Het verhaal van een geflopte rallyheld

Alle ingrediënten voor succes waren aanwezig. Toch werd het een drama.

Peugeot en rally is een zeer smakelijke combinatie. In eerste instantie kun je denken aan de Rallye-uitvoeringen van de Peugeots 106, 205 en 306. Allemaal snelle, wendbare, kaal uitgeruste en gigantisch leuke scheurijzers. Daar doelen we in dit geval niet op. Nee, voor vandaag behandelen we de WRC auto’s van Peugeot. Peugeot is namelijk erg succesvol in de rallysport geweest. Natuurlijk weten we dat Audi in de jaren ’80 scoorde met de Ur-quattro. Het was echter Peugeot dat het concept van een AWD-rally auto perfectioneerde en won met de 205 T16, misschien wel de gaafste rally auto ooit gebouwd.

Op basis van die 205 T16 werd de Peugeot 405 T16 gebouwd. Een soort 405 Coupé met enorme vleugels, spoilers, luchthappers en een zwaar opgefokte viercilinder in het midden. De 405 T16 is de hoofdrolspeler in de film Climb Dance. Net als de Ruf Faszination video is het verplichte kost voor iedereen die zich autoliefhebber wil noemen. In de film zie je hoe Ari Vatanen al driftend Pikes Peak in recordtijd beklimt. Let wel: toen was de baan nog niet geheel geasfalteerd.

Na de Peugeot 405 T16 ging Citroen verder met de ZX Raid, in de basis nog altijd dezelfde 205 T16 als in de jaren ’80. In de jaren ’90 werd het WRC gedomineerd door Japanse merken als Toyota (Celica GT-Four), Mitsubishi (Lancer Evolution) en Subaru (Impreza WRX). Peugeot Sport was wel actief in de rallysport, maar dan op een ander niveau. De Peugeot 106 Maxi en 306 Maxi waren bedoeld voor een lagere rallyklasse. Privé-teams konden de kitcars bij Peugeot Sport kopen en meedoen aan diverse klassen.

De Peugeot 106 Maxi was geschikt voor de Group A6 raceklasse. Dankzij de 140 pk sterke 1.6 zestienklepper en voorwielaandrijving was deze auto uitermate geschikt voor de beginnende rallyprof. De Peugeot 306 Maxi was een stuk serieuzer. De XU10 J4RS motor was een atmosferische heerlijkheid met zo’n 280 tot 300 pk, afhankelijk van de restrictor. Qua vermogen kwam dat heel erg in de buurt van de turbo-geblazen rallymonsters van het WRC. Het koppel van 265 Nm was echter véél lager en was pas beschikbaar bij 8.900 toeren. Nog een verschil met de Group A WRC kanonnen: de 306 Maxi had slechts voorwielaandrijving.

Peugeot Sport ging weer met de grote jongens meedoen in 1999. De auto is ditmaal de 206 WRC. Zoals bekend is dat een B-segment hatchback, terwijl destijds de meeste auto’s in het WRC juist C-segment auto’s waren. 1999 was een leerjaar voor Peugeot Sport. Het merk deed niet mee aan alle rally’s en bij de rally’s waar ze wel aan de start verschenen, haalden ze de finish niet. De keren dat ze de finish haalden, was dat echter wel op een hoge positie. Er zat dus potentie in de 206 WRC.

In 2000 werd die theorie bewezen. Met Marcus Grönholm achter het stuur werden grote succes behaald. Grönholm won 4 Rally’s (Zweden, Nieuw-Zeeland, Finland en Australië) en Gilles Panizzi won de Rally’s van Frankrijk en Italië. Grönholm won de rijderstitel en Peugeot de constructeurstitel. In 2001 heeft Grönholm veel pech te verduren, waardoor de Brit Richard Burns de titel voor coureurs pakt. Peugeot Sport wordt echter wel kampioen onder de constructeurs , mede dankzij een sterk rijdende Harri Rovanperä.

In 2003 is het weer Marcus Grönholm die kampioen wordt. Hij heeft veel minder pech en finisht bijna standaard op het podium. De rally’s die hij niet wint, eindigt hij als tweede of derde. De overmacht doet een beetje denken aan die van Michael Schumacher in de F1 of Valentino Rossi in de Moto GP. Er staat niets in de weg voor absolute hegemonie voor de komende periode. Toch gaat het compleet verkeerd.

Autosport wordt bedreven om straatauto’s te verkopen. De Peugeot 206 was een van de best verkochte auto’s ter wereld in die jaren. Op het hoofdkantoor vroeg de marketingafdeling zich wel af of de Peugeot 206 nog meer exposure nog had. Nee, was de uiteindelijke conclusie. Voor het jaar 2004 moest Peugeot Sport het doen met een compleet andere basis voor een rally auto, namelijk de Peugeot 307. Dat was nog niet eens zo’n vreemde gedachte. De 307 was immers nog niet zo lang op de markt en de meeste concurrenten op het rallytoneel waren qua afmetingen ongeveer even groot.

Het werd alleen niet de 307 die iedereen verwachtte. De drie en vijfdeurs hatchback werden namelijk met rust gelaten. Een Rally auto op basis van een SW of Break zou supercool geweest zijn, maar ook dat werd het niet. Nee, bij de marketingafdeling vonden ze de 307 CC de beste basis voor de nieuwe rallyauto. In technisch aspect was het natuurlijk pure kolder om een cabriolet als basis te gebruiken.

Het dak werd dichtgelast, uiteraard werden de motoren van het dak direct verwijderd. Sowieso werd het complete interieur gestript om plaats te maken voor een rolkooi en twee racekuipen. De topmotor van de 307 CC was een 177 pk sterke 2-liter benzinemotor. Een beetje een hopeloos geval. Dankzij de vijfbak, de hoge toeren en het lage koppel was het in basis de meest ideale basis voor een rally auto. De XU7JP4 viercilinder was verstevigd en voorzien van een Garett TR30R turbocompressor plus een watergekoelde intercooler. De turbo had een restrictor van 34 mm.

Mede dankzij die restrictor was het vermogen beperkt op zo’n 300 pk dat vrijkwam bij 5.250 toeren. Het koppel was veel indrukwekkender, 580 Nm bij 3.500 toeren. De motor was gekoppeld aan een sequentiële vijfbak van Hewland, die zijn krachten via een drieplaats koppeling van koolstofvezel overbracht aan alle vier de wielen. Het totaalgewicht van de auto lag op 1.230 Kg.

Op papier zou de 307 WRC prima mee moeten komen met de concurrentie. Echter, rally’s worden niet verreden op papier, maar op sneeuw, gravel, asfalt en zand. Bij de eerste rally (Monte Carlo, 2004) wordt de tweede positie behaald, met winst voor ene Sebastian Loeb in een Citroen Xsara. De 307 WRC blijkt soms snel, veelal te traag en vooral te onbetrouwbaar. De Rally van Finland wordt gewonnen, alhoewel dat ook komt doordat Loeb en Solberg te maken hebben met tegenslagen. Loeb wordt uiteindelijk vierde, Solberg valt uit.

In 2005 gaat het al iets beter. De rally van Finland wordt wederom gewonnen, alsmede die van Japan. Op zich niet verkeerd, maar Loeb weet van de eerste 9 rally’s er 7 te winnen, waardoor de rest voor spek en bonen rijdt. En daar houdt de drama niet op. Op 18 september 2005 tijdens de rally van Wales gaat het helemaal fout. Het is op de 15e Special Stage dat de auto van Markko Märtin en zijn navigator Michael Park in een slip terecht komt en tegen een boom crasht. Michael Park was op slag dood. Daarmee was de 39-jarige vader van twee kinderen de eerste deelnemer die overleed tijdens een rally sinds 1993. Een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Peugeot Sport.

Markko Märtin hield het per direct voor gezien. Hij vloog direct terug naar Estland en zou nooit meer aan een WRC race deelnemen. Hij ging junioren trainen, kleine rally-teams managen en Ken Block trainen voor het 2010 seizoen. Peugeot hield het aan het einde van dat seizoen ook voor gezien. Het feit dat het bijzonder veel moeite koste om enigszins competitief te zijn hielp niet mee, te meer de ruimte voor verbeteringen beperkt was.

De 307 WRC zou nog wel een tijdje bij internationale rally’s te bezichtigen zijn. Diverse privé teams hadden interesse om met de opvallende rallyauto deel te nemen aan de rally’s. Tot 2010 werd de 307 CC gebruikt. De eregalerij is gevuld met drie overwinningen en 23 podium klasseringen. Absoluut niet wat Peugeot ervan had verwacht. Het is echter wel de laatste auto waarmee Peugeot deel heeft genomen aan het WRC. Peugeot heeft links en rechts ook nog diverse 208 Rally uitvoeringen gebouwd, maar een deelname aan het WRC is helaas nog niet aan de orde geweest. Nu het startveld op het WRC saaier dan ooit is (Toyota Yaris, Hyundai i20, Ford Fiesta en Citroen C3), is een lekker dikke Peugeot WRC auto meer dan welkom.

Meer lezen? Klik dan verder voor 12 rappe Peugeots die we zijn vergeten.