9 klassieke twaalfcilinder vierzits Ferrari GT’s op een rijtje

Het is helaas ook een ‘In Memoriam’ voor de twaalfilcinder vierzits Ferrari Gran Turismo.

Binnenkort is het zover. Dan staat de Ferrari Purosangue op Instagram. Het is een van de meest controversiële Ferrari’s in jaren. In principe is een SUV voor veel merken een noodzakelijk goed. We snappen het allemaal. Er is nu enorm veel vraag naar uiterst prijzige SUV’s met prestigieuze badges. In het geval van de Aston Martin DBX kunnen we het zelfs begrijpen. Dat merk heeft een crossover nodig om te kunnen overleven.

Geen SUV nodig

Een merk dat geen SUV nodig had om voort te kunnen bestaan, Ferrari. Het bedrijfs is er in gespecialiseerd om per auto zeer veel winst te maken. Van de 10.000 exemplaren die per jaar verkocht worden, is er geen eentje waar Ferrari op moet toeleggen. Het merk doet het dan ook uitstekend. Wat dat betreft is het vrij onbegrijpelijk dat het meest pure merk van Europa komt met een crossover. Als terreinwagen zal het niet veel voorstellen en als Italiaanse volbloed ook niet. Maar hey: we waren ook vol scepsis bij de inmiddels volledig geaccepteerde Porsche Cayenne.

Pure bloedlijn

Het enige wat echt dwars zit bij ons: de pure bloedlijn die Ferrari heeft op gegeven. Met bloedlijn bedoelen we uiteraard modellijn. Kijk, bij Ferrari zijn er diverse lijnen. Sinds de 308 is er een lijn met sportwagens met middenmotor. De meest bekende is wellicht die van de twaalfcilinder tweezits coupé’s.

Twaalfcilinder vierzits Ferrari GT’s

Sinds kort zijn er ook modellen met V8 voorin (Portofino, Roma). Maar we focussen ons vandaag even op de traditionele Ferrari. De Ferrari voor de heer op stand. Het gaat natuurlijk om de twaalfcilinder vierzitters. De GT’s met enorme motor. De reisauto’s van Ferrari. Het is deze lijn die is komen te vervallen met het uit productie nemen van de Ferrari GTC4 Lusso en het is deze lijn van volbloed Ferrari’s die plaats gaat maken voor een Jeep Grand Cherokee met Ferrari-badge.

Ferrari 250 GT 2+2 (250 GT/E)

Periode: 1963
Exemplaren: 957

Het begon allemaal in 1963 met de twaalfcilinder vierzits Ferrari’s, op grote schaal althans. Uiteraard is het grote verschil tussen de 250 GT/E met de gewone GT, dat er een achterbankje was. Het mooie was dat Ferrari veel verder ging dat dat. De auto was meer afgesteld op lange ritten maken dan circuitprestaties. Ook was het interieur ruimer en comfortabeler. Maar maak niet de fout door te denken dat het geen Ferrari was. De koets kwam van Pininfarina en voorin lag een Colombo-V12 met 240 pk. Er zijn 3 series van de Ferrari 250 GT 2+2:

Ferrari 250 GT 2+2 Coupé Serie 1

Periode: 1960
Aantal exemplaren: 300

Er zijn drie series van de 250 GT 2+2 (GT/E in de volksmond). Ondanks dat ze een stuk ruimer zijn en ruimte bieden aan vier personen, zijn het geen MPV’s of sedans. Ook niet qua karakter. Voor een Ferrari was de auto destijds heel erg geciviliseerd, maar de Italianen wisten snel het comfort en luxeniveau te verhogen naar een niveau dat paste bij de wensen van de rijke en verwende klanten. Ten opzichte van het prototype heeft de Series 1 het knipperlicht aan de voorkant van het zijscherm.

Ferrari 250 GT 2+2 Coupé Serie 2 ’61

Periode: 1961 – 1962
Aantal exemplaren: 348

Ferrari had met de 250 GT 2+2 een winnaar in huis. De auto was niet alleen populair, maar er viel ook voldoende aan te verdienen. Volgens de productmix dus een zuivere ‘cashcow’. De verschillen tussen de modellen is zeer subtiel. Denk aan een iets andere interieur-aankleding en afwijkende velgen. Wederom een 240 pk sterke V12 onder de kap.

Ferrari 250 GT 2+2 Coupé Serie 3

Periode: 1962 – 1963
Aantal exemplaren: 305

De laatste serie van de 250 GT 2+2 werd geleverd van 1962 tot 1963. In de periode werden de laatste 305 exemplaren gebouwd. Ook hier de Tipo 128-E motor met 6 Webers. Deze was gekoppeld aan een handbak met vier versnellingen, waarvan de vierde versnelling de overdrive was. Dat was een beetje het probleem met de auto, want de motor wilde graag toeren maken. Kortom, een volbloed motor in een keurslijf.

Ferrari 330 America

Periode: 1963
Aantal exemplaren: 50

Daar deed Ferrari al snel wat aan met de Ferrari 330 America. Deze wordt nog weleens vergeten in het rijtje van vierzits Ferrari’s met V12. Het is dan ook een een mix van twee Ferrari’s eigenlijk. Het is nog het oude chassis met een koets die veel lijkt op die van de derde serie 250 GT 2+2 Coupé. Echter, de 330 America heeft zoals de naam aangeeft een andere motor, de Tipo 209 twaalfcilinder. Deze was aanzienlijk sterker met 300 pk. De naam 330 komt van de cilinderinhoud per cilinder, net als bij de 250 overigens.

Ferrari 330

1964 – 1967
1.099 exemplaren

Wat dacht je van een Ferrari met wat Nederlandse tintjes? Nee, we gaan het niet hebben over Prins Bernhard, alhoewel hij verzot was op dergelijke auto’s. De Ferrari 330GT 2+2 Coupé is ontworpen door niemand minder dan Tom Tjaarda, die destijds bij Pininfarina werkte.

Nog een Hollands tintje: de 330GT had schokdempers van Koni. In tegenstelling tot de Volkswagen ID4 die net is uitgekomen heeft de 330GT uit 1964 wél schrijfremmen rondom. Ook bij de 330 GT 2+2 zijn er drie series van de klassieke twaalfcilinder vierzits Ferrari’s.

Ferrari 330 GT 2+2 (Serie 1)

Periode: 1964
Aantal exemplaren: 500

Je zou kunnen zeggen dat het de 330 GT 2+2 een 330 America is, met een iets ander koetswerk. Dat is niet correct. Eigenlijk was het een compleet nieuwe auto, met toevallig de motor van de ‘America’. Daarbij, de America is dermate zeldzaam dat dat echt een tussenmodel is. De eerste serie had de kenmerkende dubbele koplampen.

Ferrari 330 GT 2+2 (Serie 1.5)

Periode: 1964
Aantal exemplaren: 150

Zoals je kunt zien op bovenstaande afbeelding heeft de 330 GT 2+2 ‘Serie 1.5’ óók die bijzondere koplampen. Het grote verschil zit ‘m in de transmissie. Alle twaalfcilinder vierzit GT’s hadden tot op dat punt een handgeschakelde vierbak, waarbij de laatste versnelling een overdrive was. De ‘1.5’ was voorzien van een versnellingsbak met vijf voorwaartse verzetten.

Ferrari 330 GT 2+2 (Serie 2)

Periode: 1965
Aantal exemplaren 449

Ook de Series 2 kreeg die vijfbak. Het grote verschil nu is het vooraanzicht. de clignoteurs aan de voorzijde waren nu niet rond, maar platter en breder. Het grootste verschil was echter de setup qua koplampen. De twee dubbele lampen werden vervangen door een eenvoudigere ronde koplampen aan elke zijde. Het ziet er een stuk opgeruimder en tijdlozer uit. Ook de grille aan de zijkant in het voorscherm was afwijkend.

Ferrari 365 GT 2+2

1967 -1971
800 exemplaren

Ferrari maakte stappen om zijn auto’s te verbeteren en moderniseren. Het grootste verschil met zijn voorganger was dat de 365 GT 2+2 onafhankelijke wielophanging aan de achterzijde had, in plaats van een starre as met bladveren. Ook de motor werd verbeterd, de Colombo V12 had nu 365 cc per cilinder, waarmee je uit komt op 4.4 liter. Het koetswerk van de twaalfcilinder vierzits Ferrari is ontworpen door Aldo Brovarone.