Gespot: in en rond Düsseldorf

Spotters kennen het verschijnsel allemaal wel: wanneer je op Autojunk, Autogespot, ExoticsOnRoad en Exoticspotter lijkt de werkelijkheid veel rooskleurige dan deze is. Ga je vol verwachting naar Düsseldorf, dan valt de score daar helaas toch een beetje tegen. Alles bij elkaar opgeteld was het wel een gezellig uitstapje.

Met de auto ben je er zo. Onze chauffeur David bestuurde de twintig jaar oude Civic met Mick, Willem, en mij als passagiers. In Düsseldorf aangekomen bekeken we eerst de score op de Köningsallee, waar niet heel erg veel te doen was, afgezien van twee V12 Vantages en een Alpina B6S. Het was de beurt aan Meilenwerk om ons te verrassen met veel mooie en bijzondere auto’s. De Bizzarrini stond er nog steeds, net als de Saleen S7. Erg veel zin om te fotograferen had geen van ons, kijken is soms veel leuker.

Bentley S2 Continental Mulliner Coupe

Voor een onbescheiden bedrag van een kwart miljoen euro wordt deze S2 Continental Mulliner Coupe aangeboden. Continental stond garant voor een krachtigere motor en grotere remmen dan de Standard Steel S2, en daarnaast was de auto uitgerust met een aluminium koetswerk. Mulliner bouwde 222 exemplaren, wat eigenlijk niet extreem weinig was. Toch was het de eerste keer dat ik zoiets zag. De auto lijkt in grote lijnen veel op de S1 Continental Mulliner Coupé, maar wanneer je even om deze S2 heen loopt valt snel op dat er duidelijke verschillen zijn. De S1 heeft net iets vloeiendere, elegantere lijnen. Op de achtergrond staat een zilveren Continental R, een auto die onlosmakelijk verbonden is met de R Type Continental Mulliner, en dus ook een beetje met de s1 en S2 Continental Mulliners.

Lamborghini Jarama

Bertone is verantwoordelijk voor de nadrukkelijk hoekige lijnen van de Jarama, iets dat typerend was voor de jaren ’70. De Iso Lele kreeg van Bertone bijna dezelfde lijnen mee, en was een goedkoop alternatief voor de Lambo. De Jarama volgde de Islero op, maar had wel nog steeds dezelfde 3,9 liter V12 voorin. Deze leverde standaard 350 pk, in de Jarama S was dit 365 pk. Ondanks dit verwaarloosbare verschil werd de Jarama S bijna net zo goed verkocht; 150 exemplaren tegen 177 exemplaren van de “instapper”. De auto staat te koop voor een halve ton. Goedkopere exemplaren zijn zonder meer te vinden, maar Lamborghini kennende schat ik in dat zoiets alsnog financieel uit de hand kan gaan lopen.

KTM X-Bow

Van sommige auto’s zou je het bestaan bijna vergeten. Ze zijn niet oninteressant; integendeel. Ze zijn dermate onpraktisch en ongeciviliseerd dat ze op straat haast nooit te zien zijn. De KTM X-Bow is een auto, maar wordt gebouwd door een bedrijf dat oorspronkelijk motoren bouwt. Resultaat: een hybride. Niet tussen elektrische motorisering en een verbrandingsmotor, maar tussen een motorfiets en een auto. Een trackday car is zo’n auto die volledig uit wordt gekleed om massa tot een minimum te reduceren. De X-Bow staat in hetzelfde rijtje als de Ariel Atom, de Radical SR-8, de Westfield XTR2 en de Lotus 2-Eleven. De KTM X-Bow wordt niet aangedreven door een enorme, brullende, zuipende V12, zoals we gewend zijn van snelle auto’s, maar door een 2.0 TFSI viercilinder van Audi. De motor levert 240 pk bij 5.500 toeren per minuut. De totale massa van de auto is 790 kilogram. Zo ontstaat een auto die niet alleen leuke cijfers op papier heeft (0-100 in 3,9 seconde, of 4,4, is dat eigenlijk wel nuttige informatie?), maar óók nog geweldig presteert in bochten en bovendien een laag verbruik heeft (geclaimd: 1:14. Bij civiel gebruik, neem ik aan). Bovendien geven trackday cars de ultieme snelheidservaring, dus van het feit dat de 8:10 minuten op de Nürburgring door veel andere, meer dagelijkse auto’s ruim wordt overtroffen, trekt de KTM’er (Kee Tie Emmer) zich niets aan…

Alfa-Romeo 2600 Spider

Uitgerust met een provisorisch ogend dakje stond op een parkeerterrein buiten de hallen van Meilenwerk een schitterende 2600 Spider te glimmen. Touring had de auto ontworpen; het was één van de duurste Alfa-Romeo’s uit die tijd, het merk genoot toen méér aanzien dan nu. Het is een verklaring voor het feit dat er maar 2.255 2600 Spiders werden gebouwd. Afgezien van de 8C Competizione zijn er momenteel geen Alfa’s te koop die in aanmerking komen voor z’n lage productie en zo’n hoog imago. Voor een 2600 Spider betaal je tussen de dertigduizend en vijfenveertigduizend euro. Hiervoor krijg je een auto die aan wordt gedreven door een 2,6 liter zescilinder met een maximum vermogen van 145 pk. Tot 1964 hadden alleen de voorwielen schijfremmen, later kregen óók de achterwielen dit. Lancia bood met de Flaminia Cabriolet een mooi alternatief aan.

Porsche 930 Cabriolet

De Porsche 911 Turbo Cabriolet van de meest recente twee generaties, de 996 en de 997, zijn elk een fractie zeldzamer dan de coupé. Echt zeldzaam zijn ze echter nog niet. De voorgangers daarvan, de 993 Turbo Cabrio, en de 930 Cabriolet, zijn moeilijker te vinden.
De 911 reeks was in 1972 negen jaar oud toen voor het eerst een 911 met turbomotor werd ontwikkeld. Dit was de Porsche 930, die vanaf 1975 werd geleverd. De auto was bedoeld als non-plus-ultra die weerstand moest bieden tegen Ferrari en Lamborghini, merken die beide veel duurdere en snellere auto’s maakten. Een 911 Carrera kon hier met 200 pk niet tegenop, om nog maar te zwijgen over de 911 2.7. De eerste turbo, de 930 3.0, had 256 pk achterin liggen. Het was een listige auto; achterwielaandrijving èn een motor achter de achteras veroorzaakten overstuur, een turbogat was eveneens nog aanwezig. De motor groeide naar 3,3 liter, kreeg een intercooler, en bracht het vermogen zo op 300 pk. Vanaf 1983 was het mogelijk 30 pk extra te bestellen. Het was inmiddels al 1986 toen Porsche een cabriolet en een targa versie van de 930 introduceerde. Beide versies zijn zeldzaam. Van de cabriolet werden er ruim tweeduizend gebouwd. Vierwielaandrijving voor de Turbo werd pas bij de 993 gelanceerd.

Aston-Martin V12 Vantage

Het eerste dat we op de Köningsallee tegen kwamen waren twee V12 Vantages. Beide zwart. Bah. Of misschien was één van de twee wel heel donkergrijs. De V12 Vantage is mooier in het rood. We bleven allemaal niet erg lang stil staan bij de V12 Vantage, hoewel het niet zomaar een AMV8 met een grotere motor is. Dat de auto herkenbaar is aan uiterlijke details zoals roosters, voorbumper, skirts, achterlichten, en uitlaten, is slechts een detail. De V12 Vantage is harder geveerd dan de AMV8, en is bestaat bovendien uit veel koolstofvezel, hoewel hij in totaal nog steeds honderd kilo méér te verplaatsen heeft.

Bentley Continental Supersports Convertible

Een leuke toevoeging aan het gamma, en aan mijn eigen collectie foto’s, is de Continental Supersports Convertible. Méér nog dan de Continental GT Speed is de auto plastic fantastic, met een voorbumper die massaal de grond in zou worden geboord als deze achteraf op een Golf was gezet. In dit geval is de uit de kluiten gewassen bumper door de fabriek zelf geleverd om de auto een onderscheidend uiterlijk te geven. De Supersports-reeks kenmerkt zich onder andere door de toepasbaarheid van Flex-fuel, iets dat van essentieel belang is als je tegenwoordig nog mee wilt doen. Koenigsegg maakte al een statement door het in de CCXR te lanceren, Bentley doet mee met de rage “een zo laag mogelijke CO2-uitstoot”. Natuurlijk is dit volstrekte onzin, aangezien een paar Bentleys méér of minder op “schone” brandstof geen zoden aan de dijk zullen zetten. Bovendien is het hypocriet om een auto met W12 en twee turbo’s in het vooronder te willen profileren als milieuvriendelijk. Alles bij elkaar opgeteld kun je beter geen waarde hechten aan die 12% minder CO2, en de Continental Supersports gewoon maar zien als een non-plus-ultra. Een snellere Bentley is er niet, en een snellere vierzits cabriolet óók niet.

Mercedes-Benz SLS AMG (Le Mans Red)

Ééns mooi, altijd mooi. Je zou denken dat het zo is. De eerste die je tegen komt zal je echter altijd het beste bij blijven. Later is de auto nog steeds leuk. Op den duur is de ene grijze gewoon hetzelfde als de andere. Het blijft mij keer-op-keer verbazen hoe weinig kopers geïnteresseerd zijn in een uitgesproken kleur. Dat wil zeggen: origineel. Niet per se schreeuwerig. Des te interessanter wordt een auto opeens als je hem eens in bijvoorbeeld een rode kleur ziet. Deze SLS AMG heeft de kleur “Le Mans Red”, die exclusief leverbaar is op de SLS AMG. De kleur is een verwijzing naar de rode 300 SEL 6.8 AMG waarmee de 24-uursrace op Spa-Francorchamps werd verreden. Het is dus frappant te noemen dat de kleur naar een ander circuit is vernoemd.

Bentley Turbo R

Onder het mom van “the redder, the better” was deze Bentley Turbo R lang niet zo interessant geweest als een zwarte. Op de koude zaterdagavond nam ik de moeite om op de pikkedonkere plek, enigszins bijgeschenen door “onze” Civic, te proberen een bruikbare foto van de Turbo R te maken. In 1989 rolde deze Turbo R van de band tegen een nieuwprijs van ongeveer vijf ton, in guldens. Inmiddels kun je zo’n auto kopen voor een bedrag van tussen de twintigduizend en vijfentwintigduizend euro. Wel moet je er tegen kunnen dat deze Britse gentlemen wel een slokje lust, en dan heb ik het niet over een paar glaasjes whisky. Reken op een verbruik van 1:4 in de stad. Een tweede reden om de auto vooral niet in de stad te willen gebruiken is de lengte van vijfeneenkwart meter, waarmee de Turbo R veel eist van je parkeerskills. Oh ja, voor de geoefende parkeerder: er was óók nog een Turbo RL van 537 centimeter.

Audi RS6 Sedan C5

De absolute afsluiter van de dag was deze RS6 Sedan, een zeldzame auto in een zeldzame kleur, met velgen die gelukkig óók erg zeldzaam zijn. Deze generatie RS6 wordt overschaduwd door de 580 pk die de huidige RS6 voorin heeft liggen. De vorige, afgebeelde RS6 was iets beschaafder, meer ingehouden wat betreft uiterlijk, en herkenbaar aan kleinere details dan de huidige serie. Vooral de Avants werden redelijk goed verkocht, van de sedan zijn er ongeveer acht keer zo weinig geleverd in de korte levertijd van ruim twee jaar. Deze topversie wordt aangedreven door de 4,2 liter V8 met twee turbo’s, die 444 pk kon leveren. Jammer is het dan dat de topsnelheid was begrensd op 250 km/u, maar aan de andere kant schijnt het best mogelijk te zijn om met een ongewijzigd exemplaar de 270 km/u aan te tikken. Van de RS6 C5 werden in totaal 8.081 exemplaren gebouwd.