Gespot: Italianen, deel I

Waar worden nou de meest begeerlijke auto’s gebouwd? Natuurlijk is het een kwestie van smaak, maar onderzoek wijst uit dat Italianen het beste scoren, voornamelijk wat betreft vormgeving.

Het zijn auto’s die met veel emotie worden gebouwd, in tegenstelling tot de technisch wat vooruitstrevendere Duitse auto’s, die vaak wat stoïcijns over komen met hun middle-of-the-road vormgeving. Denk bij Italianen echter aan de vele designstudio’s, namen als Bertone, Zagato, Pininfarina en Vignale zeggen al genoeg toch? Het enige nadeel is de niet al te grote verscheidenheid in merken, maar een witte LP640 kan veel goed maken, toch?

Ferrari 208 GTBi Turbo

Één van de minst bekende Ferrari’s is zonder twijfel de van de 308 afgeleide 208 Turbo, een auto die uitgerust was met een V8 die net geen 2 liter mat, wat veel scheelde met de belasting. Zo deed Lamborghini dat eerder al met de nimmer succesvolle Urraco P200, en Ferrari zelf was ook al eerder aan het experimenteren geweest met de Dino 206 en de 208 GT/4 Dino, ook al geen succesnummers. De 208 GTB/GTS was wel iets populairder, maar dan vooral in Italië, in Nederland rijdt men nog steeds liever in een vlottere 308. Uit eigen ervaring kan ik vertellen dat óók de 208 best kicks kan geven bij het rijden. Met net iets meer dan duizend exemplaren van de 208 GTBi Turbo komen we ze dus verbazingwekkend weinig tegen.

Ferrari 360 Challenge Stradale

Deze kale uitvoering van de 360 is al een stuk bekender, natuurlijk ook omdat er van de hele 360 reeks ongeveer veertienduizend zijn gemaakt. Daarmee is het dus de best verkochte Ferrari ooit. Tussen al die voornamelijk rode auto’s zit zo nu en dan eens een 360 Challenge Stradale, want hier zijn er maar een stuk of 400 van verkocht. Met een nieuwprijs van 233 mille zat hij namelijk vrij ver boven de 360 Modena van 172 mille (12 extra voor de F1). Voor die halve ton gaat er ook nog 110 kilo vanaf. Je hebt wel een setje carbon fiber zijspiegels, een ander setje banden dat op het circuit tot betere prestaties leidt, 25 pk meer, en een simpel interieurtje met racestoelen. Deze rode CS op Nederlandse platen was op een nogal merkwaardig tijdstip op bezoek in de P.C. Hooftstraat, te zien aan de zeeën van ruimte. Overdag staat het vol, ’s avonds kun je er een kanon afschieten.

Ferrari 512 TR

Om maar met de deur in huis te vallen: De 512 TR heeft een V12 met een hoek van 180 graden, echter is het geen conventionele boxermotor omdat deze motor niet voor elke zuiger een eigen krukastap heeft waar boxermotoren dat wel hebben. Het is dus een motor die er een beetje uit ziet als een 12 cilinder boxermotor, maar de constructie heeft van een V12. Naast de hoeken is er dus ook nog een verschil in de constructie van de zuigers aan de krukas. In de 512 TR was dat niet anders dan in de Testarossa, het was hetzelfde blok, maar dan met 38 pk meer dan de 390 in de Testarossa. De afgebeelde auto is gespot in Berlijn, in het verlengde van de Kurfüstendam. Echt een aanrader als het gaat om nieuwe spotervaringen, wat overigens niet betekent dat het er helemaal vol staat. Het spannendste rijdt…

Ferrari 599 GB Fiorano

De supersnelle opvolger van de 575 M Maranello, overigens wel met een hoger supercar-gehalte en minder GT-DNA, is inmiddels een vrij populaire auto geworden voor 300.000 euro begrippen (ongeveer 220 mille in de meeste andere landen). Het gaat Ferrari in ieder geval lukken om hier weer een verkoopsucces van te maken, waar de veel aantrekkelijkere Murciélago LP640 toch een auto is waar je goed voor moet zoeken. Inmiddels is er al een witte in Nederland verschenen, maar op de Nederlandse wegen zien we de 599 aanzienlijk vaker. Het is dan ook een veel toegankelijkere auto, de auto heeft nog wel iets gehouden van zijn GT-imago. Het is nog afwachten tot er een moderne interpretatie van de Testarossa op de markt komt. Juist ja, met de motor achterin.

Lamborghini Gallardo

De inmiddels 4 jaar oude Gallardo doet het nog steeds erg goed, al dan niet met wat kleine wijzigingen tussendoor. De auto heeft al een hele tijd 520 pk waar het begon met 500. De kleine Lambo doet het nog steeds niet zo goed als de F430, die net als de 997 Turbo in een veel kortere tijd al veel vaker over de toonbank is gegaan, maar voor alsnog is het de makkelijkste om te spotten uit de hele lijst met Lambo’s. Tevens is het de makkelijkste om te rijden, en heeft de auto verreweg het hoogste VAG-gehalte, een beetje jammer van het oorspronkelijke karakter van Lamborghini maar wel goed voor de verkopen. Een Lambo heeft jarenlang bekend gestaan om de moeilijke bestuurbaarheid, en het is bijvoorbeeld al vrij moeilijk om een Diablo bij lage toeren te besturen. Maar wat geeft het, het geeft de auto juìst karakter! Inmiddels zijn er van de Gallardo al vele varianten van verschenen, en is er nog geen opvolger in zicht.

Lamborghini Gallardo Spyder

Ook de dakloze versie is in overvloed aanwezig, een voorproefje was de babyblauwe Spyder in Londen, maar die dag zag ik ook nog twee andere. Natuurlijk witte, het lijkt wel de populairste kleur voor dit model en zo gek is dat niet. Het heet overigens “Balloon White”, mocht je nog eens bij Hessing staan met een kwart miljoen. Dan zeg je gewoon “Doet u mij maar zo’n Gajardoo Spaider, beloen wait gaarne”, lekker makkelijk, en het ziet er nog goed uit. Óók in Amsterdam zagen we er al twee in deze leuke kleur, en op de Murciélago LP640 is het ook vrij populair. Geel is eveneens een bestseller van Lamborghini, op één van de foto’s van een witte Gallardo Spyder krijgen we er zelfs een gele Murciélago Roadster bij cadeau. Allebei over komen vliegen uit de verre landen (De Spyder uit Saudi-Arabië en de Roadster uit Sharjah, één van de zeven Emiraten). De twee gele zijn gespot in Amsterdam en Berlijn, waarvan de laatste ook zeker een verrassende aanrader is!

Lamborghini Murciélago LP640

Het heeft even geduurd, maar hier zijn dan eindelijk redelijk fatsoenlijke afbeeldingen van een El Pee zes-veertig. Al eerder was ik er drie tegen gekomen, maar helaas heeft dat geen fatsoenlijk beeldmateriaal opgeleverd. Ook deze keer was het net-aan, want op het moment dat ik deze stond te fotograferen had ik nog 25 minuten om vanaf Harrods midden op Park-Lane te komen voor mijn vervoer naar Nederland. En dat is niet echt veel tijd. De volgende keer hoop ik wat meer beeldmateriaal te hebben, het zijn immers redelijk populaire sportauto’s aan het worden in de betere spotsteden in het buitenland. In Nederland woont er trouwens ten minste één, uiteraard in Balloon White.

Maserati Gransport Spyder

En toen kwamen we bij het derde edele merk uit Italië. Helaas niet veel afwisseling wat betreft merken, maar wel wat leuke modellen zoals deze uiterst zeldzame Gransport Spyder. Het is de eerste die ik tot nu toe heb gezien, en het gaat nog wel even zo blijven. De auto is niet meer dan een open versie van de Gransport, en er is dan ook niet veel meer over te vertellen dan dat het model net iets meer vermogen heeft dan de gewone Spyder, wat carbonaccentjes heeft, er wat vlotter uitziet, een verlagingssetje, 90 kilo extra gewicht, nòg meer extra gewicht door die handige zwarte kap, en een leuke cambiocorsabak met flippers die meesturen. Niet heel veel meer dan de “gewone” Spyder, vandaar dat hij nauwelijks wordt verkocht. Een moeilijke auto om te spotten, óók omdat er niet echt plaatsen zijn met een aanzienlijk verhoogde spotkans op een dergelijk model, waar ik je voor een LP640 gemakkelijk kan doorverwijzen naar Londen, Monaco of de Emiraten. Je kunt het proberen in Berlijn, daar is Maserati wel bovengemiddeld populair.

Maserati Quattroporte Executive GT

Het loop echter wel redelijk met de Executive GT’s, waar het een jaar geleden een auto was die haast niet te spotten was. Dit is hem in optima forma, zwarte lak, schitterende velgen die standaard zijn voor de Executive GT, en van dat mooie gaas in de grill. Net als bij de Gransport is ook hier weer het verhaal dat de wijzigingen (helaas) maar vrij weinig voorstellen, denk aan iets meer hout en klaptafeltjes achterin. Gewoon net iets dat het interieur afmaakt. Voor dure-auto-begrippen is de meerprijs dan ook te verwaarlozen, in het buitenland kost-ie veel minder dan de standaard Quattroprote hier kost, om maar iets te noemen.

Maserati GranTurismo

Dan eindelijk heel groot nieuws, de Maserati GranTourismo! Nee, dit is niet de opvolger van de 4200 GT, het is gewoon een extra model, een stuk groter dan de Coupé. De auto verwijst met zijn overdone grill – in het echt heel mooi! – naar bepaalde varianten van de Maserati A6 uit de jaren ’50, een legendarisch model die als basis heeft gediend voor modellen waarmee veel is geraced. Van de zijkant vind ik het ook al zo’n plaatje, coupés die net wat langer zijn dan de meeste andere coupés ogen erg lekker, en onderscheiden zich goed van andere auto’s. De auto is 488 centimeter lang, veel lengte voor een coupé dus, waarmee de auto prima past tussen de 6-serie, de CL en ook wel een beetje de Jaguar XK 4,2. Ook de massa is redelijk aanwezig te noemen, want hij brengt leeg 1.880 kilo op schaal. Daar heb je wel wat vermogen voor nodig, 405 pk van het 4,2 liter blok dat de andere Masers ook voorin hebben liggen. Echter maakt dat het nog niet eens een sensationeel snelle auto, want pas hoog in de toeren begint de pret. De auto heeft wel best een sportief karakter, maar niet genoeg voor een volbloed sportwagen. En te veel voor een “gewoon” luxueuze auto. De auto kost iets meer dan anderhalve ton, en is daarmee net iets duurder dan de concurrentie. Dan rijd je ook wel echt in iets exclusiefs, waar de merken BMW en Mercedes minder tot de verbeelding spreken. En inderdaad zijn ze tot eind 2008 al uitverkocht! Het zal me benieuwen hoe veel we ze tegen komen.