Autoverhalen zijn namelijk leuk. Kun je nagaan hoe leuk jouw sterkste autoverhaal is.
Tijd om weer eens ouderwets over auto’s te ouwehoeren. Gewoon sterke verhalen over wat jij hebt meegemaakt met je trouwe vierwieler. Of anders wat een vriend heeft meegemaakt met zijn wagen.
We hebben namelijk zin om weer eens te lachen en ons af te vragen waarom ons dat soort avonturen nou nooit overkomen. En dat -en alleen dat- is de reden dat we in deze Lezersvraag een beroep doen op jouw allersterkste autoverhaal.
Vertel ons jouw sterkste autoverhaal
En als we het vragen, moeten we zelf natuurlijk ook aan de bak. Dus daarom, beste @willeme, @michaelras, @wouter, @rubenpriest, @720s, @jaapiyo en @machielvdd, graag in de comments ook jullie sterkste autoverhaal. Ik neem tenminste aan dat jullie ook weleens iets bijzonders hebben meegemaakt…
En dan kan ik niet achterblijven natuurlijk. Maar wat is nou mijn sterkste autoverhaal? het zijn er zoveel. Maar het eerste dat me te binnen schiet is dat ik ooit eens met twee vrienden wilde gaan karten bij Coronel. We waren denk ik een jaar of 20, 21.
Vanuit Hilversum draaiden we de A1 op richting Huizen, maar ik miste de afrit. Dus bij de volgende afrit keerde ik om weer richting Huizen te gaan, maar door een hoop gedoe aan boord van de auto miste ik de afrit opnieuw en besloten we maar door te rijden.
Uiteindelijk zijn we tot aan Maagdenburg in Duitsland gekomen, om daar maar weer eens om te keren. Konden we wel meteen legaal de topsnelheid van de Clio RSi testen. En wat bleek, in Duitsland liep hij net zo hard als in Nederland. Doch dit terzijde.
Maar ik heb ook eens een rit gemaakt met een stel Ferrari’s op zaterdagmiddag over de A1 en A27. Met ruim 300 op de teller worden ingehaald door iemand uit ons groepje was ook wel een bijzondere ervaring. Of in Noord-Frankrijk gedropt worden tijdens de ontgroening van mijn studentenvereniging en dan maar zien hoe je thuiskwam. Zonder geld en telefoons.
Maar met een aankomend jaarclubgenoot met verstand van techniek die een oude Citroen C15 wist te stelen zodat we nog eerder in Utrecht waren dan de personen die ons gedropt hadden. En er zijn vast nog wel meer sterke verhalen te verzinnen, maar daar kom ik later wel op. Of niet natuurlijk.
Zo. Nu jullie. Maak ons gek en laat ons lachen. Dat hebben we wel verdiend met z’n allen, lijkt ons zo!
In een zelfbouw caterham met motorfietsblok zonder remmen in stortregen van friesland naar limburg rijden is denk ik wel het meest absurde dat ik gedaan heb.
Eentje uit den ouden doosch; zomer 1974.
Ik was goed vier(!) jaar oud toen ik er in slaagde de sleutel van de Ford Escort van m’n ouders te pakken, de auto in te stappen, de motor te starten en de auto 5 meter verderop in het prikkeldraad aan de overkant van de weg te parkeren.
Mijn vader heeft de auto bij mijn weten nooit meer in de versnelling weggezet.
En ja, een stevig pak rammel op de billen werd toentertijd nog gezien als opvoedkundig verantwoord.
Wow, mijn sterke autoverhaal is klaarblijkelijk zó heftig, dat ik moet wachten op moderatie.
Explicit language: “billen”
Zo rond 2006, in de ‘96 Suzuki Alto van moeders in de nachtelijke uurtjes, beheurlijk wat te hard gereden om eerder op locatie te zijn dan een vriend van me. Toen ik hem triomfantelijk opwachtte op locatie reed de politie achter m’n maat in de hoop mij daar aan eveneens te treffen, omdat ze mij kwijt waren geraakt. Kwam er met een waarschuwing af, want niet gedronken. Heb maar niet gevraagd waarom ze een Suzuki Alto niet bij konden houden… Wijze les, nooit weer gedaan.
Ik heb wel eens te hard gereden.
Heftig!! 🤣
Reed jaren geleden in ons a segment gebakje achter een 911, was druk op de snelweg, maar had normale afstand. Voor de 911 gebeurt een ongeluk, tijd voor een noodstop. Maar mijn remmen/banden waren niet zo goed als van die 911, dus tijdens de noodstop kwam ik steeds dichterbij. Was goed bang dat ik erachter op zou klappen. Uiteindelijk sta je stil en was er nog een ruime marge, maar tijdens die noodstop, poh.
Volgensmij enkel blikschade overigens, dat ongeluk.
Met de door uit “Auto Advies” door @willeme geadviseerde 2.0tsi 4×4 Superb Station, die inmiddels ligt gekieteld was naar 380pk, onderweg naar het vrijgezellen feest van mijn zwager in Keulen een heel recente S500 (of was het een S580?) pesten. Vanaf het moment dat we Duitsland in reden zat meneer op de achterbumper, maar door verkeer kon er nog niet gas gegeven worden. Toen de baan opende even gas gegeven, en de S500 kon het niet bijhouden. Mooiste van alles was dat de Superb nog in de Eco stand stond. Nadat die in Sport gezet was, was de S500 helemaal nergens meer te bekennen. Kan me niet voorstellen dat meneer in de S500 ooit had gedacht een amechtige Superb op te duwen, om daarna niet meer kunnen bij te houden…
Later in de rit nog op langer stuk vrijer van verkeer echt even gas kunnen geven en uiteindelijk bij 276km/h op de teller van het gas af gemoeten ivm verkeer. Maar met hoeveel snelheid er nog in zat gok ik zomaar dat die papa-station van me 290km/h op de teller loopt!
Klinkt als een bijzonder prettige auto!
Mooi man. Heb een keer zoiets gehad. File in Duitsland loste op. Model 3 zat te drukken en te drukken. Had al een paar keer het rempedaal licht ingedrukt waarvan de bestuurder flink schrok want zat echt binnen een meter van mij. Zodra de file echt op was gelost kon ik naar rechts, de witte tesla schoot weg. Kon mijn ego niet hebben. Dus ik terug naar zijn 4, geef de 1993 mitsubishi galant de sporen, richting de 200. Kwam weer achter de Tesla. Even seinen met groot licht. Ging netjes aan de kant. Kreeg nog een middelvinger van hem.
rempedaal licht indrukken als iemand dicht achter je zit, groot licht als je weer bij hem in de buurt komt, beetje kinderachtig niet?
15 jaar oude puber, geïnteresseerd in techniek ouders al helemaal uitgehoord over hoe een auto werkt. Regelmatig zitten spelen met de versnellingsbak en koppeling enz… (met de motor uit.)
Dan op een dag alleen thuis en stoutmoedig de misubishi L300 (2L benzine met rwd 😎😜) een blokje rond gaan rijden…
M’n ouders hebben het nooit geweten, maar ik was wel helemaal op van de adrenaline :).
Later toen ik leerde rijden, had ik een voorlopig rijbewijs waarmee je in heel België alleen mocht rijden. Dus ging ik alleen een weekje naar de Ardennen. Toen leerde ik vrij snel wat de evasion allemaal kan (en wat niet) qua bochtenwerk.
Ook daar ben ik gelukkig goed mee weg gekomen.
De jaren daarna toen ik m’n papiertje goed op zak had begon de spielerei pas echt.
De oude Michelins die op de evasion lagen, waren zo hard dat ze bij elke snelle bocht gierden zoals in de soundtrack van een Amerikaanse achtervolgingsscene.
De zomers op de slingerbaantjes in de Pyreneeën waren episch. (Ze waren daar waarschijnlijk wel na 3 weken zomervakantie wel blij dat ik weer weg was.)
En dan was er nog het moment dat mijn liefje en ik met de evasion in Bretagne de enige gasten waren in heel de camping. We waren daar zo alleen dat het bij klaarlichte dag geen enkel probleem was om alle hoeken van de auto te testen voor andere dingen dan auto-rijden :)
Tijdens en welbekende “run” in Februari te Finland. Met een Forrester van de weggegleden met een gangetje van ongeveer 60kmh. Na een Hoop stuifsneeuw en 45graden kantel liggend in de berm alleen een knipperlicht stuk en verder alleen ego schade opgelopen. Na een boom met een lier omgetrokken te hebben, een uur zweten door graafwerk en verschillende autos achtermekaar weer geheel los gekomen. We hebben de video nog haha en na de schrik hard kunnen lachen.
In Kirgizië in de Uaz Jeep een bergpas op. Op de terugweg versperde een omgeslagen Uaz Bukhanka het pad. Uren zijn we bezig geweest het kreng weer overeind te krijgen zodat we ook weer verder konden. We wilden de nacht niet doorbrengen tussen de wolven en de beren.
Met de Cherokee in de winter de crossbaan op. Slee erachter en knallen. Meerdere sleetjes doormidden gesprongen op de jumps maar wat een lachen.
Sowieso veel lol gehad met dat ding.
Maatje van me had een groot bedrijf met een enorm terrein erachter. Hadden ze een crossbaantje gemaakt. Hij op de quad, ik erachteraan met de Jeep. Tof om te doen.
Ding gaf ook geen krimp. Hele dag crossen, ff afspuiten en in alle comfort gewoon naar huis rijden.
Was nog een tiener en gingen samen met m’n oom en m’n vader naar Duitsland om de nieuwe RS6 van mn oom te testen. Vol in de limiter op de linkerbaan kregen we opeens grootlicht achter ons om opzij te gaan waarna we met een rotvaart werden ingehaald door een Pagani Zonda. Nog steeds de enige keer in m’n leven dat ik een Pagani heb gezien.
Iedere winteravond met een best pak sneeuw, en de hele parkeerplaats bij Langervelderslag voor een paar vrienden en mijzelf. Je hoeft niet te raden waar mijn nickname vandaan komt zal ik maar zeggen. Helaas is de plek inmiddels bij veel meer mensen bekend, en wordt deze hierom maximaal gestrooid en geveegd. Jammer maar helaas.
Ooit toen ik 18 was, met 250kph+ door een roodlicht gereden om 3am snachts, boete kwam binnen (omgerekend 80 eur ofzo voor roodlicht en snelheid, snelheidslimiet was 80 op die weg), moest nog bij politie buro komen betalen, agent zag het vergrijp in het systeem. ik stond er met een big smile, agent boos want weet je wel hoe erg deze overtreding en boete is, (hij had nog nooit zo een hoge boete gezien vertelde hij), ik zei “try this in holland, youll probably never get your license back in your life” waarop die begon te lachen en zij: “thats why we love kuwait”. boete betaald, en naar buiten gelopen auto ingestapt en klaar (E46 M3 competition was de auto)
Andere die leuk is, ik ging in kuwait elk weekend 2 avonden straat racen, deden we vlakbij de internationale luchthaven, en vaak kwam de popo gewoon iedereen oppakken met een fuik. ik zorgde altijd voor een handbagage tas bij me te hebben en paspoort, dat als ik de fuik zag, snel ticket boeken (goedkoopste die ik kon vinden op dat moment voor de eerst volgende vlucht), en als de agent mij eruit pikte, liet ik de ticket zien, paspoort en tas, en ben er tot 5x toe mee weg gekomen (blanke huid hebben hielp daar ook heel erg bij)
Zo heb ik nog wel meer mooie auto verhalen uit de tijd dat ik er woonde, mooie herinneringen!
Daarom ben je zo pro fossiele industrie. Je zit er zelf in. Het is puur eigenbelang.
Scherp
In 2008 heb ik een jaar door Latijns Amerika gebackpackt. Begonnen in Brazilië en na een aantal maanden kwam ik in Bolivia terecht. Daar ontmoette ik een andere Nederlander en het klikte wel en een aantal weken later kwam ik hem per toeval weer terug in een hostel in Arequipa, Peru. Na een aantal biertjes, gevolgd door nog een aantal biertjes kwamen wij op het geweldige idee om een auto te kopen en een paar maanden verder te reizen met de auto. We wilden uiteraard niet voor de verstandige optie gaan, een 4×4 die je overal buiten de stad zag, nee, het moest wel een beetje cool zijn, een Kever, die je eigenlijk alleen in de steden zag rijden (met goede reden). De dag erna met een kleine kater het verhaal aan de hostel eigenaar verteld, die vond het wel humor en zijn broer had een taxi en kon ons wel door de stad naar allerlei garages brengen, opzoek naar “onze” Kever. Die dag de hele dag allemaal obscure garages en autodealers bezocht, Twee boomlange blanke mannen die een auto wilde kopen, iedereen wilde wel wat verdienen aan die gringo’s. Helaas zagen we niks waar we vrolijk van verder totdat onze taxi einde dag door een donkergrijze Kever gepasseerd werd met een bordje Se Vende (te koop) achter het raam geplakt. De taxichauffeur er op gewezen en de Kever achterna gereden. Naast hem gaan rijden en met signalen aangegeven of hij wilde stoppen. De auto zag er optisch prima uit, we hadden allebei totaal geen technische kennis ;-) en na een beetje onderhandelen de auto gekocht voor in mijn herinnering een paar duizend euro. Wellicht opgelicht, maar dat maakte ons voor de rest niet veel uit, het ging om het avontuur. Zelf vond ik de auto er een beetje saai uitzien en om het echt even goed aan te pakken hebben wij de auto de dag later in een garage laten spuiten in het babyblauw, oranje racestrepen er op gezet, een imperiaal voor onze backpack en een racenummer (’82, geboortejaar van ons beiden) en onze namen + vlag aan de zijkant. De auto zag er geweldig uit! Toen kon de reis beginnen ook al had ik geen internationaal rijbewijs en mijn co-piloot alleen zijn Nederlandse rijbewijs. De volgende dag voelden wij ons te coolste backpackers die er waren, rugzakken op het dak, muziekje aan en rijden maar. Dat ging prima in de stad, maar buiten de stad kwamen we er al snel achter waarom niemand met een Kever over die “wegen” heen reden. Gaten in de weg, zandpaden, grote keien en ondertussen constant ingehaald worden door grote trucks, vrachtwagen, bussen en 4×4’s! ;-) Ieder dorpje waar we kwamen stond de corrupte politie al klaar om ons eruit te pikken. Dat was wel humor, elke keer probeerde ze wat dollars of te troggelen, wij probeerden dit tot een minimum te beperken door een gesprek aan te knopen, voetbal was het favoriete onderwerp. Alle Peruaanse voetballer die in NL speelden werden aangehaald en toen was het vaak al goed en konden we doorrijden. Het werd een geweldig avontuur dat een paar maanden duurde, klapbanden, een motor die van 4 naar 3 naar 2 naar 1 cilinder ging..een hoop gedoe maar de mooie momenten blijven bewaard. Met de auto het strand op rijden, in piepkleine dorpjes een menu van de dag eten enz. Na een paar maanden rijden door Peru en Ecuador kreeg de auto weer pech vlak bij de grens tussen Ecuador en Colombia. De kosten om het te maken…1000 dollar !?! Dat was ons toch iets te gortig, mijn co-piloot zou ook niet lang daarna terug gaan naar Nederland en alleen door Colombia rijden zag ik ook niet echt zitten. De garage eigenaar woonde naast zijn garage met zijn complete gezin in een hutje onder een golfplaten dak en uiteindelijk hebben wij besloten hem de auto te geven…. De man heel emotioneel, die ging eventjes weg en kwam niet veel later terug met een fles Johnny Walker! We hadden dus onze Kever ingeruild voor een fles Johnny Walker! Een mooi einde van een leuk avontuur. Naast de foto’s en de herinneringen heb ik ook nog de kentekenplaat bewaard. Iedere keer als ik er naar kijk verschijnt er een glimlach op mijn gezicht…
Winter 2008 of zo. Een nachtelijke rit na een concert van mijn band in een Haagse kroeg. BMW 320 station automaat. Vol met podium gear en 5 man in de auto. Koud. Van te voren geen weerbericht gekeken en op de heenweg droog.
Na ons concert, totaal vertyft van ‘alles gegeven’, bezweet en een paar biertjes op. Bij het wegrijden in de nachtelijke winterkou op weg naar Amersfoort nog steeds droog, maar ter hoogte van Zoetermeer brak er een enorme sneeuwbui los. Binnen no time al het verkeer met 30 km/u over de A12.
Onderweg 2x achterstevoren gestaan dankzij die heerlijke achterwielaandrijving, 1x bijna in de vangrail. Er viel 30 cm in 2 uur tijd. Onder de overkapping op de A28 bij Zeist waren we niet de enige die de auto even op de vluchtstrook neerzetten om even op adem te komen; al was het met 3 peuken achter elkaar vanwege de stress.
Wat een rit! We zijn heel thuisgekomen. Maar nog altijd vind ik het spannend als het stevig gesneeuwd heeft en ik de weg op moet.
Ik rijd nog even oplettend en secuur als dat ik deed toen ik rijlessen volgde
Om de week had ik of mijn zus de taak om mijn halfzusje op te halen in Lisse. En als mijn pa in een goeie bui was mocht dat met zijn auto’s. Of de 335 touring of de Z4 coupe. Ik mocht van mijn pa de speeltjes iets vaker lenen dan mijn oudere zus.
En op een vrijdag hop in de Z4 naar Lisse om zusje op te halen. Even door de mcDrive voor een milkshake.. en op de terugweg kwamen we een Porsche 911 tegen. En bij het eerste stoplicht gelijk een beetje uitdagen. Automaatje in de sportstand en iets te hard wegrijden. De Porsche had blijkbaar wel zin in een spelletje. En tussen Lisse en Boskoop elk stoplicht en elke rontonde elkaar te snel af willen zijn. Bij Boskoop sloeg de Porsche na een duimpje rechtsaf en was het uit met de pret.
Mijn zusje wel op het hart gedrukt niks tegen papa te zeggen. Want de beemers rijden toch wat leuker dan het kleine alfaatje 145 wat ik toen had.. 😄
Op een zaterdagnacht op de A7 tussen Drachten en Groningen met dik 200 per uur alle mazzel van de wereld gehad. Ik reed rechts en had pas te laat in de gaten dat er een hert op de linker rijbaan stond. Ik was er in een oogwenk voorbij. Als dat beestje rechts had gestaan had ik dit nu niet getypt.
Ik rij nu wel de max op dat traject of elk ander traject waar ze die waarschuwingsborden met herten hebben staan (vooral in Duitsland ga ik echt van het gas af).
😁💪🍆
Huh? Waar is mijn verhaal gebleven?
Van Algeciraz naar Nederland in 18 uur. knallen met 230. Gelukkig geen boetes binnengehaald want het was namelijk een BMW 320i cabrio van 1997 in pastellia groen en geel leder.
Eerst effe kijken wat de verjaringstermijn voor bepaalde zaken is, voordat ik hier antwoord op kan geven 🤔
Toen mijn vader met de Honda Accord uit 92 een W211 E klasse voor bleef bij een sprintje. De W211 was toen net op de markt. Vond ik heel wat.. Geen flauw idee wat voor een E dat was.
Mijn sterkste verhaal is te lang om op te schrijven maar wordt in deze podcast helemaal verteld:
https://www.pwrslide.nl/floris-e36-m3-sedan/?
Ben vorig jaar al rijdend opeens gestopt door een politiewagen, met daarachter een gepantserde infanteriegevechtsvoertuig met militairen en een zwarte bus van de geheime dienst.
We vielen nogal op met onze Nederlandse kentekenplaat.
Wel met de nuance dat we in Rusland reden.
Een hele ondervraging, maar al snel was de druk van de ketel en zagen ze in dat we een weekendje weg hadden, en ging het meer ontspannen. En kregen we de uitleg waarom er zo’n paniekshow was.
Conclusie:
Ik was gewoon stomtoevallig op de verkeerde locatie en tijd, en er was een politieke top van meerdere landen in de stad waar wij een weekendje uit wilden.
Lang, lang geleden werkte ik voor een automagazine in België.
De hoofdredactie besliste op een bepaald moment een groepstest te organiseren van allerlei min of meer zeldzaam spul, van een Daihatsu Copen tot een Spyker en nog allerlei ertussen.
Ik had gesuggereerd om een Ariel Atom toe te voegen aan de lijst, en dat was goed zolang ik alles regelde.
Na veel heen- en weermailen en -bellen had ik een Atom te pakken, die ik in een verloren uithoek van West-Vlaanderen mocht gaan halen. Dus op een avond na het werk ben ik in 2 uur van Brussel naar daar gereden. Ik begon aan mijn rit naar huis over de snelweg (ik was doodmoe en wou gaan slapen), maar besefte al snel dat het te koud was om in mijn gewone broek te rijden. Nadat een Nissan Patrol-rijder bovendien bijna een kilometer lang voor mij was komen rijden om mij volledig met ruitensproeiervloeistof te douchen, besliste ik om binnendoor verder te rijden.
Verschillende keren kwam iemand aan een verkeerslicht op me af om te vragen wat voor auto dat was en waar je die kon kopen etc etc.
De volgende ochtend spraken we met alle auto’s af op een parking in Noord-Frankrijk, net over de Belgische grens. Ik kwam daar al half geradbraakt toe met de Atom en nadat alle auto’s getankt waren, weigerde de Brit om te starten. Dan maar naar een parkeerplekje geduwd en de dealer gebeld. De rest reed verder naar Abbeville (fijn circuit daar) en ik wachtte nog 2 uur op een takelwagen. Afgesleept naar de dealer, waar het probleem bij de startblokkering bleek te liggen. Het was al bijna middag toen de Atom weer startte en ik bevond me op 3 uur rijden van Abbeville. Bovendien is het in een Atom lastig kaartlezen en had mijn telefoon toen (ik spreek over bijna 20 jaar geleden) nog geen navigatiefunctie of zelfs internet, dus ik heb best wel wat stress gehad om het circuit te vinden.
Tegen 16u kwam ik eindelijk aan. De hele groepsfotoshoot is dan opnieuw gedaan en alle aparte foto’s van de Atom zijn bij valavond gemaakt.
De volgende dag moest de Atom alweer terug bij de dealer zijn, dus ben ik voor dag en dauw vertrokken om weer uren door de kou te rijden.
Fijne auto, hoor, maar niet echt om lange afstanden mee te rijden.
Werd een keer behoorlijk asociaal afgesneden door een dikke BMW uit de zeven serie waardoor ik moest uitwijken over de vluchtstrook. Bij afslag snelweg nam hij dezelfde afslag richting de wijk waar ik toen woonde dus dacht rijd er maar gewoon achteraan en vragen waarom die zo debiel reed.
na 5 minuutjes ging de auto vol in de ankers, reed achteruit 180 graden een erf op, 2 behoorlijk potige bewapende mannen eruit en direct naar m’n auto gelopen: waarom ik hen volgde. Wie zat er achterin.. Ome Wilders..
Gaf maar aan dat een zwaailicht volgende keer aan wat handiger is. Kon één van die gasten wel om lachen.
Ik stond met een paar vrienden op de jongerencamping van Mimizan. Toen we ‘s ochtends naar het strand liepen troffen we een kerel die moeilijk naar zijn Laguna Station stond te kijken. Hij was de avond ervoor aangekomen en kon de auto niet op het terrein kwijt dus hij had hem voor de deur in de berm geparkeerd. Echter had hij niet gezien dat dat allemaal duinzand was.
Waar hij ook geen rekening mee had kunnen houden was dat het elke avond onweerde en regende als een gek. In de nacht was zo’n beetje al het zand onder zijn auto vandaan gespoeld behalve recht onder zijn auto. Het ding stond tot aan zijn assen in het zand en hij kon er met geen mogelijkheid zelf uit komen.
We stelden voor om hem een zetje te geven maar hij zei dat hij al met drie andere vriendelijke mensen en hun auto’s had geprobeerd hem eruit te krijgen maar niemand kreeg het voor elkaar. Hij zou de depannage wel bellen. Toen zei ik ‘wacht nog heel ff’ en ging de Santa Fe van die ik van m’n vader had geleend halen.
2.4 liter met iets van 170pk ofzo dus geen strepentrekker, maar wél AWD! Ik zette de auto op het zand achter de Laguna, goed eind touw tussen de twee auto’s en met meer beleid dan ik ooit van mezelf had verwacht trok ik de auto uit het zand alsof het niets was. Terwijl ik zelf ook half op het zand stond!
Later die dag stond die kerel met een kratje pils bij onze tent en we hebben het ons laten smaken 😊