De Škoda Trekka is beter voor je dan Flakka

Het verhaal van de enige Nieuw-Zeelandse productieauto ooit. Nieuw-Zeeland? Ja, Nieuw-Zeeland!

Nieuw Zeeland ken je wellicht omdat Abel Tasman het ooit ontdekte, omdat de rijken der aarde er huizen kopen voor als het einde der tijden komt, of omdat er veel schapen grazen. Als het gaat om auto’s kent de eilandnatie echter niet echt een grote historie. Ja, oké, Bruce McLaren was natuurlijk een Kiwi, maar hij werd pas een succes toen hij zich vestigde in Old Blighty.

Toch was er ooit een auto die zowel ontworpen als gebouwd werd in Nova Zeelandia. Je begrijpt, we hebben het over deze Škoda Trekka. Tussen 1966 en 1973 liepen er zo’n 2.500 van de productielijn in Otahuhu, de meesten bestemd voor de eigen markt. Een handjevol Trekka’s vonden hun weg naar Fiji, Tongo, Samoa, Australië en Vietnam (als supportvoertuig voor de staf van een ziekenhuis). Intrigrerend genoeg werd één Trekka in 1969 door General Motors naar de thuisbasis in Detroit gehaald, hoewel de bedoeling hierachter nooit geheel duidelijk is geworden.

Allemaal leuk en aardig, maar het is tijd om de olifant in de kamer te adresseren: Škoda is toch Tsjechisch!?! En Tsjechië heette in die tijd toch nog Tsjecho-Slowakije en bevond zich achter ‘de muur’? Klopt allemaal, echter, de Sowjets waren best bereid wat producten te exporteren. Dat gebeurde richting Nieuw-Zeeland met name in de vorm van bouwpakketjes voor Octavia’s. In Nieuw-Zeeland waren ze namelijk ook niet vies van flinke importheffingen. Net als in Nederland ooit het geval was, kon je daar onderuit komen door de auto in te voeren als onderdelen en vervolgens ter plekke in elkaar te zetten. Zodoende ontstonden er verschillende bedrijfjes die auto’s in elkaar sleutelden.

Daarmee was de basis voor de Trekka in feite al gelegd. Het enige wat er nog moest gebeuren was dat iemand op het lumineuze idee kwam om niet gewoon, zeg, een Octavia te bouwen met het bouwpakket, maar een heel andere auto. Aldus geschiedde middels een een-tweetje tussen Phil Andrews, de Nieuw-Zeelandse importeur van Škoda en Noel Turner, een eigenaar van een van de assemblage-bedrijfjes.

Het was Phils idee om een goedkoop utilitaristisch voertuig te bouwen voor boeren. De Trekka lijkt ook in die zin enigszins op de Land Rover Defender, echter helaas is de Trekka wel veel minder capabel. In de basis had de Trekka zoals gezegd het ‘platform’ van de Octavia, zij het met een verkorte wielbasis. Tevens werd de auto 19 centimeter verhoogd om over onbegaande paden te kunnen toeren. Maar met de 1.2 van Škoda onder de kap en het standaard diff, was de ‘offroader’ ondanks zijn geringe gewicht van minder dan 1.000 kilo niet bepaald een geweldenaar op gladde heuvels. Gelukkig ontwierp een zekere Ray Stone, die zich normaal bezig hield met raceauto’s, al snel een Limited Slip Diff voor de Trekka. Dat was een flinke vooruitgang. Plus, het was altijd beter dan dezelfde heuvels proberen te slechten met een Octavia.

De overheidsregels die het ontstaan van de Trekka mogelijk maakten, luidden uiteindelijk ook het einde van de auto in toen de overheid de importheffingen flink reduceerde. Hierdoor konden (betere) buitenlandse alternatieven opeens makkelijker concurreren met de Tsjech uit eigen land. Bovendien hield Škoda zelf op met het produceren van de Octavia Combi en stierf Noel Turner tot overmaat van ramp in 1971. De Trekka zong het nog even uit tot en met 1973, maar toen viel het doek definitief. Sowieso waren de meeste exemplaren al in de eerste productiejaren gebouwd. De paarse broeken van Škoda maakt het ietwat trieste einde van Nieuw-Zeelands enige eigen productieauto overigens niks uit. Zij eren de auto inmiddels als de voorganger van onder andere de Karoq en de Kodiaq (rijtest). Iets met pedigree et cetera…