Dit is de beste en grootste auto in de wereld. Tribuut.
Sommige auto’s weten niet van opgeven. Denk aan de Land Rover Defender, Volkswagen Kever, Mercedes-Benz G-Klasse, Toyota Land Cruiser en dergelijke. Van die auto’s die maar niet uit het straatbeeld te slaan zijn. Het is eigenlijk de droom van elke fabrikant. Op een gegeven moment zijn de ontwikkelingskosten er wel uitgehaald en hoef je alleen maar rekening te houden met de productiekosten.
Dan is het wel de bedoeling dat het een goede auto betreft. Want niet elke auto kun je zo maar 15 jaar of langer in productie houden. Op een gegeven moment raakt een model toch achterhaald en is het tijd voor verversing. In het geval van de Peugeot 504 had het merk een perfect product ontwikkeld. Het was namelijk in staat diverse markten te bedienen voor zeer lange tijd. Dat ging niet per ongeluk, de 504 was gewoon een uiterst goed ontwikkelde en ontworpen automobiel. Het was ook een degelijke basis: een motor in lengte voorin met achterwielaandrijving. Niet zozeer om het sportieve weggedrag, absoluut niet, maar wel voor een rustige balans.
Het wordt nog wel eens vergeten, maar wat waren Peugeots eigenlijk mooi. In de jaren 60, 70 en 90 werd er veel uitbesteed aan Pininfarina. De opdracht leek telkens hetzelfde te zijn. Ontwerp een gracieuze, charmante en functionele sedan. Bij de 504 lukte dat waanzinnig goed. De neus was prominent en statig. Met de typebadge op de motorkap zodat mensen al aan de voorkant konden zien dat je voor kwam rijden met het beste wat Frankrijk te bieden had. In de grille was de kenmerkende leeuw te zien, ditmaal in het goud. En profil was het een stijlvolle sedan, met name de aflopende kofferbak gaf de 504 een eigenzinnige uitstraling. Met name de door de eenvoud zou het lang duren voordat dit ontwerp belegen zou worden.
Op 12 september 1968 staat de 504 voor het eerst te schitteren, op de Salon van Parijs. De auto moet de 404 opvolgen, die al sinds 1960 in productie is. De sedan is verkrijgbaar met twee viercilinder benzinemotoren. Een 1.8 met 85 pk en een 2.0 met 100 pk (Peugeot ging over van SAE- naar DIN- pk’s, dus de getallen kunnen soms afwijken). Naar keuze kon je beide uitvoeringen krijgen met een handgeschakelde vierbak of een drietraps automaat van ZF. Bijzonder weetje: alle 504’s kregen standaard een schuifdak van Peugeot mee. Wilde je dit niet dan moest je dat expliciet aangeven. Een jaar na de introductie kreeg de 504 de (toen nog zéér prestigieuze) Auto van het Jaar titel toebedeeld. Nog een bijzonder weetje: de exemplaren die in Nieuw-Zeeland werden verkocht zijn aldaar door rivaal Renault in elkaar geschroefd!
In 1970 krijgt de 504 de beschikking over een dieselmotor. Nu klinkt dat niet heel erg bijzonder. De specs zijn dat sowieso niet. De atmosferische 2.1 viercilinder pompt er op zijn best 65 pk uit. Later kwam er een 2.3 diesel bij. Ook daar hoef je geen wonderen qua prestaties van te verwachten. 0-100 duurde meer dan 16 seconden en de topsnelheid zat aan de verkeerde kant van 150 km/u. Dieselmotoren in personenauto’s waren toen nog niet gemeengoed. Diesels waren traag en lawaaiig. Alhoewel Peugeot al met de 404 veel ervaring had opgedaan gold het ook voor de 504 met dieselmotor. Maar de motor was wel een belangrijke schakel voor het succes en het imago van de auto. Omdat het zo’n eenvoudig blok was, kon iedereen er aan sleutelen. Dat was bijna niet nodig, overigens. Het gietijzeren blok kende dermate weinig onderdelen dat er ook niets gerepareerd hoefde te worden. Het oude adagium geldt: wat er niet op zit kan ook niet kapot.
Een goede basis betekent dat je er ook veel geslaagde varianten van kan maken. In het geval van de Peugeot 504 waren er diverse varianten die precies deden wat je er van verwachtte.
Peugeot 504 Coupé en Cabriolet
Een halfjaar later kwamen de Coupé en Cabriolet er al aan. Wederom kreeg Pininfarina de eer om de koetsen te mogen ontwerpen. En wat voor koetsen! De Coupé was het toonbeeld van ingetogen elegantie, iets wat anno 2017 compleet zoek lijkt te zijn. Pininfarina was niet alleen verantwoordelijk voor de lijnen, maar ook de productie van de tweedeurs varianten. De 504 Coupé en Cabriolet liepen zij aan zij met de Alfa Romeo Spider ‘Duetto’ van de band.
De 504 Coupé en Cabriolet zijn technisch grotendeels gelijk aan de Berline, met name de wielbasis (15 cm korter) wijkt behoorlijk af waardoor de proporties van de Coupé en Cabriolet anders zijn dan die van de sedan. De motor is de 2.0 met injectie uit de 504 Ti.
In 1974 krijgt de 504 Coupé en Cabriolet een update. In samenwerking met Renault en Volvo had Peugeot een V6 ontwikkeld, die logischerwijs de naam PRV V6 mee kreeg. Deze V6 had een slagvolume van 2.7 liter (2664 cm3) en leverde een vermogen van 138 pk. Hiermee veranderde de 504 niet in een scheurmonster. Het was een aangenaam vlotte (186 km/u) Gran Tourer. Peugeot vond de V6 dermate goed passen bij de 504 Coupé en 504 Cabriolet dat de viercilinders geschrapt werden.
Niet dat de kopers het er mee eens waren. Na 4 jaar lang lobbyen van dealers en importeurs besloot Peugeot eindelijk om in 1978 de kopers weer de keuze te geven uit vierpitters. Wat leuk aan deze twee was; de prijsstelling. Een 504 Cabriolet was iets goedkoper dan de 504 Coupé. Kon je van 1970 tot 1974 geen 504 Cabrio vinden zónder V6, na 1978 was de motor enkel voorbehouden voor de Coupé.
Peugeot 504 Break
Tegenwoordig zijn we gewend dat een stationwagon de vlot ogende evenknie is van de sedan. Ruimte maakt niet zo veel uit, uiterlijk wel. Oh, wat waren de tijden toch simpel vroeger. Een Stationwagon -Break in het Frans- is een extra ruime variant. Dat extra ruim namen ze in Socheaux bloedserieus. De Break had een grotere wielbasis en het dak was hoger. De Break was dus niet zomaar een iets praktischere 504, maar een flink grotere auto. Dermate flink dat er ook een zogeheten familiale versie van was. Deze had een extra achterbankje achter de achterbank, tegen de rijrichting in. Ook was er een zeer ruime 504 Commerciale.
Peugeot 504 Pick-Up
De pickup variant kwam in 1979 er als laatste bij. Peugeot was toen al 10 jaar bezig met de 504. De pickup was gebaseerd op de Break, dus met het lange chassis. Wij Europeanen noemen het een pickup, maar het is eigenlijk een ute. Een personenauto-chassis met personenauto comfort, gecombineerd met de bruikbaarheid van een pickup. De voortrein was gelijk aan de sedan, maar voor zware belastingen had de pickup een starre achteras met bladveren.
Peugeot 504 Dangel
De Dangel-uitvoeringen behoeven een eigen uitleg. Dangel is een Frans bedrijf gespecialiseerd in vierwielaandrijving. Henri Dangel is werkzaam bij de firma BBS en is daarnaast met van alles bezig. Denk aan speedbootjes en verlagingsetjes voor diverse Alpines. Dan denkt Dangel dat het een goed idee is om de 504 te verhogen en te voorzien van een door hem zelf ontwikkeld 4WD systeem. Henry Dangel neemt ontslag en begint zijn eigen bedrijf: Automobiles Dangel.
Tot op de dag van vandaag bouwt Dangel 4×4 versies voor Fiat, Citroën en Peugeot bedrijfswagens. De eerste wapenfeiten van Dangel waren de 4×4 varianten van de 504 Break en 504 pickup. De producten van Dangel waren dermate goed dat de fabrieksgarantie gewoon behouden bleef. Sterker nog, de Dangel varianten konden gewoon bij geselecteerde dealers besteld worden. Ook onderhoud was geen probleem. De monteurs kregen namelijk speciale Dangel training om aan deze autop’s te kunnen werken. Tot op de dag van vandaag bouwt Dangel speciale off-road varianten van bedrijfswagens van Citroën, Fiat en Peugeot.
Peugeot 504 Loisirs
De Loisirs uitvoering was een uitprobeersel van carrossier Heuliez. Zij hadden de visie dat een ruime en hoge auto met stoer uiterlijk best nog wel een hit zou kunnen worden. Dat werd het niet, want het bleef bij één exemplaar. Het inspireerde mensen wel om zelf diverse campervarianten te bouwen op basis van de 504 pickup. De lijnen van de latere Land Rover Discovery alsmede het concept van de Loisirs zie je terug in zijn Britse evenknie. Er moet wel bij vermeld worden dat Matra 2 jaar eerder de Rancho lanceerde. Misschien wel de eerste echte SUV zoals we hem tegenwoordig kennen. Helaas zou de Loisirs in een concept stadium blijven.
Motorsport
Uiteraard kende de 504 ook een carriere in de autosport. Het merk Peugeot heeft eigenlijk wel in elke tak van sport mee gedaan. Le Mans, Formule 1, WRC: allemaal. De 504 werd ingeschreven voor diverse rally’s. Het mag bijna geen verrassing zijn dat de auto met name in de loodzware rallyproeven goed presteerde.
Naast de 504 Berline werd de Coupé ook ingezet. Deze auto was met zijn V6 motor aanzienlijk sterker. Voor beide auto’s geld dat ze niet een enorme stempel hebben gedrukt op de sport, ondanks bescheiden successen. Wel heeft het er aan bijgedragen dat de 504 zijn onverwoestbare imago kon onderstrepen. Met name de Afrikaanse rally’s waren erg zwaar, voor de 504 was het a walk in the park. Letterlijk, want in Afrika was het een populaire auto.
Nalatenschap
Elke bezoeker van deze site heeft de film ‘Rush’ gezien. Zo niet: doen. De film is verrassend accuraat. Echter is er een dingetje dat niet lijkt te kloppen. Niki Lauda krijgt van zijn toekomstige vrouw een lift in haar auto, een Peugeot 504. Deze krijgt pech en komt langs de weg te staan. Dankzij twee Ferrari fans vervolgt Lauda zijn weg in een Lancia 2000 Berlina. Dat hoort waarschijnlijk andersom te zijn.
Want waar de Peugeot 504 echt in excelleerde was door blijven gaan. Tuurlijk, er rammelde wel eens wat in het dashboard en roestblaasjes waren het koetswerk niet vreemd. Maar in technisch opzicht ging er weinig fout. De basis was saai maar degelijk. De uitwerking spectaculair. Een Peugeot 504 trekt niet snel op. Een Peugeot 504 heeft geen hoge topsnelheid. Een Peugeot 504 blijft maar gaan. Met name de dieseluitvoeringen wilde van geen stoppen weten.
Met oud en nieuw zag je er weer eentje op de NOS. Een persoon die hoopte op een betere wereld. Met bloemetjes, bijtjes, elektrische auto’s en geen diesels. Beste milieuverbeteraars, de Peugeot 504 diesel is het beste wat de wereld kan overkomen. Tuurlijk, uit het charmante uitlaatje kwamen de nodige stofjes die niet zo goed voor je zijn. Maar een 504 was een fles Dreft op wielen. Hij ging langer, veel langer, mee dan een andere auto. Als alle auto’s gewoon 504’s waren, kon de mondiale autoproductie 2,5 keer kleiner zijn.
Wanneer het gaat om een functionele doordouwer kan ik de 504 wereldwijd aanbevelen. Maar dat werkt toch niet? Wereldwijd worden er toch andere eisen gesteld aan auto’s dan alleen in Frankrijk? In principe wel. Maar een ruime, comfortabele sedan die niet kapot gaat werd overal op waarde geschat, zo zou blijken. Ondanks dat de opvolger van de 504, de 505 al een tijdje in de showrooms stond, bleef Peugeot de auto nog in productie houden.
In 14 jaar tijd heeft Peugeot meer dan 3 miljoen exemplaren van hun grote sedan gebouwd (Europese markt). Dat is een behoorlijk aantal. Ondanks het feit dat ze goed verkocht zijn, waren ze vrij snel van het straatbeeld verdwenen. De reden was vrij simpel: export. De kwaliteiten van de 504 werden overal geapprecieerd. Dat is de reden waarom in 1983 Peugeot het welletjes vond voor Europa, maar voor overige markten een andere oplossing zocht. In Zuid-Afrika werd de 504 gebouwd in een speciale fabriek in Pretoria.
Een andere creatie op basis van de 504 Coupé werd door Guangzhou Peugeot gebouwd. Deze joint venture met een (uiteraard) Chinese partner bracht een bijzonder kind voort. Het was in essentie een 504 pickup, maar dan met een grotere cabine. Het was een populair werkpaard: tot 1997 werden ze geproduceerd. Ook de gewone 504 pickup bleef onverminderd populair.
In Argentinië liepen ze ook weg met de 504. Daar werd de 504 geproduceerd door Sevel. Een fabriek waar zowel Fiat als PSA auto’s bouwden speciaal voor de Zuid-Afrikaanse markt. Aangezien auto’s in Zuid-Amerika een enorm zwaar leven voor de kiezen krijgen kiest men graag een Peugeot of Fiat. Heel blijven: dat is pas premium. Tot 1999 rolden er 504’s van de band in Zuid-Ametika: Er moet wel bij aangetekend worden dat ze toen al behoorlijk gefacelift waren. Met name de achterkant had wat van zijn charme verloren. In Kenia en Nigeria vonden ze dat geen enkel probleem. Pas in 2006 ging de 504 dan echt uit productie. Toen stond de 407 al een tijdje in de showrooms.
Is het mogelijk om een auto waar er meer dan 3 miljoen van zijn gebouwd een klassieker te noemen? De 504 was uiteindelijk maar gewoon een grote middenklasser. Ok, robuust, betrouwbaar, comfortabel, ruim en goed geprijsd bovendien. Je zou de auto kunnen zien als een Franse Mercedes W123. Ook die auto wilde van geen ophouden weten en is nog altijd populair in Afrika. Toch is er een enorm verschil. De Peugeot heeft geen pretenties. Er staat geen ster op de neus te prijken. De 504 is geen statussymbool. De Peugeot 504 is gewoon een auto. Een auto die maar niet van ophouden weet.
Dikke plus voor de Tenacious D referentie! Dan ga ik het nu lezen…
@pomoek: Be you angels?
@jsleutel: and we said “non”, we are just voitures, gas!
Mijn vader heeft er 3 of 4 gehad. Mijn eerste illegale oefenlessen als 16 jarige in de jaren tachtig in een 2.0 ltr 504 GL in cremewit.
@spidermann: correctie eind jaren negentig.
Enik heb 2 jaar terug hopies 504’s gezien in Afrika!
Mijn 2e reactie verwijderd? OK, blijft leuk om te weten waar al die 504′ s gebleven zijn.
– Na een zilvergrijze 404 met Nardi stuur en extra Carello mistlampen te hebben gereden, koos Enzo Ferrari voor de 504, hij was van mening dat Peugeot gewoon de beste Sedan neer wist te zetten en dat beide wagens van de hand van levenslange vriend Pininfarina’s hand waren, dat vrienden, dat noemt men dus terecht RESPECT hebben.
– Jean Todt is fabrieks navigator geweest bij Peugeot en is met de 504 begonnen.
– @desjonnies heeft twee ton met een Break Diesel gereden, die reed niet harder dan 120 per uur – het was de goedkope L uitvoering met de 2.1 liter Diesel en leek technisch meer op de 404, maar hij reed afgeladen vol ook 120 en met een tandem as aanhanger volgeladen ook 120.
Dit lijkt gevaarlijk en dat was het ook, ‘de baas’ koos hierna voor OPOL Rekord Diesel en daar ging je gewoon de vangrail in als je hetzelfde probeerde te doen.
@desjonnies is overigens 360 graden de rondte gegaan met een Ford Taunus station leen auto, hij had ff niet in de gaten dat die dingen GEEN wegligging hadden t.o.v. de 504.
Die break reed ik als service monteur in de de scheepvaart en ik was altijd en overal in Europa onderweg, een fantastisch avontuurlijk bestaan waarbij de 504 gewoon een betrouwbaar maatje was.
Op een avond moest ik ff naar eenEgyptische boot toe, die op vertrek lag, wat spullen brengen, de afleverbon en, uiteraard het geld ophalen cash! zo ging dat toen.
Aan boord doodaardige Kapitein, gaf een whiskey weg (scheepvaart en zuipen waren één toen) en na wat onderhandelen kreeg ik de poen mee.
Ik kom van boord af, op zo’n sombere winterse avond als nu en ik zie allemaal gasten rond mijn 504 en de laadboom (hijskraan) van het schip hangt boven mijn 504!
Ik naar boven toe naar de Kapitein en die zegt, serieus waar : Ja, die is voor mij die Pigot, hoeveel wil je ervoor hebben, maar die is echt voor mij hoor ! Ik kreeg het Spaans benauwd en heb moeten praten als brugman om mijn eigene wagen terug te krijgen.
Vertel ik het voorval de volgende ochtend op de zaak, zegt mijn baas : Eikel, stommeling, het was een lease wagen, je had hem moeten verkopen, we hadden drie weken gewacht met aangifte doen en we hadden samen de buit gedeeld !
Als student kreeg @desjonnies een champagne kleurige 504 Diesel mee, me zat in de project vloerbedekking leggen, de baas haatte autorijden en ik was de gelukkige Sjaak. Dit was een GL met de 2.3 Diesel, schuifdak getint glas, dat was wat, getint glas en dikke bruine bekleding.
Met die wagen was je gewoon de man.
Ow en Mario, een vriend heeft ooit op mijn advies een eerste model 504 Cabriolet gekocht, met de schuine achterlichtjes, een zilveren met zwart skai bekleding, een 2 liter injection, onder voorwaarde dat ik hem af en toe mee mocht nemen, man, man wat een zalige wagens zijn dat die 504’cabrio’s, je hebt echt helemaal geen V6 nodig in zo’n ding, het is meer een Triumph Stag dan een spooortwagen.
Trouwens, cabaretier Paul van Vliet had een hele mooie Coupé
De 504 is ergens een gemiste kans van Peugeot geweest, hiermee hadden ze echt een rivaal voor Mercedes, een hoop Mercedes Diesel rijders kozen de 504 : goedkoper, sneller, schuifdak en eigenlijk (ik duik nu weg) een betere wagen dan de Benzen qua allrounder, qua concept.
De 505 was eigenlijk een duffe opvolger, waar de 504 een veeel moeilijker taak had, namelijk de legendarische 404 op te volgen, wist de 505 nooit zo goed uit de verf te komen als de 504, het model, zeker de achterkant was veel duffer en de break had niet dat ontieglijk geile verhogingkje (de CX break had dat ook) en dat best AB lezers, dat maakte de 504 break tot een topper.
Ow ja, die achterbumper was een met staal gewapend stuk rubber, een doelmatiger bumper is er nadien nooit meer gemaakt, vraag dat maar aan iedere MGB rubber bumper rijder, menig auto heeft zich daaraan bezeerd !
Bedankt voor het lekkere leesvoer Willems!
@desjonnies: dit is gewoon een 2e verhaal!
@desjonnies: ik denk dat @desjonnies wenend op de “versturen” knop heeft gedrukt. De weemoed spat er vanaf. Voor mij nu al met afstand de post van het jaar!
Kan me de auto nog herinneren van mijn opa. Hij ruilde zijn luchtgekoelde, babyblauwe Volkswagen Variant (?) in op een fraaie witte 504. Hij had inderdaad een schuifdak, en bruine of rode skai bekleding. Mijn ouders hebben de auto een keer geleend om eenmalig met een caravan op vakantie te gaan. Wat een heerlijke ruime achterbank was het.
Mooi was die tijd!
Ik heb de Break 504’s een jaar of 15 geleden nog heel veel in Egypte gezien, in prima conditie zo op het oog.
@danmar: wat grappig, m’n vader ruilde ook zo’n VW in voor zo’n 504. Wat een ongelooflijke luxe was dat. Stil, snel en stijlvol. Hij heeft er 3 letterlijk versleten. Ook roesten ze je kont onder vandaan, maar dat de VW ook.
In Argentinië liepen ze ook weg met de 504. Daar werd de 504 geproduceerd door Sevel. Een fabriek waar zowel Fiat als PSA auto’s bouwden speciaal voor de Zuid-Afrikaanse markt. Aangezien auto’s in Zuid-Amerika een enorm zwaar leven voor de kiezen krijgen kiest men graag een Peugeot of Fiat.
In prachtige artikelen kunnen wat foutjes zitten, zoals ‘ speciaal voor de Zuid-Afrikaanse markt’. Moet dat niet Zuid-Amerikaanse markt zijn?
De Loisirs is duidelijk een 504 pausmobiel, daarom ging Heuliez niet ermee verder.
Dat knikje bij de kofferbak bij de berline is een stijlvonds waar ik de 504 berline om roem.
En de berline is de enige 504 waar ik erg warm van word. Het gewone, het comfort, de Franse cultuur optima forma.
En vergeet ook niet het geluid dat een 504 motor maakt, zo mooi Peugeot, werkelijk zeer mooi.
Ondanks dat ik van de Jappen afdeling ben, de 504 berline blijf ik één van de meest mooie auto’s vinden die ooid gemaakt zijn.
Wat een sterk artikel! Bedankt voor dit mooie stukje op de vooravond.
Bovendien blijft een 504 toch echt wel een erg leuke auto die kwalitatief hoog in het vaandel stond.
@nelissaab: ja mooi om te lezen.
Jean Todt in het begin van zijn succesvolle carriere :
https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/564x/0b/fa/bf/0bfabfc2c3718d075e567c2ceb04b836.jpg
Heerlijk stuk. Thanks.
Ik heb Het ook even aan pa lief doorgestuurd. Die is namelijk na de datsun aan de peusj verslaafd geraakt en rijd hem nu nog. Wel zo’n lelijke 3008. Want vroeger was het in mijn jeugd de 405 mi16 en meer.
Ik vermoed dat hij met veel enthousiasme dit stuk zal lezen. Bedankt @willeme
http://photo-voiture.motorlegend.com/hd/peugeot-504-108784.jpg
Enzo in de 504 met zijn privé chauffeur
http://www.curbsideclassic.com/wp-content/comment-image/389417.jpg
Een legendarisch product, dat zeker. Toch heeft het tot zeer recent geduurd voordat ik ze kon waarderen. Ik heb groot respect voor het technische kunnen, maar waarom zou men in deze tijd nog kiezen voor een 504 als er ook een w123 bestaat? Die doet alles toch net ff beter in mijn ogen… En toch, sinds kort, begint het te kriebelen. Een vroege diesel lijkt mij een hele leuke auto voor erbij. Of de pick-up, net als de 404 pick-up heeft dat een geweldige charme. Helaas niet geschikt als zoveelste auto erbij want te nieuw maar ik wil er best eentje. Ja, leuk spul.
@lekbak:
Niet alles.
De 504 is gewoon het betere rij- ijzer dan de Benz en heeft een betere wegligging.
De Benz ruitenwissers en hang en sluitwerk zijn dan weer beter dan de Peuz’
En de Benz kofferdeksel sluit lekkerder-der.
@desjonnies: ik hoop je ooit uit ervaring te kunnen tegen spreken ;-)
Dat de stoelen beter zijn geloof ik direct. De wegligging, ach die van de benz is zeker voldoende. Een klasse hoger dan volvo’s, ford’s en Opels in ieder geval. Ik laat me nog wel eens verrassen door zo’n peugeot denk ik.
@lekbak:
Ik zou zelf altijd voor de station gaan, groot lomp en utilitair , groot genoeg voor de grootste afsluiters destijds !
Bloedmooie auto, pas had iemand een prachtige witte naast mijn Saab 99 geparkeerd, vonden we allebei een mooi plaatje!
De herinnering: bij een vriendin uit de studietijd hadden ze een 504 Familiale. Moest ook wel, want de MPV bestond nog niet en er moesten toch 2 jongens en 3 meiden achterin. En soms nog wel eens een vriendje of vriendinnetje extra.
Ook nadat er al kinderen het huis uit zijn blijft de auto trouw z’n diensten bewijzen. Verhuizen was ook nog nooit zo gemakkelijk. Of concertbezoeken in groepsverband: ideaal. Alleen die roest… Maakte elke APK keuring weer spannend. En dan het veelvuldig onaangekondigde bezoek: iedere maand stond er wel weer een handelaar voor de deur, of die Peugeot niet te koop was. Dat was -tie uiteindelijk wel, maar alleen nadat duidelijk werd dat de APK niet langer meer een haalbare kaart bleek. Het zal me overigens niets verbazen als deze auto in het altijd droge en warme Noord Afrika nog steeds z’n kilometers maakt. Ik hoop het maar.
Geweldig leesvoer, hadden wat mij betreft nog wel alineatjes bijgemogen!
Een Renault 16 rijdt beter overigens.
Het is met @willeme zijn artikelen net als bij afleveringen van Petrolicious: aan het einde wil ik er èèn!
Mooi stuk over een mooie en vergeten wagen. Inderdaad een elegante auto, die er -naar mijn idee- behoorlijk tijdloos uitziet.
De coupé heb ik altijd mooier gevonden dan de cabrio. En dan een coupé in combinatie met de V6. Zuipt als een tempelier, maar erg begeerlijke grand routiere…
Derde zitrij tegen de rijrichting: ook willeme maakt foutjes. Niet dus…
@taxman: ah inderdaad. Ik had ook het vermoeden dat de derde rij ook gewoon met de rijrichting mee was. Scherp! :-)
De 505 vond ik altijd een mooie auto
Leuk stuk inderdaad. Jammer dat ze allemaal naar Afrika verdwenen zijn. Ik heb er in drie rondgereden: een “gewone” 504 in donkerblauw met bruin leer, mooie auto met aanvankelijk Franse platen waardoor je echt gek werk van de Marokkaanse drugsrunners die je overal waar je kwam lastigvielen (ik woonde in Rotterdam). Een korte tijd in een bruine V6 coupé. Super stijlvolle auto met cognackleuring pluche interieur en een mooi zwart sportstuur met van die gaten die van klein naar groot gaan. Had er ook veel bekijks mee van de vrouwen, op de weg en bij het tanken. Wat nogal vaak moest want de (drietraps) automaat maakte de auto nogal onzuinig. En tenslotte in een 504 pickup, in créme met een canvas huif. Versnellingen aan het stuur en stevig afgeveerd maar wel een stoere auto. De coupé vind ik eigenlijk nog steeds een van de mooiere auto’s ooit gemaakt.
Je reactie moet nog worden goedgekeurd, kom op Autoblog doe er wat aan!
Wat een auto. Geweldig. Zo worden ze helaas niet meer gemaakt.
504 diesel, daar laat een Arabier z’n kameel voor thuis!
Ik scheur met deze 504 regelmatig over de circuits van Assetto Corsa! (mod uiteraard)
Ik heb een neef wonen in Douz (Tunesie) en dat ligt zo’n beetje halverwege de Sahara en daar loop je nog steeds grote kans om door een in prima staat verkerende 504 te worden platgereden. Zelfs de 404 zie je daar in diverse uitvoeringen rijden. Niet kapot te krijgen.
Heel veel km gereden met 504, zowel stuurversnelling als pook. Topauto met een unieke uitstraling, geen 13 in een dozijn model. En je werd ongelofelijk relaxt van het rijden in een 504. Ook de mooie SR uitvoering heeft zijn weg later in Afrika gevonden.
Nog mooie aanvulingen:
Met mijn ouders was mijn broer en ik op vakantie in Asingnon een pitoresk plaatsje in Zuid-Amerika. Um, Zuid-Frankrijk.
Daar op het dorpspleintje stond een gebruikte 504. Lekker doorleefd van een Franse wijnboer met pensioen.
504 2. Op het dorpplein van Lasalle, ook een pitoresk dorpje in Zuid-Frankrijk stond de 504 van vrienden van mij. Geheel in stijl lid van de FEHAC.
504 3. In een Suske en Wiske zat Lambic in een onbestuurbare 504 die een huid binnen reed.
504 4. In een Loius de Fuines film komt een 504 voor.
504 5. De 504 noem ik Hannie. Vraag me niet waarom, het is een gegeven.
504 J’ taime.
Grappig eigenlijk; waar ze in Zuid Amerika dus Peugeot of Fiat kiezen voor het zware werk, roepen (vooral) Hollanders hoe kwalitatief k.u.t. die auto’s altijd zijn…
@rd1991: In Nederland rijden mensen 130 op een snelweg. In die landen sukkelen ze een beetje over B weggetjes of onverharde paden en noemen dat dan snelwegen. Daar heeft men tijd, hier is het met koude motor links vooraan staan om zo snel mogelijk weg te zijn. Totaal anders gebruik. Niet zo gek dus dat er verschil zit in wat goed is. De één kan hier beter tegen en de ander kan daar beter tegen.
Al doet met name fiat het de laatste jaren ook bijzonder goed in Europa wat betrouwbaarheid betreft. 15 jaar geleden had je toch echt meer aan een volkswagen of bmw.
Leuk verhaal, ook stuk of veel in de familie gehad.
‘Peugeot vond de V6 dermate goed passen bij de 504 Coupé en 504 Cabriolet dat de viercilinders geschrapt werden.’ JUIST!!
Leuk autotje, veel varianten
M’n pa heeft 2 504 gehad beide uit 75, het waren fijne auto’s en nog fijne dan de 505 die we hadden. Stoelen zaten nog beter dan de 505 en W123.
504 pickup nog nooit gezien in China. Werd die alleen voor de export gemaakt?
Mooi geschreven stuk Willem, mijn complimenten!
Mijn oom heeft al jaren een 504 cabriolet in bezit. In het wit (past perfect bij de gele koplampen!) met bruine bekleding. Prachtig elegant apparaat. Verre van een snelheidsmonster, maar och wat tokkelt het ding lekker vandaan.
En witte klassieke Peugeots, ondanks dat het het goedkoopste kleurtje is, vind ik altijd ontzettend smaakvol…
Top leesvoer @willeme !
De combi van snelle korte berichten en dit soort achtergrond artikelen maar Autoblog zeer de moeite waard. Dank!
@spideriv: maar moet zijn maakt
Volgens mij was het middengedeelte van de 604 identiek aan dat van de 504. Kostenbesparing
Mijn vader had een zilveren 504 Familiale. Voor mij als kleine kleuter een reusachtige wagen en wat hadden we een pret helemaal achterin. Bij ons overigens een ‘normale’ 2e achterbank. Met vakantie in Duitsland een ramelende achterklep. Bij inspectie bleek de ophanging verrot te zijn; mazzel dan niet de hele klep eruit was komen zeilen :)
Ja, die Familiale had overal wel bekijks.
Ik krijg niet per sé warme gevoelens bij Peugeot. Het is zo’n merk dat ik, net als Nissan, een beetje over het hoofd zie steeds. Maar wat ik me wél herinner van de 504 is dat een schoolvriend er eentje had vroeger. Je zat in het ding als een vorst, werkelijk. Ik vond het altijd jammer als we de bestemming bereikt hadden.
Een beetje te vergelijken met de Renault 12 uit die tijd.
Ja ja ik weet het – de eerste hatchback… niks geen sedan…..