Iconische elektrische buggy heeft een fors prijskaartje

De elektrische Meyers Manx heeft een prijs. Maar goedkope fun is het niet…

Iconen in de autowereld komen in vele soorten en maten. Briljante sportwagens, nietsontziende terreinbeulen, legendarische raceauto’s, bloedmooie spiders, technologische hoogstandjes, innovatieve ontwerpen die een tijdsbeeld kenmerken; de keuze is reuze. Zoals met alles, is er ook onder iconen uiteraard een ordinaire rangorde. Sommige modellen zijn nog iconischer dan andere. Een Meyers Manx is geen Ferrari 250 SWB California. En ook geen originele Mini. Misschien zelfs geen Mercedes G-Klasse. Maar, we durven de Meyers Manx toch best wel een icoon te noemen.

Gemaakt in een tijd dat vrijheid nog een volgetankte Mercedes was, was de Manx een auto voor de mens die nóg meer vrijheid wilde. De buggy is onlosmakelijk verbonden met de strand-sfeer. Surfen, door de duinen crossen, zwembroek dan wel bikini aan, zonnebril op en gaan. Steve McQueen had er ook een. Met een Corvair turboblok achterin.

De oceaan heeft een vrijwel ongeëvenaarde manier om ‘het hoofd leeg te maken’. Staren naar de wijdse zee met de belofte van wellicht ergens een beter oord verderop. Of van een horror-haai die je verorbert. De bewondering van de kracht van de natuur wanneer de golven onaflatend op uitgeholde rotsen beuken. Het roept een gevoel op dat schrijver Romain Rolland in een brief aan Sigmund Freud in 1927 treffend omschreef. Hij gaf het de term Oceanic Feeling.

Het is dit gevoel dat PR-B0iZ, gehuld in paarse broek, niet zelden proberen te verkopen. Bijvoorbeeld wanneer zij weer persfoto’s laten maken van een kloeke D-segmenter, met een paar surfboards op het optionele imperiaal. Je weet dat de auto direct op weg is naar een leasecontract, plus een grauwe parkeerplaats voor een nondescript kantoor. Daar waar mensen wat cijfers en letters op virtueel papier zetten. Maar ach, het idee is leuk.

Waar deze dappere marketingpogingen doorgaans falen dit gevoel écht te vangen en voor een deel aan de bestuurders mee te geven, lukt de Meyers Manx dat wel. Stap in en het drukke bestaan valt van je af. Feitelijk ben je al (bíjna) op het strand. Al sta je in werkelijkheid in Ootmarsum, Overijssel.

Helaas, over het strand crossen met een luchtgekoelde motor op dinosap, is natuurlijk niet echt bon ton meer anno 2023. Niet getreurd: er is nu een elektrische Meyers Manx. Net iets acceptabeler wellicht voor de goegemeente, die de hoop op het ooit zelf weer voelen van het Oceanic Feeling, al lang heeft opgegeven. En recalcitrante individuen liefst oplegt hetzelfde te doen.

Het voordeel is wel: het is een fraai ding geworden. Dat retro-design met een modern randje, hebben velen tegenwoordig goed onder de knie. En een beetje instant koppel en vermogen komt nooit weg in het rulle zand. De Manx 2.0 electric dune buggy, zoals ‘ie officieel heet, heeft met 204 pk genoeg vermogen. De nul-naar-honderd kan in 4,5 seconden.

De 20 kWh accu daarentegen, is niet per se overbemeten. Officieel is deze goed voor een range van 240 kilometer. Optioneel is een 40 kWh accu mogelijk, waarmee de range verdubbelt. Volgens de eigen opgaven van de maker tenminste. In vergelijking met andere EV’s, lijkt dat ons optimistisch. Nou ja, een beetje dromen past wel bij de auto.

De harde realiteit is er echter ook. Met een prijs van 74.000 Dollar voor de goedkoopste, zal de Manx vermoedelijk sowieso voorbehouden blijven aan bemiddelde klanten. Lieden die de auto daadwerkelijk alleen bij hun X-ste huis inzetten als tijdelijk vervoer. Dan is range niet zo enorm belangrijk. Hop naar zee en vervolgens mijlenver afreizen in je hoofd.

Normale stervelingen kunnen voor hun Oceanic Feeling gelukkig blijven uitwijken naar de HEMA. Daar verkoopt men je met liefde een kwalitatief acceptabele opblaasbare strandbal. Voor weinig. Waarvan akte.