Deze 12 sportwagens kregen een tweede kans

Of een derde. Of vierde.
Niets is zo vergankelijk als een sportwagen. Veelal is het een aanvulling op het gamma van een bestaande fabrikant als imagebuider. Daar zijn er een hele hoop van. In sommige gevallen zijn het fabrikanten die enkel en alleen sportwagens maken. Succesverhalen zijn er niet echt veel. En toch blijven veel bedrijven het proberen.

Voor sportwagens is het bekende verhaal. Soms zijn de auto’s beter dan de fabrikant. Zeker in de UK wil het nog wel eens voorkomen dat een veelbelovend project om bekende redenen failliet raakt. Vervolgens neemt iemand anders de rechten over en gaat zelf de auto ontwikkelen en bouwen. En vaak ook daarna weer failliet. Maar dat is dus niet altijd het geval. Er kunnen veel uiteenlopende redenen zijn waarom een bepaald model toch nog een tweede kans krijgt. Vaak zijn de verhalen leuker dan de auto’s zelf, daarom nemen we de 12 kleurrijkste met je door

Farboud GTS – Farbio GT – Ginetta G60
Arash Farboud wilde in 2002 graag een Enzo. En met hem vele anderen. Arash had voldoende cash én hij had al een Ferrari, dus bestelde hij een exemplaar. Meneer Farboud kreeg ‘nee’ op zijn rekwest. Om in aanmerking te komen voor een Enzo had Farboud wel meer dan één Ferrari (360) nodig. In plaats van bij de pakken neer te zetten besluit hij zijn eigen sportwagen te bouwen. De Farboud GTS was best een goed ontwikkelde basis in 2002. De motor was de 380 pk sterke V6 Cosworth uit de B5 Audi RS4, met sterkere uitvoeringen op komst.

In 2007 neemt Chris Marsh de boel over en verandert de naam in Farbio GTS. De dure Audi motor wordt vervangen door een exemplaar van Ford (uit de Mondeo ST220), eventueel met een supercharger. In vergelijking met de Lotus Evora of Porsche Cayman was het, qua dynamiek, meer dan een match. Qua merkbeleving en bouwkwaliteit echter niet. Ook was de prijs aan de hoge kant. Arash Farboud ging overigens verder met nog snellere supercars onder zijn voornaam.

In 2011 stopt Farbio met het bouwen van de GTS. Ginetta, specialist op het gebied van raceauto’s neemt de rechten van het model over om de Ginetta G60 als sportwagen voor de openbare weg te positioneren. De motor is nu een 3.7 V6 uit de Mustang, goed voor 317 pk.

Artega GT – Spyker B6 Venator – Artega Scalo
Qua concurrenten zat de Artega GT op hetzelfde niveau als de Farbio GTS. De auto werd ontwikkeld onder leiding van Karl-Heinz Kalbfell, de man die ook verantwoordelijk was voor de bizar goede Alfa Romeo 159. De motor was een 3.6 liter VR6 uit de Passat R36, evenals de DSG transmissie.

Uiteraard ook een beetje Hollands Trots: de Spyker B6 Venator had zo mooi kunnen zijn. Op een onduidelijke manier wist Spyker 80 paarden te vinden in de VR6. Qua uiterlijk is het best een aardige auto. Stel je voor dat Spyker deze auto’s kon verkopen voor €125.000 per stuk. Dan was het wel een leuke 911 rivaal. Uiteraard is er niets van terecht gekomen.

Benieuwd of er van deze wél iets terecht gaat komen. Ondanks de naam is de Artega Scalo gewoon een Artega GT. In plaats van de kleine V6 van VW wordt de auto aangedreven door een elektromotor met 408 pk.

Perana Z One – AC 378 GT
Een van de mooiste Zagato modellen is toch wel de Perana Z-One. De auto is gebaseerd op de techniek van de Corvette C6 en diens V8. Italiaanse lijnen gecombineerd met Amerikaanse power: kan het nog beter? Er zijn er 10 stuks van gemaakt in Zuid-Afrika.

De Perana zou gebouwd gaan worden bij Hitech, daar waar ook de Superformance Cobra’s vandaan komen. Dit bedrijf bouwde enorm goede replica’s. Zo goed zelfs, dat AC besluit de boel over te nemen. Ze zien wel wat zitten in de Z One en besluiten de auto om te dopen tot AC 378 GT.

Lotus Elan M100 – Kia Elan
De bedoeling van de Elan was anders dan wat er uiteindelijk van geworden is. Aanvankelijk was het de bedoeling dat de auto uitgerust zou worden met een motor van Toyota. Dat niet alleen, de auto zou ook bij Toyota dealers verkocht moeten worden. Zo ver kwam het niet. Aangezien de auto al uitontwikkeld was, besloot Lotus de auto dan onder eigen naam op de markt te brengen met een 1.6 turbomotor van Isuzu.

Toen de Elan M100 uit productie ging, zag Kia zijn kans schoon om de rechten van het model over te nemen. De Koreanen konden wel een imagebooster gebruiken. Op een paar kleine details (achterlichten, wielen) was de auto gelijk. Onderhuids veranderde meer: de 1.6 werd vervangen door een 1.8 van Kia.

MG B – MG RV8
De MG B Roadster is een van de meest herkenbare en iconische Britse Roadsters ooit gebouwd. Een pittig motortje, aanvaardbare prijs en goede looks zorgden ervoor dat de auto van 1962 tot 1980 in productie was. Dus aan het eind van de levenscyclus was de MG B al behoorlijk op leeftijd.

Des te opmerkelijker is het dat ze het bij Rover een goed idee vonden om de auto een nieuw leven in te blazen als MG RV8. De koets werd gemoderniseerd en het interieur kreeg ook een update. De viercilinder werd overboord gegooid ten faveure van een 3.9 V8 met 190 pk. Verder was het hopeloos: bladveren achter en trommelremmen rondom. Zelden werd een auto zo afgefakkeld door de pers. En terecht. Maar als je een klassieker wilt hebben, sla de MG B over en ga voor deze.

Opel Speedster Turbo – Lotus Europa S – Dodge EV Concept – Proton Lekir
Toen de veiligheidseisen in 2001 aangescherpt zouden worden, moest Lotus de Elise gaan updaten. General Motors zat te spelen met het idee van een sportwagen. Aangezien de twee al vaker (succesvol) samen hebben gewerkt financiert GM de ontwikkeling hiervan. In ruil daarvoor krijgt GM een gedeelte van de productieplaatsen om hun auto op te bouwen. In 2000 komt de Opel Speedster en die wordt in 2003 bijgestaan door de Speedster Turbo, misschien wel de leukste Elise ooit gebouwd.

Opel/Vauxhall heeft moeite om de Speedster/VX220 te slijten. Het is nét even een sportwagen te ver ten opzichte van de Meriva en Combo. GM besluit om van de laatste productieplaatsen géén gebruik te maken. Met toestemming van GM ontwikkeld Lotus hun eigen visie op de Speedster Turbo. Deze auto was de Lotus Europa S. De Europa was comfortabeler dan de Elise, maar nog altijd een echte sportwagen. Het werd geen succes, mede doordat Porsche net de Cayman had gelanceerd. Ook de luxere en sterkere Europa SE was nog te hardcore voor de Cayman clientèle en te soft voor de Exige rijders.

Om te laten zien dat Dodge ook wel degelijk groen bezig is doen ze iets wat Tesla ook gedaan heeft: een elektromotor erin zetten. Verder deden ze er weinig aan. In 2009 werd de concept car onthuld. Het was een rijdend prototype: naar het schijnt was de pers behoorlijk lovend over het sportwagentje. Een jaar later wordt de stekker uit het project getrokken.

Uiteindelijk is het het Maleisische Proton dat verder gaat met de Europa. Op zich logisch, gezien de nauwe banden die het merk heeft met Lotus. De naam werd veranderd in Lekir en de motor werd een 1.6 met turbo. Het is tot nu toe bij een concept gebleven.

Mercedes SLR – McLaren SLR MSO
Het huwelijk tussen McLaren en Mercedes was een waar sprookje. Adrian Newey ontwierp de mooiste F1 auto’s en Mercedes leverde (via Illmor) uitstekende motoren zodat Mika Häkkinen twee maal de wereldtitel op zijn naam kon schrijven. De Mercedes SLR McLaren was een minder succesvol sprookje. De auto wist niet echt goed wat het wilde zijn: super GT of raszuivere sportwagen. Daarbij viel de auto in de smaak bij mensen met niet al te veel smaak.

Mercedes was uiterst tevreden over de SLR, maar McLaren niet echt. Het was nogal log en kitscherig een apparaat geworden. Jaren nadat de SLR uit productie ging, deed McLaren dan eindelijk wat ze altijd wilden doen. De speciale afdeling van Mclaren, MSO ontwikkelde een speciale versie van de SLR. Aan de motor werd niet veel veranderd, op wat finetuning na. Dat was ook niet nodig, want de 5.4 M113 is een uiterst krachtig apparaat. Ook de automaat bleef gelijk, voor de 7G-Tronic is het vermogen iets te veel. MSO ging los op de remmen, vering, dempers, aerodynamica. Oh, en alle glimmers werden mat zwart gespoten. Er zijn 25 stuks van gemaakt.

Proto Motors Spirra – Oullim Spirra
Wat de wereld nodig heeft is een Koreaans supercar, dacht Han-chul Kim. Hij werkte als ontwerper bij SsangYong en was zijn eigen bedrijf begonnen: Proto Motors. Dit bedrijf hield zich bezig met het bouwen van concept cars en prototypes voor grote fabrikanten. In 2004 kwam Proto Motors met hun eigen visie op een sportwagen, de Spirra. De lijnen doen behoorlijk Italiaans aan. De motor is een 4.6 Modular V8 van Ford, goed voor 324 pk.

Het in productie nemen van een auto blijkt wel wat lastiger dan het ontwerpen. Gelukkig komt Dong-hyuk Park to the rescue. Park is eigenaar van het Oullim imperium en ziet een sportwagen wel zitten. De Ford motor wordt te Amerikaans bevonden. Er zijn nu louter Koreaanse motoren leverbaar, beide van Hyundai. De 2.7 en 3.8 liter V6, al dan niet geblazen. Er gingen ook verhalen over een elektrische versie in Nederland, maar daar hebben we al een tijdje niets van gehoord.

Mercedes-Benz Schulz Studie – Isdera Imperator 108i
Welkom in het obscure hoekje. BB is een tuner uit Frankfurt van voornamelijk Mercedessen in de jaren 70 en 80. Naast het bouwen van de meest gruwelijke creaties doen ze meer dan alleen tunen. Cabrio versies, limo’s, hatchbacks: ze maken alles. Uiteraard proberen ze telkens hun grenzen verder te verleggen. Omdat ze het jammer vinden dat de C111 van Mercedes nooit in productie is gegaan, besluiten ze zelf met een concept car op de proppen te komen. Onder de kap ligt een 6.3 liter V8 van Mercedes.

De Schulz Studie werd ontwikkeld door Eberhard Schulz. De beste man neemt het over waar BB stopt en begint zijn eigen bedrijf: Ingenieurs buro voor Styling, DEsign en RAcing. Hij neemt het project over van BB en komt met zijn eigen interpretatie van de Studie, die er toevallig hetzelfde uit ziet. De auto heet Isdera Imperator 108i en was leverbaar met een hele reeks aan Mercedes achtcilinders.

Fisker Karma – VL Destino
Ok, niet echt een sportwagen. Meer een sportsedan. Dat maakt het verhaal er niet minder mooi om. Toen Tesla en Fisker hun plannen aankondigde was de concensus dat de Fisker Karma de betere toekomst had, vanwege de hybride layout. Succes voor de Tesla Model S zou veel lastiger zijn, vanwege de infrastructuur. We weten hoe dat is afgelopen (ok, kudos voor Elon Musk). Ondanks dat het een enorm indrukwekkende koets was, faalde het project jammerlijk. Dat lag op zich niet direct aan de auto, want de Fisker Karma had zeker zijn goede eigenschappen. Nieuw zijn ze niet meer te krijgen. Gebruikt wel, kijk hier even waar je op moet letten.

In vergelijking met de Tesla Model S zou je kunnen denken dat de Fisker niet groen genoeg was. VLF Automotive dacht daar heel anders over. De Karma was juist véél te groen. Het merk nam de rechten van de Karma over. Vervolgens werd de gehele aandrijflijn geschrapt. De elektromotoren waren erg zwaar en de viercilinder klonk nergens naar. Dus werd de 650 pk sterke LS9 V8 uit de Corvette ZR1 erin gelepeld. Het resultaat werd Destino genoemd. Het beste van twee werelden: je kunt genieten van één van de bruutste motoren uit de automotive geschiedenis terwijl je ook kunt parkeren bij een laadpaal. Handig.

Oh, nee! De Karma is weer terug! Een chinees bedrijf genaamd ‘Wanxiang’ neemt de auto weer in productie en noemt de auto ‘Karma Revero’. Qua uiterlijk en techniek veranderde er bijna niets. De elektrische aandrijflijn is geoptimaliseerd en er zijn nieuwe kleurtjes en wielen.

Noble M400 – Rossion Q1
Eén van de beste rijdersauto’s van de afgelopen jaren is toch wel de Noble M400. Ok, hij zag er niet zo mooi uit, maar daar ging het niet om. Alles aan deze auto was functioneel en werkte gewoon. Kwalitatief waren dit uitstekende auto’s. Maar de balans in het onderstel was bijkans briljant. Zonder spijkerhard te zijn kon je deze auto plaatsen in een bocht zoals je het zelf wilde. Onder coureurs en connaisseurs was dit een gewild object. Voor iets meer dan Cayman-geld kon je 911 Turbo’s plagen. Goede deal.

Dat vonden ze in de US ook. Ook daar zijn ze gek van trackday specials. 1G Racing uit Ohio is de enige importeur van Noble en weet de auto’s redelijk goed te verkopen. Op het moment dat Noble bezig gaat met de ontwikkeling van mooiere Noble’s als de M14 en M15 (die er allebei niet of nauwelijks op de markt komen), blijft er in de VS nog vraag naar de sportwagens. 1G Racing neemt de rechten over en bouwt zijn eigen interpretatie van de M400. 1G Racing noemt de auto Rossion Q1. Naast de naam veranderen er nog een paar kleine dingetjes aan de M400. Het uiterlijk wordt aangepast. Daar ging het niet direcht om bij deze auto, maar een (ingrijpende) update kan zeker geen kwaad. Ook het interieur werd flink onder handen genomen. Was ook wel nodig.

De Tomaso Bigua – Qvale Mangusta – MG X80 – MG X-Power SV – Riley Xpower SV WR

Ok, het mooiste verhaal komt als laatste. We raden je ten zeerste aan dit epistel van @larssb te lezen. Daarin wordt alles uitvoerig beschreven. Helaas is deze bizar dure bruut er niet meer. Gelukkig hebben we de foto’s nog:

De Tomaso bouwt van 2000 tot 2002 de Bígua. Het is een tweezits roadster met een Ford motor (wederom een 4.6 Modular V8) en een interessante dakconstructie. De auto wordt getekend door Marcello Gandini en ontwikkeld onder leiding van Bruce Qvale, die de auto gaat importeren naar de VS.

Bruce krijgt (net als vele anderen) onenigheid met Alejandro De Tomaso. DeTomaso wil beginnen met een nieuw Pantera project terwijl Qvale verder wilt met de Mangusta. Logisch, want Qvale heeft er veel geld ingestopt. De Qvale Mangusta komt op de markt en doet het niet eens zo heel erg slecht. Er worden 284 stuks van verkocht.

Om te laten zien dat MG Rover onder de leiding van de Phoenix Group net zo sterk is als BMW, is er behoefte aan een supersportwagen. Uiteraard. Peter Stevens krijgt de opdracht om op basis van de Qvale Mangusta een coupé te ontwerpen, de MG X80. Het is geen lelijke auto, maar mist wel een beetje présence. Of Stevens dat kan aanpakken.

Maar natuurlijk. Nu is het wél een lelijke auto, maar ook een enorme bruut. Er is keuze tussen een 4.6 of 5.0 V8. Er waren ook plannen voor een versie met een knoepert van een supercharger én nitro-injectie, goed voor 965 pk… Uiteraard faalde het MG project, waardoor het over en uit is na 84 exemplaren van de X-Power SV.

Maar daarmee is de story nog niet ready. Want William Riley zag wel brood in het project. Hij kocht na het faillissement van de Phoenix Group de rechten voor de X-Power. Hij richt in 2008 MG Sports and Racing op en begint met de bouw van de MG X-Power WR. Het wordt hem onmogelijk gemaakt door de Chinezen die de naam MG voor veel geld hadden gekocht. Bummer.