Deze olijke voormalig F1 coureur voelt nog steeds de behoefte aan snelheid. Momenteel voelt hij daarnaast ook een flink aantal gebroken botten in zijn lijf.
Het zal je waarschijnlijk niet ontgaan zijn dat de autoblog redactie is geïnfiltreerd door een vreemde diersoort: de motormuis. In de krochten van ons kantoor smeden ze plannen om fraaie verhalen te schrijven over de wereld van de tweewielers. Tevens proberen ze de rest van ons over te halen om ook een teen in het water van de dark side te dippen. Een verleidelijke propositie.
Er kleeft echter wel een nadeeltje aan het trotseren van ’s heeren wegen met een buikschuiver. Vooral als je innerlijke totaalmalloot de regie af en toe overneemt achter het stuur. Als het namelijk misgaat, lig je volledig in puin. Zoals wij medici *kuch* altijd zeggen: zo’n motorrijder is net een levende orgaanzak.
De negatieve kant van het motorrijden ondervond afgelopen week ook Esteban Tuero. Tuero, afkomstig uit Argentinië, gold medio jaren ’90 als een groot talent in Zuid-Amerika. In 1996 maakte Esteban de oversteek naar Europa om zijn geluk te beproeven in de Formule 3. Na een aantal bemoedigende optredens stapte hij halverwege het jaar al over naar de F3000, de klasse die we nu weer de Formule 2 noemen. Dat werd echter een deceptie: Tuero haalde slechts een keer de top-10 voor Draco Engineering in zes races.
De op dat moment nog altijd slechts 18-jarige coureur verhuisde daarop wederom naar een ander werelddeel. In 1997 kwam hij uit voor Team LeMans in de Formule Nippon. Wederom deed hij slechts zes races, waarin hij slechts één punt scoorde. Maar Tuero bereikte waarschijnlijk het doel wat hij voor ogen had: genoeg meters afleggen voor een superlicentie. Hij was op dat moment namelijk al testrijder voor Minardi en kon nu voor dat team races gaan rijden in 1998.
Aldus geschiedde. In het seizoen van 1998 werd Tuero op dat moment de derde jongste F1 coureur ooit na Mike Thackwell en Roberto Rodriguez. Hij kwam vier keer aan de finish in zestien races voor Minardi. Zijn beste resultaat was een achtste plaats in San Marino, maar die was toentertijd nog niet goed voor punten. In de laatste race in Japan klapte Esteban op mede-hoogvlieger Toranosuke Takagi, waarbij hij zijn nek zeer deed. Maar goed, niet getreurd, in 1999 wachtte het volgende seizoen.
Doch vlak voor de eerste test van het seizoen, kondigde Tuero geheel onverwacht het einde van zijn F1 carrière aan. Tot op de dag van vandaag heeft hij daarvoor nooit een reden opgegeven. In de jaren nadien kwam het voormalig talent nog wel uit in het Zuid-Amerikaanse TC2000 kampioenschap met gematigd succes. Ook deed hij in 2008 nog mee aan het FIA GT kampioenschap in een Ferrari 550 GTS Maranello. In 2016 hing de Argentijn zijn racehelm aan de wilgen.
Enkele dagen geleden klapte de nu ex-coureur mokerhard op een andere motorrijder die de straat overstak. Het incident werd vastgelegd door een camera en gedeeld op Twitter. Tuero werd na de biem naar het ziekenhuis gebracht. Hij is buiten levensgevaar, maar heeft wel een flink aantal botbreuken opgelopen.
Familie van Tuero denkt dat hij er wel weer bovenop komt. We hopen natuurlijk dat zij gelijk hebben.
bbjorn zegt
En Adrian Sutil heeft zijn Mclaren Senna LM gecrasht in Monaco, gaat lekker met oud coureurs dit weekend?
gregorius zegt
Adrian Sutil. Reden nummer 1 dat C. Albers het nog zo lang heeft uitgehouden in de F1; teammaat Sutil deed het slechter.
jaapiyo zegt
Ik zou zeggen reden nummer 1 dat Albers het niet lang volgehouden heeft. Sutil was nipt beter. Heeft alleen zijn glazen ingegooid toen hij dat een glas in de nek van dat Renault teamlid gooide in China.
cvoo zegt
Dit zijn van die idiote situaties die je niet tegen hoopt te komen en al helemaal niet op de motor!! Wat een malloot om daar te keren met verkeer…
griffendahl zegt
@cvoo: precies waarom ik niet op een motor rijd. Al kan je zelf nog zo goed rijden, je komt vanzelf een keer zo’n mafklapper tegen, meestal gaat het weliswaar goed, maar op de motor heb je weinig nodig voor veel leed…
baardmijt zegt
@griffendahl: Ik doe dat wel, ongeveer 80% van mijn privé verplaatsingen vindt plaats op twee of drie wielen. En ik zal de laatste zijn die beweert dat het mij niet zal overkomen. Maar ik denk wel dat ik op die plek iets minder snel gereden zou hebben. Je kunt ook wat marge overhouden om fouten van anderen op te vangen, soms best fijn. Maar nogmaals, soms heb je pech en moet je geluk hebben. Ofzo.
rhellema zegt
@cvoo: maar wat een malloot om daar zo achterlijk hard te rijden.
AstonMartinDriver zegt
Volgens mij dacht Esteban dat hij op circuit ? was, ging wel erg hard ? hopelijk geen blijvende schade voor beide motor muizen.
cvoo zegt
@astonmartindriver: Hij had de vaart er inderdaad wel in zitten. Van beide partijen niet slim. Geeft ook wel weer de kwetsbaarheid aan als je op n tweewieler zit.
Erik zegt
EDIT: gefixt….
Edge zegt
Niet de enige ex-F1 coureur die op de openbare weg een oopsie heeft dit weekend. Adrian Sutil heeft z’n McLaren Senna LM in de puinpoeier gereden in Monaco.
Gulli zegt
Vorige week Alex Zanardi nog die werd aangereden in zijn handbike, want die man kon nog wel wat letsel gebruiken.
Poulusma zegt
“Er kleeft echter wel een nadeeltje aan het trotseren van ’s heeren wegen met een buikschuiver.”
Er zijn een hele hoop andere alternatieven, zoals een Naked of een Adventure bijvoorbeeld! ;-)
Ik zeg nothing wrong with!!
Goede ontwikkelingen op de redactie in ieder geval!
kniesoor zegt
Men rijdt in Buenos Aires als regel als een volstrekte idioot, zo leert de ervaring. Iedereen en alles, inclusief “brave” huismoedertjes. Het is een absoluut wonder, dat het daar niet vaker fout gaat.
Motorrijdersactiegroep MAG zegt
Anders dan Jaapiyo zijn wij natuurlijk blij dat er bij Autoblog nu ook een motorrijder is binnengedrongen. Britt rules! Minder blij zijn we natuurlijk met opmerkingen als “zo’n motorrijder is net een levende orgaanzak.” Niet alleen een totale dooddoener, maar ook ernstig aan slijtage onderhevig. Los daarvan: het aantal motorrijders in NL stijgt nog altijd; het aantal motordoden daalt. In de afgelopen tien jaar waren het er gemiddeld rond de 50 per jaar. In de tien jaar daarvoor waren het er meer dan 80.
Het filmpje hierboven laat niet zozeer zien hoe gevaarlijk motorrijden is, maar hoe gevaarlijk het is om veel harder te rijden dan de situatie toelaat. Dat het slachtoffer ook op de motor zat maakt motorrijden niet gevaarlijk dan fietsen of lopen…