Exclusief: dit zijn 14 hele dikke zestiencilinders

Want meer cilinders is nu eenmaal beter!

Sommige motorconfiguraties zijn nu eenmaal superieur aan andere. Het is voor een ingenieur altijd de vraag waarvoor de motor bedoeld is. In principe is een drie- tot achtcilinder meer dan toereikend voor elke toepassing. Maar er is ook zoiets als prestige. Meer en groter is nu eenmaal beter.

Sommige fabrikanten hebben zich gewaagd aan motoren met meer dan 8 cilinders. De V10 en V12 wil je nog wel eens in het straatbeeld tegenkomen. De zestiencilinder daarentegen is het échte technologische paradepaardje. Het is vooral heel erg moeilijk doen terwijl je er weinig voor terug krijgt. Behalve respect, want het zijn technologische hoogstandjes. Zie hier 14 equivalenten van een Parmignon horloge:

Alfa Romeo Tipo 316
Uiteraard moet er een Alfa Romeo in de lijst staan. In de jaren 30 mengt het merk uit Arese zich in de prestigestrijd met de Duitsers. De Alfa Romeo 316 was een racer met een 3-liter V16 motor met enkele supercharger, goed voor maar liefst 350 pk! Ondanks het lage gewicht en het surplus aan vermogen was de auto niet krachtig genoeg om de Duitsers te verslaan. Dit type chassis is ook gebruikt met twaalf- en achtcilinders.

Auto Union V16 Type D
“Moeten we hier nu trots op zijn?” Dat moeten ze zich afgevraagd hebben bij diverse meetings. De Auto Unions V16 van de jaren 30 waren waanzinnig imposant. Niet alleen vanwege het aantal cilinders, de motoren waren ook sterk en betrouwbaar. De plaatsing naar achteren betaalde zich enorm uit. Als een mega-slagvolume in combinatie met veel cilinders nog niet voldoende is, de meeste hadden er een supercharger opgeschroefd. 500 tot 600 pk kwam geregeld voor. Dat in een tijd dat dat 100 pk al erg veel was. Een ander aspect van de tijd was dat deze Silberpfeilen een uiting waren van de hegemonie van de übermensch. Deze auto’s zijn een technologisch meesterwerk. Maar wel een meesterwerk gefinancierd door de nazi’s. Toch wilde Audi de link nog wel even leggen.

Bentley Project Hunadieres
Vergeef ons, dit is slechts een concept. Maar wel een bijzondere. Het is eigenlijk jammer dat de Hunadieres er nooit is gekomen. Wij denken bij Bentley’s aan zware, grote sedans. Vroeger maakte het echter zware, grote racewagens. Ettore Bugatti omschreef de Blower Bentley’s als “de snelste vrachtwagens ter wereld”. In vergelijking met een vrachtwagen is de Project Hunadieres (het rechte stuk van het Circuit de la Sarthe, Le Mans) een waanzinnig sexy ontwerp. Kijk even door de overdaad aan chroom heen en het is stiekem de mooiste supercar van VW. Terwijl Bugatti aan het experimenteren was met een 555 pk sterke W18 kreeg de Hunadieres een W16 met 630 pk. Inderdaad, dit is eigenlijk de motor van de Veyron, zonder turbo’s.

BMW E32 Goldfish V16
De M van BMW staat voor ‘Motoren’. BMW is lange tijd één van de betere motorenbouwers geweest en ook in de hedendaagse tijd stellen ze zeker niet teleur. In de jaren 80 wil BMW ein-de-lijk weer terug naar de V12. Een motortype waarmee Jaguar op dat moment enorme furore maakt. Het brandstofverbruik doet er niet toe, maar die bijna donzige loop en soepele krachtontwikkeling maakt dit motortype uitstekend geschikt voor grote sedans en comfortabele coupé’s. De 750i met zijn V12 is een van de fijnste motoren ooit ontwikkeld. Niet zozeer door zijn vermogen, maar door zijn manieren. In de late uurtjes van de bedrijfsborrel wordt er besloten om te kijken naar een motor welke nóg indrukwekkender zal zijn. Een V16. De E32 wordt als basis gebruikt. Omdat de V16 motor 30cm langer was dan de V12 moest BMW het één en ander aanpassen. De koeling verhuisde naar de achterkant, voor was immers geen plaats. De specificaties zijn eigenlijk behoorlijk teleurstellend voor zoveel moeite. Een vermogen van 300 kW (408 pk) en een maximumkoppel van 625 Nm. Om aan te geven hoe snel de techniek evolueert: een 750d maakt er gehakt van.

BRM V16 F1
Kennen jullie die reclame van de MX-3 nog? Zes kabouters die zes cilinders moeten voorstellen? Dat was één van de kleinste V6’en aller tijden. Zes cilinders over 1800cc. De motor van deze British Racing Motors F1 auto had zestien cilinders en 1.500 cc. Dat is 93,75 cc per cilinder. Dat is Tamiya-niveau. Kun je nagaan hoe al die onderdelen samen moesten werken. Om het nog gecompliceerder te maken was de auto ook nog eens voorzien van een mechanische compressor. De kleine cilinders maakten enorm hoge toerentallen mogelijk. De F1 auto haalde 12.000 toeren per minuut, alhoewel 14.000 ook mogelijk was. Dat draaien ze tegenwoordig niet eens in de F1! De reden dat het geen succes was laat zich eenvoudig raden: de betrouwbaarheid schoot ernstig te kort.

Bugatti Veyron
De Veyron kent zijn voor en tegenstanders. Voorstanders vanwege de prestaties gekoppeld aan comfort en bruikbaarheid. Tegenstand kent de auto vanwege de hoge complexiteit en absolute arrogantie van het project. Niet dat VW daar een boodschap aan had. Zij wilden enkel aantonen dat het in staat was om de meest ultieme hypercar te bouwen. Hoe je het ook wend of keert, dat deed de Veyron. In principe zijn het twee VR8 motoren op een krukas (nee, niet drie VR6’en). Vier(!) turbo’s moeten zorgen voor extra druk en dociliteit. Het nadeel is dat alles erom heen steviger, zwaarder en lomper moest worden. Niet helemaal in de geest van Bugatti. De prijsstelling en de kosten om het rijdend te houden zijn dat dan weer wel. Zelfs de rijken dezer wereld kunnen hem met moeite betalen.

Bugatti Chiron
Ook bij de Chiron zijn er weer mensen die zeggen: “Hartstikke makkelijk, met zoveel cilinders, liters, kleppen, turbo’s en intercoolers dat vermogen halen.” Maar er is dat zo? Stel je voor dat je de hoofd ingenieur bent voor het Chiron project. Je krijgt de opdracht binnen:

• Maak nogmaals de Ultieme Supercar
• 50% méér vermogen dan het uitgaande model
• 20% lichter dan het uitgaande model
• Onderhoud moet 30% goedkoper zijn dan het uitgaande model
• 30% betere wegligging dan het uitgaande model
• Budget blijft gelijk. Ongeveer hetzelfde als een seizoen F1

Ga er maar aan staan… En toch is het ze gelukt. We zijn benieuwd of de Chiron in alle opzichten beter is geworden. Ook rijst de vraag of er nu circuitrecords gebroken gaan worden. 1.500 pk, DSG, vierwielaandrijving en alle benodigde koeling zorgen voor een hoop gewicht, dat je juist niet wilt hebben.

Cadillac V16 Series 37-90 V16
De absolute koning van luxe en techniek was Cadillac. Cadillac was werkelijk de Rolls-Royce onder de auto’s, of zoiets. De V16’s waren er om de suprematie luister bij te zetten en met name concurrent Packard met hun amechtige V12’s op hun plaats te zetten. De Cadillac V16 werd niet zozeer gekozen vanwege het vermogen, maar voornamelijk vanwege de trillingsvrije loop. Je kon de V16 krijgen met tal van verschillende carrosserie opbouwen. Sedan, coupe: alles was mogelijk. De gaafste -naar onze mening- is nog altijd deze 37-90 Convertible. Mochten de bazen van GM meelezen: kan Cadillac weer wat van deze magie terug krijgen?

Cadillac Sixteen
Zoals bekend was Cadillac vroeger het laatste woord in absolute premium-ness. Tot de jaren 60 (ok, misschien 70) speelde Cadillac een grote rol als luxemerk. Sinds de jaren 80 had GM alle merkwaarden overboord gegooid en waren veel Cadillacs niet meer dan iets luxere Buicks, wat op hun beurt weer iets luxere Chevrolets waren. Om terug te gaan naar de top besloot Cadillac met een alles overtreffende concept te komen, de Sixteen. De motorontwerper was ook verantwoordelijk voor de LS7 V8 van de C6 Corvette Z06. Dus een ongecompliceerde motor opgetrokken uit exotische materialen. Dankzij die materialen zijn hoge toerentallen mogelijk, terwijl het slagvolume zorgt voor bijzonder veel trekkracht. Resultaat: 1.000 pk en 1.400 Nm. Qua afmetingen en specificaties lijkt dit een dubbele LS7 te zijn. Jammer dat het er nooit van gekomen is. Dit blok is namelijk lichter, sterker en minder gecompliceerd dan de stokoude AMG V12 Biturbo die nu al 14 jaar meegaat. Ook het design mag er nog altijd zijn.

Cizeta V16T Venice TTJ Spyder
Stel, je wil de ultieme supercar maken. Al jouw concurrenten hebben een V12 onder de kap. Wat doe je dan? Inderdaad, je monteert een V16. Het probleem is dat bijna niemand ze bouwt en zelf zo’n blok bouwen kost hetzelfde als, ehh, een jaar lang F1 racen. Cizeta (en met name Moroder) hadden best veel kwartjes destijds, maar niet zó veel. Dus besloten ze twee Lamborghini Urraco V8 motoren aan elkaar te smeden. Resultaat: 540 pk en een ultiem motorgeluid. Het verhaal van de auto werd uiteindelijk groter dan de prestaties. Voor dit overzicht perfect, vooral de open variant. Deze kwam pas 15 jaar later. Naar verluid kunnen ze er altijd nog eentje voor je bouwen. Niemand heeft nog aangeklopt. In totaal zijn er slechts 3 Roadsters gebouwd.

Marmon Sixteen
Het leuke van de beginjaren van de automobielindustrie is dat het toen onduidelijk was welk merk succesvol zou werden en welke merken we nooit meer van zouden horen. Eén van die merken is Marmon. Marmon was actief op het gebied van uiterst luxe auto’s en snelle racers. Dat ging in het begin heel aardig. In het geheim zijn ze bezig om een V16 te bouwen. Aanvankelijk duurde het wat langer dan dat Cadillac er voor nodig had. Dat was niet eens de grootste pech. Dat was namelijk dat er een waanzinnige financiële crisis toesloeg en niemand zat te wachten op dergelijke prestige objecten als Marmons. De 200 pk sterke Sixteen is 3 jaar in productie geweest, totdat het bedrijf werd overgenomen. Af en toe duikt er eentje op bij een veiling, uiteraard voor de hoofdprijs.

Maserati Tipo V4
Vroeger, heel erg vroeger was Maserati het merk. Ferrari als merk bestond nog geen eens. Sterker nog, de beste man was in dienst bij Maserati! De Tipo 4 geldt als één van de eerste auto’s met zestiencilinder. Sterker nog, @dizono is nog steeds aan het graven in de krochten van zijn hersenpan om met een nog obscuurdere auto aan te komen. Maserati had aanvankelijk grote plannen met de V16. In feite waren het twee achtcilinder lijnmotoren op één krukas. Dankzij twee compressors haalde de 4-liter motor zo’n 300 pk, waarmee 250 km/u tot de mogelijkheden behoorde.

Miller V16 Speedster
Dit is de auto voor de ware purist. Miller wilde gevestigde namen als Cadillac uitdagen op het gebied van motortechniek. In plaats van een logge V16 te construeren gebruikte Miller gewoon een exemplaar uit de Indy racerij. Dit monsterlijke blok werd in een licht chassis gelegd. Het resultaat was angstaanjagend. Niet alleen voor als je bougies moet vervangen of kleppen stellen, maar ook als je de volle 300 pk op de smalle bandjes loslaat. De auto bleek redelijk succesvol op de circuits.

Rolls Royce 101EX
Toen Rolls Royce in handen kwam van BMW was het de bedoeling om naast de ultieme auto ook de ultieme motor te bouwen. BMW had het al eens eerder geprobeerd. Dus waarom niet nóg een keer? Ditmaal waren de specificaties wél aansprekend. De motor was uiteraard atmosferisch. Een turbo is voor rationele mensen en een Rolls is per definitie niet rationeel. Wat is een goed alternatief voor een turbo? Precies: slagvolume. De motor was 9(!) liter groot en leverde 770 pk en 1.100 Nm. Een zijdezachte loop, enorm veel vermogen, bizar veel koppel en een extreem brandstofverbruik. BMW trok zijn ambitieuze keutel hard in en gaf de Phantom een 460 pk sterke V12. Gelukkig was Rowan Atkinson het niet vergeten en regelde hij zo’n motor voor zijn dienstauto in de briljante film: Johnny English Reborn.

Meer lezen? Check deze 11 auto’s met een belachelijke cilinderinhoud.