Deze gekke modellen proberen hun Chinese roots te verhullen

Zou jij van de daken schreeuwen dat jij een auto uit China, hét auto-kopiërende land, hebt gekopieerd?

Het is een hot item momenteel: Chinese auto’s. De één durft het niet aan vanwege hoe eng dat land is (en privacy enzo), de ander ziet een enorm laag prijskaartje en hapt gelijk. Ondanks dat je dan met de billen bloot gaat voor een eng land.

Chinese merken

Van de meeste merken weet je echter dat ze Chinees zijn. Dan introduceren ze een nieuw merk en dat wekt dusdanig de nieuwsgierigheid dat je snel erachter komt hoe de vork in de steel zit. Bovendien is ‘betaalbaarheid’ het speerpunt van Chinese merken en (nog) niet in hoeverre het pioniers zijn, al begint dat laatste te komen. Laten we het zo zeggen: de verhalen van Chinese merken die auto’s van andere continenten schaamteloos rebadgen zijn bekender dan diezelfde automerken van andere continenten die een Chinese auto schaamteloos rebadgen.

Chinese rebadges

Maar dat gebeurt wel! In Nederland nog niet in gigantische mate, maar in andere markten gebeurde het ineens dat een bekend merk een nieuw model presenteert dat stiekem een gerebadgede Chinees is. We hebben uiteraard wat voorbeelden, op alfabetische volgorde gepresenteerd.

Chevrolet Captiva (Mexico)

Een trend die je alvast kan bemerken: kosten besparen is een belangrijke drijfveer voor de meeste van deze rebadges. GM kan in de VS onder Chevrolet en al hun andere merken scoren, maar in Mexico moeten ze vaak op goedkopere modellen rekenen. De nieuwste Captiva, een modelnaam die wij nog kennen van een ietwat vreemde Daewoo-rebadge, keerde terug in Mexico in 2022. Het was geen Chevrolet, maar een vrij simpele rebadge van een Baojun 530.

Dodge Journey (Mexico)

Een vergelijkbaar verhaal met Dodge, ook in Mexico. De Dodge Journey kennen wij namelijk ook als een wat vaag Europees georiënteerd model op een gedeeld platform, die in 2020 wegging uit de Amerikaanse prijslijsten. Mexico kreeg een opvolger en voor een Dodge is het best een fris, bijna progressief design. Daarom is het geen Dodge, maar een Trumpchi GS5. En dat is een Chinese SUV.

DR / Sportequipe

Eigenlijk wilden we ‘nieuwe’ merken vermijden, want dan is deze lijst eindeloos. Maar het verhaal achter DR konden we jullie niet onthouden. Dit merk is bedoeld voor de Italiaanse markt. Daar werden al eerder vreemde keuzes gemaakt om het volk te voorzien van een auto (het Indiase Tata verkocht officieel auto’s in Italië onder hun eigen naam). DR is een hagelnieuw ‘Italiaans’ merk. Met een heel arsenaal aan auto’s, vooral SUV’s, dat je kan kopen.

En dat zijn zeker geen unieke designs, maar rebadge-versies van de Chery Tiggo-serie. Zo noemt het Chinese Chery hun SUV’s. Bovenstaande DR 7.0 is bijvoorbeeld een regelrechte kopie van de Chery Tiggo 8, maar dan van een ‘Italiaans’ merk.

Het kan nog gekker: uit DR vloeide ook nog eens het submerk Sportéquipe voort. Dat is ten eerste een Frans woord, maar ten tweede wederom een Italiaans bedoeld merk dat DR-modellen iets sportiever aankleedt. Wordt het er allemaal duidelijk van? Nee, maar volgens collega en Italië-correspondent @Michel zie je nog wel eens een DR of Sportéquipe rijden. Als je oplet.

Ford Territory

Zelfs Ford maakte zich schuldig aan ietwat ordinaire China-badging. Net als vele andere merken heeft Ford een joint venture in China met JAC. De Territory, een naam die van Ford Australia geleend werd, was een heuse JAC Yusheng S330. Eerlijk is eerlijk, met een Ford-frontje is het nog zo gek niet. Maar de auto moest vooral goedkoop zijn, zowel in thuisland China als de Zuid-Amerikaanse markt.

Lada X-Cross 5

Ja, zelfs een Lada op deze lijst. De Russische auto-industrie heeft het niet makkelijk in recente jaren, om redenen die je wel kunt voorspellen. Lada had daarom al een vrij antiek gamma waar bijvoorbeeld de Lada Niva nog potten moest breken. En de Lada Largus is een rebadge van een Dacia Logan MCV, wat ook geen hoogtepunt is. Een nette SUV genaamd X-Cross 5, recent geïntroduceerd, oogt eigenlijk best netjes. Omdat alleen de badge Lada is, de rest is een Bestune T77. Overigens kunnen we de X-Cross 5 nergens meer vinden behalve wat oud persmateriaal. Wat ermee gebeurd is? Dat mag Vladimir weten.

MG6

Het hele merk MG is een schoolvoorbeeld van wat we bedoelen met deze lijst. Je kent het merk nog als Morris Garage, submerk van Rover en met een lange Britse historie. Toen BMW hun aandelen verkocht pakte het Chinese SAIC de stukjes op en sinds een paar jaar kun je weer auto’s met een MG-badge kopen, stuk voor stuk Chinese modellen die Europees proberen te zijn. In het VK was dit al een stuk eerder aan de gang. De MG6 bijvoorbeeld, die je daar gewoon kon kopen, was een MG-badge op een Roewe 550.

Peugeot Pick Up

Ook een vrij bekend voorbeeld: een Peugeot-pickup voor groeimarkten genaamd Landtrek is stiekem geen Peugeot, maar een Changan Kaicheng F70. Die er nu zelfs als Fiat is.

Wat je wellicht nog niet wist: uit de joint venture van Peugeot en Dongfeng, waar vooral veel unieke modellen voor China met Peugeot-badges uit ontstonden, zat ook een vreemde rebadge van een Peugeot-pickup. De Peugeot Pick Up (zo heette ‘ie echt) was stiekem een Dongfeng Rich. Alhoewel, stiekem, behalve de grille en LED-lampjes in de bumper is er zo weinig Peugeot aan dat je wel móét denken dat dit een vreemd liflafje is.

Proton X50

Hoe bekend het Maleisische merk Proton is, dat ligt aan wie je het vraagt. In het VK bijvoorbeeld, daar verkocht Proton vaak goedkope versies van Mitsubishi’s en Daihatsu’s, wat nog best aardig werkte. Geinig feitje: Proton was tijdelijk eigenaar van Lotus en had bijvoorbeeld de Proton Satria GTi met Handling by Lotus, maar een wanhopig sportwagenmerk gebruiken voor extra aandacht kan iedereen. Proton heeft het VK een tijdje geleden verlaten en dus is Maleisië en die omstreken één van de weinige markten van Proton, en dat voelen ze. Vandaar dat de X50 en een paar andere modellen regelrecht geleend worden van Geely, zo is de X50 een heuse Geely Bin Yue. Ja, Chinese namen zijn nog steeds een groot feest.

Toyota iA5 / Honda EA6

Dat Toyota ietwat terughoudend is in het bouwen van EV’s, dat weten we. Honda kampte met hetzelfde probleem. De beide merken vonden in China een oplossing middels een grote joint venture met GAC. Om toch EV’s te kunnen slijten, werden de Toyota iA5 en de Honda EA6 gepresenteerd. Het valt wellicht op, naast designdetails die van Toyota of Honda (of elk ander Chinees merk) hadden kunnen zijn, staat voorop beide auto’s niet een Honda- of Toyota-logo.

Deze auto’s zijn zo laf gerebadged, dat niet eens de badge veranderde. Het is namelijk het logo van GAC, die de Aion S waarop de iA5 en EA6 gebaseerd zijn ook had. Zo wanhopig zijn voor winst dat je zelfs niet je eigen logo gebruikt, dat is ongekend voor zulke giganten als Toyota en Honda.

Volvo EM90

De cynische anti-China-petrolheads zitten waarschijnlijk al het hele artikel te wachten tot we Volvo gaan behandelen. Maar dat vinden we laag hangend fruit. Ook al zijn de platforms Chinees en heeft Geely de touwtjes in handen -en we geven toe, de EX30 is Chinezer dan we ooit hebben gezien- het zijn geen rebadges. Er zit een eigen unieke designtaal verbonden aan elke Volvo en dat gaat verder dan de badges omwisselen en de lijntjes in de voorbumper iets anders tekenen.

Behalve dan de EM90. Deze recent geïntroduceerde personenbus, een belangrijke markt in China, is niks anders dan een Volvo-frontje op een Zeekr 009. Dit is toch wel zo’n auto waar de banden met China lichtelijk pijnlijk duidelijk worden.

Bonus: Coda

Wederom eigenlijk valsspelen omdat het niet gaat om een bekend merk, maar een nieuw merk. Vandaar dat je hem als bonus krijgt, want ondergetekende probeert al een tijdje het verhaal van Coda te integreren in een verhaal (zonder er een @willeme-esque special van te maken). Coda is namelijk een Amerikaans(!) EV-merk uit 2009. Volledig Amerikaans en in de tijd vóór de Tesla Model S en Nissan LEAF een EV uitbrengen? Dapper!

Het resultaat was niet eens heel gek. De Coda (hij had geen modelnaam al wordt hij nog wel eens Coda Sedan genoemd) kwam in 2012 op de markt met een rijbereik van 142 km. Nu is dat zeer ondermaats, toen was het de beste actieradius in het segment. Coda bood flinke batterijgarantie en de auto moest slechts 37.000 dollar kosten, voordat je nog wat anti-slurptaksen mocht innen bij de Amerikaanse staat. Waarom het flopte? Een paar redenen. De eerste is geld en met name gebrek eraan door de twee Amerikanen die het bedrijf startten. De tweede is dat mensen helemaal in 2012 nog enorm watervrees hadden wat betreft EV’s: 142 km is niet gigantisch en bovendien optimistisch, opladen kon bijna nergens en waar het wél kon duurde het tergend lang. Naar verwachting zijn er nog niet eens 100 Coda’s verkocht.

Een andere reden en tevens de reden dat we de Coda in dit artikel stoppen: qua EV-techniek was het best een modern ding, qua basis (en dus interieur en rijverfijning) was het een drama. Dit omdat de Coda gebaseerd was op de Hafei Saibao uit 2004. Een Chinese auto en dan ook nog eens uit de tijd dat Chinese auto’s nog een lange weg te gaan hadden. En dat acht jaar na dato combineren met een toen nog enorm watervreesgevoelige aandrijflijn. Dan is het totaal floppen van Coda ineens prima te verklaren.