk niet bij iedere wedstrijd dat seizoen aan de start. De Duitsers lieten de eerste en de derde race, respectievelijk de 24 uur van Daytona en de 12 uur van Sebring, schieten, simpelweg omdat het de ontwikkeling van de auto nog niet had afgerond. De wedstrijd daartussen, die verreden werd op het stratencircuit van Miami, ging ook niet van een leien dak: Audi haaldde de finish niet door versnellingsbakproblemen. De handgeschakelde zesbak, die volgens IMSA-reglementen omgetoverd moest worden naar een transmissie met vijf verzetten, gooide roet in het eten.

Desalniettemin kreeg de concurrentie tijdens die wedstrijd voor het eerst een idee van de snelheid van de Audi. Gedurende het seizoen zouden zij nog veel vaker met het tempo van Hans-Joachim Stuck en Harley Haywood geconfronteerd worden. Met name de oud-Formule 1-coureur was de dominante kracht binnen het team. De bijna twee meter lange Duitser kon de Audi behendig tot het uiterste drukken. Toen Audi de betrouwbaarheid eenmaal op orde had, slaagde Stuck erin zeven overwinningen achter zijn naam te zetten – dit terwijl zijn team meedeed aan dertien van de in totaal vijftien wedstrijden. Naar eigen zeggen kon Stuck veel later remmen dan zijn tegenstanders en had hij de lijnen voor het uitkiezen. Op iedere vierkante centimeter asfalt voelde de 90 Quattro GTO zich thuis.

Hoe deze Audi 90 Quattro héél Amerika vernederde

Uiteindelijk kreeg Audi het niet voor elkaar het IMSA-kampioenschap naar zich toe te trekken. Door de lange-afstandsraces van Daytona en Sebring te missen, had het een potentiële berg aan punten door de vingers laten glippen. Stuck kwam niet verder dan een derde positie in het klassement, achter de Mercury Cougars van Roush Racing. Bij de constructeurs was het resultaat hetzelfde.

Meer dan dat ene jaar IMSA zat er vervolgens niet in voor Audi. De Amerikanen hadden genoeg van de creativiteit waarmee Audi aan was komen zetten en deden vierwielaandrijving, net als Trans-Am een jaar eerder, in de ban. Hadden ze nu maar geweten dat ze Audi hiermee het grootst mogelijke compliment gaven…

Audi 90 Quattro IMSA GTO, 1989
Motor: 2.190 cc vijfcilinder met 20 kleppen
Vermogen: 730 pk en 720 Nm
Topsnelheid: 310+ km/u
Versnellingsbak: handgeschakelde zesbak, minus één verzet
Gewicht: 1.207 kg
Ophanging: double wishbones met coilovers

Hoe deze Audi 90 Quattro héél Amerika vernederde

Ook interessant!

Nieuwste artikelen

Lees Interacties

Reacties

    • drdre1 zegt

      @shibby: volgens mij gebeurt dat wel vaker (niet héél vaak), als ik me ’t goed herinner was Nissan met z’n Skylines te goed in de Australische toerwagenkampioenschappen waardoor Holden daar geen enkele kans meer had. Weet niet meer wat de consequenties waren, maar dacht dat ze helemaal niet meer mee mochten doen na verloop van tijd.

      • Alex_79 zegt

        @drdre1: Eigenlijk was dat het zelfde verhaal als bij de Audi’s. De Nissan Skyline Group A’s gebruikten een straight six motor met turbo en een aangepaste versie van het 4wd systeen Atesa-ETS. Mark Skaife en “Gentleman”Jim Richards wonnen gewoon alles waar ze aan meededen. Het was zelfs zo erg dat de baas van Nissan persoonlijk naar Fred Gibson, eigenaar van het team en tuner van de motoren belde om te vragen of Gibson Motorsport alstublieft NIET mee wilde doen aan Group A races omdat hij bang was dat de Ozzies het fabrieksteam NISMO voor schut zouden zetten. De fans bedachten de bijnaam Godzilla voor de Gibson getunede Skyline, de Organisatie bedacht eerst een hoger gewicht voor de Skylines, maar toen dat niet werkte mochten alleen nog auto’s met een V8 meedoen (nissan bouwde die motoren nauwelijks) en werd 4WD verboden. Nissan doet nu trouwens ook weer mee in de Supercars, maar hun V8 is een omgebouwd vrachtwagenblok

  4. moveyourmind zegt

    Echt monsters van auto”s, zowel die Quattro’s waarmee rally’s verreden werden als die 90 Quattro GTO met dikke kanonsloop in de deur die door luid gebrul en het spuwen van vuur voor extra spektakel zorgt. Echt genieten!

  5. ghost zegt

    Dit is natuurlijk waarom de Amerikanen het sjoemelschandaal hebben getipt. Die vernedering deed nog altijd pijn. Die sjoemeldieselkaart lag nog op de plank, kwam ook mooi uit voor de opmars van EV’s (waarvan de grootste producent toevallig ook Amerikaans is).

    Sarcastische modus uit ?✌?

        • Alex_79 zegt

          @robusa: “De enige echte vernedering op auto gebied is dat de Ford GT40 alles in Europa voor jaren gek reed !!2wd VS 2wd hoe het hoort !! ”

          De geschiedenis daarvan is bepaald niet zo simpel. Ford werd eerst zelf twee jaar vernederd in 1964 en 1965 door Ferrari voor ze uiteindelijk de juiste formule vonden en 1966 het Ford fabrieksteam Le Mans won met de GT40 mk2. In 1967 wonnen ze idd nog een keer met een nieuwe auto, daarna werden de regels veranderd en trokken zowel Ford als Ferrari zich als fabrieksteam terug. John Wyer, die nog betrokken was bij de eerste twee mislukte Le Mans avonturen van Ford, plaatste een slimme coup door twee oude GT40 mark1 ’s in te schrijven. Ze waren redelijk gewaagd aan de Porsches maar wonnen de race op betrouwbaarheid in 1968. In 1969 hadden de twee Fords op snelheid helemaal geen kans tegen de monsterlijke 917’s maar die waren zo onbetrouwbaar dat de Jacky’s (Ickx en Oliver) de race alsnog wonnen omdat ze bleven rijden.

  13. schuimbekje3 zegt

    Wat een hoop onzin weer.. De Audi’s waren snel omdat de snelste V8 maar 675pk op een goede dag had. En de Audi met turbo minstens 750+. Net zoals met de rally. Geen quattro maar tot wel 1000pk terwijl de rest net 500 pk haalde… Maar duitse marketing is grundlich… maar het is allemaal gesjoemel.

    • anakiet zegt

      @schuimbekje3: Met meer pk’s ga je niet harder de bocht door, recht door waren de Vette’s juist sneller, meer koppel minder aandrijf verlies ed. Met name in de bochten waren deze veeeeeel sneller , zeker als de baan vies werd e.d . 1000 pk hebben ze nooit uit deze blokken gehaald, 720-750 in wagens deze als doorontwikkeling van de rally wagens, met 5 a 600 pk max.
      Next.

Geef een reactie

Autoblog

Merken