MINI JCW Clubman: rijtest en video

Dik 300 pk in een MINI, dat moet leuk zijn toch?

De kekste verschijning in de MINI-showroom is gefacelift en van JCW-goodies voorzien. Reden genoeg dus om naar Frankfurt te vliegen alwaar MINI de (ik schrijf het nog één keer voluit en daarna kort ik het af als ‘Clubman JCW’) MINI Cooper John Cooper Works Clubman aan ons zal overhandigen om er eens flink mee door de heuvels van midden-Duitsland te vlammen. We verzamelen ons bij Klassikstadt, een klassiekerstalling voor de rijken onder ons die in Frankfurt wonen en hun klassieke auto of motorfiets veilig willen stallen. En dan hebben we het over auto’s als BMW E30 M3’s, Mercedes SL Gullwings, een Lamborghini Espada, een Zakspeed F1-auto van Martin Brundle, een Ferrari Mondial, maar ook een Bugatti Chiron en een BMW 507. Kortom: alle uitersten die de autowereld te bieden heeft. Daarnaast is het ook de thuisbasis voor McLaren en Lamborghini Frankfurt. Kortom: een industriële plek waar het ruikt naar rubber en benzinedampen. Een plek die gratis toegankelijk is ook, mocht je eens in de buurt zijn dan is het de moeite waard er even een koffiestop en kleine wandeling door het pand te doen.

De plek is eigenlijk best opmerkelijk, tussen al die extremen van de automobielindustrie. Want waar de meeste auto’s hier extremen zijn, is de Clubman JCW eigenlijk best een gematigde auto. Voordat je nu als MINI-fan boos de reactievelden induikt: gun me de tijd om uit te leggen wat ik daarmee bedoel. De nieuwe MINI Clubman is een auto die qua grootte en ruimte wordt ingedeeld in dezelfde klasse als bijvoorbeeld een Audi A3 Sportback, Volkswagen Golf Station of Mercedes CLA. Dat bedenk ik niet, dat zijn ook gewoon de woorden van een MINI-productmanager die ik spreek tijdens het event. En dat maakt dus ook dat de nieuwe MINI Clubman JCW moet concurreren met auto’s als de Audi S3, Golf R Wagon of CLA 35 Shooting Brake. Denk er maar eens over na: ongeveer 300 pk, vierwielaandrijving, ongeveer 5 seconden tot de 100, een begrensde top van 250 kilometer per uur, een vanaf-prijs in de tweede helft van de €50.000 euro: het komt allemaal redelijk overeen.

Kortom: MINI haalt zich nogal wat op de hals. Maar MINI zou MINI niet zijn als ze de strijd gewoon onverschrokken aangaan. En toegegeven: de basis lijkt dik in orde. De MINI Clubman JCW doet namelijk nergens écht onder voor de rest als we kijken naar de basiscijfers. Gewicht, buitenmaten en laadruimte zijn allemaal redelijk vergelijkbaar en ook motorisch wordt er goed gescoord door de MINI. Het nieuwe 2.0 liter blok met MINI TwinPower turbo-techniek is goed voor 306 pk en 450 Nm koppel. Dat is een paar pk minder en fors wat Nm’s meer dan de concurrentie. De versnellingsbak is nu een exemplaar met DCT-techniek van moederconcern BMW, dus als de launch control goed gehanteerd wordt zitten we in 4,9 seconden al op de 100. Laten we dat eens proberen.

De ESP op standje ‘Sport’, de rijmodus in Sport, de versnellingsbak in de Sport-stand de linkervoet met kracht op de rem, de rechtervoet helemaal naar beneden. De toeren klimmen gestaag, blijven op een bepaald moment stilstaan en als je de voet van de rem haalt krijg je een trap onder je kont terwijl de auto naar voren springt. Voordat je daarvan bijgekomen bent voel je de bak doorschakelen naar de tweede versnelling terwijl je de banden kort hoort piepen als de DCT-bak de koppeling zonder tact weer de kracht van de motor op de wielen los laat. Dat was lomp, maar wel grappig. We versnellen verder en verder en eigenlijk zitten we vrij vlot en zonder moeite op de elektronisch begrensde topsnelheid van 250 kilometer per uur (ruim 260 op de teller). Kein stress, alles auf der Autobahn jawohl. Ok danke, Bratwurst mit Pommes.

Dat ging sneller hard dan gedacht, maar vooral een stuk eenvoudiger dan ik van tevoren had durven voorspellen. Kinderlijk eenvoudig eigenlijk. Eigenlijk bijna saai. Begrijp me niet verkeerd: het is gaaf om zo hard te rijden, maar doordat we in een MINI zitten had ik eigenlijk vooral op hogere snelheid meer drama verwacht. Dat drama is echter niet aanwezig. Er is motorgeluid, zeker, maar kunstmatig en redelijk steriel. Er is windgeruis, maar gevoelsmatig minder dan in onze Swift Sport duurtester bij 150. Er is ook geen drama in het briljante onderstel te vinden. Er is gewoon geen drama. Er is vooral een heel volwassen, zeer rappe auto net van nul naar 250+ gegaan zonder dat we ook maar een milliseconde het idee hadden dat het mis zou kunnen gaan.

Midden jaren ’90 ging ik met mijn ouders op wintersport. We reden ’s nachts, ergens op een ongelimiteerd stuk Autobahn met een kruissnelheid van ongeveer 180 kilometer per uur. Het was rustig, alleen wat vrachtwagens hier en daar om in te halen. Mijn moeder en zussen diep in slaap, mijn vader en ik ook ’s nachts gestoorde autogekken. De sport voor mijn vader en mij (links achterin) was om de auto’s die ons in gingen halen van tevoren te herkennen. Dat deden we aan de hand van de koplampen en de manier waarop deze bewogen en natuurlijk had degene die als eerste het goede antwoord had ‘gewonnen’ van de ander. Mijn vader spotte de koplampen als eerste. ‘Kijk, een Porsche. Kan niet missen met die ronde koplampen zo laag bij de grond.’ Ik was het met hem eens. Wat kon het verder ook zijn? Niets was zo snel en had een vergelijkbaar aangezicht in het donker. Mijn vader concentreerde zich op het rijden in het donker in afwachting van de inhaalactie.

Ik keek door het zijraam in de hoop zo snel mogelijk meer van de snelle Porsche te kunnen herkennen. Mijn moeder schrok wakker toen ik mijn verbazing luid kenbaar maakte: ‘Pap, het is een MINI!’ De kleine ronde koplampen hadden ons misleid, maar ook de snelheid. Nogmaals, wij reden al 180, je verwacht niet door een MINI ingehaald te worden. Voor de duidelijkheid: het was een classic MINI, de ‘New MINI’ kwam pas jaren later op de markt. Het was een heftig gemodificeerd exemplaar, maar het moet desondanks angstaanjagend geweest zijn om met zulke snelheden in het donker 200+ te rijden.

Maar tijden veranderen. Een MINI kan tegenwoordig moeiteloos de 250 kilometer per uur aantikken. Tijd dus om te kijken hoe die PK’s zich houden op de bochtiger wegen. De heuvels boven Frankfurt bieden ons de kans om eens flink aan het spelen te gaan met de Clubman JCW. En hier komt de Clubman meer tot leven. Het onderstel verfijnd, de besturing prettig direct en de ALL4-vierwielaandrijving doet zijn werk goed en krijgt het vermogen goed aan de weg. De enkele keer dat er een wieltje piepend doorslaat, is dat aan de sportstand van de versnellingsbak te danken waarin ook bij het opschakelen van 2 naar 3 soms de bandjes nog kort piepen, met name als het gewicht op de zijkant licht bij het uitaccelereren van een bocht. De bak schakelt dan soms echt lomp hard, wat eigenlijk niet nodig is met DCT-techniek om snel te schakelen. De bak uit de sportstand halen is ook geen optie, aangezien hij dan te traag en wollig reageert voor het betere, vlotte rijden.

Maar ook hier missen we eigenlijk een beetje de gekkigheid. We rijden rond in een dure, dikke MINI die volgehangen is met dikke bumpers, rode accenten, 18 inch velgen, extra luchthappers en een sportief interieur. Maar toch zijn er weinig momenten waarop het zo kinderlijk aanvoelt als de verschijning je doet hopen. Ja het is snel en ja het is leuk leuk sturen met de MINI Clubman JCW, maar het spannende randje mist een beetje en gewoon klinisch hard gaan kan de concurrentie ook al zo goed. Het had van mij best iets minder volwassen gemogen, dat zou ook goed bij het merk passen.

Is dat dan een reden om de MINI Clubman JCW te laten staan? Nee, zeker niet. Sterker nog: het is in z’n segment een prima aanbieding. Bovendien is een MINI gewoon veel meer iets speciaals dan een Golf R of Audi S3. Om te zien is het een grappigere auto, het interieur is veel aparter, een MINI geeft je gewoon altijd het gevoel dat je in iets eigenwijs en aparts onderweg bent. En dat doet MINI heel goed. Als je dan ook nog beseft dat hij één van de snelste auto’s in z’n klasse is, dan kun je er eigenlijk niet omheen: hoewel z’n volwassen gedrag misschien niet strookt met z’n wat eigenwijze, kinderlijke uiterlijk, is de MINI Clubman JCW gewoon een heel goed sturende, leuke auto. En bovendien goedkoper dan alle eerder genoemde concurrenten: vanaf €55.890 kun je JCW’en in een Clubman.

Foto’s: Eric van Vuuren / MINI Nederland