Omdat er twee dingen zijn waar niet over te twisten valt – smaak en cultuur – en omdat beide ten grondslag liggen aan welke auto dan ook, belichten de bloggers de komende tijd de verschillende landen waar onze geliefde vierwielers vandaan komen. Vanwaar die Duitse degelijkheid, die Italiaanse emotie, die Japanse perfectie? Lees het in onze serie ‘Autoblog.world’.
Aflevering 1
En de serie start met dat rare eiland aan de andere kant van de Noordzee, juist Engeland. Het meest eigenwijze land van Europa en misschien zelfs wel van de wereld. Ze rijden aan de “verkeerde” kant van de weg, het metrisch systeem willen ze niet gebruiken en dat zijn slechts enkele eigenaardigheden van de eilandbewoners. Het zal je dan ook niet verbazen dat die eigenaardigheden terug te zien zijn in de rijke autogeschiedenis van het land.
Dat Engelsen al sinds het begin helemaal verzot zijn op auto’s en dat blijkt ook wel uit het feit dat nog steeds ieder jaar de London to Brighton run wordt gehouden. Deze race werd voor het eerst gereden in 1896 ter ere van het feit dat de “Red Flag Act” was afgeschaft. Deze wet hield in dat auto’s niet harder mochten rijden dan 4 mijl per uur en er moest altijd een voetganger met een rode vlag voor een auto uit lopen! Zoals ik al zei, de Engelsen heb zo hun eigenaardigheden. De moderne variant van deze race is meer een optocht geworden en je mag alleen deelnemen als je auto gebouwd is voor 1905(!).
Hier blijkt al uit de dat Engelsen een sterke hang hebben naar het verleden, het liefst houden ze alles bij het oude en moet er zo min mogelijk veranderen. Aan de ene kant is dat natuurlijk prachtig en blijft er een stukje cultuur bewaard. Maar of dat nou altijd zo goed is? In Engeland heeft het dan ook altijd gebarst van de gelukszoekers die hun eigen automerk willen opbouwen. In schuurtjes achteraf worden de meest mooie auto’s met de slechtste kwaliteit in elkaar geschroefd.
Ach, het komt uit een goed hart zullen we maar zeggen. Het maakt niet uit hoe vaak een merk failliet gaat er is altijd wel weer een gek, uhh, fanaat die de boel weer nieuw leven in weet te blazen en verder gaat waar de vorige eigenaar was gebleven. Denk bijvoorbeeld aan de soap die we gezien hebben rond TVR, maar vergeet niet dat een merk als Aston Martin ook meerdere malen op de rand van de afrond heeft gestaan en nu eindelijk eens winstgevend is geworden. En zo zijn er nog tientallen voorbeelden te geven van zorgenkindjes.
Van de ooit florerende Britse autoindustrie is tegenwoordig nog maar bar weinig over en hoe komt dat nou eigenlijk? Tot de jaren ’60 waren er meerdere onafhankelijke fabrikanten die allemaal vochten voor hun eigen plekje op de markt. Maar de ellende begon pas goed toen in 1968 British Leyland Motor Corporation onstond na een fusie tussen British Motor Holdings en Leyland Motor Corporation. In dit bedrijf werden daarnaast ook nog eens een heleboel zelfstandige merken opgenomen en uiteindelijk werd het zelfs een staatbedrijf. De gedachte achter de fusie was dat er flink bespaard kon worden op de kosten, maar dat liep een beetje anders.
Er was geen geld om producten degelijk te ontwikkelen en er waren te veel concurrerende merken. Het idee was goed maar er zat veel te veel overlap tussen de verschillende merken en daar kwam nog eens bij dat de kwaliteit van de producten dramatisch was. In deze periode hebben Engelse auto’s hun inmiddels legendarisch slechte naam te danken. En heeft ons een hele serie “Lukas, the Prince of Darkness“ grappen opgeleverd. Ook het gevleugelde gezegde dat je altijd maar beter 2 Jaguar’s kon kopen omdat er toch altijd wel eentje bij de garage stond stamt uit deze periode. En begin jaren ’80 werd duidelijk dat er weinig meer over was van de ooit trotse merken. Jaguar werd verkocht aan het Amerikaanse Ford voor enkele miljarden(!). Het trieste verhaal van Rover en MG is inmiddels ook wel bekend.
Ik vind het dan ook jammer dat het echte Britse gevoel begint te verdwijnen bij de automerken die nog bestaan. Denk maar eens na, de meeste merken zijn in handen van een grote fabrikant (Bentley, Jaguar, Land Rover, MINI, Rolls-Royce) of een stel buitenlandse investeerders (oa Aston Martin en TVR). De merken worden gepolijst en de modellen moeten plotseling voldoen aan ergonomische eisen en moeten logica bezitten. Mijn grote vraag is waarom? De hele wereld begint al gestandaardiseerd te worden, alles ligt vast en begint een grote eenheidsworst te worden.
Kijk bijvoorbeeld naar een merk als Bentley, persoonlijk heb ik daar een dubbel gevoel bij. Aan de ene kant is het prachtig dat Volkswagen het aandurft om te blijven investeren in de inmiddels bejaarde 6,75 liter V8 motor en de al even bejaarde Arnage en zelfs met een cabrio en een coupe op de proppen is gekomen. Dat zijn auto’s waar mijn hart ligt, ze zijn niet rationeel, niet functioneel, niet high-tech en zo kan ik nog wel even door gaan. Maar die auto’s zijn wel met liefde ontworpen en zijn goed zoals ze zijn. Persoonlijk zou ik dan ook nooit voor een Continental kunnen gaan. Tuurlijk het is een goede auto maar het mist een beetje dat typische eigenwijze Britse gevoel. Je weet en voelt gewoon dat het een Duitse auto is met een dun laagje Britishness. En ik vrees dan ook met grote vrezen wat er gaat gebeuren als de Arnage met pensioen gaat en er een opvolger moet komen. Zal dit ook een te slick gestyleerde Duitser worden met een dun Brits sausje?
Misschien dat BMW het dan bij Rolls-Royce en MINI beter heeft gedaan. De fabrieken staan in Engeland en de links met BMW zijn op technisch vlak uiterst dun, in elk geval minder zichtbaar dan bij Bentley/VW. En dat BMW de juiste beslissing heeft genomen met Rolls-Royce blijkt misschien ook wel uit het feit dat Mercedes hopeloos heeft gefaalt bij het reanimeren van Maybach, heritage is een onmisbare factor en die moet je koesteren!
En die wijsheid is zelfs doorgedrongen tot China want vanaf het moment dat MG Rover stond te wankelen cirkelden er al een paar Chinese aasgieren boven de merken. En toen het dan uiteindelijk zover was, werd het laatste stukje zelfstandige Britse heritage uiteengereten en zijn er nu twee Chinese merken bezig om het doffe imago van MG en RoverRoewe weer op te poetsen. Veel kans geef ik ze niet, maar de tijd zal het leren.
Hoe herken je nou een echte ouderwetse Britse auto? Heel simpel, zet de auto een dag in de brandende zon en de geur die je dan tegemoet komt, een mengeling van wortelnotenhout, leer en Joost mag weten wat. Die geur is voor mij het echte Engelse gevoel. Iedereen die het wel eens heeft geroken weet precies wat ik bedoel. Ik zal je dit niet aanraden met een Japanse auto want je zou wel eens flauw kunnen vallen van de dodelijke plasticdampen zie zich gevormd hebben in het interieur…
Interessant stukje!
Maar dat met dat er iemand met een vlag voor je auto moet lopen is in Nederland ook zo geweest, sterker nog, het staat officieel nog steeds in de wet!
Goede collumn! Ik heb altijd een zwak gehad voor Engelse auto’s, ik zou zelfs kunnen beweren dat Engelse auto’s bij mij meer emotie oproepen dan dat Italiaanse auto’s dat doen.
Hoe komt dat toch dat vaak de kwalitatief slechte auto’s zo aantrekken? Maakt het slechte ze juist ‘mooi’ ???
@ Franqie: tegenwoordig hangt die rode vlag boven de weg in de vorm van rode ledjes die de getallen 50, 70, 80 en 90 vormen… ;)
geweldig genoten. Die andere luchten die je trouwens ruikt zijn vaak van olie en/of brandstof volgens mij.
Als iemand nog zin heeft een automerk op te richten, er liggen nog een aantal merknamen braak: Morris, Austin, Riley, Wolseley, …
Ze zouden die Red Flag Act rondom Amsterdam weer moeten introduceren tijdens spitsuren. 4 mijl per uur haal ik daar doorgaans niet.
Wanneer we het over echt Britse merken hebben, mogen we Morgan natuurlijk niet vergeten. Dat is nog Brits, al zitten er buitenlandse motoren in. En alle typisch Britse eigenschappen zijn er in terug te vonden.
Engelsen hebben al sinds ruim 30 jaar het metrische systeem maar inderdaad, er zijn altijd nog diehards die in feet en inches blijven rekenen. Dat houdt vanzelf op als de huidige generatie is uitgestorven; op scholen wordt alleen nog metrisch gerekend. De enige uitzondering is het wegennet; het was te lastig om alle borden aan te passen van mijlen naar km (zelfde reden waarom GB nog steeds links rijdt).
Van die geur kan ik meespreken. Mijn grootvader heeft nl 14 jaar met drie verschillende Jags gereden. Een Souvereign, een XJ SPORT (6.0 liter, lekker :-) ) en een XJ6 met 3.2 niet gesuperchargede motor. Allemaal roken ze even zalig om in te vertoeven, de geur van dat hout, dat leer, zalig. Dat waren stuk voor stuk beauties, allemaal even verfijnd als krachtig, echt een plezier om in te rijden. ’s Echt wel jammer dat ik mijn rijbewijs toen nog niet had, nu rijdt hij met een golf 5 :-)
Iig, je hebt Deutsche Grundligkeit, en als tegenhanger Britse verfijndheid. Persoonlijk verkies ik het eerste, maar gewoon nee zeggen tegen een Jag zal je me niet horen doen :-)
http://www.bristolcars.co.uk/
En deze is er ook nog!
Ah, als ‘rechtgesnaarde’ Anglofiel ga ik dit stukje vanavond eens in alle rust lezen.
Ik moet nu weer aan ’t werk!
@oxymoron: Daarom kon het in Ierland wel? Daar is in 2004 alle snelheden van mijlen naar kilometers gegaan. De bewegwijzering zelf was al wat langer in kilometers. En wat te denken van maateenheden als “pint” (niet alleen gebruikt voor bier) en feet? Voordat het metrisch is ingevoerd zijn we nog wel wat jaren verder
Weet iemand welk model MG/Rover hier linksvoor staat afgebeeld (die zwarte)?
Is wel een mooie auto…
@ babbaloerie:
MG X-Power
MG sv svr, zie website http://www.oakfields.com, verschillende te koop.
Leuk stukje inderdaad. Je kan het ermee eens zijn of niet.
Ben t in bepaalde opzichten niet eens met de columnist. Ik vind zeker niet dat BMW het beter heeft aangepakt met RR dan VW met Bentley. Vraag de gemiddelde (welgestelde) brit wat ze vinden van de RR Phantom en ze zullen je antwoorden dat het een kille auto is geworden die geen britse uitstraling meer heeft. Daarnaast is de Continental Flying Spur juist heel goed ontvangen bij de Bentley liefhebbers uit Brittanie.
Mooie Column. Heb een XJ rijdende Pappa, en inderdaad – ik kreeg altijd het gevoel dat ik in een oude boekenkast stapte als ik in dat ding ging zitten. Het rook ook naar een bibliotheek.
Overigens herken je een echte Engelse auto aan het rechte dashboard, wat gek genoeg de RR ook nog altijd heeft. Eigenlijk oerlelijk.
Overigens volledig met je eens, de Arnage is écht goed. Dit jaar op Le Mans ook een Engelse heer met een Arnage R voorbij zien schuiven. Toch wel het toppunt van decadentie.
Bij de geur van Engelse auto’s denk ik helaas aan geuren als benzine (lekkende carburateur), brandlucht (kortsluiting) en uitlaatgassen (gescheurd uitlaatspruitstuk) van mijn Mini’s.
Toch denk ik met weemoed aan de tijd dan ik in die stuiterbakjes reed terug. Er zat b.v. ook een kink in de kabelboom die van achter (accu) naar voor liep, uiteraard onder de auto door. Af en toe viel alle stroom uit (leuk op een bochtig provincieweggetje in het donker), maar na een hobbeltje werkte alles weer normaal voor een paar maanden/weken /dagen/uren.
Is Noble nog steeds 100% brits? Die doet het toch wel goed?
Leuk en interessant. Dit soort artikel lust ik wel pap van (in komkommertijd)
ben ik nu de enige die spontaan aan Lotus denkt als ik een Britse vlag zie?
Dat links rijden, komt voort uit de ridderspelen “jousting” van honderden jaren terug.
De ridders reden, te paard, elkaar tegemoet. Je moest dan je tegenstander met een lans van het paard stoten. Aangezien de meesten rechtshandig zijn, reed men aan de linkerkant.
Rijden aan de rechterkant schijnt toch beter te zijn (heeft iets te maken met rechtshandig zijn, heb ik gehoord).
Vrijwel de hele wereld is tot dit inzicht gekomen, de Engelsen uiteraard niet (is eigenlijk best wel aardig…)
Of zoals ze zelf zeggen “Left is right and right is wrong”
Gefaalt is met een d => gefaald!!
De Arnage, de Azure en de Brooklands Coupe….
“Dat zijn auto’s waar mijn hart ligt, ze zijn niet rationeel, niet functioneel, niet high-tech en zo kan ik nog wel even door gaan. Maar die auto’s zijn wel met liefde ontworpen en zijn goed zoals ze zijn. Persoonlijk zou ik dan ook nooit voor een Continental kunnen gaan. Tuurlijk het is een goede auto maar het mist een beetje dat typische eigenwijze Britse gevoel. ”
Hier ben ik het HE-LE-MAAL mee eens. Het gaat om passie, niet om perfectie. “Duitsers” streven naar mechanische perfectie, “Japanners” naar ergonomische en kwalitatieve perfectie…. Maar “Britten” streven, of beter gezegd streefden, naar britishness, naar emotie, naar iets wat karacteristiek zei, dit is brits. En dat is mooi.
Om te “jousten” met de lans in rechterhand moet je nochtans rechts van de balk rijden en niet links Murrrphy ;-)
Ik meen mij te herinneren dat het wel iets met ridders te maken had, maar dan niet zozeer “jousting”, maar eerder je zwaard dat je aan de rechterkant had.
De geur van hout, leer, olie en benzine … alhoewel het hout en leer in een van mijn oude Engelse auto’s toch echt niet aanwezig is. Regelmatig zie ik de Maybach van een van de Woolworth familie leden hier rondrijden en dat ding heeft gewoon geen karakter.
Volgens mij heeft links rijden met een heel andere gewoonte te maken: In die tijd hadden vrijwel alle auto’s het stuur rechts. Europeanen van het vaste land vonden het dan handig rechts te rijden, in verband met het uit de auto stappen zonder je voeten in de modder te hoeven steken, terwijl de Engelsen dachten aan het uit de auto stappen van hun vrouw zonder dat haar voeten vies werden. Gewoon een kwestie van beschaving dus :)
Pa’s eerste:
Rule Brittannia! Helaas is er veel verloren gegaan, maar er stroomt nog steeds 4 Star door m’n aderen.
Jensen, Austin Healey, Morris, Austin, Vandenplas, Riley, Wolseley, Invicta, Standard, Triumph… Allemaal ter ziele gegane merken.
En wat mij betreft moet dat ook zo blijven. Een merk reanimeren heeft geen zin.
Het slaat meestal namelijk nergens op. Een naamplaatje maakt van een sportwagen nog geen Jensen of Austin Healey…
In al mijn anglofilie heb ik ook een sterke hang naar het verleden en geef daarom de voorkeur aan de Britse (en Italiaanse, maar da’s een ander verhaal) klassiekers.
Om alle bovengenoemde redenen. Eigenwijs is goed!
Juist Klassiekerrally … ooit zal ik nog eens een oude Healey in mijn collectie toevoegen .. of misschien maar een simpele MG. Echter eerst maar eens de garage gaan bouwen voor al dat moois (wel grond genoeg) :P
De Lucas ‘Prince of Darkness’ grapjes neem ik maar op de koop toe.
De enige uitzondering is het wegennet; het was te lastig om alle borden aan te passen van mijlen naar km
Is ook weinig goede reden toe, aangezien km per uur ook geen SI maat is. Eigenlijk zouden we hier ook alle borden naar m/s moeten veranderen. Dan is 120 opeens best een leuke maximum snelheid.
We kunnen er hier trouwens ook wat van, met het gebruik van antieke maten. Ik zie op autoblog bijvoorbeeld nog steeds alle motorvermogens in pk uitgedrukt, en niet in kW.
DeAutogids.nl & Mairsil: Ierland is wel wat leger dan Engeland, en bovendien zal daar de lobby minder sterk geweest zijn. En over oude maten gesproken: wij kennen ook nog steeds ons en pond, zij het dan metrisch aangepast. Maar het valt mij op dat in het onderwijs en officiële publicaties keurig metrisch gewerkt wordt, zodat op de duur inderdaad de voeten en duimen, en de stones niet te vergeten, vanzelf zullen uitsterven. Maar ja, dat kan nog even duren.
Prachtig artikel inderdaad zonde van vele Engelse merken.
Nichos: echt engels kun je Lotus moeilijk noemen (ze rijden vaak met Toyota en Opel motoren).
@ Lennart
Dat zou heel goed kunnen kloppen van dat zwaard, klinkt ook een stuk logischer….
Weer wat geleerd.
“Ik vind het dan ook jammer dat het echte Britse gevoel begint te verdwijnen bij de automerken die nog bestaan. Denk maar eens na, de meeste merken zijn in handen van een grote fabrikant (Bentley, Jaguar, Land Rover, MINI, Rolls-Royce) of een stel buitenlandse investeerders (oa Aston Martin en TVR). De merken worden gepolijst en de modellen moeten plotseling voldoen aan ergonomische eisen en moeten logica bezitten. Mijn grote vraag is waarom? De hele wereld begint al gestandaardiseerd te worden, alles ligt vast en begint een grote eenheidsworst te worden.
Kijk bijvoorbeeld naar een merk als Bentley, persoonlijk heb ik daar een dubbel gevoel bij. Aan de ene kant is het prachtig dat Volkswagen het aandurft om te blijven investeren in de inmiddels bejaarde 6,75 liter V8 motor en de al even bejaarde Arnage en zelfs met een cabrio en een coupe op de proppen is gekomen. Dat zijn auto’s waar mijn hart ligt, ze zijn niet rationeel, niet functioneel, niet high-tech en zo kan ik nog wel even door gaan. Maar die auto’s zijn wel met liefde ontworpen en zijn goed zoals ze zijn. Persoonlijk zou ik dan ook nooit voor een Continental kunnen gaan. Tuurlijk het is een goede auto maar het mist een beetje dat typische eigenwijze Britse gevoel. Je weet en voelt gewoon dat het een Duitse auto is met een dun laagje Britishness. En ik vrees dan ook met grote vrezen wat er gaat gebeuren als de Arnage met pensioen gaat en er een opvolger moet komen. Zal dit ook een te slick gestyleerde Duitser worden met een dun Brits sausje?”
I so agree!!! Al die saaie standaard eenheidsworst is niet leuk, laat er aub nog wat leuke aparte merken overblijven.
Waar is die fraaie donkergroene Triumph Stag gebleven met die sticker achterop: “All parts falling of this car are of genuine British craftmanship”?
Wat wel gek is: die enorme populariteit op dat eiland van Japanse auto’s. Toegegeven, die laten je zelden in de steek. Maar met een enkele uitzondering is het toch een zielloze bedoening bij onze Oosterse vrienden. KNiks authenticiteit, niks lekker luchten, niks karakteristiek uitlaatgeleuid. En dat juist die Engelsen daar zo van houden, dat verbaast me. Of zouden ze aan de werkgelegenheid in hun eigen land denken bij de aankoop van een auto? Maar enig sociaal gevoel moet ze toch sinds Margaret Thatcher geheel vreemd zijn? Kortom een raadsel, die love affair van Engelsen en Japjes.
Op onderstaande pagina staan drie reportages van de Kanaal Z (in NL is dit RTL Z dacht ik) over drie Britse merken: Lotus, Morgan en Truimph (de motoren, niet de auto’s). Best interessant.
http://www.kanaalz.be/nl/cruisecontrol/default.asp?nav=uniek_2949&
btw, bijna alle reportages daar zijn over auto’s – het programma heet dan ook Cruise Control, ik weet niet of jullie dit hebben in NL. Zou dit soort webTV niet iets zijn voor autoblog? :)
En dan bedoel ik niet filmpjes van dommekloten die hun Lambo in de prak rijden of een tuinhuisje omver sleuren met een Cayenne, maar echte reportages, testritten, nieuwe modellen voorstellen enz…
Vroeger had ik een Triumph Spitfire Mark III. Alles was Brits. De soort mankementen dan die deze had. Had wel z’n charme natuurlijk langs de kant van de weg. De wielen draaiden evenwel de juiste kant op. Naar de garage. En de geur was er ook. Uit een spuitbus van een showroom geleend.
En toch zijn de meeste Jag en andere Engelse merkrijders vast erg blij dat ze nu zowaar de hele week door kunnen rijden zonder een garage bezoek.
Ergens is het onvoorstelbaar dat Jaguar niet in die tijd al ten onder is gegaan! Wat bezielde iemand toen (toen = de tijd dat ze echt bagger waren) om zo’n auto te kopen?
@ Wimpie: ik weet het niet zeker, maar misschien heeft het feit dat ze beide links rijden er iets mee te maken – dat maakt het voor veel meer modellen mogelijk om zowel in Japan als ook in Engeland te worden geleverd. Denk aan de Nissan Skyline, dat is toch een geweldige auto! Maar alleen met links stuur te krijgen, en dus niet op het Europese vasteland, officieel dan. Maar wel in Engeland officieel geleverd!
Heb alles zo’n beetje Brits gereden of gehad MG B en C, TR6 PI, Jag XJ6 Series II, AH 3 liter phase II (de laatste Big Healy) en Range Rover Classic als laatste Brit. Het gekke is dat alle Britse auto’s een ziel hebben : Ze proberen hun nieuwe Baas of ‘ie wel trouw aan hun zal zijn en of hun baas wel lekkere Duckhams olie voor ze koopt!
Verder heb ik dank zij al die krengen de Nederlandse bermen goed leren kennen maar, m’n laatste Brit de Range Rover uit ’94 en origineel bij BMW Munchen gekocht, heeft me never nooit laten staan, door heel Europa niet.
Hij had alleen een chronisch drankprobleem, 1:5 wat je ook deed.
Over Lucas kan ik duidelijk zijn : Rommel en als tip voor BL rijders : dynamo : Koop een gereviseerde Bosch van een Ford Taunus, die past op de meeste engelse auto’s en daarvan gaat de spannings regelaar nooit stuk.
Koplampen : Koop een setje Wipac’s of Cibie’s, ze passen in de meeste gevallen zo en geven LICHT. Voor Jaguar XJ series II en III rijders : zoek een vriend die elektriek als hobby heeft en koop een doos vol relais, vooral de ramen, het schuifdak, de verlichting schreeuwen om een relais, dat is de oorzaak van het verbranden van je bedrading !
TR6 PI = de meesten zullen het wel weten, koop een benzine pomp van een E28 BMW 525 of 528, die heeft ongeveer dezelfde opbrengst maar geeft geen vapour lock tijdens warme dagen – T’is maar dat je het weet !
Hallo,
Ik ben op zoek naar een achterlicht (oranje knipperlicht)van het merk Lucas, type L 746.
Heeft iemand voor mij een ingang, waar ik moet zoeken?
bvd
Ton