Een keer geen Allroads, All-Terrains en V70 Cross Country’s: we nemen even een paar stationwagons met offroad-insteek door die je wellicht wat sneller vergeet.
Een maand geleden was het onderwerp voor het lijstje in dit tijdsslot “offroad-MPV’s“. Het crossificeren van modellen die in de basis geen crossover of SUV zijn is of was een trend. Het doel was om het stoere van een SUV in een andere verschijningsvorm te plaatsen. Immers komt een beetje verhoogde SW ook nog best een eind met vierwielaandrijving en qua praktisch gemak lever je ook niet veel in.
Minder voor de hand liggende cross-SW’s
Voor vele merken is dit recept een daverend succes, vooral op hun stationwagons. De Subaru Outback, de Volvo XC70 Cross Country, de Audi A6 Allroad en sinds recent ook nog de Mercedes E-Klasse All Terrain: meer dan zat bekende namen voor een offroad-stationwagon. We pakken dus even de wat meer obscure kant erbij: modellen met een bekende ‘cross-naam’ die de minder populaire keuze waren, of modellen waarvan het überhaupt minder bekend is dat er een offroad-stationwagon-versie van was. Op alfabetische volgorde:
Alfa Romeo 156 Crosswagon Q4 (932)
De kans is vrij groot dat je de crossversie van de Alfa Romeo 156 nog wel helder op het netvlies hebt. Sterker nog: die auto als suggestie is één van de redenen voor deze lijst. De Crosswagon Q4 zoals hij volledig heet is een stuk ruiger dan een standaard 156, met uiteraard de nodige plastic bumpers en grote aluminium dakdragers. De Crosswagon was er enkel na de laatste facelift.
Fiat Stilo Uproad (192)
We blijven even in Italië, want Fiat maakte van de Stilo Multiwagon ook een stoere crosswagon. Deze zag er welhaast nog ruiger uit dan de 156, maar is dat juist niet. De Uproad was er enkel met voorwielaandrijving. Wel kon je een canvas dakje als optie krijgen in plaats van een panoramadak.
Ford Focus Estate X Road (DA3)
De Ford Focus X Road van de tweede generatie Focus, enkel geleverd na de facelift, was een bijzondere. Deze editie was namelijk ontworpen en verkocht door Ford Nederland in oplage van 300 stuks. De populariteit van dit segment lijkt iets voor bergachtige landen te zijn, maar niks is minder waar. Je kon de X Road krijgen met de meeste in de Focus geleverde motoren, maar geen vierwielaandrijving. De extra potentie in het onverharde valt dan ook tegen. Het ziet er gewoon stoer uit. Blijkt het toch ideaal te zijn voor Nederland.
Honda Orthia V 2.0 GX-S 4WD (EL3)
De Honda Orthia is de stationwagonversie van de Civic die wij nooit kregen. De compacte stationwagon was er in vele gradaties: basis, héél erg basis (dan heette die Partner), sportief en zoals onderstaand: de GX-S. Dan kreeg je een soort geïntegreerde bullbar voorop, iets hogere rijhoogte en een two-tone kleurstelling om het allemaal iets stoerder te laten lijken. En het was niet allemaal een optisch feestje: de 140 pk sterke 2.0 liter B20B werd bijgestaan door vierwielaandrijving.
Peugeot 207 SW Outdoor
Twee pogingen van Peugeot om een graantje mee te pikken in het drukke segment van offroad-stationwagons. De eerste poging was op basis van de 207 SW. Wederom qua aandrijving en potentie exact dezelfde auto als de standaard 207 SW, maar dan met stoere plastic stootstukken rondom. Een map persfoto’s met allerlei avontuurlijke activiteiten helpt met het imago, maar niet om dit een veel spannendere auto te maken dan de al vrij seksloze 207 SW.
Peugeot 508 RXH
Dat kan beter, en deed het Franse merk ook met de 508 RXH. Op basis van de eerste generatie Peugeot 508 SW kwam een versie met dezelfde plastic delen, maar dan met hertekende bumpers met aluminium stootstukken erop en de signatuur van de RXH: drie verticale LED-strips in de voorbumper als dagrijverlichting. Ook had je in tegenstelling tot de normale 508 vierwielaandrijving dankzij Peugeots ‘HYbrid4’ systeem. De 508 RXH was de enige manier om deze dieselhybride aandrijving te krijgen in de 508.
SEAT Altea XL Freetrack
Eigenlijk had de SEAT Altea Freetrack in de vorige lijst moeten staan. Semantisch gezien hoort hij meer bij de offroad-stationwagons, want SEAT noemde de versie waarop de Freetrack gebaseerd is de ‘Altea XL Stationwagon’. Desalniettemin moet ondergetekende altijd direct denken aan de geflipte Altea Freetrack Concept, een soort Scénic RX4 maar dan van SEAT. Best cool.
De productieversie werd veel tammer en was eigenlijk gewoon een Altea XL met plastic ongespoten bumpers. Het etaleert een levensstijl. Zoals vele auto’s in deze lijst. Wel was de 2.0 TDI 170 met vierwielaandrijving een optie, dus het kon eventueel een nog aardige zandpadenridder zijn.
SEAT Leon ST X-perience 4-Drive (Typ. 5F)
Eigenlijk stond hier de Volkswagen Golf Alltrack, omdat je wellicht was vergeten dat er ooit een kleine versie van de Passat Alltrack was. Nog obscuurder is de gelijkwaardige versie van SEAT, de Leon X-perience. Enkel gebaseerd op de Leon ST 5F, en zeker wel geleverd met het SEAT-equivalent van 4Motion genaamd 4-Drive. Best een stoer ding, maar zoals met alles in deze lijst: goed uitgevoerd erg duur. De meeste Leon ST’s die je ziet zijn volledig in muesli-spec uitgevoerd.
Skoda Superb Scout (Typ. 3V)
Ook het Scout-label van Skoda heeft verder geen intro nodig als toffe versie van de Octavia als offroad-stationwagon. Bij de voorlaatste Superb bracht Skoda deze stoere versie echter ook naar de Superb Combi. Best logisch, als een soort budget-Allroad. De auto is immers forser dan de Passat. De Scout sloeg ons land overigens over, net als de Passat Alltrack.
Subaru Impreza Outback Sport (GF/GG)
Hier is het niet de naam Outback die obscuur is, maar de auto waarop iets meer. In de VS kwam er namelijk onder de Legacy Outback een gelijkwaardige versie van de eerste generatie Impreza Wagon. Deze heette Outback Sport. Uiteraard leverbaar met vierwielaandrijving en two-tone lak om hem een iets stoerder voorkomen te geven.
Nou was de Impreza altijd al een wat potentere auto dan de meeste stationwagons, dus de Outback Sport had al die opsmuk ook eigenlijk niet nodig. Bij de tweede generatie kon je de two-tone ook krijgen in lichtgrijs c.q. zilver en de versie heeft allebei de facelifts overleefd.
Toyota Corolla Touring Sports Trek (E210)
Even terug naar een Japanse offroad-stationwagon die wij wel kregen. Op basis van de meest recente generatie Toyota Corolla Touring Sports kwam er een speciale ‘Trek’-editie als je de 1.8 of 2.0 Hybrid bestelde. Enkel met voorwielaandrijving, maar wel met stoere looks volgens het recept dat we wel kennen. De naam is niet toevallig ook een fietsenbedrijf: het is de Amerikaanse fietsenproducent Trek dat zijn naam ontleende aan deze Corolla. Dat deed het merk overigens al eerder met de Volkswagen Jetta Mk3 (die wij kennen als Vento).
Toyota Sprinter Carib Z-Touring (AE111G)
De Toyota Tercel ken je misschien nog wel best goed, helemaal als fervente Breaking Bad-kijker. Dat was de vormfactor van een Corolla SW, maar dan met vierwielaandrijving. In Japan had Toyota bedacht dat naast de ‘reguliere’ Corolla een serie gelijkwaardige modellen moest komen met de naam Sprinter. De sedan werd gewoon Sprinter, de iets stijlvollere Corolla Ceres werd Sprinter Marino en de coupé werd de welbekende Sprinter Trueno op basis van de Corolla Levin (AE86). En de wagon? Dat werd de Sprinter Carib.
De directe opvolger van de Tercel, ook geleverd als Sprinter Carib, leek erg op zijn voorganger. De versie die daarna kwam heeft dan weer meer raakvlakken met onze Toyota Corolla Wagon (E110), met de ronde koplampjes. Als Sprinter Carib werd deze in Japan voorzien van een wat minder iconisch front, maar als Z-Touring wel voorzien van een soort offroad-pakket mét 4WD. En een breed scala aan coole offroad-opties, waaronder een reservewiel achterop.
BONUS: Subaru Impreza Wagon Gravel Express (GF)
Een mooi bruggetje naar een auto die we je na de Subaru Impreza Outback Sport niet konden besparen. In Japan werd de Subaru Impreza namelijk omgetoverd tot ‘Gravel Express’. Deze was nog verder opgehoogd, kreeg een reservewiel achterop, een enorme bullbar voorop en de welbekende two-tone kleurstelling. Daarmee kan je nog eens echt offroaden. Subaru bouwde maar 400 exemplaren van deze bizarre Impreza voor de Japanse markt.
De Alfa Crosswagon is, samen met de hier niet genoemde Saab 9-3X, een aparte klasse. Wat een schoonheid, praktisch en gewoon gezellig. Mooi voor het weekend, naar de sportclub of het bos.
Een Crosswagon is -vreemd genoeg- wel gelukt met die laatste facelift van de 156. De sedan en sportswagon waren de mindere van de 2 voorgaande versies.
Maar, naast de veel te late introductie, wat doen de Italianen? Ze leveren de Crosswagon alleen met een diesel. Gasoliedom. En nu kan bijna niemand -zeker in Nederland met hoge MRB en milieuzones- die Crosswagons nog fatsoenlijk rijden. Die dieselkeuze zou ook samenhangen met de weinige ruimte voor de brandstoftank door de 4-wielaandrijving. Diesel is zuiniger dan benzine en dan was de range-anxiety (…) nog aanvaardbaar. Vandaar.
Maar, wat zou zo’n bruine of groene crosswagon met beige alcantara mooi zijn, met bijvoorbeeld een 1.8tbi. Automaat (uit de Delta). Iemand zin om er een voor mij om te bouwen?
Gasoliedom vanuit NL bekeken ja. Ze hebben m vooral geproduceerd voor de binnelandse markt. Dat wij m kregen was een leuke bijverdienste. Die italianen waren en zijn nog gek van diesel. Denk niet dat ze er verder wakker van lagen.
Wauw hier staan n paar obscuurtjes tussen! Knap graafwerk!
-edit; Excuus voor de modellen hieronder, het ging om stationwagons! Even over t hoofd gezien.
Mag ik toevoegen de megane scenic rx4 en de volkswagen golf 2 country.
Deze kwamen bij mij als eerst boven bij de minder bekende offroad varianten.
Het is een mooie lijst bij elkaar, maar jammer genoeg zijn het, een enkele uitzondering daargelaten, veelal schapen in wolfskleren. En op de een of andere manier straalt dat ook altijd een beetje uit op de bestuurder.
-edit:check-