Ferrari behoudt controversieel voordeeltje in de F1

Hoe meer dingen veranderen…

Hoe meer ze hetzelfde blijven. De Formule 1 zit in een periode van verandering. Dat komt aan de ene kant door factoren van buitenaf, zoals die van de Greta Thunbergs van deze wereld. De F1 is zeker de laatste decennia natuurlijk een bolwerk geweest van ongebreideld kapitalisme, ‘verspilling’ van energie omwille van simpel vermaak en het glorieuze zenit van conspicuous consumption in het algemeen. Al die dingen mogen eigenlijk niet meer van de deug-brigade.

Maar er zit ook ‘druk op de sport’ van binnenuit. Kijkcijfers lopen terug en de kosten om competitief mee te doen zijn torenhoog. Dat de kleinere teams het lastig vinden om het hoofd boven water te houden, is eigenlijk nooit anders geweest. Het verschil is alleen dat er vroeger altijd wel weer een volgende idioot gevonden kon worden om de beurs te trekken. Gevoelsmatig lijkt dat nu wat minder het geval te zijn. Alleen Canadese miljardairs met racende zoons hebben nog interesse om een team te kopen. Dat is een vrij kleine vijver om in te vissen voor de kneuzenteams op de grid die op zoek zijn naar extra geld.

Dus is er al jaren een roep naar maatregelen om de uitgaven te beperken en om meer standaard-onderdelen te gaan gebruiken. Beide maatregelen kunnen, in ieder geval in theorie, het veld weer wat dichter bij elkaar brengen. Zelfs teams als Renault zijn daar inmiddels groot voorstander van. Alleen de apex predators onder de teams zijn niet geheel overtuigd. De meest vocale daarvan is zonder twijfel Ferrari.

In een democratie zou team rood net zoveel invloed hebben op het beleid als de SP en FvD op het beleid van het kabinet, maar de F1 werkt een beetje anders. Je kan ervan vinden wat je wil, maar Ferrari heeft een bijzondere positie in de sport. Team rood is er als enige bij vanaf het prille begin in 1950 en een F1 zonder Ferrari is een soort duurdere IndyCar-Series. Controversieel genoeg is deze uitzonderlijke positie ook verankerd in regelgeving. Niet alleen als het gaat om de hoeveelheid geld die Ferrari van de commerciële rechtenhouder krijgt, maar ook als het gaat om…euhm…de regelgeving.

Ferrari heeft namelijk een vetorecht, waardoor de Italianen nieuwe regeltjes die hen niet aanstaan met een paar betonblokken aan de voeten naar de bodem van Lago Maggiore kunnen laten zinken. Omdat er na het seizoen van 2020 echter een nieuw Concorde Agreement getekend moe(s)t worden tussen alle stakeholders in de sport, werd er vanuit verschillende hoeken geopperd dat dit vetorecht niet meer van deze tijd is. Maar helaas voor die ‘haters’: Ferrari heeft inmiddels bevestigd dat het hun bijzondere recht gewoon houdt voor de periode 2021-2025. Ferrari-capo Louis Camilleri laat er dit over optekenen door de Financial Times:

We hebben het veto-recht behouden. Het is niet alleen belangrijk voor ons, maar ook voor de F1 in het algemeen. Gaan we het recht ooit echt gebruiken? Waarschijnlijk niet. Maar houden anderen er rekening mee dat we het hebben? Waarschijnlijk wel.

Het vetorecht werkt volgens Camillieri dus een beetje zoals een goede oude kernbom. Je wil ‘m liever niet gebruiken, maar je legt ‘m toch ergens in je schuurtje in de achtertuin voor het geval een of ander gekkie je aanvalt. Fokken met mij is fokken met de duivel.

De laatste keer dat Ferrari het veto ook echt gebruikte was overigens in 2015, toen het een afgedwongen (lage) prijs voor motoren en versnellingsbakken blokkeerde. In de toekomst wil Ferrari naar eigen zeggen vooral voorkomen dat de F1 teveel een ‘eenheidsklasse’ wordt:

We willen dat de F1 in de eerste plaats de koningsklasse van de autosport blijft en dat er daarnaast ook genoeg ruimte blijft voor technologische creativiteit.

Waarvan akte.