De veiligheidskooi – Deel 3

‘Mijn schatje!’ Toni komt aangerend en gooit zichzelf op de motorkap van de NSX. Michael kijkt me over de auto heen, vragend aan. ‘Toni heeft de auto gemaakt zoals hij nu is.’ Beantwoord ik lachend zijn blik.

[ Eerdere delen lezen? deel 1, deel 2 ]

‘Alex, man hoe is het.’ Met een brede grijns geeft Toni me een hand. ‘Ik wist niet dat je naar dit soort gelegenheden ging?’

‘Je oude baas vertelde me dat je hier was.’

Hij grijnst. ‘Hij zal me wel missen.’

‘Als kiespijn.’

Langs de weg staan zo’n 50 auto’s, in alle kleuren van de regenboog. De meesten hebben de motorkap open. Over het pratende publiek heen klinkt muziek uit een van de auto’s met veel te grote speakers. Op de strook asfalt tussen de twee rijen auto’s in, staan pionnen en enorme strepen zwart rubber.

Toni’s auto valt meteen op, een nieuwe, donker rode Lancer. Toch is het niet de auto die opvalt, maar juist de hoeveelheid mensen die er omheen staan. Een stuk of 10 mensen staat voorover gebukt onder de motorkap te kijken. Een aantal met hun mobiele telefoon in de hand om foto’s te maken.

‘Michael, dit is Toni, en Toni kan alles met auto’s.’

Glimlachend schudden ze elkaar de hand. ‘Leuk om de man achter de kunstwerken eens te ontmoeten,’ zegt Michael.

‘Waar kennen jullie elkaar van dan?’ Vraagt Toni.

‘Michael werkt bij die autozaak in Amsterdam noord, en ik was daar omdat ik op zoek was naar jou.’

‘Wat is je achtergrond Michael?’

‘Knutselaar met een monteursdiploma, die niet aan fatsoenlijk werk kan komen.’ Antwoord hij.

‘Dat is het antwoord waar ik al op hoopte, Alex kijk jij even rond dan ga ik even Michael overhoren.’

Ik kijk ze na terwijl ze weglopen. Toni, met z’n 42 jaar al een oude rot in het vak, zeker hier tussen de petjes. Hij heeft een oprechte liefde voor auto’s en de techniek en weet meer dan je in de werkplaatshandboeken vinden kan. Dan Michael, de jongen heeft amper z’n rijbewijs en werkt in een winkel waar ze met name wieldoppen verkopen. Ik ken hem net, maar iets zegt me dat het ontmoeten van Toni geen negatieve ontwikkeling is voor hem.

De weg heeft een hoop weg van een pitstraat. De auto’s met de motorkappen open, schreeuwend om aandacht. Logo’s op de deuren, grote spoilers. Ik voel me er thuis, het doet me denken aan andere tijden. De tijd waarin ik niet in de schaduw van de legaliteit leefde. Het was alweer 8 maanden geleden dat ik voor het laatst in de startopstelling stond te wachten op het groene licht. Op plaats nummer vijf. Vier plaatsen achter m’n teamgenoot. Rodney de Graaf. Toen nog m’n beste vriend en m’n grootste concurrent.

Ik leun tegen m’n auto terwijl ik uitkijk over de straat. Vervlogen tijden.

In m’n zak trilt m’n telefoon. Op het oplichtende scherm staat Thomas.

‘Met Alex.’

‘Owh, mooi dan heb ik het goeie nummer gedraaid. Lullo, waar hang je uit?’ Vraagt Thomas cynisch.

‘Ik ben even bij wat vrienden.’

‘Zijn wij geen vrienden dan?’

‘Stockholm syndroom Thomas,’ zeg ik terwijl ik even naar in de richting van Toni en Michael kijk. ‘Stockholm syndroom.’

‘Wat jij wil, in ieder geval moet je morgen hier om 9 uur zijn, Jasper wil wat met je bespreken.’

‘Kon je dat niet smsen?’

‘Zorg nou maar dat je hier bent om 9 uur.’ En hij hangt op.

‘En hoe doet Michael het?’ Vraag ik terwijl ik over ze heen hang.

‘Die jongen kent z’n techniek.’ Grijnst Toni. Hij is oprecht blij en Michael glimlacht wat verlegen.

‘Mooi, kunnen wij dan even praten?’

‘Prima.’ Toni’s glimlach is verdwenen. ‘Michael, kun jij er voor zorgen dat er niet met m’n auto gekloot wordt?’ En hij knikt naar een paar jongens naast een Golf GTI die al een tijdje naar de Lancer zitten te kijken.

We lopen in stilte langs de lange rij auto’s, Toni wacht mij af. Als we de laatste auto gepasseerd zijn stop ik en kijk even om me heen. ‘Toni, hoe is het met Rodney?’

Hij kijkt me even vragend aan en wend dan z’n blik af. ‘Ik heb hem al een tijdje niet meer gesproken, z’n vriendin wil dat niet meer.’ Hij duwt z’n handen dieper in z’n broekzakken. ‘Ze wil dat hij niet herinnert wordt aan dat verleden.’

‘Wat vind Rodney daar van?’

‘Hij wil haar niet kwijt, dus hij spreekt haar niet tegen.’ Hij zucht. ‘Ik neem het hem niet kwalijk.’

We lopen een stuk verder en kijken naar de twee auto’s die langsvliegen. Een Celica die zich vergist heeft in een Golf R32.

‘Hoe is het met jou dan?’ Vraagt Toni.

‘Het gaat, maar ik wordt nog steeds aan de lijn gehouden.’ Ik staar voor me uit. ‘Ik had de politie moeten bellen na dat telefoontje in de pit.’

In de verte klinkt geschreeuw boven de auto’s uit. ‘We schrikken op en kijken in de richting van waar het lawaai vandaan komt. De jongens die eerder bij de GTI stonden, staan nu om de auto van Toni heen. We rennen terug en zien hoe een van de jongens z’n sleutels in de lak van de Lancer wil zetten. Michael en hij kijken elkaar aan terwijl de andere jongens aan het opjutten zijn.

‘Ik zou het niet doen als ik jou was.’ Gromt Michael terwijl hij de jongen streng aankijkt.

‘Wat wou je doen dan?’ Z’n vrienden duwen de jongen met de sleutel verder naar voren.

Michael kijkt omlaag naar de jongen die een paar centimeter voor hem komt staan. ‘Geloof me nou maar, wat je vrienden ook zeggen,’ en hij doet een stap naar voren zodat z’n borst tegen die van de andere jongen aankomt, ‘het is het niet waard.’

Als we vlakbij zijn houdt Toni me ineens tegen. ‘Wacht, ik wil wel eens zien wat die jongen waard is.’

Ik kijk hem even vragend aan en kijk dan weer naar Michael, die ons nog niet gezien heeft.

Plotseling haalt van de jongens met z’n voet uit naar de bumper van de auto, maar nog voordat z’n voet de bumper raakt krijgt hij van Michael al een klap op z’n strottenhoofd en de jongen valt op de grond. Met z’n handen om z’n hals geklemd hapt hij naar lucht.

De schrik in de gezichten van de andere drie maakt al snel plaats voor agressie en de voorste jongen haalt uit naar de zijkant van Michaels gezicht, maar die ontwijkt door te bukken. Terwijl de jongen z’n balans weer probeert te vinden na de mislukte zwaai, pakt Michael z’n arm en draait die in een snelle beweging achterop de rug van de jongen die nu met z’n rug naar Michael toe staat. In dezelfde snelle beweging legt Michael z’n arm om de nek van de jongen en trekt hem achteruit en weg bij de auto van Toni. De jongen in Michaels armen trekt wild aan de arm van Michael die onbeweeglijk om z’n nek blijft zitten. De twee jongens die nog staan kijken elkaar geschrokken aan en kijken hoe hun vriend in de armen van Michael ineen zakt. Met een sinistere rust legt Michael de jongen op de grond en kijkt naar de twee jongens tegenover zich. ‘Ik zou het niet doen als ik jullie was, maar het is jullie feestje.’

‘Wist jij dit?’ Vraag ik aan Toni.

‘Ik had zo’n vermoeden.’ Grijnst hij.

Ik kijk nog eens naar Michael, hoe hij daar nonchalant staat tussen vier jongens die tot voor kort nog een behoorlijke overmacht leken te hebben.

‘Heb je die knokkels gezien?’ Beantwoord Toni m’n ongestelde vraag.

Scheldend en strompelend blazen de jongens de aftocht. Michael blijft achter en merkt ons dan pas op. ‘Sorry, geen klanten van je hoop ik?’

Toni werpt even een blik op de wegstuivende Golf. ‘Ach, ik vind het belangrijker dat ik nu weet wat ik aan jou heb.’