De 15 Monegaskische GP’s die Ferrari NIET won sinds 2001

Ferrari is de Formule 1. De Monegaskische Grand Prix is de Formule 1. Toch heeft Ferrari een abominabel track record in de Grand Prix van Monaco. In de afgelopen 38 jaar wonnen ze slechts drie keer. Na de overwinning van Michael Schumacher in 2001 staat de teller al jarenlang op nul. Deze coureurs wonnen in de tussenliggende periode wel.

In het begin van dit millenium was Ferrari oppermachtig in de F1. Toch wist Schumacher in de periode dat hij vijf wereldtitels aan elkaar reeg bij het rode team slechts één keer te zegevieren in Monte Carlo. Alsnog won hij de Grand Prix maar liefst vijf keer. Twee daarvan kwamen echter in de Benetton periode en twee in de periode dat Ferrari het juist nog niet zo goed voor elkaar had. Vooral de winst in 1997 tegen de oppermachtige auto’s van Williams en McLaren was memorabel.

Monaco is sowieso een aparte uitdaging, waar niet altijd de coureurs en auto’s winnen die op de conventionelere banen het beste zijn. Het is een nét wat andere discipline. Sommige coureurs zijn bijzonder goed in Monaco maar elders slechts gemiddeld en vice versa. Geen wonder dat een handjevol coureurs juist op dit circuit hun enige overwinning scoorden.

Ook in het huidige rijdersveld hebben sommige grote namen niet per se de beste reputatie op het stratencircuit. Vettel bijvoorbeeld won er ondanks zijn vier titels slechts één keer. Teamgenoot Webber scoorde in de jaren dat Vettel naar de titel freewheelde juist twee van zijn negen overwinningen. Ook Hamilton pakte, ondanks zijn vurige wens om op Monaco-held Senna te lijken, slechts twee overwinningen in de meest prestigieuze Grand Prix. Voormalig teamgenoot Rosberg daarentegen won drie keer in de plaats waar hij opgroeide.

2002:
Ferrari regeert van 2000 tot en met 2004 in de F1, maar ook binnen deze periode kan je niet alle jaren over één kam scheren. In 2000, 2001 en 2003 krijgt de rode brigade nog wel wat weerstand van McLaren en Williams. In de seizoenen 2002 en 2004 is het echter écht niet leuk meer. Ferrari wint bijna alles en omdat Schumacher duidelijk de eerste man is van het team, zit er deze jaren absoluut geen spanning in het kampioenschap. De enige vraag is nog, gaat het team alle races winnen? Zowel in 2002 als in 2004 gebeurt dat niet, mede dankzij nederlagen in Monaco.

In 2002 pakt kwalificatie-beest Juan Pablo Montoya de pole in de Williams, met een behoorlijk marge op David Coulthard in de McLaren. Bij de start komt Montoya echter niet goed weg en pakt Coulthard de kop. Montoya valt later uit met een kapotte motor. Schumacher probeert Coulthard nog wel te belagen in de slotfase, maar komt er in de nauwe straten niet langs. De Schotse kaak pakt zijn tweede overwinning in het Prinsdom.

2003:
In 2003 revancheert Montoya zich. Dit maal pakt hij niet de pole, want die gaat naar teamgenoot Ralf Schumacher. Montoya start vanaf plaats drie. In de race is de Columbiaan echter sneller dan de Duitser en zit hij ronde na ronde in de versnellingsbak van Ralf. Als de broer van de pits induikt blijft Montoya buiten en gaat hij ontzettend hard, zelfs harder dan in de kwalificatie. Het hoge tempo blijkt uiteindelijk ruimschoots voldoende te zijn om de overwinning binnen te slepen. Omdat Montoya eerder ook al de Indy 500 op zijn naam schreef (en later nog eens), heeft ‘One’ al twee van de drie onderdelen van de Triple Crown achter zijn naam staan. Nu Le Mans nog…

2004:
In 2004 werd het de race van Jarno Trulli. De Italiaan heeft het jaar ervoor gezien hoe teamgenoot Alonso zijn eerste overwinning pakte met de Renault in Hongarije. Je zou het wellicht niet direct zeggen, maar qua layout heeft Monaco wel wat overeenkomsten met het circuit in de buurt van Budapest. Dat ligt de Renault dus wel.

Trulli heeft tot op dat moment een behoorlijk goede indruk achter gelaten in de F1, maar nog nooit gewonnen. Het laatste weekend van mei in 2004 gaat echter alles goed. Vanaf pole rijdt de Italiaan naar de zege. Het zou niet alleen zijn eerste, maar ook meteen zijn laatste overwinning in de F1 worden.

2005:
Kimi Raikkonen zal na zijn pole van gisteren wellicht nog wel even terugdenken aan 2005. Ook dat jaar stond hij op pole position, toen nog met de McLaren-Mercedes. De koele Fin wist zijn eerste startplek in de slotfase vrij eenvoudig te verdedigen ten opzichte van de twee Williams-BMW’s. Heidfeld pakt een van zijn vele tweede plaatsen, Webber wordt derde.

2006:
Na in 2004 het duel verloren te hebben van teamgenoot Trulli en in 2005 geen kans te hebben gehad tegen Kimi, kan de kersverse wereldkampioen Alonso in 2006 eindelijk toeslaan. Hij pakt de pole en de overwinning voor Renault op weg naar zijn tweede kampioenschap.

2007:
Alonso gaat in 2007 baaaaack-to-back door opnieuw de pole te pakken en te winnen. Dit keer doet hij dat echter voor het team van McLaren. Lewis is het hele weekend langzamer en moet genoegen nemen met de tweede plaats.

2008:
In 2008 heeft LH44 echter een gelukje. Eigenlijk is hij ook dat jaar niet de snelste, want Massa pakt de pole en Raikkonen start van plaats twee en grijpt de snelste ronde in de race. Dat de pole echter geen garantie is voor de zege blijkt dit jaar.

Hamilton raakt in de beginfase van de race de muur en moet daarom uit voorzorg een pitstop maken voor nieuwe banden. Omdat er echter een Safety Car op de baan verschijnt is dit zijn voordeel. Hij schuift door naar de kop van het veld en geeft deze positie daarna niet meer uit handen.

2009:
Het jaar van Button en het jaar van Brawn GP. Het voormalige team van Honda is in het begin van het jaar dankzij de dubbele diffuser bijna niet te stoppen. Button wint zes van de eerste zeven races, alleen in China wint Vettel. In de rest van het jaar wint de Brit overigens helemaal niet meer, maar omdat concurrenten Vettel, Webber, Hamilton, Raikkonen en Barrichello de overwinningen verdelen pakt ‘JB’ alsnog de titel.

2010:
De eerste van twee overwinningen die Webber weet te scoren op het circuit. Vettel is hem doorgaans de baas op de nieuwere circuits, maar op de oude banen gaat Webber niet zelden harder. Hij pakt de pole en de overwinning. Vettel zet nog wel even de snelste ronde neer, maar dat is slechts een troostprijs.

2011:
In 2011 kan de Duitser alsnog lachen, hoewel hij daar de nodige mazzel voor nodig heeft. Toegegeven: hij sleept op zaterdag op eigen kracht de pole binnen. De race ontpopt zich echter als een thriller. In de slotfase rijdt Vettel eerste, maar op stokoude banden. Achter hem zit Alonso in de Ferrari op aanmerkelijk verser rubber en daarachter Button in de McLaren op nóg verser rubber.

Het einde van de race wordt echter een anti-climax. Dankzij ongevallen van Alguersuari en Petrov komt er een rode vlag op de baan met nog enkele ronden te gaan. Volgens het reglement mochten de coureurs op dat moment de banden wisselen op de grid. Het voordeel van Alonso en Button wordt daarmee teniet gedaan. Tot zover een zinderende slotfase.

2012:
Eigenlijk een copy-paste van 2010. Webber pakt de pole en de zege.

2013, 2014 en 2015 :
In 2013 breken de drie jaren van Rosberg aan. De Mercedes-coureur, opgegroeid in Monaco, zegeviert drie keer achter elkaar op de gritty streets. Twee keer op eigen kracht en één keer doordat het team van Mercedes Hamilton een oor aannaaide.

In 2013 en 2014 pakte Rosberg de pole en de race. In 2015 had Hamilton echter de bovenliggende hand in de kwalificatie. Ook in de race liep de Brit eenvoudig weg van de rest van het veld. Doordat Max zijn STR echter in de staart van Grosjean’s Lotus boorde, kwam er richting het einde van de race een Virtual Safety Car de baan op, gevolgd door een echte Safety Car.

Het team van Mercedes dacht dat Lewis voldoende marge had op Rosberg om een ‘gratis pitstop’ te maken. Ze hadden het echter net iets verkeerd berekend. Hamilton kwam áchter Rosberg terug de baan op en ondanks het feit dat hij nieuwere banden had en het hele weekend sneller was geweest dan ROS, kwam hij er in de resterende rondes niet meer langs. Enfin, in 2008 had LH44 dus geluk, maar in 2015 had hij verdiend te winnen.

2016:
Net als acht jaar eerder kreeg LH44 ook vorig jaar een cadeautje van de racegoden in Monaco. Maar eigenlijk moeten we vooral zeggen dat Ricciardo pech had. De Ozzie deed het hele weekend alles goed en pakte de pole. Dit keer was het echter Red Bull dat bij de pitstops de fout in ging. Hamilton, die zelf wel een goede race reed in vergelijking met Rosberg, maar simpelweg de snelheid van de RB12 niet kon matchen met zijn Merc, kneep de Ozzie voorbij en schreef alsnog zijn tweede Monaco-zege op zijn naam.

Dus, vijftien jaar, geen rode auto op de hoogste trede van het podium. Gaat het vandaag wel gebeuren? We gaan het zien…