Vroeger kregen wij Europeanen gewoon onze eigen ‘Mustang’.
Sommige auto’s zijn in technisch opzicht niet zo bijzonder. De onderdelen zijn al bekend van andere auto’s. Toch kan een auto, door een simpel iets als design, compleet de harten veroveren van de kopers. Dat kan bijvoorbeeld als het design van een merk over het algemeen erg saai is, maar dan ineens staat er een bijzondere auto tussen. Als blijkt dat er weinig rationele redenen zijn om die auto níet te kopen, dan heb je een ijzersterke aanbieding. Die auto was de Ford Capri. Voor we met de Capri beginnen: er was een ‘pre-Capri’. Ford heeft heel kort, begin jaren ’60, de Consul Capri geleverd. Het was een kleine coupe op basis van de Ford Consul en werd met zeer bescheiden viercilinders verkocht:
De eerste Ford Capri stamt uit 1969. De auto is overduidelijk geïnspireerd op de Ford Mustang. Het is moeilijk om het succes van de eerste generatie Mustang te onderschatten. Er is eigenlijk geen enkele auto die een groter succes was bij introductie dan de Mustang. Dan meten we niet zozeer en alleen de harde verkoopcijfers, maar ook de gehele buzz eromheen. Steve Jobs zou er jaloers op zijn. Lee Ioccoca, geestelijk vader achter de Mustang, wist het recept voor de auto perfect te brouwen. Veel techniek en bodemplaat kwamen bij een bestaande Ford vandaan. Zet hierop een spectaculair koetswerk en biedt diverse motoren aan. Niet alleen heel erg grote en krachtige motoren, maar juist ook eenvoudige en kleine motoren. Zo konden veel meer mensen zo’n auto kopen. En dat gebeurde dus massaal.
Het duurde dus niet lang voordat Ford Europa het idee kreeg om exact hetzelfde recept toe te passen. Was de Mustang voornamelijk gebaseerd op de Ford Falcon, de Capri beschikte over techniek van de Ford Cortina. Aanvankelijk was het niet eens de bedoeling om de auto ‘Capri’ te noemen. Tijdens de ontwikkelingsfase refereerde men aan de Ford Colt. Deze naam kon echter niet gebruikt worden, omdat Mitsubishi al de rechten had op die naam.
Alle Ford Capri’s waren dus gebaseerd oude Ford Cortina (afbeelding boven). Dat wil niet zeggen dat alle Capri’s gelijk waren. Je kon de Capri krijgen in een groot aantal verschillende uitvoeringen. Dat niet alleen, zelfs in Europa was het verschil per land aanzienlijk. De Capri werd vervaardigd op drie locaties. Zo werd de Britse Capri gebouwd in Halewood. Aldaar kon de Britse Capri-koper kiezen uit twee ‘Kent’ viercilinders (1.3 en 1.6 liter) en een ‘Essex’ V4 motor. Deze motoren werden geproduceerd in, je raadde het al; Kent en Essex. Topper in Engeland was de Capri met ‘Cologne’ V6. Dit klinkt veel chiquer dan dat het is. Cologne is het Brits voor ‘Keulen’. Het was immers een V6 uit Keulen.
Op het vasteland konden wij genieten van viercilinder uit de Ford Taunus. Deze viercilinders waren geen lijnmotoren, maar ‘V’-motoren. Tegenwoordig zie je dat nergens meer, maar vroeger kwam het geregeld voor. Denk bijvorbeeld aan de Lancia Fulvia. Het voorlopige topmodel in Europa was de Capri 2300 GT, terwijl niet veel later in Engeland de Capri 3000 GT gelanceerd werd. Later werd deze bijgestaan door een luxueuze Capri 3000E.
Ondanks dat de Capri een Europese variant was op een Amerikaans recept, wilde het niet zeggen dat de auto niet verkocht werd in Amerika. Daar kon de auto namelijk vermarkt worden als luxere en compactere variant van de Mustang. De Capri moest sexy en Europees zijn, wat Ford in de reclames ook niet onder stoelen of banken stak. Ondanks dat was het vooral het bijzondere uiterlijk waar de auto het van moest hebben. De meeste Capri’s hadden een eenvoudige 1.6 ‘Kent’ motor in het vooronder liggen. In sommige markten was er een 2.0 leverbaar uit de Ford Pinto.
Compleet ‘out-of-the-box’ was een samenwerking tussen Ford en Massey Furgeson. Hun idee was om met de Capri mee te doen aan het WRC. Om een competitief voordeel te halen, werden er prototypes gebouwd met vierwielaandrijving (alle andere Capri’s hebben achterwielaandrijving), de Capri 3000GT 4×4. Ford is er zelf heel erg stil over en met een goede reden. De plannen waren er al namelijk in 1970, twaalf jaar voordat de Audi zou komen met zijn revolutionaire ‘Quattro’-vierwielaandrijvingssysteem. Naar het schijnt was de extra techniek vrij complex (dus een kleinere mate van betrouwbaarheid) en het extra gewicht te hoog.
In 1970 werd de Ford Capri RS2600 voorgesteld. Aanvankelijk dacht Ford eraan om de auto geheel in aluminum uit te voeren. De 2600 RS Concept, die destijds te bewonderen was op de Salon van Geneve, was van dit lichtmetaal gebouwd. Uiteindelijk werd besloten om de competitievariant een aluminium koets te geven en de straatvarianten gewoon een stalen versie. Deze ‘Rallye Sport’ uitvoering was uitgerust met een 2.6 liter V6 met zo’n 150 pk voor straatgebruik. De racevarianten hadden uitgeboorde motoren en leverden aanzienlijk meer vermogen.
In Engeland zijn ze nog gekker van dit soort type auto’s, wellicht dat ze daardoor een nóg heftigere variant kregen toebedeeld, in de vorm van de Capri RS3100. Zoals de naam al een beetje aangeeft kreeg deze een 3.1 motor mee, wederom een V6. Deze werd gevoed door dubbele Weber carburateurs. Qua power scheelde het overigens niets met de gewone, Europese Capri. Er zijn er 3100 van gebouwd.
De coolste Ford Capri komt niet uit Duitsland, Engeland of België, maar uit Zuid-Afrika. Aldaar werd namelijk de Ford Capri Perana gefabriceerd, door specialist Basil Green Motors (uit Johannesburg). Het was eigenlijk een soort Frankenstein-creatie. Er was al eens een Ford Escort Perana, met een dikke tweeliter Ford Pinto motor. De eerste exemplaren van de Capri Perana hadden een V6 motor, maar toen Ford deze zélf ging aanbieden, zocht Basil Green Motors het nog hogerop. Die stap werd gevonden in de vorm van de Windsor V8 uit onder andere de Ford Mustang. Deze leverde een meer dan gezonde 280 pk en dik 400 Nm aan koppel. De prestaties waren voor die tijd zéér indrukkekkend: in minder dan 7 tellen zat je op de 100 km/u! Om het Mustang-geweld aan te kunnen, kwamen veel onderdelen van een Australische Ford Falcon vandaan.
In 1972 werd de Ford Capri licht gefacelift. Het waren voornamelijk wijzigingen om de auto even iets comfortabeler te maken. Opmerkelijk, daar de standaard Capri’s niet bekend stonden om spannende rijeigenschappen. Je kon de gefacelifte Capri herkennen aan de grote koplampen en achterlichten.
De Ford Capri van de eerste generatie was vijf jaar in productie. In die tijd waren er al meer dan 1,2 miljoen Capri’s gebouwd en verkocht. De tweede Ford Capri had het een stukje lastiger. Dat kwam met name door het moment waarop de auto geïntroduceerd werd, dat was namelijk precies tijdens de oliecrisis. Er werd ervoor gekozen om de Capri nog meer als een normale auto in de markt te zetten. Zo werd de Capri iets korter, met een (iets) overzichtelijke motorkap. Dat ging overigens niet ten koste van de binnenruimte. De Capri was nog eens praktischer ook, want de achterklep was nu een hatchback, zo was er toegang tot het gehele interieur, niet slechts de kofferbak. Tegenwoordig kijken we daar niet meer van op, maar vroeger was dit best bijzonder. Sterker nog, zelfs de Escort had dat destijds niet.
Ook deze generatie Capri was leverbaar met een hele range aan motoren. In Europa kregen we de keuze uit 1.3, 1.6 of 2.0 viercilinders. De viercilinders waren met 55, 71/89 en 100 pk niet bijzonder sterk, maar wel betrouwbaar. Wilde je meer vermogen, dan moest je je wenden tot een V6 van 2.3 of 3.0 liter groot. Er waren ditmaal geen spectaculaire RS-uitvoeringen. Wel waren er semi-sportieve ‘S’, ‘GT’ en zelfs een John Player Special-Edition. De tweede generatie kondigde ook het einde aan voor de Britse Ford Capri in 1975. Sindsdien werden Capri’s enkel gebouwd in Duitsland (Keulen en Saarlouis) of België (Genk). De tweede generatie bleef vier jaar lang in productie en was beduidend minder populair dan de eerste. Met iets meer dan een half miljoen exemplaren komt de ‘Capri II’ niet eens op de helft van de ‘Capri I’.
In 1978 zag de derde generatie het levenslicht. Grootste wijzigingen ten opzichte van de vorige generatie zijn de looks. Ondanks dat de auto in technisch opzicht voor een groot gedeelte gelijk is gebleven, ziet de ‘Capri 3’ er véél moderner uit. Dat was het werk van Uwe Bahnsen. De auto kreeg een nieuw front dat deed denken aan andere Fords, zoals de (toen) nieuwe Escort RS. De vier ronde koplampen gaven de auto een indrukwekkend aanzien. De bumpers waren groter en helemaal zwart en ook de grille was nu zwart. Dat zag er aan het einde van de jaren ’70 bijzonder modern uit.
De laatste generatie Capri had het zwaar. Dat lijkt vrij vreemd, daar Ford eigenlijk niet zoveel aan het recept had veranderd. De Capri was een behoorlijk betrouwbare auto, relatief praktisch, had een geweldig fraai koetswerk en was nog eens erg betaalbaar ook (dankzij eenvoudige instapmotoren als de 1.3, 1.6 en 2.0 viercilinders). Voor de liefhebbers waren er wederom een aantal zescilinder van 2.0, 2.3 en 3.0 liter. De Capri kon zowel sportief (S, X-Pack en GT4) als luxe (Ghia) besteld worden. Kortom, waar ging het mis? Er zijn verschillende redenen aan te wijzen. De grootste zal ongetwijfeld de doorbraak zijn geweest van de Hot Hatch. Auto’s als de Volkswagen Golf GTI, Opel Kadett GT/E en Fords eigen Escort XR3 maakten de Capri eigenlijk overbodig. Dankzij hun voorwielaandrijving waren die auto’s praktischer en goedkoper. Omdat ze véél moderner waren qua opzet en architectuur, reden ze ook nog eens beter.
Maar, er is slechts zoveel wat je kunt doen met een kleine viercilinder. De dikkere Capri’s waren uitgerust met een mooie V6. Toevallig zitten we nu eind jaren ’70 / begin ’80, waarbij de turbocompressor toeneemt in populariteit. In 1982 kon je bij enkele dealers in Duitsland kiezen voor een Capri met ‘werksturbo-anlage’. Deze waren zijdelings geïnspireerd op de raceauto’s waarmee Zakspeed furore maakte. Dankzij de turbo steeg het vermogen naar 190 pk, met navenante prestaties. Via een sperdifferienteel, Bilstein-dempers en anti-rollagers werd de wegligging ook verbeterd. Er zijn 155 stuks van gebouwd.
Wilde je meer vermogen in een semi-fabrieks Capri, dan was de Tickford Capri Turbo een goede optie. Althans, als je het geld ervoor had. De Capri van Tickford was namelijk twee keer zo duur als een reguliere Capri 2.8. Deze kon je vooral herkennen aan de bijzondere bodykit met een bijna gesloten front. Onder de kap een 2.8 V6 met turbo, in dit geval goed voor dik 200 pk. Daarmee was de Capri Tickford Turbo net zo snel als de Capri Perana: 6.7 seconden naar de 100 km/u. De Tickfords waren vrij luxe uitgerust met een fraaie afwerking. Geen kaal racemonster dus, maar een luxe racemonster. Van de Tickford Capri Turbo zijn er 80 stuks gemaakt.
De Ford Capri kon je in Nederland bestellen tot 1984. Sterker nog, in heel Europa kon je de Capri niet meer bestellen, op het Verenigd Koninkrijk na. Het laatste wapenfeit aldaar was de Capri 280. Deze zijn te herkennen aan de blauw-groene lak en zevenspaaks velgen. Sommige waren uitgerust met een turbokit van Turbo Technics. Daarna was het in 1987 afgelopen met de Capri. Er zijn uiteindelijk 1.183 exemplaren van de Capri 280 gebouwd.
Dankzij de opkomst van sport sedans en snelle hatchbacks was de vraag voor de Capri ook in de UK opgedroogd. Er kwam dus geen opvolger van het model. Dat wil niet zeggen dat er geen Capri’s meer waren. Zo waren er Amerikaanse Mercury Capri’s. De eerste generatie Mercury Capri was een Ford Capri 1 zoals wij deze ook kenden. De tweede generatie Mercury Capri was in feite niets meer dan een luxe Fox-body Mustang. Het meest opmerkelijk was de derde generatie. Deze auto deed nog het meest denken aan een voorwielaandgedreven Mazda MX-5. Dit vanwege het feit dat er een Mazda viercilinder in lag en het platform van de Mazda 323 stamde. De auto is van 1989 tot 1992 in productie geweest in de States, in Nieuw-Zeeland zijn ze zelfs tot 1994 verkocht. Verder dan twee concepts(Visos en Iosis) is Ford niet gekomen om de Capri nieuw leven in te blazen.
Uiteraard behandelden we voornamelijk het snelle spul, maar de kracht van de Capri zat hem er in dat er juíst veel goedkope varianten beschikbaar waren. Ja, je droomde van de RS2600, maar als dat een burg te ver was, kon je kiezen voor heel veel andere, meer bescheiden varianten. We hebben nu al een tijdje de mogelijkheid om bij de Europese Ford dealers een Mustang te kopen. Dat is natuurlijk fantastisch. Ok, die V8 is onbetaalbaar, maar die EcoBoost is nog niet eens zo verkeerd. We vinden het alleen niet passen bij een Mustang. Eigenlijk hadden ze de Mustang iets moeten aanpassen en de viercilinder ‘Capri’ moeten noemen. Veel geschreeuw, weinig wol. In positieve zin. Dat kan een vrij modale ‘ruwe-bolster-blank-pit’ auto tot een ware volksheld maken.
Als kleine jongen was deze samen met de Manta en de Alfetta GTV één van mijn favorieten.
Ooit was ik in het bezit van een Opel Manta(A) en mijn beste vriend had een Capri(1). We ruilden de auto’s een week, gewoon omdat het kon. Nu had de Capri een starre achteras met bladveren, wat was ik blij toen ik weer in mijn met rondom spiraalvering Manta zat.
@audicoupe84: bij ons hadden we in de jaren ’80 een grijze Manta en een lekker sportieve (groen met zwart dak) Capri op de oprit. Die Capri deed me toch meer.
Nog een feitje over de naam Capri. Hij zou eerst Ford Caprino heten, totdat ze erachter kwamen dat Caprino Italiaans is voor berg-geit. Je zou het kunnen zien als iets negatiefs, of lacherigs. Of als “goat”, greatest of all time ;-)
Ford had als eerste naam Colt voorzien maar die naam werd al door een ander automerk gebruikt.
De tweede en derde generatie hebben wel echt mijn voorkeur. De eerste generatie vind ik toch wat minder spannend.
Ik heb nu een Capri mk1 1.6GT facelift van 1973. Hij wordt momenteel gerestaureerd.
Mijn eerste auto was een Capri mk2 1.6 van 1976. De mk1 spreekt mij meer aan maar toen het moment vroeger aanbrak om mijn mk 2 te vervangen (waar ik nog spijt van heb) was de mk3 niet meer te koop.
In 1997 heb ik de mk1 gevonden en die gaat nooit meer weg. Ik ga er nu weer een nieuwe auto van maken.
Klein detail, maar de Capri 4×4 was in samenwerking met Ferguson ltd. ontwikkeld. Hoewel de oprichter daarvan, Harry Ferguson, ook één van de grondleggers van landbouwmachinefabrikant Massey Ferguson is zijn het twee verschillende bedrijven.
Mooi stuk over een gave wagen. Vooral een Capri III staat hier wel op de verlanglijst.
Kleine correctie over del aatste Mercury Capri, die werd nog in de USA, noch in Nieuw Zeeland, maar enkel in Australië. De techniek komt van de Ford Laser, welke weer een gerebadgde Mazda 323 was. Aangezien ook de MX5 best wat techniek deelt met die generatie 323, waren er dus opeens twee roadsters met dezelfde motoren. Alleen is die Mercury met automaat en fwd well aanzienlijk minder leuk om mee te sturen.
@dizono: Hey Dizono! Je hebt helemaal gelijk. Geproduceerd meest zijn verkocht ;-). Is inmiddels gefixt, thanks! (sterker nog, volgens mij hebben we laatst nog over deze auto gesproken, dus bedankt voor de inspiratie!)
Mooi verhaal.
Maar even over lancia, @willeme: de flavia had een boxer-4. Het was de fulvia die een v-4 had. Het zij je vergeven, ze lijken qua naam op elkaar tenslotte. Misschien is het leuk om over een van beide modellen eens een stukje te schrijven? Dan vergis je je daarna nooit meer!
@eaudi: Je hebt helemaal gelijk! Ja, die Fulvia en Flavia lijken qua naam idd erg op elkaar, waarschijnlijk dat het daar mis ging. Maar inderdaad een leuk idee om die auto’s een podium te geven. Er zijn nog zoveel gave Lancia’s. We denken vaak aan de Delta Integrale en alles wat daarna kwam, maar eigenlijk was Lancia aan het begin van de vorige eeuw bezig om noviteiten te introduceren in de autowereld die we nu nog steeds toegepast zien worden! Wat dat betreft schandalig dat het merk bijna overleden is.
Heerlijk verhaal weer @Willeme. Dank je!
@jeroenwz: die man bij de Capri RS 3100 is niemand minder dan een jonge (Sir) Jackie Stewart. Maar dat wist @Willeme al denk ik…
@jeroenwz: Thanks!!!
Topstuk man, goed geschreven en redelijk wat tijd in research gestoken eentje voor te kaderen?
Ik was vroeger een echte Capri liefhebber . Heb een 1700 gtxlr van 1970 gehad met de v4. Daarna de 1600 gtr met bovenliggende nokkenas uit 1973. De v4 motoren hadden last van kapotte distributie tandwiel van de aanwezige balansas. Dit was n.l een kunststof tandwiel waarvan de tanden afbraken.
@dijan:
Nog nooit gehoord van een 1600 gtr.
@e28forever: In 1973 kwam de Capri met de motoren in lijn . De 1.6 was er in de uitvoering L en GT . De GT had je weer in de uitvoering met R . De R waren de mistlampen onder de bumper .
De R stond voor “Rally” en omvatte : rechthoekige mistlampen voor onder de bumper, rond tijdklokje in het midden hangend onder de asbak , een opbergvak die tevens als armsteun diende in de middenbeuk, een plakstripping aan de zijkanten die de bollende wandelstok op flanken tot achter de achterwielen volgde ( bestond uit 1 brede en 2 smalle strippings, .En zeker weten doe ik het niet maar volgens mij was het dashbordkastje afsluitbaar bij de GTR en bij de GT niet .ps ik heb 17 Capri`s versleten waarvan 2 Capri`s uit 1973 allebeide de 1600 GTR met 88 pk .. fijne auto`s destijds
Is correct. Ik ben de mijne aan her restaureren.
@dijan: die zie je nog amper rondrijden! Zijn nu zeer zeldzaam!
jeugdsentiment… mijn moeder had vroeger een okergele eerste serie Capri 1700GTXL uit 1971… vond het altijd superstoer…
Een collega van mijn vader had een Capri, waarbij ie jaarlijks tegen 180km/h naar Spanje mee vloog, destijds ongekende snelheden! Zo vertelde hij dat er op een gegeven moment een Fiat, een of ander sportmodel, welk model ben ik nu wel even vergeten, hem gedurig probeerde te volgen tegen een 180km/h, na een klein half uur zag ie in zijn spiegel rook vanonder de motorkap van de kleine Fiat komen :D
Wederom fijn stukje lees- en leerstof @willeme!!! Nice!
@galgootje: Dankjewel!!
Mijn vader had een een goudkleurige Ford Capri 3e generatie uit 1979. Als kleine jongen vond ik het geweldig dat mijn vader zo’n auto had. Jammer dat ze niet meer gemaakt werden, het werd daarna een Ford Sierra.
Lekker leesvoer weer :)
Qua design was de Capri 1 zeer geslaagd, de andere vind ik minder…. Technisch gezien zou je natuurlijk voor de Capri 3 gaan.
M’n eerste én tweede auto. Bijna tien jaar Capri gereden. Inderdaad betrouwbaar, betaalbaar en eenvoudig te onderhouden.
De tweede (1.6s) kreeg een engine swap door een 2.0 van een Sierra. Met de dubbele carb., header en vliegwiel van de 1.6s was die aardig wakker.
-edit: dank u, is inmiddels gefixt-
De Ford Capri is mij het meest bij gebleven door de serie The Professionals uit begin jaren ’80!
In deze serie hebben de hoofdrolspelers alles Fords wel gehad die je op dat moment kon krijgen!
Je mag onze eigene Toine Hezemans niet vergeten te vermelden die samen met aanstormend talent Niki Lauda furore maakte met de drie liter Capri toerwagens tegen de BMW 3liter CSL ‘batmobiles’.
Samen met John Fitzpatrick en als teamleider Mike Kranenfuss waren de dikke Fords zeer succesvol in hun blauw – witte livery. Iedere rijder had zijn eigen monteurs en Hezemans monteur was een genie, Hezemans Capri was sneller dan die van teamgenoot Lauda, maar nadat Lauda met Hezemans Capri had gereden kon Hezemans naar zijn eigen wagen fluiten omdat Lauda de grotere god was binnen het team. Dit werd deels gecompenseerd door de wedstrijd onkosten declareren, Hezemans monteur flikte het na een race op ik meen Paul Ricard met zijn vrouw via Zuid Italië terug te rijden en alles netjes te declareren.
Ook is er een legendarisch verhaal dat men een motor kwijt was die uit Keulen per vliegtuig per ongeluk in Milaan beland was, Hezemans monteur had die motor nodig, nam een getunede Transit Diesel mee en ging de motor halen, onderweg terug werd de Transit door de Franse Gendarmerie met 180 van de weg geplukt, Hezemans monteur wist de Gendarmes te overtuigen dat hun apparatuur defect was, een Transit Diesel die toendertijd 180 kon was eenvoudigweg ‘impossible’
Hier Lauda bij zijn Capri
https://www.ford-capri.ch/start-d/foto-galerie/motorsport/mot-o-capri-rs-3400-450ps-74-lauda.html
Ford ZA heeft ook nog een dikke Sierra XR8 gemaakt met Mustang V8, ook leuk
Mis een beetje de ultieme Capri in dit verhaal: de Zakspeed Capri Turbo!
http://www.speedhunters.com/2013/02/fire-breathing-neck-snapping-the-ultimate-capri/
@skinnybmw: er staat niets over genoemd, maar er staat wel een linkje!
@davelepeef: Ik zie het nu???
Die hoord thuis tussen de sportieve legendes.
“Het is moeilijk om het succes van de eerste generatie Mustang te onderschatten.”
Denk nog eens even goed na over deze zin
@itsok: ik kan mij geen auto herinneren waarvan de introductie zo veel teweeg bracht als de Mustang. Echt een automotive meesterzet van Lee Iaccoca.
@willeme: met significante inbreng van
L. David Ash.
@willeme: eens, maar deze zin betekent exact het tegenovergestelde
Eigenlijk is iedereen van die generatie petrol heads beïnvloed door de Capri, de invloed van de Capri is te vergelijken met die van Renault’s R16, een totaal nieuw concept dat door bijna alle fabrikanten gekopieerd is, GM Opel kwam met de Manta, Renault met de 15/17 serie, Sunbeam (wie kent ze nog) met de Rapier, VW de Scirocco, de Alfetta GT , de Toyota Celica, de Morris Marina GT (ja die pianotrekker) de Mazda 818 coupé, allemaal geïnspireerd op het mega succes van de Capri
Blijft een stille wens voor erbij. Een mk1 omdat dat een leuke klassieker is. Of een mk3, maar dan met een mooie BMW 6L erin… Wat een gave foto’s van die Zakspeed trouwens :D
@davelepeef: Op Spa Classic een paar jaar geleden een paar hele dikke 635 CSI’s mogen horen en een Capri (blauw witte, geen Zakspeed). Beide enorm hard!
@skinnybmw: dat was een RS3100, met 3,4 V6. Die klinken inderdaad fantastisch, maar stond ook te kijken hoeveel kabaal zo’n 635 weet te maken :)
Je verkracht een Capri niet met een BMW motor maar steek er dan een 2.8 injections met turbo in.
Ik had na mijn eerste Capri, een mk2 1.6 een Orion 1.6I met 105 pk en mijn maat was verlegen omdat hij met zijn BMW 1.8 mij niet kon volgen en heeft dan maar een 2.0 V6 gekocht om mij in Duitsland te kunnen volgen.
Één van mijn favorite Europese wagens uit de jaren 70. Jammer genoeg nog nooit met één gereden. Een vriend van mij had er één met V6 maar de betrouwbaarheid van dat blok was toch niet wat je verwacht van een auto. Vooral de injectie zou problematisch geweest zijn. Uiteindelijk na de zoveelste keer dat de V6 het liet afweten kwam er een I6 uit een mustang in. Niet bepaald snel of zuinig maar wel oerdegelijk. Uiteindelijk ging hij weg door de rest duivel. Wat ik altijd wel jammer gevonden heb. Want ondanks dat ze ooit populair waren kom je ze echt nooit tegen. Zelfs op oldtimer meeting zijn ze een zeldzaamheid.
Ik kan me nog een aflevering van topgear herinneren over de alle auto’s waar ze een Mercedes AMG blok in hadden gelegd en zogezegd de snelste daarmee in hun soort waren. Machtig mooie aflevering, tot de credits kwamen. Toen zag je een capri zo’n dikke AMG he-le-maal zoek rijden. Zal vast een 2.0 Cosworth ingelegen hebben maar mooi was het wel?