De McLaren P1 is de hypercar van McLaren.
Supercars staan vaak maar heel eventjes op nummer één. Wanneer ze uitkomen is het voor een korte tijd de duurste, sterkste, mooiste of misschien wel het belangrijkst: het snelste. Dat is logisch, want er zijn meerdere merken die er constant naar streven om de snelste supercar ter wereld te bouwen. De McLaren F1 was een van de weinige supercars die zo’n indruk had gemaakt, dat het voor een heel lange tijd de snelste supercar aller tijden was. Dat niet alleen, het was ook nog eens de duurste en wellicht een van de meest bijzondere.
Inhoudsopgave
Wederopstanding McLaren
Met de wederopstanding van McLaren in 2010 (qua personenwagens althans) werd uiteraard de vergelijking snel gemaakt, al dan niet terecht. De eerste McLaren in 2010 was de MP4-12C, die meer concurreerde met instap-Ferrari’s en snelle Porsches 911. Op de salon van Parijs in 2012 stond daar de McLaren P1. Net als de komende generatie van Formule 1-auto’s, was deze auto een hybride. Daarmee was McLaren overigens niet de enige, want ook Porsche en Ferrari hadden een hybride-hypercar in de vorm van de 918 Spyder en LaFerrari. De productieversie van de McLaren P1 stond in 2013 op de Salon van Genève.
Pacifische zeilvis
De McLaren P1 is ontworpen door Frank Stephenson. Deze man was voorheen werkzaam bij Ferrari en moest voor voldoende visuele dramatiek zorgen bij McLaren. Stephenson is het type ontwerper dat functie belangrijker vindt dat de vorm, dus alle details en vormen op de McLaren P1 hebben ook daadwerkelijk een functie. Bijzonder zijn de koplampen, die zich op de hoeken van de carrosserie bevinden. De vorm is identiek aan het logo van McLaren. Voor de vorm van de deed Stephenson inspiratie op de Pacifische zeilvis, die hij zag tijdens een vakantie.
Hybride techniek
Daarmee is het bruggetje naar de natuur c.q. het milieu gemaakt, want zoals gezegd is de McLaren P1 een heuse plug-in hybride. De auto heeft een V8 biturbo benzinemotor met 737 pk en 720 Nm. Deze werkt samen met een 180 pk en 260 Nm sterke elektromotor. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de LaFerrari kan je de McLaren P1 opladen en tijdelijk puur elektrisch rijden. Gezamenlijk is het systeemvermogen 916 pk en 900 Nm. Dankzij het gebruik van een koolstofvezel koetswerk en chassis is het gewicht relatief laag, ondanks alle techniek: zo’n 1.550 kg. Ter referentie, dat is ongeveer hetzelfde als een BMW M3 uit dezelfde periode. Om de vergelijking met die M3 door te trekken: dat is al geen langzame auto, maar de McLaren P1 heeft meer dan het dubbele aan vermogen.
Prestaties McLaren P1
De prestaties zijn dan ook ongekend. Van 0-100 km/u accelereren duurt 2,8 seconden, mits je het vermogen goed weg krijgt. De zeventraps versnellingsbak met dubbele koppeling stuurt namelijk al het vermogen naar de achterwielen. De topsnelheid bedraagt 350 km/u. Dat is aanzienlijk lager dan de 386 km/u van de McLaren F1 uit 1993. De reden is simpel: de P1 is begrensd op 350 km/u. Daarnaast was topsnelheid niet het uitgangspunt. De McLaren P1 genereert bijvoorbeeld bij 250 km/u zo’n 600 kilogram aan neerwaartse druk. Van de drie hybride hypercars heeft de McLaren P1 ook de beste pk-per-kg-verhoudingen.
McLaren P1 GTR
Dat werd met de speciale uitvoeringen van de P1 alleen maar beter. In 2015 verscheen namelijk de McLaren P1 GTR. De naam was (uiteraard) geleend van de McLaren F1 GTR, die precies 20 jaar ervoor op Le Mans zegevierde. De McLaren P1 GTR ging pas in productie toen alle ‘gewone’ versies waren geproduceerd. De GTR is specifiek bedoeld voor het circuit, alhoewel sommige eigenaren er een kenteken op hebben weten te krijgen met behulp van Lanzante Motorsport. 27 stuks hebben inmiddels een kenteken. De GTR is lichter (1.440 kg), sterker (986 pk) en ruiger.
Op papier was de auto niet sneller, maar op asfalt (uiteraard) wel. Volgens sommige publicaties was er ook een McLaren P1 LM. Dit is niet helemaal waar. De P1 LM werd gebouwd door Lanzante Motorsport, die de P1 GTR converteerde naar LM. Deze hadden nog meer vermogen (1.000 pk) en waren straatlegaal. Zes exemplaren zijn omgebouwd. De McLaren P1 GT was evenmin een officieel McLaren project, maar kwam wederom van Lanzante. De P1 GT heeft een langere achterzijde, als een hoedtik naar de McLaren F1 Longtails van weleer.
Opvolgers McLaren P1
De laatste McLaren P1 werd in 2015 geproduceerd. Met de P1 hebben de Britten wel veel ervaring in dit segment op kunnen doen. Zowel qua motor als aandrijflijn. Het zou tot 2021 duren voordat er weer een hybride McLaren verschijnt, de Artura (opvolger van de 570S) combineert een V6 met een elektromotor. Qua hypercars ging McLaren ook los.
De Senna is in basis een McLaren P1, maar dan zonder de hybride aandrijving. Een echte opvolger voor de F1 is dat ook niet. Daarvoor is de McLaren Speedtail de aangewezen auto. Deze was in tegenstelling tot de P1 wél gebouwd voor maximale snelheid en bovendien voorzien van een centrale zitpositie. Met die auto wordt het snelheidsrecord van de F1 (eenvoudig) verbroken. Echter, zonder de McLaren P1 waren al die andere versies er nooit gekomen.
Artikelen
Meer lezen? Hieronder lees je de laatste artikelen over de McLaren P1.
