De ultieme Ferrari heeft met LaFerrari de meest bescheiden naam.
Zo af en toe pakt Ferrari groots uit met een jubileumspecial. Omdat het merk de meest bijzondere sport- en raceauto’s bouwt, moeten ze wel hun best doen om er écht iets bijzonders van te maken. De Ferrari 288 GTO in 1984 was zo’n auto. In principe was het gewoon een homologatiespecial voor een een competitie (Group B) die opgeheven zou worden nog voordat de auto klaar was. Dat resulteerde in een kleine oplage peperdure exoten.
In 1987 vierde het merk zijn veertigjarig jubileum met de Ferrari F40. Die auto is vrij magisch, het is de laatste auto waarbij Enzo Ferrari nog de introductie meemaakte.
Inhoudsopgave
In 1995 volgde de Ferrari F50, compleet met carbon chassis en Le Mans V12. Daar werden er slechts 399 van gebouwd. In 2002 was de kers op de taart de Ferrari Enzo, vernoemd naar de oprichter van het merk. Ook daar zijn er maar 400 van gebouwd. Ferrari kon deze modellen perfect gebruiken om extra trouwe klanten tevreden te houden. Juist met dit soort speciale modellen kunnen verzamelaars hun geluk niet op. Je kan ze ook niet gewoon kopen door de dealer binnen te lopen en te vragen naar het desbetreffende model. Nee, je moet uitgenodigd worden om er eentje te mogen kopen.
Introductie Ferrari LaFerrari
Dat is met de Ferrari LaFerrari niets anders. De auto maakte zijn debuut op de Salon van Genève in 2013. Bijzonder: het is de eerste Ferrari sinds de 308 GT4 die níet door Pininfarina is ontworpen. In principe is de auto compleet nieuw, maar Ferrari verklapte dat het ‘FXX-programma’ bijdroeg aan de ontwikkeling van de LaFerrari. De Ferrari FXX was een trackday-versie van de Enzo waar nog rijkere Ferrari-klanten af en toe een rondje in mochten rijden. Die auto’s waren een soort rijdend laboratorium waarbij er delen van de auto ontwikkeld en doorontwikkeld werden. De bevindingen daarvan vind je terug in de LaFerrari. Dus een zeer select groepje superrijken heeft geholpen voor met de auto van een iets minder rijk groepje (maar alsnog puissant rijk uiteraard).
Techniek LaFerrari
De LaFerrari is de eerste hybride van het merk. Dat sloot mooi aan bij de toenmalige tijdsgeest. Ook de concurrenten (de Porsche 918 Spyder en McLaren F1) waren voorzien van hybride aandrijving. Uiteraard wijkt het Ferrari-systeem flink af van de Duitser en de Brit. Dat waren PHEV (plug-in hybrides) met accupakket en stekker plus de V8. In de LaFerrari dient de elektromotor enkel en alleen ter ondersteuning van de glorieuze 6.3 liter grote V12. De verbrandingsmotor is goed voor 800 pk en 700 Nm. Dan is er de ‘HY-KERS’-unit, een elektromotor die goed is voor nog eens 163 pk. Het systeemvermogen is 963 pk en het systeemkoppel is 900 Nm. Je kunt de accu niet laden, dat gaat via remmen en regenereren, naast het feit dat de V12 de accu kan volladen. De combinatie is gekoppeld aan een zeventraps automaat met dubbele koppeling.
Dat zorgt voor bizarre prestaties. Van 0-100 km/u accelereren duurt slechts 3 seconden. De topsnelheid bedraagt 350 km/u. De elektromotor is voornamelijk toegepast voor prestaties, niet zozeer voor een gunstiger verbruik. De CO2-uitstoot van 340 gram per kilometer (volgens NEDC-opgave) is dan ook niet bijster gunstig voor een hybride auto. Van de LaFerrari zijn 499 stuks gebouwd. Althans, van de dichte versie.
Ferrari LaFerrari Aperta
In 2016 kwam er namelijk een Ferrari LaFerrari Aperta. Dat is kort gezegd de cabrio-versie. De Enzo en F40 waren altijd een coupé, de F50 was de enige waarbij het dakje ook open kon. In plaats van alle auto’s een cabrio te maken, kwam er een extra serie. In dit geval gaat het om 200 extra exemplaren. Er zijn twee dakjes: eentje van koolstofvezel waarmee je maximale prestaties kunt halen en eentje van stof. Naast het dak, zijn er best wel een aantal wijzigingen aangebracht om de aerodynamica aan te passen aan de constructie. Nog voordat de auto werd onthuld, was deze al uitverkocht. Uiteraard had Ferrari 200 prospects gebeld en die hebben allemaal ‘Si!’ gezegd.
FXX-K
Naast de Berlinetta en de Aperta kwam er in 2015 een beperkte oplage van de trackday-versie, de FXX-K. Het idee erachter is hetzelfde. Een LaFerrari, maar dan lichter en heftiger. De auto wordt bewaard door Ferrari en af en toe organiseren ze een trackday waarbij de klant ingevlogen wordt. Het vermogen is bizar: de V12 levert nu 860 pk en de elektromotor 190 pk. Het systeemvermogen is 1.050 pk, terwijl het gewicht daalde naar 1.165 kg. Daarnaast heeft de FXX K meer downforce. Er zijn 40 exemplaren van gebouwd.
Daytona SP3
Een tweede variant van de LaFerrari is de Daytona SP3. Dit is in principe een LaFerrari met een ander koetswerk en de elektrische aandrijving ontbreekt. Van de SP3 zijn er 599 exemplaren gebouwd. De eerste 499 exemplaren naar klanten die ook al een SP1 en SP2 hebben. De rest werd onderverdeeld onder klanten die al speciale Limited Edition Ferrari’s in de collecties hebben.
Meer lezen?
Bekijk hieronder de laatste artikelen over de Ferrari LaFerrari.
