Deze bijzondere Ferrari 250 haaineus kende je nog niet

In de categorie ‘verzamel ze allemaal’ vandaag deze bijzondere Ferrari 250 haaineus. Vermoedelijk kende je ‘m nog niet.

Je kan jezelf niet echt een benzinehoofd noemen als je de Ferrari 250 niet kent. De verschillende verschijningsvormen van het icoon zijn eigenlijk stuk voor stuk auto’s waar de warmbloedige liefhebber bronstig van wordt. Bekendste is natuurlijk de 250 GTO, die voor tientallen miljoenen in de boeken staat tegenwoordig. Maar alle zusjes zijn ook fraai. Wat de denken van de California Spider, de GT Lusso, de LM en de GT SWB. Poaaaah. Zelfs de 250 GT 2+2 zou je niet van de oprijlaan laten verwijderen.

Een exemplaar dat minder bekend is, is deze 250 SWB ‘sharknose’. Het is een ontwerp van Bertone. De inspiratie is natuurlijk, de Ferrari 156 F1 racer met dezelfde bijnaam als gevolg van de bijzondere neus. Die auto was niet alleen mooi, maar ook succesvol, zij het gelinkt aan een tragedie. Phil Hill won dat jaar de F1 titel en Ferrari het WK voor constructeurs.

Dat gebeurde echter niet nadat Wolfgang Alexander Albert Eduard Maximilian Reichsgraf Berghe von Trips in een 156 overleed in een crash op Monza, die ook het leven kostte van meerdere toeschouwers. Misschien is dat wel een van de redenen dat de enigmatische Enzo alle resterende originele 156-jes uiteindelijk liet vernietigen.

Datzelfde lot trof gelukkig niet de 250 Sharknose, een one-off gecreëerd door Bertone op basis van een 250 SWB. Voor het design tekende (har har) niemand minder dan Giorgetto Giugiaro, destijds 23 jaar jong. Het eindresultaat mag er zijn. Aan de voorkant ronde pitten zonder plexiglas ervoor. Een beetje Amerikaanse musclecar, Iso Grifo of latere BMW’s. De kont kort, simpel en effectief met ronde lampunits en de gebruikelijke vier uitlaten. En het profiel verpletterend elegant met een druppelvormige raampartij. Is het ventilatierooster net iets te groot? Misschien…Maar al met al is het toch weer oogwaterend mooi.

Origineel was het exterieur uitgevoerd in ‘Blu Notte’ met een rood lederen interieur. Ook dat interieur werd door Bertone speciaal vormgegeven. Immers waren Ferrari-interieurs in die tijd, hoewel wij het nu gaaf vinden, vrij minimalistisch en spartaans. In dit geval zijn er comfortabel ogende stoelen en een dashboard dat bijna Brits aandoet. Opulente weelde, met een bakkeliet stuur. Natuurlijk met dat fameuze peerdje erop.

Nuccio Bertone vond ‘m ook puik, maar verkocht chassisnummer 3269 GT uiteindelijk toch. Via omzwervingen door California en de zodoende obligate cameo in de Hollywood film ‘Marlowe’ met James Garner (van Grand Prix faam), kwam de auto terecht bij een verzamelaar uit Mexico. Die verkocht ‘m na ruim 30 jaar in 2015 voor 16,5 miljoen Dollar. Inmiddels heeft de auto ook zijn originele kleur weer terug, nadat in de Hollywood-periode de haren zilver geverfd waren.

Vorig jaar werd de auto opnieuw geveild, maar een bedrag vinden we daar niet direct bij terug. Het zal waarschijnlijk niet minder zijn geworden. Het zal dus lastig worden om de Colombo V12 onder de kap aan te spreken in dit leven voor ons allen. Maar ach, gelukkig hebben we de foto’s nog. Zo maken ze niet meer. Koop dan?