Een dag in de huid van…

Ik vind het een fascinerende bezigheid om te ontdekken hoe anderen tegen bepaalde zaken aankijken en dingen op een andere manier ervaren dan ik. Mezelf inleven in de situatie van een ander kan vaak verrassend leuke ideeën opleveren en dat is wat je als designer continu nodig hebt. Zo heeft een dagje toeren als een 65-plusser me veel stof tot nadenken gegeven over wat een auto en mobiliteit in het algemeen voor de ouderen onder ons kan betekenen en voor mezelf heb ik met dat experiment weer een plezierige, onthaastende dag gehad. Vaak leef ik me in een ander in met als doel om ten gunste van de ander tot een leuk resultaat te komen.

In een eerdere column omschreef ik al eens dat ik van mening ben dat je heel veel leert over de smaak van een man door via zijn ogen naar zijn echtgenote/vriendin te proberen te kijken. Deze keer doe ik het echter een keer heel anders. Ik zou weleens, puur voor mijn eigen plezier, één dag in de huid van een idool willen kruipen. Wat zou ik dan willen en kunnen zien? Wat zou ik doen?

Ik stel mezelf zo eens voor om een dag lang in de huid van Andrea Pininfarina te kruipen. Andrea is de kleinzoon van Pininfarina-oprichter Battista en nu de directeur van het meest prestigieuze designhuis.

Ik stel me zo voor dat ik ’s ochtends gewekt wordt door de stralen van de Noord Italiaanse ochtendzon. Zittend in mijn kamerjas eet ik mijn ontbijt op het balkon en kijk tevreden uit over mijn grote tuin in Toscaanse stijl. Terwijl ik de Gazetta lees verheug ik me al op mijn vaste rondje door het bedrijf om te bekijken waar alle getalenteerde designers mee bezig zijn en hoe ze met veel passie het erfgoed van mijn grootvader Battista en vader Sergio in ere houden en voortzetten. Ik kijk mee over de schouders van tekenaars gekleed in Italiaanse designer-overhemden en strakke coltruien en zie hoe ze met enkele vloeiende pennestreken de meest sierlijke concepten op papier zetten. Heerlijk! Prachtig!

Vervolgens loop ik door de afdeling Special Projects en zie daar de designers en engineers werken aan weer een unieke en beeldschone one-off voor een rijke liefhebber. Een tweede one-off nadert haar voltooïng en een aantal engineers zijn bezig met de laatste settings van de software om de auto klaar te maken voor haar eerste testrit. Als directeur van het bedrijf wil ik natuurlijk de eerste zijn die het stuur ter hand neemt voor de eerste voorzichtige paar honderd meter over de binnenplaats van het complex en als alles klopt, neem ik haar even mee buiten de poort. De toekomstige eigenaar komt eind van de middag pas aan op het vliegveld, dus heb ik nog mooi even de tijd om dit unieke voertuig haar eerste kilometers op de teller te zetten.

Na de lunch loop ik de catacomben van het bedrijf in om mijn dagelijkse rondje langs de rijen conceptcars, productie-auto’s en one-offs uit het verleden te maken. In het midden van de garage neem ik plaats in de zithoek en steek een dikke sigaar op, terwijl ik geniet van de prachtige automobiele historie die mij omringt.
Iedere dag kies ik een ander model uit voor een ritje door de bergen en vandaag ga ik voor de Pininfarina Mythos.
Onze eigen conceptcar is niet geschikt voor de toertocht, maar een exemplaar uit de collectie van de Sjeik van Brunei is hier voor een technische update, dus neem ik die maar even mee. Het kan nog net even voordat deze auto weer naar het Midden Oosten Kalimantan verscheept wordt.

Ik laat een medewerker de blauwe (!) Mythos de binnenplaats op rollen, stap in en start de Flat-12. Na enkele kilometers rustig gereden te hebben, geef ik op een rustig binnenweggetje de Mythos de sporen en jakker lekker vlot van bocht naar bocht. Onderweg zwaai ik naar Dario Benuzzi, Ferrari’s testrijder die net met een gecamoufleerde nieuwe creatie van mijn bedrijf voorbij komt blazen. Ik gniffel genoegzaam, omdat ik weet welke sexy body er onder het zwarte plastic schuil gaat.

Na mijn rit in de Mythos ga ik naar ons eigen restaurant om daar de nieuwe eigenaar van de one-off van vandaag te ontvangen. De auto staat onder een doek naast de tafel waar we zodadelijk gaan dineren. Na aankomst van de klant wordt in een feestelijke ambiance het doek van de nieuwste Pininfarina-creatie getrokken en weer is een stukje Pininfarina-historie geschreven.

’s Avonds in bed lig ik alweer na te denken over welk uniek model ik morgen uitkies voor mijn dagelijkse ritje. Wordt het weer een Ferrari? Of voor de verandering eens de Cisitalia? Een klassieke Lancia is overigens ook wel eens leuk ter afwisseling… Hmm, moeilijke keus… Ach wat, morgen zie ik wel verder. Nu eerst maar eens nadenken over de nieuwste one-off op basis van een F430 die een rijke Hollander vorige week heeft besteld.

Wauw, wat zou dat heerlijk zijn! En nu ik toch zo aan het dromen ben… Ettore Bugatti? Hoe zou het zijn om eens terug in de tijd te gaan en een dag als hem rond te lopen? Of Fernando Alonso of Marcus Grönholm? Of, of… Ho, wacht eens even! Wakker worden! Ik heb nog een stapel schetswerk liggen! Okee, bye bye! Ik ga tekenen!

Maareh… in wiens schoenen uit de autowereld zouden jullie wel eens willen staan?