Autoblog Garage: Chrysler Crossfire 15.000 km update

Hoe is het gesteld met de Chrysler Crossfire van Machiel?

Jullie krijgen soms misschien de indruk dat de Autoblog Garage uitsluitend uit Duitse auto’s bestaat, maar dat is niet het geval. Er maken ook Franse en Japanse auto’s deel van uit en zelfs een Amerikaan: de Chrysler Crossfire. Het is overigens wel een Amerikaan met Duitse techniek die in Duitsland is gebouwd. Zo veel afwisseling heb ik dus ook weer niet in de Autoblog Garage gebracht… Sorry.

Jullie konden in april voor het eerst kennis maken met de Crossfire, die ik een maand daarvoor had aangeschaft als mijn eerste auto. Dat betekent dus ook dat het mijn dagelijkse vervoer is. Inmiddels heb ik een kleine 15.000 kilometer met de Crossfire afgelegd. De hoogste tijd dus voor een teken van leven.

Het grootste gedeelte van deze 15.000 kilometers bestaan uit pendelen tussen mijn huis en het Autoblog-hoofdkwartier. De Crossfire heeft echter meer gezien dan alleen de A29 en de A16. Een kleine twee maanden geleden heb ik er namelijk ook een roadtrip van zo’n 2.700 kilometer mee door Europa gemaakt. Laat ik daar eerst eens even kort verslag van uitbrengen.

Hoe was de roadtrip?

Ik had deze zomer voor het eerst de beschikking over een eigen auto en het is ook nog eens een leuke auto. Dit was dus hét moment om een roadtrip te doen. Misschien ben ik de (nabije) toekomst wel genoodzaakt een saaie bak te rijden. Daarom moet ik het er nu maar van nemen, nietwaar?

De eerlijkheid gebied te zeggen: helemaal het uitgelezen moment voor een roadtrip was het ook weer niet. In augustus was corona namelijk nog wel een dingetje. En we zaten niet in de leeftijdscategorie dat we op dat moment allemaal al twee prikken hadden gekregen. Als je naar één land op vakantie gaat is dat vrij makkelijk op te lossen met een test, maar met een roadtrip door meerdere landen wordt dat ingewikkelder. In de praktijk bleek dat uiteindelijk mee te vallen, maar we hebben wel preventief de route er iets op aangepast.

Enfin, de roadtrip ging dus gewoon door, corona of geen corona. Het reisgezelschap bestond uit zes Crossfires, inclusief die van mezelf. Onze (voor de hand liggende) eerste stop was de Nürburgring. En nee, ik ben zelf niet de baan op geweest. Noem me een schijterd, maar ik had geen zin om de roadtrip vervroegd te eindigen in de vangrail van de Nordschleife. Ik schat mijn eigen rijkwaliteiten ook niet bijster hoog in. En misschien heb ik iets te veel crashcompilaties gekeken.

Ik heb de Grüne Hölle dus aan me voorbij laten gaan, maar we zijn onderweg uiteraard genoeg leuke stukjes asfalt tegengekomen. Hoogtepunten (letterlijk en figuurlijk) waren de welbekende Stelviopas in Italië en de Furka- en Grimselpas in Zwitserland. En dan met name die laatste twee. Die waren toch wat overzichtelijker, ruimer en minder druk dan de Stelvio. Het scheelt wellicht ook dat we de Stelvio op zondag aandeden en de Zwiterse passen op maandag.

Uiteindelijk hebben we zeven landen aangedaan (Nederland niet meegerekend) en zo’n 2.700 km afgelegd. We dachten heel even dat we nog een extra land meepakten, maar iemand had Lichtenstein in Duitsland verward met de (bijna) gelijknamige dwergstaat. Kan gebeuren, slot Lichtenstein bleek ook een mooie tussenstop te zijn.

We hadden de route sowieso niet volledig van A tot Z uitgestippeld, want de laatste hotels hebben we nog onderweg geboekt. Je weet nooit van te voren wat je allemaal te wachten staat, maar uiteindelijk pakte alles goed uit. De auto’s hebben stuk voor stuk de tocht volbracht zonder noemenswaardige schade, lekke banden of andere malaise.

Verder hebben we geen problemen gehad met de coronamaatregelen, ik heb zelf nog geen boetes op de mat gehad (ik kan niet voor iedereen spreken) en de weergoden waren ons ook goed gezind. Kortom, de roadtrip met de Crossfire was zeer geslaagd. Ik zou bijna willen zeggen: alleen dit was het aanschaffen van de Crossfire al waard.

En, hoe rijdt de Crossfire?

Daarmee heb ik nog niet de vraag beantwoord hoe de Crossfire zelf bevallen is. We zitten hier tenslotte op Autoblog en niet op Reisblog. Is het bijvoorbeeld een beetje uit te houden in een Crossfire op het moment dat je er langere afstanden mee gaat afleggen?

Het antwoord is ja, maar een echt comfortabele auto wil ik de Crossfire ook weer niet noemen. Of misschien moet ik zeggen: mijn Crossfire. Hoe een volledig origineel exemplaar rijdt weet ik niet, maar die van mij is verlaagd met Eibach-veren. De hobbeltjes, oneffenheden et cetera voel je daarom wel. Ik weet bijvoorbeeld dat ik mezelf op de A29 ter hoogte van hectometerpaal 17,8 altijd even schrap moet zetten (Rijkswaterstaat, lezen jullie mee?).

Overigens is de auto niet dusdanig laag dat ik bang hoef te zijn voor drempels. Het ziet er ook niet direct uit als een verlaagde auto, omdat een Crossfire standaard gewoon vrij hoog is. Drempels vormen dus totaal geen bedreiging. Als ik een keer te hard over een drempel knal zal dat eerder schade opleveren aan mijn wervelkolom dan aan mijn voorbumper.

Dan de stoelen. Dat zijn helaas niet de meest prettig zittende stoelen. Het kan ook aan mijn rug liggen, maar ik kan nu niet zeggen dat ik prinsheerlijk zit in deze auto. Ik wil het ook weer niet erger laten klinken dan het is: ik kan het prima uithouden in de Crossfire. Ik heb diverse keren (voornamelijk tijdens de roadtrip) een groot deel van de dag achter het stuur doorgebracht en dat is gewoon te doen. Ik moet er ook bij zeggen dat ik niet echt verwend ben qua comfortabele auto’s, dus ik leg de lat sowieso niet zo hoog.

Een beetje comfort is prettig bij een daily driver, maar laten we wel wezen: daar heb ik deze auto niet in de eerste plaats voor gekocht. Ik ben voor de Crossfire gegaan omdat het iets leuks en iets bijzonders is. En van die keuze heb ik nog absoluut geen spijt. Het is een auto waar ik simpelweg nog steeds veel plezier aan beleef.

Ik ga niet roepen dat het een ‘kart voor op de weg’ is, zoals de zoon van de verkoper me wijs probeerde te maken. Daarvoor is de besturing niet direct genoeg en schakelt de handbak niet soepel genoeg. Met name van 1 naar 2 gaat niet erg lekker.

Ik moet er meteen bij zeggen dat ik geen doorgewinterde bestuurder ben en ook geen fijnproever als het op rijeigenschappen aankomt. Ik ga dus niet doen alsof ik @wouter ben. Het schakelen en de besturing kan beter, laat ik het daar op houden.

Dat gezegd hebbende: het is wel een auto die strak op de weg ligt. En compact is. En achterwielaangedreven. En handgeschakeld. Valt er dus een kick uit te halen? Zeker wel!

Hoewel de cijfers (218 pk en 310 Nm koppel) misschien niet meer heel imposant anno 2021, voelt de auto ook lekker vlot aan. En als de auto twee of drie dagen stil heeft gestaan, heb ik ieder keer weer zin om achter het stuur te kruipen. En dat is uiteindelijk wat telt, nietwaar?

Problemen…?

Toen ik de auto zeven maanden geleden kocht wees alles erop dat het een goed onderhouden auto was. Met 97.000 km had deze Crossfire ook nog een redelijk bescheiden kilometerstand. Maar het was wel een auto van 17 jaar oud, die drie eerdere eigenaren heeft gehad. In zo’n geval kun je onaangename verrassingen nooit uitsluiten.

Die bleven gelukkig uit. Qua onderhoudskosten heb ik tot op heden niks te klagen. Op technisch gebied bleven de problemen beperkt tot een brandend ESP-lampje, wat opgelost is door een sensortje te vervangen.

De enige wat grotere kostenpost was de hemelbekleding die vervangen moest worden. Waar de vorige eigenaar de auto altijd binnen had staan, heb ik daar helaas de ruimte niet voor. Dat betekent dat de Crossfire dus vaak in de zon staat en dat werd de hemelbekleding (die rond de interieurverlichting al een beetje los zat), simpelweg te veel. Dit betekende dat ik een ritje van kantoor naar huis moest maken met hemelbekleding als hoofddeksel.

Onze goede vriend de zon heeft ook zijn effect op de koplampen. Die waren nog goed toen ik de auto kocht, maar aan de bovenkant beginnen ze inmiddels wat dof te worden. Dat staat dus nog op mijn to do-lijstje.

Dat was het eigenlijk. Het gedeelte over problemen kan ik kort houden gelukkig. Ook tijdens de roadtrip heeft de auto geen krimp gegeven. Wat dat betreft is het zeker geen miskoop geweest.

Heb ik er nog wat aan gedaan?

Sommigen van mijn collega’s hebben het aardig druk met modificeren van hun auto’s. Ik niet. Ik heb zelf nog geen enkele aanpassing doorgevoerd. Sterker nog: het enige wat ik er aan gedaan heb ik is een aanpassing ongedaan maken.

Een vorige eigenaar had namelijk de grille een carbon-look gegeven. Dat had van mij niet gehoeven. Ik was niet een dusdanige doorn in mijn oog dat ik het er meteen heb afgetrokken, maar vorige week heb ik daar toch maar eens de tijd voor genomen. Daarmee hebben de spijlen in de grille nu weer dezelfde aluminiumkleur als de A-stijlen, deurgrepen en de elementen in de voorschermen. Het totaalplaatje klopt op deze manier gewoon beter, wat mij betreft. Het carbonfolie had ik er eigenlijk veel eerder af moeten halen.

Zoals ik in het vorige artikel al uit de doeken deed, waren er nog meer modificaties die ik cadeau had gekregen van de vorige eigenaar. Die heb ik niet ongedaan gemaakt, want dat waren verder allemaal dingen waar ik wel content mee ben.

De verlaging heb ik zojuist al even aangestipt. Qua looks vind ik dit een must. Met de forse wheel gap die een Crossfire standaard heeft is mooi afgerekend. Misschien lever je wat in qua comfort, maar dat heb ik er wel voor over.

Dan was er ook nog de aangepaste uitlaat met een cut-outsysteem. Ben ik die inmiddels al zat? Nee, want meestal rijdt ik gewoon netjes en beschaafd met de klep dicht. Maar het blijft leuk om de klep af en toe open te gooien (vooral in een tunnel). Het is overigens alles of niets met deze uitlaat. Met de klep dicht klinkt hij vrij tam, met de klep open vergaat horen en zien. Het zorgt in ieder geval voor afwisseling. Je krijgt bijna het gevoel dat je in een andere auto rijdt.

Wat ik voor de volledigheid ook nog even moet vermelden: rijden met de klep open veroorzaakt het nodige gerammel en gekraak in het interieur. Dat heeft er deels mee te maken dat de uitlaat écht heel veel herrie maakt, maar ook met het feit dat het interieur gewoon ‘knaak’ is, om even in @jaapiyo-termen te spreken.

Dat is niet alleen te merken bij gas geven met de klep open, maar ook bij een stevige bass doet het interieur gezellig mee. Mensen die zich al mateloos irriteren aan het kleinste kraakje zullen aan een ritje in mijn auto waarschijnlijk een posttraumatische stressstoornis overhouden. Ik ben zelf wel in staat om het met de mantel der liefde te bedekken. En meestal zit de klep toch dicht.

Overigens komt er bij een koude start altijd een bak herrie uit de uitlaat. Ook als de klep dicht is. Ik heb nog geen klachten gehoord uit de buurt, maar ’s ochtends vroeg stilletjes vetrekken is er niet bij.

Wat absoluut een must have is in een Crossfire: een achteruitrijcamera. Zoals je verwacht, is het zicht naar achteren beroerd. Dat mijn dashboard wordt ontsierd door een niet origineel scherm neem ik graag voor lief. Ik heb een Crossfire toch niet gekocht omdat het ik het interieur zo mooi vindt.

Wat wel blijft is de dode hoek die een auto grotendeels op kan slokken. Je moet dus je ogen goed de kost geven op het moment dat je van rijbaan wilt wisselen. Gelukkig heb ik nog niemand van de weg geramd, maar het scheelde een keer weinig (bij deze mijn excuses).

Heb ik verder nog plannen?

Het klinkt misschien saai, maar ik heb momenteel eigenlijk geen plannen om modificaties door te voeren. Tuning ga ik niet aan beginnen en ik heb er momenteel ook het geld niet voor over. Qua looks vind ik de auto goed zoals hij nu is. Ik ben nog steeds weg van het ontwerp en ik kan eigenlijk nog steeds niet geloven dat ik een handgeschakelde Crossfire coupé in precies de juiste kleur heb kunnen vinden. Dat was namelijk echt een speld in een hooiberg.

Met de winter om de hoek moet ik nog wel een extra set velgen en winterbanden op de kop zien te tikken. Ik zit er momenteel aan te denken om de winterbanden om mijn huidige (originele) velgen te leggen. Dan heb ik de hele winter de tijd om een set andere velgen te vinden voor mijn zomerbanden.

Dat is namelijk een cosmetische aanpassing die ik nog wél zou willen doorvoeren: andere velgen. Niet dat ik een probleem heb met de originele velgen, maar ik vind ze ook weer niet geweldig. Ik wil daarom kijken of ik een mooi setje aftermarket velgen (zilverkleurig uiteraard) kan vinden. Maar dat is iets voor een volgende update.

Samenvattend kan ik zeggen dat ik nog steeds geen spijt heb van mijn keuze voor een Chrysler Crossfire. En met dit specifieke exemplaar heb ik het gewoon heel goed getroffen. Natuurlijk, een Crossfire is niet zonder onvolkomenheden, maar ik denk dat er heel weinig auto’s onder de 10k zijn waar ik gelukkiger van zou zijn geworden.

Autoblog Garage

Meer lezen over het wel en wee van het Autoblog-wagenpark? Dit zijn de andere auto’s in de Autoblog Garage: