Autoblog garage: MINI Cooper S Cabriolet

In huize Karssen ontstond er begin 2019 een klein mobiliteitsprobleem. De zakelijke Volvo van miss Karssen bleef bij de oude werkgever en er ging iemand aan de beenspieren werken voor het woonwerk verkeer. Dat was het probleem niet, maar wel voor het vervoer buiten werktijden.

Theoretisch heb ik nog een claim op een Audi TT, maar zolang niemand mij daar de locatie van kan vertellen, hebben we daar in de praktijk niet zo veel aan. Er moest naast de einser dus nog een auto komen. Het lag voor de hand om voor iets praktisch te kiezen met lekker veel ruimte, want hoe fantastisch de M135i ook is, dat biedt die niet echt in overvloed. Het zou natuurlijk anders lopen.

Een private-lease Aygo of up! van 199 euro per maand serveerde ik al snel af. Het zijn prima auto’s, bieden value-for-money, maar waar is de sex-appeal daarin? Het moest dus wel iets leuks worden, waarbij snel allerlei dakloze Zweden de revue passeerden. Een Saab youngtimer cabrio op de zaak was wellicht een optie, behalve dat die best prijzig is en wellicht minder degelijk zijn dan het imago doet vermoeden. De missus reed al een paar keer C70 D4 of T5, heerlijke auto’s en nog redelijk bij de tijd qua styling. Gewilde auto’s ook, dus ook die vind je niet voor een habbekrats, ze zijn bovendien vrij fors en zwaar (wat ook weer doortikt in MRB en verzekering).

De helft van de vrouwen in de buurt hier rijdt een Fiat 500 Cabrio, maar niemand een Abarth 500 Cabrio. Persoonlijk zag ik dat ook wel zitten, een perfecte auto bouwen de Italianen niet, maar van de Abarth 500C zijn genoeg echt leuke exemplaren te vinden. De zoekopdrachten in Nederland (en Duitsland) werden vast aangemaakt en daar konden we best hebberig van worden. Ik mag graag een beetje bitchen over Alfa’s en Fiats, maar de Abarth 500 (met of zonder dak) is in ontzettend veel gave kleurstellingen te vinden.

Een andere veel voorkomende cabriolet in het Nederlandse wagenpark is de MINI. Een product met een Nederlands tintje (en een klein beetje familiehistorie), dus ook dat was opeens een serieuze optie. Tip van de dag: als je ooit niet echt een MINI wilt hebben, ga dan niet kijken naar tweedehands exemplaren. Zeker niet met je vrouw/ vriendin erbij. ECHT.DOE.HET.NIET. Naast de wat obligate saaie, zwarte exemplaren (hoi Michael) is het hele internet volgepleisterd met exemplaren die je zelf lekker stoer vindt of waarvan je partner in een katzwijm valt.

Onze guilty pleasure werd de aquablauw kleur waarmee de MINI Cabriolet van deze generatie werd geïntroduceerd. Het liefst met bruin leer, dito kap en verder hadden we niet bijzonder veel eisen. Dat het geen diesel zou worden, lijkt me evident. Een MINI One Cabriolet ging ik mezelf niet aandoen, maar of het een Cooper, Cooper S of zelfs een JCW moest worden, stond open. Late exemplaren van de vorige generatie MINI Cabriolet waren ook nog wel een optie, want daar zaten soms lekker volle JCW’s bij met een redelijk behapbare vraagprijs. Bij MINI dealers in Nederland stonden niet alleen maar heel jong gebruikte cabrio’s, maar ook exemplaren met iets meer ervaring en nog wel de MINI Next garantie. Kortom: weinig redenen om het niet te doen.

Voor de zekerheid belde ik nog even met de MINI Nederland. Hadden ze niet nog een MINI Cabriolet als demo rijden, waar ik een extended proefrit mee kon maken. Uiteraard was dat geen probleem en na enkele dagen trokken we de volgende conclusies. Naast de al niet extreem praktische M135i was de MINI Cabriolet de perfecte, nog onpraktischere kandidaat. We waren het immers al gewend om niet al te veel mee te sjouwen, want van alle goede eigenschappen van de einser is de ruimte er natuurlijk niet één. Mijn tactische keuze voor een MINI Cabriolet was in mijn ogen ook de perfecte voorbereiding om met een half jaar voor een leuke 340i of M3 te (moeten) gaan. Hoe gaaf zo’n M135i ook is, je kunt er natuurlijk niet eeuwig in blijven rijden, op een gegeven moment moet je door. De kogel was dus zo goed als door de kerk.

Behalve sommige kleurenblinde Autoblog bezoekers en degenen die om bandbreedte te sparen niet direct de foto’s inladen (internetten jullie ook al zo lang?), is het wellicht opgevallen dat de MINI Cooper S Cabriolet bepaald niet aquablauw is en gezien het kenteken ook bepaald niet tweedehands. Ook daar is weer een hele goede verklaring voor. Tijdens het inleveren van de prachtige, rode MINI Cooper S Cabriolet van MINI Nederland, vertelde ik de PR functionaris van MINI dat de kogel door de kerk was: er moest een MINI Cabriolet komen. Dat ging sowieso gebeuren, maar wellicht was er een demo die er binnenkort uit moest die voor ons interessant zou kunnen zijn. If not, geen probleem: ik had de belofte thuis al gedaan dat mijn cadeau voor die lieverd thuis vier wielen en een cabriodak zou hebben. We hadden de afgelopen jaren al genoeg shit meegemaakt en ik wilde niets liever dan het thuisfront echt blij maken.

Net als bij de MINI van Michael kwam de oplossing uit de lease-hoek, dus het werd geen jong gebruikte aquablauw Cooper Cabriolet, maar een hagelnieuwe, rode MINI Cooper S Cabriolet automaat. Heel toepasselijk kon die op Valentijnsdag door MINI dealer Dubbelsteyn worden afgeleverd, dus er is in ieder geval één iemand in Rotterdam die een belachelijk duur Valentijscadeau heeft gekregen…

Nog wat specificaties van de MINI Cooper S Cabriolet: het is een automaat en qua uiterlijk zeker geen standaard MINI Cooper S. Belangrijkste toevoeging is de (best prijzige) John Cooper Works Trim met onder andere de John Cooper works Aerodynamic Kit, 17″ LM wielen Track Spoke zwart, de sportstoelen en nog wat goodies. Erg blij zijn we met de Softtop MINI Yours, de Union Jack op het dak dus. Het maakt de MINI Cabriolet lekker af. De MINI Connected navigatie met verkeersinformatie, ingebouwde Spotify ondersteuning en Apple Carplay werkt ook prettig.

Aangezien het een cadeau is, kan ik over de leaseprijs geen mededelingen doen. Mocht je toch benieuwd zijn naar wat er staat onder het kopje mobiliteit van het huishoudbudget, dan verwijs ik je graag door naar de video over de kosten van twee jaar M135i rijden.