Autoblog.nl

Autoblog Garage: grote roadtrip met de Volkswagen Golf GTI

Auteur: , gepost om – 18 Reacties

Genoeg kleine heen-en-weer-tripjes en gedoe: ik maakte een epische roadtrip in de Volkswagen Golf GTI uit de Autoblog Garage en dit is hoe het ging.

In deel 1 van het vakantieperiode-verslag met de Volkswagen Golf GTI uit de Autoblog Garage heb je kunnen lezen hoe een week vol zat met lachen, huilen en alles er tussen in. Vandaag pakken we het gewoon direct op met het vervolg dat plaatsvond de week erna. De Golf stond op het punt om misschien wel het meest intensieve werk ooit te doen sinds ik hem heb: 5.000 kilometer rijden in iets meer dan twee weken tijd. Wie, wat, en waar?

NC500…?

De waar-vraag kun je eigenlijk al bedenken als je het verslag van vorig jaar hebt gelezen. Ja, ik heb een kleine voorliefde voor het Verenigd Koninkrijk, maar vooral omdat een paar van mijn beste vrienden daar wonen. Vorig jaar hebben we een beetje vooral ongepland rondgereden. Wat tof is, het blijft vakantie, maar dit jaar wilden we een plan hebben. Denk aan iets van een roadtrip. Zeg je Verenigd Koninkrijk, leuke auto’s en de beste roadtrip ooit dan zeg je natuurlijk de NC500. Dat is een rondje Schotland van 500 mijlen (zo’n 800 kilometer) waarmee je elke uithoek van het topje van het Verenigd Koninkrijk rondrijdt. Moet eigenlijk wel, toch?

De NC500 heeft twee nadelen. De eerste is laksheid van mezelf: ik had iets vroeger moeten kijken naar hoe je het allemaal zou doen, vooral qua overnachten. Hoteleigenaren op de route weten de prijs van hun kamers met de NC500 in hun achterhoofd. Er zijn andere opties, zoals kamperen, maar met het Schotse weer is dat niet altijd een pretje. Ook was het idee dat je naar het startpunt in Inverness bijna 1.000 kilometer onderweg bent een flinke. Ja, zo veel hebben we uiteindelijk toch wel gereden, maar steeds met tussenstops en het rustig aan doen. Kortom: zo’n NC500-trip wordt hem wel, maar we moesten even een andere manier vinden om iets makkelijker twee weken te doden. Oh ja, het hoofddoel van de trip was namelijk twee evenementen die ongeveer twee weken uit elkaar zaten qua datum. Dat leg ik zo uit.

De reis

Naar Engeland rijden is inmiddels kinderspel voor mij én de Volkswagen Golf GTI. Bij Breda de grens over, via Antwerpen en Gent de E40 uitrijden in België en zo na vier uurtjes arriveren in Calais. Normaliter ga ik altijd barstensvroeg de weg op in een poging de drukte bij Antwerpen te vermijden, maar dit keer wilde ik wat later op de dag in Engeland arriveren. En de drukte rond Antwerpen viel relatief gezien mee.

Festival of Speed

De eerste bestemming was de nieuwe locatie van autocafé Caffeine & Machine, een toko in het VK die iedereens liefde voor eten en drinken combineert met de liefde die veel mensen hebben voor hun auto. Het idee is zo simpel als het maar kan: parkeer je auto, pak wat koffie of iets te eten en er zal vanzelf mooi spul op de parkeerplaats verschijnen als het er al niet staat. Geloof je het niet? Op de betrekkelijk willekeurige avond dat wij er waren kwam dit setje ineens opdagen. Oordeel zelf maar.

Een mooie ontmoetingsplek voor mij en een vriend die in de buurt woont. Daar zouden we namelijk overnachten voor het eerste evenement: Goodwood Festival of Speed. Ja, het was weer zo ver. Qua keihard nieuws viel het tegen, vooral veel EV-nieuws en auto’s waarvan je ziet dat ze gewoon niet gemaakt zijn om een heuvelklim als die van Goodwood te doen. Foto’s van het grootste nieuws heb je ten tijde van het evenement al op de site kunnen zien, dus hier nog wat highlights van de parkeerplaats. Mensen komen namelijk echt van heinde en verre met toffe auto’s om FoS bij te wonen.

Roadtrip

Daarna begon de roadtrip. Eerst even mijn compagnon en goede vriend voorstellen genaamd Josh. Vorig jaar heb je zijn SEAT Arosa kunnen zien, dit jaar deden we deze roadtrip met zijn tweeën en hij nam een SEAT Cordoba Vario mee die hij niet zo lang geleden heeft gekocht. Deze bordeauxrode mini-SW had ooit de 1.6 benzinemotor, maar de vorige eigenaar wilde diesel en legde er dus de 1.9 dieselmotor in die origineel wel beschikbaar was in de Cordoba. De non-turbo, dus. Kan het mijn GTI bijhouden? Niet echt. Is het rijgedrag ongeveer zo verfijnd als een trekschuit? Ja, dat wel. Is het een toffe auto? Ja, dat ook.

Hoe ken ik Josh? Welnu, in de lockdown, toen iedereen thuiszat, was Forza Horizon 4 mijn toevluchtsoord. Daar heb ik de meeste van mijn Engelse vrienden leren kennen die door het niet mogen samen komen in groepen in het openbaar het dan maar deden via Forza. Deel vier had als locatie het Verenigd Koninkrijk en alhoewel er een paar creatieve vrijheden zijn gebruikt, zijn de meeste locaties gebaseerd op een echte plek. Het alternatief voor de NC500 was dan ook een groot rondje door Engeland en Schotland om alle locaties van Forza Horizon 4 te bezoeken en vervolgens te kijken hoe goed ze zijn nagemaakt in het spel. Josh woont overigens nabij Leeds, dus dat is een mooi centraal gelegen plek om af en toe een pauze te kunnen nemen van het rijden en te overnachten.

RWB

De eerste dag van de roadtrip begon op een industrieterrein in Reading. Daar was iets tussendoor namelijk: er zouden in een paar dagen tijd drie RWB-Porsches gebouwd worden. Rauh-Welt Begriff ken je vast van hun bijzondere getunede Porsches, maar het proces ken je wellicht nog niet. Je betaalt namelijk een enorme sloot geld voor zo’n ombouw en dat is exclusief de auto zelf (een Porsche 964, 993 of 997) en exclusief het zelf verzorgen van het verven van de onderdelen. Vervolgens komt de oprichter, bouwer en ontwerper van RWB, Akira Nakai, naar jouw locatie om de onderdelen op jouw auto te zetten. Nakai-san is een klein mannetje dat er zonder context wellicht ietwat slonzig uit ziet, maar hij gaat methodisch te werk en volledig op zijn manier. En hij vindt het niet erg om in een publieke ruimte aan het werk te zijn, dus maakte het bedrijf dat drie modellen van een RWB-kit wilde voorzien er een publiek evenement van. Dat lag toch op de route, dus heb je dat ook eens gezien.

Uffington White Horse en Broadway

Goed, de eerste Forza-locaties. De eerste is de Uffington White Horse, een tekening van een paard op de zijkant van een heuvel. Imposant, daar niet van, maar een hele wandeltocht voor een soort optische illusie die je eigenlijk alleen kan zien vanaf veraf, dat is niet helemaal hoe ik het verwacht had. Dichtbij het witte paard ligt het plaatsje Broadway, wat bijna eng veel lijkt op hoe het eruit ziet in Forza. Dat is dan wel weer leuk. De dag eindigde wederom bij Caffeine & Machine, maar dan de andere locatie.

Yorkshire

De ’thuisbasis’, waar we rustdagen konden houden, was een voorstad van Leeds. Des te noordelijker je gaat in het Verenigd Koninkrijk, des te heuvelachtiger het wordt. Met als voordeel dat je in Noord-Leeds het prachtige Yorkshire in je achtertuin hebt. Je kunt wanneer je wil besluiten om een paar kilometer te rijden en je bent op een prachtige plek vol met toffe wegen. Aanraders zijn alle wegen rondom The Motorist, het Caffeine & Machine-alternatief van het noorden (nabij York) en de wegen rondom RAF Menwith Hill. Al moet je bij die laatste wel opletten, dat is namelijk een actieve legerbasis waar ze bezig zijn met allerlei geheime projecten waarvan ze niet willen dat je je mee bemoeit. Een soort Area 51, maar dan kleiner en met mooiere wegen eromheen.

High Force

En dan is er nog de rondweg rondom de High Force Waterfall. Daarvoor moet je bijna ter hoogte van Newcastle zijn, maar het is zeker de moeite waard. Deze ongeveer één uur durende rondweg in de North Pennines aanvallen in een hete hatchback moet wel één van de beste automotive ervaringen zijn. De weg is prachtig, de omgeving misschien nog wel mooier en zelfs als je ietwat voorzichtig bent omdat je niet weet hoe de bochten gaan, is lol absoluut gegarandeerd. Als je op een weekdag gaat en een beetje laat in de avond, dan kom je met geluk drie auto’s tegen op de hele 49 kilometer lange route, dus heb je alle vrijheid om te knallen.

Schotland-rondje

Het grootste en meest noordelijke avontuur was om vier locaties uit Forza Horizon 4 af te strepen. Om te beginnen in het Lake District, met het plaatsje Ambleside. Toegegeven, behalve de algehele bouwstijl is er maar één plekje wat ze goed hebben nagemaakt in het spel. Veel meer dan een ijsje eten hebben we daar niet gedaan. Iets ten noorden van Ambleside ligt het grote meer dat ze in Forza hebben nagemaakt. Ook daarvoor geldt dat het herkenbaar is, maar verder niet erg bijzonder. Dus check en check en op naar de grootste stad uit Forza: Edinburgh.

Edinburgh gaf dan weer perfect aan waarom deze trip leuk is als je Forza Horizon 4 een beetje kent. Want als je het gedeelte uit het centrum pakt, rondom Edinburgh Castle, is het bijna onwerkelijk hoe goed lijkend het allemaal is. Met als enige verschil dat het in het echt veel drukker is en bepaalde wegen enkel toegankelijk zijn voor bussen en trams. Oh ja, en het weer viel tegen. Maar naar Schotland gaan en geen regen verwachten is onrealistisch. Zoals mijn opa dan zei: het Verenigd Koninkrijk is prachtig, maar ze hadden het overdekt moeten maken.

De laatste locatie lijkt ook sprekend: Bamburgh Castle, een kasteel op een hoge heuvel aan zee naast het kleine plaatsje Bamburgh.

Festival of the Unexceptional

En toen waren we alweer in het laatste weekend van de twee-en-een-half-weken durende vakantie met de Volkswagen Golf GTI. Maar er stond nog een knaller op de planning. Om te beginnen met de laatste Forza-locatie: de dam bij het Derwent Reservoir in het Peak District. Wederom sowieso een prachtige omgeving, maar hier heb je de oude dam met de prachtige bakstenen torens aan weerszijden. Rijd je iets verder dan het toeristencentrum waar alle mensen hun auto zetten om verder te fietsen, dan is er een perfect plekje voor foto’s.

En vanuit daar direct door naar Boston. Nee, niet de Amerikaanse stad, maar een klein plaatsje aan de oostkust in Lincolnshire. Daar hadden we een laatste overnachting geregeld om de dag erna een evenement te bezoeken wat al een paar jaar op de wensenlijst staat: Hagerty’s Festival of the Unexceptional.

Ter context: ik ben niet de meest gemiddelde autofanaat. Supercars doen mij eigenlijk niet zo veel. Zoals je misschien wel kan merken in stukken van mij kan ik eigenlijk wel wat positiefs vinden over elke auto. Want ik geloof er heilig in dat elke auto bestaat om een reden, of het nou een McLaren 720S of een Opel Corsa is. En de categorie ‘Opel Corsa’ zijn juist auto’s waarvan de bestaansreden is ‘ze zijn goedkoop’ of ‘ze zijn eenvoudig’. Het is ook het type auto wat zijn doel bedient, opgevolgd wordt door een volgende generatie en vervolgens compleet afsterft. Het wemelde ooit van de Volkswagen Golfs 3 op elke straathoek, en nu zie je ze nooit meer.

En de reden daarvoor is vrij simpel: de meeste mensen willen een auto omdat hij je van A naar B brengt. Vervolgens ga je heel rationeel bekijken of die zijn geld nog wel waard is en ultiem gezien heeft een auto een levensspanne van een tiental jaren waarna deze eindigt op de schroothoop en gerecycled wordt. En zo kan het dat vrijwel alle middenklassers uit de jaren ’90 volledig uit het straatbeeld verdwenen zijn. Festival of the Unexceptional viert de overlevers. De auto’s die enkel bestonden om goedkoop en doorsnee te zijn. De auto’s waar je bij de basisversie geen eens meegespoten bumpers of volwaardige velgen kreeg, maar plastic bumpers en wieldoppen. En als jij houdt van alledaagse auto’s die je gewoon niet meer ziet, kijk je je ogen uit.

In de tuin van Grimsthorpe Castle komen al deze auto’s samen. In de prinsentuin staan 50 geselecteerde auto’s voor het concours. Dit zijn alledaagse auto’s die in hun tijd niet bekend stonden om het zijn van de beste, de snelste of de mooiste. Instapmodellen geprefereerd en de tijdsspanne is ergens tussen 1975 en 1999. Mijn persoonlijke highlight moet dan ook wel zijn een paarse(!) Subaru Justy uit 1998. Deze rebadge-Swift had al een moeilijk verkooppraatje, want de enige reden dat je hem kocht is a) je Subaru-dealer zet lekkerdere koffie dan je Suzuki-dealer en b) je wilde echt heel graag vierwielaandrijving. Spannend, snel en vooruitstrevend was het allemaal niet en toch wilde iemand echt heel graag een paarse. Eentje vinden die niet weggeroest is, dat lukt je nooit. En toch is het iemand op het concours gelukt. Briljant.

Een ander toverwoord is ‘diversiteit’. Zo is iemand uit Nederland over komen rijden met een perfect verzorgde Lancia Zeta, de meest onverwachte telg uit de Peugeot-Citroën-Fiat-Lancia familie voor grote MPV’s. Maar ook een prachtige Nissan Laurel of een compleet smetteloze eerste Ford Ka mocht er zijn. Diversiteit en het kunnen verbazen met hoe goed de auto’s in staat zijn: daar draait dit evenement om. En ja, ik begrijp dat als je alleen van auto’s die je hart sneller doen kloppen houdt, dit allemaal nogal sneu klinkt. Maar ik vond het elke minuut waard.

Het concours kijkt vervolgens naar de staat en het verhaal achter de auto en geeft punten uit, met uiteindelijk winnaars natuurlijk. Minstens zo leuk is het echter dat je auto je toegangskaartje is. Als je dus een auto hebt die niet voor het concours is, maar wel ondergeschoven is en voor 2000 gebouwd is, dan mag ‘ie op de parkeerplaats en de verzameling van honderden ondergewaardeerde auto’s is minstens zo gaaf om te bekijken. Voor vele mensen is het nostalgisch en er is altijd wel een eigenaar waar je mee aan de praat raakt, zo vond ik iemand met een prachtige Renault Clio II Initiale. Er is voor elk wat wilsch en elke auto telt – met voorkeur voor auto’s die in hun nieuwe jaren het ondergeschoven kindje waren.

Kortom: dikke aanrader. Kaartjes zijn duur maar gaan per auto, dus je kan de kosten van een kaartje verdelen onder het aantal mensen dat in je auto passen. Wel een dure hobby, want eigenlijk staat nu de wens uit bij mij om een hobbyauto (of een opvolger voor de Golf) te vinden die volgend jaar het evenement binnen mag. En ja, een Golf Trendline heeft dus voorkeur boven een GTI, dit evenement is de wereld op zijn kop.

Nog even over de Golf

Wederom is dit eigenlijk een reisverslag dat zichzelf voordoet als een Autoblog Garage-artikel, dus pak ik ook nog even de Golf erbij als reisauto. Ten eerste: in iets meer dan twee weken is er 4.950 kilometer afgelegd (van en naar Nederland rijden incluis). En de Golf? Die gaf geen kik. Het bobine-probleem is volledig opgelost, hij startte elke keer, en hij voelt niet als een wrak vergeleken met voor de reis. Dat terwijl Engeland een wat moeilijker land is om in te rijden, met veel heuvels (ik heb nog nooit zo vaak een handremproef moeten doen), veel bergweggetjes en echt dramatisch slechte kwaliteit van het asfalt.

Dat gezegd hebbende zit er wel ergens een klein rammeltje dat ik even moet nakijken en bleek dat de aandrijfashoes gescheurd is, dat wordt dus even vervangen. Ook was mijn vers bijgevulde ruitenwisservloeistoftank ineens leeg terwijl ik bijna nooit mijn ramen spray. Bij het bijvullen en testen lag er ineens een naar frambozen ruikend plasje onder de auto. Tsja. Zo lang het geen koelvloeistof is, blijft ‘ie wel rijden, maar dat wil je toch even oplossen.

Laatste update?

Zoals de man zei die mijn Golf afsleepte op de doemsdag voor de vakantie: hij heeft ook geen schuld meer, deze Volkswagen Golf GTI. En dat is natuurlijk 100 procent juist. Met nu bijna 340.000 kilometer op de teller (waarvan 35.000 van mij zelf) blijf ik erbij dat een Golf GTI (of dergelijk) een perfecte allrounder is. Als snelwegcruiser heeft ‘ie geen kik gegeven: je zet je airco op de temperatuur die je wil en binnen een paar minuten is het heerlijk binnenin, je zet je cruisecontrol op de snelheidslimiet en je komt tot rust. Ben je toevallig op de mooiste stuurmansweg van Engeland en wil je de auto laten ontwaken? Prima, doet ‘ie makkelijk. Dan blijkt ineens dat alle journalisten die in 2004 zeiden dat de GTI-naam weer eer wordt toegedaan door de vijfde generatie gelijk hadden, het stuurgevoel en hoe de motor om gaat met een pittige rijstijl is prachtig.

En toch gaat het kriebelen. Ten eerste omdat ik de Golf geen probleem vindt, maar mijn Golf wel. De kilometerstand is juist een mooi verhaal, maar de staat van de auto verraadt zijn drukke leven wel. Op foto’s en van een afstandje is alles prima, maar van dichtbij (en het interieur) begint het een duur project te worden om alles spic en span te krijgen. Ten tweede is de Golf GTI perfect als allrounder, maar beginnen wat dingen een probleem te worden. Zo maak ik veel meer snelwegkilometers dan voorheen en dan merk je toch dat ‘ie wat dorstig is. Nou vind ik 1 op 14 (wat ‘ie kan!) niet eens verschrikkelijk, maar in combinatie met het feit dat 1 op 11 iets realistischer is en Superplus-benzine tegenwoordig weer lekker prijzig is, is het ook niet top.

De echte openbaring kwam toen inmiddels ex-collega @willeme en ik op pad gingen om de foto’s te schieten van zijn eindverslag. Ik mocht een stukje rijden in zowel zijn 530d als zijn Cooper S en eigenlijk is die tweedeling perfect. Een Cooper S (of andere lichtgewicht funauto’s) zijn zo veel leuker en speelser dan de toch ietwat volumineuze Golf, maar missen dat stevige en relaxte van de GTI. Bij een 530d lever je al die speelsheid in voor een zuinige, comfortabele auto die probleemloos heel Europa door cruiset, veel beter dan een Golf. Maar ja, als je die uiteinden allebei hebt, hoeft de ene auto niet perfect te zijn in die andere zaken en vice versa. Kortom: wellicht dat er eenzelfde tweedeling gaat ontstaan bij mij. De Golf is beide auto’s in één, maar is tegelijkertijd een compromis omdat hij in geen van beide uiteinden excelleert vergeleken met alternatieven. Bovendien is één perfecte daily driver echt goedkoop aan het worden en dat begint helemaal te kriebelen. En ik ken mijzelf, tegen wil en dank, en er zweeft ook nog een idee in mijn hoofd om de volgorde van ‘grote zuinige bak’ en ‘kleine funauto’ om te draaien: een zuinige diesel-hatchback te kopen als daily en dan iets belachelijks erbij te kopen waarvan je denkt ‘waarom??!’ met Festival of the Unexceptional in je achterhoofd. Dat kan dus echt nog alle kanten op.

Laten we dus niet op de zaken vooruit lopen: voor nu is de Golf nog een heerlijke daily. Het is hét bewijs dat goed zorgen voor een auto loont voor de langdurigheid van de motor. En ook al zou ik de GTI morgen nog verkopen, zou ik er geen moment spijt van gehad hebben. De herinneringen, de verhalen, het heldenverhaal van een high mileage hero, de verbazing van hoe ver je nog komt met een auto met een grote kilometerstand: dit is, of was, de perfecte auto voor al die zaken. Herinneringen zoals deze trip naar het VK, maar ook vele voorgaande avonturen, die blijven voor altijd.

Misschien dus de laatste update. Eerst maar eens een opvolger zoeken (en vinden).

Deze auto’s staan in de Autoblog Garage:

Ook interessant!

Nieuwste artikelen

Lees Interacties

Reacties

  1. mc96 zegt

    Leuk artikel en het Festival of the Unexeptional klinkt als een aanrader. Voor mensen die dat leuk vinden is Visscher Classique in Buren wellicht ook een aanrader. Oud peageot dealer die een grote verzameling gewone Peugeots en Citroens bij elkaat heeft gebracht. Maar er staan ook Alpine Renaults en Opels. Echt een aanrader.

  2. Oopelkadet zegt

    Leuk stuk! Ik heb in de UK, in Schotland gewoond en ken de wegen en de petrolhead-statis van veel liefhebbers. Geen volk zo saamhorig in de typische social group als de Britten, ook al vond ik de klassenscheiding ook weer zo apart en strak, waar heel erg rijk gewoon niet samen met heel erg arm gaat of liever gezegd, wil (en omgekeerd.) .

    Maar dat land is waar ik vaak aan denk als gewicht en onderstel besproken wordt. Een M5 van 2 eneenhalveton, die zal je daar denk niet veel gaan vinden. Spijkerharde schroefsetjes: doe maar niet. Diverse Britse journalisten als Jeremy Clarkson maar ook die voormalige citi financier bankier van Motorsport Magazine heeft heel vaak geschreven dat Engeland een afstelling apart nodig heeft, en dit waarom Engelse fabrikanten vaak een andere, juiste instelling hebben dan bv Duitsers en hun Mercedes SL-series, om eens wat te noemen. Er zijn zoveel potholes, hobbels, off camber bochten. Schitterend en ook uitdagend. Maar dat weer…erger dan NL. Ik ga er nooit meer terug, of hoogstens een paar dagen met heel mooi weer. (Het maakt ook waarom ik ‘mijn auto’ met rondje door West Friesland met weer een 600 pk auto die geen uitdaging heeft, beetje langs me heen laat waaien.)

    En 5000 km met een benzine 1:11 superplus, geen wonder dat je even nadenkt. Ik doe dat soort afstanden lachend in een paar dagen met een 6-in-pijn diesel. Ook ik kwam tot de conclusie dat daily een diesel ideaal is, en voor erbij moet je gewoon een echt WTF????!!?!? auto kopen. Max 1200 kg en minimaal 350 pk. Rond de 1000 kg is 200 pk ook prima denk ik. Een 996 GT3 ofzo. Wouter zn 996 is ook nog net rond die acceptabele grens, nog echt de kleine 911 vibe en toch superbetaalbaar.

    Maar erg leuk stukje en ik vind deze Golf GTI 1 van de mooiste. Echt top dat ie nu al 340k kms doorkachelt. Ik zou nog 80k of hoeveel meer hij ook red erbij zetten en gaan sparen voor said dromen, over een jaar of wat.

    • marcus zegt

      Ik woon in Surrey en de wegen zijn hier ook bar slecht. Het weer is gelukkig meestal beter dan Schotland! Met luchtvering en de kleinste velgen rijdt mijn X5 heerlijk, dus ook Duitse auto’s kunnen het hier gewoon goed doen…

  3. pignon zegt

    Bedankt voor dit artikel Loek. Erg leuk om te lezen. En leuk om te zien dat je niet het veelgekozen pad van de populaire sprtscars volgt. Festival of the Unexpected. Daar moeten ernaar eens een keer heen. Dank voor de tip en veel succes met het kiezen van je nieuwe combinatie van Funauto en dieselbeuker.

  5. degrotemuis zegt

    Leuk verslag Loek. Een leuke roadtrip met vrienden is altijd goed, zeker als je zo’n gedeelde passie hebt. Ook dat festival of the unexceptional klinkt erg leuk! Maar dat was 30 jaar geleden gewoon een klassieker festival geweest. In de jaren 90 was een goed geconserveerde originele Ford Taunus of Opel Rekord uit de jaren 60 een klassieker, nu is een mk1 Mondeo of Omega gewoon unexceptional. Bijzonder hoe snel oudere auto’s eigenlijk gewoon geworden zijn.

  7. eaudi zegt

    Mooi artikel, nog even en we missen Willem niet meer….
    Leuk dat unexeptional evenement. Jammer dat ik mijn funkelnagelneue Fiat Ritmo 60CL niet meer heb, die zou er goede sier maken. Is er aan deze kant van het Kanaal een vergelijkbaar evenement?

Geef een reactie

Autoblog

Merken