Wat begon met een ontevreden Ferrari-klant genaamd Ferruccio Lamborghini is uitgegroeid tot de grootste concurrent van Ferrari. Het merk valt sinds 1998 onder Audi en dus Volkswagen.
Soms zijn de verhalen van een automerk mooier dan de auto’s zelf. In het geval van Lamborghini zijn ze beide schitterend. Bij veel sportautomerken begint het altijd hetzelfde. Een visionair actief in de racerij c.q. techniek gaat zelf aan de slag en creëert met deels bestaande en deels nieuwe onderdelen een sportauto. Welkom Porsche, Pagani en Ferrari. Maar bij Lamborghini ging het iets anders. Het idee voor het merk ontstond om Enzo Ferrari een hak te zetten.
De legende gaat dat tractor-fabrikant Ferruccio Lamborghini niet tevreden was over zijn Ferrari. Hij ging verhaal halen bij de fabriek, maar kreeg nul op de rekest. Volgens Enzo kon een tractorboer de subtiliteit en genialiteit van een Ferrari-sportwagen niet waarderen. Als ‘ie het zo goed zelf weet, waarom doet Lamborghini het dan niet zelf? Dat was dus precies wat Ferruccio deed.
Hij ging aan de slag met enkele grote namen: Bizzarini kreeg de opdracht om een V12 te ontwikkelen en Carrozzeria Touring moest een fraai koetswerk ontwerpen. Ferruccio had personeel nodig en kon deze wegkapen bij Ferrari. Hij stond gewoon bij de poort van Ferrari om ze op te pikken. Enzo Ferrari stond bekend als een gierigaard en de werknemers hadden het ‘geluk’ om bij Ferrari te mogen werken. Een ideaal drukpunt voor Ferruccio dus om personeel weg te kapen.
Eerste Lamborghini
De eerste auto van Lamborghini kwam in 1963, de 350 GT. Het was een beeldschone GT met V12 en fraai koetswerk. De auto was niet zozeer een magistrale supercar, dan wel een luxe en statige coupé. De 350GT evolueerde tot de 400GT.
Lamborghini Miura
De auto waarmee Lamborghini het meeste zijn stempel kon drukken en Ferrari ‘te kakken’ kon zetten was de Miura P400. Het bijzondere aan deze supercar was dat de twaalfcilinder motor niet voorin lag, maar in het midden: achter de stoelen en voor de achterwielen. Het idee kwam vanuit de racerij, waar raceauto’s ook al de overstap hadden gemaakt. Een auto met middenmotor heeft het gewicht tussen de assen liggen en verandert daardoor eenvoudiger van richting. De Miura was een regelrechte sensatie. Lamborghini was daarmee de meest tot de verbeelding sprekende Italiaanse sportauto-fabrikant. Helemaal toen bleek dat Enzo Ferrari niet eens volgde en de Daytona introduceerde met V12 nog voorin. De Miura werd gebouwd van 1966 tot 1972.
Meer modellen
In 1968 introduceerde Lamborghini twee nieuwe modellen: de Espada en Islero. Deze kunnen het beste gezien worden als de opvolgers van de 400GT: grotere Gran Turismo’s met voldoende ruimte voor passagiers en bagage. De 400GT was een zogenaamde 2+2, de Espada was een stukje groter en meer een ‘echte’ vierzitter. De Espada was dankzij de aparte hoog oplopende daklijn erg herkenbaar. In 1970 wordt de Islero opgevolgd door de Jarama. Belangrijker nieuws is er in 1973, wanneer Lamborghini de Urraco lanceert. Het bijzondere is dat dit een kleiner model is met een compacte V8. De auto kan gezien worden als een concurrent voor de Dino Ferrari’s. Rond deze periode stopte Ferruccio Lamborghini bij zijn merk.
Countach
In 1974 weet Lamborghini wederom de wereld te laten schrikken met de Countach. De auto is ontworpen door Marcello Gandini (net als de Miura overigens). De Countach is bijzonder laag en breed. Het is met name de lijnvoering die extreem is. Een Ferrari viel absoluut niet op als er een Lamborghini Countach naast stond. Naast uiterst extreem en herkenbaar, bleek het ontwerp behoorlijk goed tegen de tand des tijds bestand. Het model bleef van 1974 tot 1990 in productie. In de jaren ’80 had Lamborghini als kleiner model de Jalpa, die gezien kan worden als de opvolger van de Urraco. De Jarama en Espada kregen geen opvolger.
Lamborghini LM002
Het meest bijzondere project is echter de Lamborghini LM002. De auto werd ontworpen als legervoertuig. Toen bleek dat de aanvraag niet naar Lamborghini zou gaan, werd de V12 uit de Countach erin gelepeld. Het enorme en hoekige apparaat kent een grote schare fans met name in het Midden-Oosten en in Japan.
Chrysler
In 1987 nam Chrysler het merk over. Veel synergie leverde het niet op, behalve dat Lamborghini een V10 uit een pick-up kon omtoveren tot sportwagen-motor voor de Dodge Viper. Onder regie van Chrysler kwam ook de Diablo op de markt. Begin jaren ’90 was Lamborghini tevens actief als leverancier voor motoren in de Formule 1, met uiterst beperkt succes. In 1994 zag Chrysler er geen heil meer in verkochten ze de inboedel aan het Indonesische MegaTech dat het een jaartje later doorverkocht aan Mycom Setco en V’Power, een groep investeerders. Die konden het tij ook niet keren. Lamborghini had maar één model in het gamma, dat hard aan het verouderen was: de Diablo.
Overname Audi
Goed nieuws in 1998, want Audi nam toen het merk over. Ferdinand Piëch was altijd groot bewonderaar van Ferrari en kon met Lamborghini zijn perfecte tegenstrever creëren. Sowieso was Volkswagen toen veel merken aan het kopen, ook Bugatti werd toegevoegd aan het portfolio.
Onder regie werd in eerste instantie de Diablo aangepakt en ingrijpend verbeterd. Deze kun je herkennen aan de veel strakkere lijnvoering en het ontbreken van klapkoplampen. In plaats daarvan heeft de Diablo VT 6.0 gewone koplampen die afkomstig zijn van de Nissan 300ZX (Z33).
Nieuwe generatie Lambo’s
Voor de opvolger van de Diablo was Audi er op tijd bij om de auto aan te pakken. De Lamborghini Canto zou het levenslicht niet zien. Luc Donckerwolke ontwierp op basis van de bestaande techniek de Murciélago, die in 2002 op de markt kwam. Belangrijker was het nieuws in 2003, toen Lamborghini eindelijk een kleiner model op de markt bracht: de Gallardo. De auto deed in de verte iets denken aan de ItalDesign Cala Concept uit de jaren ’90. De Gallardo was echter minder rond vormgegeven. Ook in technisch opzicht was het een andere auto. De Gallardo had een unieke V10, die niet afgeleid was van een Murciélago V12, maar in feite een Audi V8 plus twee cilinders is. Daarmee volgde Lamborghini dezelfde strategie als Bentley. De Murciélago moest de ‘eer’ van Lamborghini hoog houden, de Gallardo moest zorgen voor de aantallen, iets wat zeker lukte.
‘Lamborghini’ Urus
Deze tactiek werd na 2011 en 2014 ook nog toegepast, toen de Huracán en Aventador respectievelijk de Gallardo en Murciélago opvolgden. Een kleine V10 sportwagen en een exotische V12 supersportwagen met vleugeldeuren. In 2018 kwam er een derde model bij: de Lamborghini Urus. In basis is dit een Volkswagen Touareg met een aparte carrosserie en Audi-motor in het vooronder. Voor zijn segment is het echter een buitenissige auto met extreme prestaties. In relatief korte tijd is de Urus de meest populaire Lamborghini aller tijden, alhoewel de merknaam wel tussen aanhalingstekens gezet mag worden. De Huracán en Aventador zijn echter in hun segment ook razend populair. In Nederland speelt Lamborghini uiteraard een enorm kleine rol, alhoewel ook hier de Urus snel de populairste Lamborghini is geworden.
Hybride
In 2023 is het tijd voor een nieuwe telg in de linie van V12 supercars. De Revuelto wordt gepresenteerd als de opvolger van de Aventador, die in 2022 uit productie was gegaan. De Revuelto maakt wederom gebruik van een 6,5 liter V12, al is dit wel een nieuw blok. Om de uitstoot (op papier) nog een beetje in te perken is de Revuelto een hybride. Dit is overigens geen primeur voor Lamborghini: de Sián (een afgeleide van de Aventador) was ook al een hybride.
